Wat is armoede voor jou?
Armoede in Nederland is een hot topic. Er is op het moment zelfs een programma getiteld: ‘Arm in Nederland? Eigen schuld!‘ Maar wat is armoede eigenlijk?
Als ik aan armoede dacht, dan dacht ik altijd vooral aan mensen die geen dak boven hun hoofd hebben, en geen eten. Maar de meningen over wat armoede nou eigenlijk is zijn verdeeld. Armoede betekent verschillende dingen, voor verschillende mensen.
Armoede is…
Er is dus eigenlijk geen eenduidige definitie van armoede. Maar de Europese Unie heeft een dappere poging gewaagd om een antwoord te geven op de vraag: Wat is armoede.
‘Armoede is een situatie waarin sprake is van onvoldoende materiële, culturele en sociale middelen, waardoor mensen zijn uitgesloten van een levensstandaard die in de samenleving waarin men woont als minimaal wordt gezien.’
Volgens deze definitie is armoede dus meer dan alleen maar ‘geen dak boven je hoofd en geen eten’.
Absolute armoede versus relatieve armoede
Gelukkig komt de Engelse filosoof Anthony Grayling te hulp. Hij maakt namelijk verschil tussen twee soorten armoede:
- Absolute armoede: dit zijn de mensen die dus inderdaad geen dak boven het hoofd hebben en geen eten. Zij hebben niet eens de basisbehoeftes. Hierin herken ik wat ik altijd als armoede heb gezien.
- Relatieve armoede: deze mensen hebben genoeg voedsel, water en een dak boven hun hoofd. Maar ze hebben niet de middelen om te leven volgens de levensstandaard die in de maatschappij als normaal wordt gezien.
Grayling zegt dat absolute armoede lichamelijk is, en relatieve armoede als gevolg heeft dat je niet goed kunt meedoen met de mensen om je heen.
Armoede is dus afhankelijk van waar je woont en leeft.
Dus als je woont in een omgeving waarin iedereen op vakantie gaat in de zomer, dan kun je het als armoede ervaren als jij daar niet genoeg geld voor hebt. Armoede kan dan ook zijn dat de hele klas van je kind op schoolreisje gaat, maar jouw kind niet mee kan omdat je niet genoeg geld hebt. Dat vind ik trouwens ook sneu moet ik zeggen.
Wat is de armoede grens
De armoede grens verschilt per land. Op Wikipedia geven ze de volgende definitie van de armoede grens:
‘Het inkomen dat iemand nodig heeft om te kunnen voorzien in de basisbehoeften.’
En met basisbehoeften wordt dan bedoeld: kleding, goed drinkwater, voldoende voedsel, goede huisvesting, goed onderwijs en goede gezondheidszorg. Heb je hiervoor precies genoeg, maar houd je niets over? Dan is je inkomen gelijk aan de armoede grens.
Heb je niet genoeg geld voor dingen als kleding, dak boven je hoofd, eten etc? Dan leef je onder de armoede grens.
Wat is de armoede grens in cijfers?
De armoedegrens in Nederland ligt volgens het CBS op:
- 1090 euro voor alleenstaande
- 1660 euro voor eenoudergezin met twee minderjarige kinderen
- 1530 euro voor een paar en 2080 euro voor een paar met twee minderjarige kinderen.
Wat wil je eigenlijk zelf?
Ik merk dat ik tijdens het schrijven van deze post aan Valhalla moet denken. Zij verhuisde met man en kinderen naar Noorwegen. Op haar blog Valhalla vertelt schrijft ze over hun bestaan in Noorwegen. Ze wonen daar in een huisje dat tochtig is, met enkel glas en primitieve kachels. Valhalla heeft weinig spullen en ze komen met weinig middelen rond. Ze onttrekt zich bewust aan hypes en must-haves die de maatschappij zegt dat je moet hebben.
Het zou me niet verbazen als sommige mensen zouden vinden dat Valhalla en haar gezin in armoede leven. Maar Valhalla is zielsgelukkig met haar bestaan.
Is armoede dus ‘in the eye of the beholder’?
‘Ik moet de nieuwste iPhone anders val ik buiten de groep.’
In oktober las ik bijvoorbeeld dat een kwart van de jongeren tussen de veertien en twintig jaar het nieuwste model telefoon wil. Zelfs als de ouders daardoor geldproblemen krijgen. Want ja, ‘anders vallen ze buiten de groep’ oftewel leiden ze aan relatieve armoede. Ze kunnen dan immers niet meedoen aan de levensstandaard van hun omgeving.
Maar dan heb je ook nog blogger Godelieve. Zij, haar man en hun volwassen zonen moeten de komende maanden rondkomen van 450,- per maand. Dat is niet eenvoudig en volgens mij komt zij zelfs in de buurt van de ‘absolute armoede’.
Over zebrakinderen en de vraag Wat is echte armoede
Het thema van het december nummer van de Linda uit 2008 was armoede. In deze Linda staat onder meer een artikel over ontzettend zielige kinderen. Ze dragen kleren van de Wibra en de Zeeman, kunnen niet op clubjes en gaan nóóit op vakantie! Zebrakinderen, heet het artikel. Ze hebben zelfs geen computer, en dus hebben ze geen vriendjes, want niemand wil bij ze komen spelen!
Wat is er mis met kinderkleding van de Wibra of Zeeman?
Met groeiend ongeloof las ik de rest van het artikel: want wat is er zo zielig aan dat je niet op hockey kunt?! Je kunt toch ook buiten gaan rennen als je beweging verlangt? En wat is er in vredesnaam mis met kleding van de Wibra en de Zeeman? En sinds wanneer is niet op vakantie gaan een teken van armoede?
Ligt het aan de Linda?
En ik vraag me af: ligt het aan de Linda? Het tijdschrift leest alsof de doelgroep bestaat uit veelverdienende tweeverdieners, die de lat behoorlijk hoog leggen. Want als thuisblijven in de zomervakantie armoedig en zielig is, dan zijn wij ook hartstikke arm. Ik kleed mijn kinderen uit de grote vuilniszakken vol kleding die ik krijg van mijn omgeving als ze hun kasten hebben uitgemest, en als ik het breed laat hangen koop ik bij de Wibra, H&M of C&A.
Deze Linda heb ik dan ook pas twee jaar na verschijnen uit de bibliotheek geléénd. Want ik vind het te duur om te kopen. Zielig hè?
En toch zijn wij beslist niet arm.
Conclusie over wat is armoede
Ik denk zeker niet armoede per definitie je ‘eigen schuld’ is. Ik ben me er zeer van bewust dat als mijn man bijvoorbeeld zijn baan kwijt zou raken, we een probleem zouden hebben. Tegelijkertijd voel ik wel wat weerstand tegen het idee ‘niet op vakantie kunnen’ armoede is. Ook al snap ik dat er mensen zijn die dit zo ervaren.
Maar ik vind het niet verkeerd om vraagtekens te zetten bij bepaalde maatschappelijke normen over wat je moet hebben en wat je nodig hebt. Want in hoeverre moet je overal aan meedoen? En mag het soms ook niet gewoon wat minder zijn?
Wat is armoede – reacties Huisvlijt bezoekers
- Een typerende uitspraak van een manager: ‘Mijn kinderen hebben toch RECHT op elk jaar nieuwe Uggs?’ WAT??? Ze hebben recht op kleding, schoeisel, woonruimte, voeding en onderwijs, ja!! (Ellen)
- Tja, ik zie hier in mijn ‘arme’ buurtje ook veel gezinnen die het niet breed hebben. Maar omdat het hier allemaal wat eenvoudig is, hebben de kinderen ook niet de druk van het ‘moeten meedoen’ met dure kleding. Heeft de plaatselijke zeeman de zomerjassen in de opruiming, dan zie je geheid een kind of tien er mee lopen. En het gekke is dat ze dat nog leuk vinden ook! (wij zijn zusjes!) Maar als kinderen ouder worden, gaan ze toch meer op hun uiterlijk letten. Als je ze simpel hebt opgevoed heb je kans dat het wel los loopt, maar ik zie hier juist kinderen die helemaal de andere kant opgaan. Die van alles het beste willen hebben want dat hadden ze ‘vroeger’ niet. Onze kinderen gelukkig niet, die zijn ook wel eens aan het mopperen hoor, maar shoppen zelf met korting en in de uitverkoop. De zoon van 14 vind twee broeken wel genoeg, nu hij ze zelf gedeeltelijk betaald (h&m, opruiming) ‘want ik groei zo hard en dan moet ik binnen drie maanden weer een paar broeken kopen’ is zijn antwoord. Nou is drie maanden wel erg optimistisch, maar ik was trots op hem! Ook tweedehands gekochte vestjes, t shirts e.d. gaan er wel in en ook met vriendinnen worden er kledingstukken geruild. (dochter van bijna 17). De zoon van tien is altijd in een joggingbroek te zien als hij thuis is want die speelt altijd buiten. En de jongste van vijf zal het allemaal worst wezen…als het maar lekker zit! Overigens adviseert de school nadrukkelijk dat de kinderen ‘buitenspeelkleding’ aan moeten want er wordt veel gespeeld op het plein en als je je kleding niet vies mag maken is dat weer een belemmering voor je ontwikkeling.
Tja, ik weet nog niet of mijn kinderen zich arm gaan voelen als ze volwassen zijn, maar omdat we een paar keer in Ethiopië zijn geweest, weten ze wel wat echte armoede is, dat was een goede les…
Misschien is Linda erg arm, geen tijd voor haar kinderen, altijd druk, relatieproblemen…? (Het Lieveheersbeestje) - Ik lees de Linda en vind het een erg leuk blad, mede omdat het niet zo “braaf” is en niet bang is met shockerende onderwerpen te komen. En…ik koop ook kleding bij de Zeeman en Wibra (en het liefst ook nog tijdens de uitverkoop als je 87.5% korting krijgt…. Ik ben nog steeds erg blij met een afgelopen zomer gekocht jurkje voor éénvijfentwintig). Echte armoede is naar mijn idee je kinderen niet de basisbehoeftes (een gezonde omgeving, een goede basisvoeding, en kleding) te kunnen geven. Groetjes, T.
- Ik werk ook in de hulpverlening. Ik zie nooit kinderen met honger of kinderen zonder computer en televisie. Ik zie ook zelden kinderen met kapotte of verwassen kleding. Armoede betekent vooral niet kunnen meedoen. Vervoer naar school schiet er vaak bij in (fiets of buskaart) Daarentegen zijn gadgets als mp3 en mobieltje vaak wel aanwezig. Armoede in Nederland is het gemis aan wat rijke mensen makkelijk kopen voor hun kinderen: iphones, scooters en merkkleding. Armoede verschuift dus steeds hogerop.
Overigens signaleer ik bij de lagere inkomens doorgaans één of meerdere huisdieren, pakje shag op tafel en blikjes bier in de prullenbak. En mensen met lage inkomens krijgen beduidend meer post te verwerken, juist bij hen ontbreekt vaak de discipline en kennis om het bij te houden. (Toeslagen, kwijtschelding etc)
Wie zijn verstand kan gebruiken redt het m.i. wel in de bijstand. Het kan namelijk nog erger: de WSNP.
Armoede is ook een beleving. Als je niet bij machte bent om je inkomen te verhogen, kan de frustratie daar zitten.
Er zijn immers ook miljonairs die alles weggeven om vervolgens van 900 euro te gaan leven.
Als ik wereldwijd kijk, valt het denk ik in Afrika en Azië ook wel mee met de armoede. Honger en gebrek zie ik op de televisie alleen bij crisis als overstroming, aardbeving enzovoort.
Dat vind ik armoede en die hulpverlening mag wat mij betreft geperfectioneerd worden door de hulporganisaties! Niet bij eten en drinken kunnen, kou lijden en geen bed hebben. Dat is armoede. (Bufster) - Misschien een goed idee om het boekje Erwtensoep in augustus te lezen, dan begrijp ik het wel de achterliggende gedachte in het verhaal van blad Linda. mijn kinderen dragen ook kleren van de kledingbeurs wibra etc maar dit boekje was een eyeopener voor mij. (Inge)
- Ik lees de LINDA. heel graag, ondanks dat ik het een teringduur blad vind. Ik hoor volgens jou wel tot de doelgroep, want wij zijn tweeverdieners met allebei een hele goed baan, maar over zo’n artikel maak ik me verschrikkelijk boos. Ik werk al 8 jaar in de jeugdzorg, en ben zelf het kind van een voormalig bijstandsmoeder. Armoede is maar wat je er zelf van maakt hoor. In de bijstand met 2 kids was geen vetpot en nee, wij kregen geen merkkleding maar wij waren niet arm hoor. En niet op vakantie gaan, is ook niet zo erg.
Wat erg is, is als er weer geen geld is om brood te kopen of ´s avonds een gezonde maaltijd op tafel te zetten. Helaas komt dat nog vaak voor in Nederland. Nooit zelf meegemaakt gelukkig, want mijn moeder kon met geld omgaan.
Dat is het probleem van deze tijd: ondanks leven met een uitkering of zeer beperkt salaris, denken veel mensen ‘recht’ te hebben op een flatscreen en dure spullen op afbetaling. Daar komt de meeste armoede vandaan, dat zie ik dagelijks in de hulpverlening. Daarom moeten mensen uiteindelijk aankloppen bij een voedselbank en niet omdat er weinig geld is, maar omdat ze teveel willen en vinden overal ‘recht’ op te hebben.
Ik vind het altijd apart dat wij nog met ‘n 20 jaar oude en voor niks gekregen tv doen, terwijl we ruim boven modaal verdienen en mensen die veel minder hebben, een superflatscreen aan de muur hebben. (Joeltje) - Ik heb er nog nooit in gekeken, heb het wel eens in een wachtkamer zien liggen. Leef naar wat je hebt denk ik dan. Hier ook de leukste kleding van de rommelmarkt of kringloop. Ik voel me rijk, of zij haar ook zo voelt betwijfel ik.
Armoede hoeft er beslist niet te zijn als je goed de ogen de kost geeft en een beetje handig bent. Alleen ouderen en gehandicapten hebben het moeilijk denk ik. (Johanna) - Erg he! blijkbaar is het een jaarlijks terugkerend artikel, want in de LINDA van juni of juli stond een gelijkaardig artikel. En het ergste was, er stonden foto’s van de kinderen bij en die kijken allemaal heel zielig! Ik vind Linda eerder zielig…my god… (Biomama)
- Hmm de linda is niet mijn blad…ik krijg hem wel eens door, en ik heb ‘m dus wel eens gelezen. Mijn dochter gebruikte ‘m dan weer op school voor plaatjes uitknipdinges….ik koop geen kleding bij Wibra. Het ligt gewoon niet op de route, verder koop ik overal kleding :-D Maar ook ik kreeg, en krijg met name in de basisschoolleeftijd regelmatig kleding van neven/nichten. En sinds een paar jaar vragen de 2 oudsten aan hun ene oma(die erg shopperig is) een dagje winkelen met oma als verjaardagskado dan komen ze helemaal in het nieuw weer thuis :-D …
Maar echte armoe, ja die bestaat wel. Ook onder ouderen, maar ook onder gezinnen/alleenstaande ouders etc. Tsja lijkt mij de keus niet moeilijk, zo die al keuze hebben he?
Maar het aantal vakanties en weekendjes weg lijkt onder mijn collegaatjes wel erg belangrijk te zijn. (Nu zijn dat vaak nog ehm, tja wel jonge blanco, mensen, noem ik het maar. Niet beledigend bedoeld, gewoon nog erg jong/naïef en beschermd geleefd? Zoiets? Die houden btw ook niet zo van de Zeeman en C&A kleding ) (Sillie) - Wat een vertekend beeld. Ik heb het blad alleen in de supermarkt gezien en blader het soms in de bieb door. Mijn kinderen liepen ook gewoon in Zeeman en de Wibra en tweedehands, en dat doe ik nog. En niet met vakantie, toen ze bij ons klein waren deden wij dat ook niet. We hadden een volkstuin dus net wat je belangrijk vind. Armoede is er echt wel in Nederland, maar toch niet zoals in Roemenië zie mijn weblog. (Ons gezin en de stichting)
- Ik ga niet vaak op vakantie, gewoon omdat ik andere doelen voor mijn geld heb, geen oppas voor mijn katten heb en me thuis heerlijk vermaak. Mensen hebben inderdaad wel eens de neiging je meewarig aan te kijken als ik zegt dat ik niet ga. Alsof je dan zielig bent, en vakantie het hoogste goed is….. Het gekke is dan dat ik ook nog de neiging heb om in de verdediging te schieten terwijl ik eigenlijk vind dat er niks te verdedigen valt. Raar is dat eigenlijk he? Daar ga ik meteen mee ophouden. ;-) (Ineke)
- Ik lees het blad niet, omdat ik me er totaal niet in herken. Wat een armoedige manier van denken, als je zo de meetlat legt. Bij ons lopen ze ook in van alles en nog wat: gekregen, tweedehands, Wibra, Hema. En ze zien er leuk uit (al zeg ik het zelf . Niet alleen door de kleding maar ook omdat ze tevreden zijn, genieten van het leven. Er is veel armoede, de zorgen om geld lijken me vreselijk zwaar. Maar niet alle ouders die ik ken die hiermee te maken hebben zijn ‘arm’ en ik zie die kinderen soms meer genieten en stralen dan kinderen van rijke ouders. Dat laat maar zien dat de hoeveelheid geld niet automatisch gelukkig, tevreden en rijk maakt. (Jente)
- *boos-artikel-opgoogelend* Zonder meer bestaat er armoede in Nederland. Daar tegenover staat dat hier ook een sociaal stelsel bestaat om de situatie te verbeteren. Hier in Nederland hoeft niemand uit een vuilnisbak te eten!!
Dus kan ik me werkelijk enorm opwinden over een dergelijk artikel. Arm ben je wanneer je je eigen kinderen niet kunt voeden of kleden. Arm ben je wanneer je niet weet waar je ‘s avonds de nacht zult doorbrengen. Arm ben je zonder dak boven je hoofd. Arm ben je wanneer je het niet warm kunt krijgen als het koud is. En er niemand is om op terug te vallen.
Volgens de maatstaven van dat artikel zijn ik en mijn dochter echte stumpers. Zal ik je wat vertellen? Ik ben rijker dan ik ooit ben geweest!! Zo rijk, dat ik in staat ben datgene wat ik heb te kunnen delen met wie minder heeft. Da’s pas rijkdom! En ik ben er trots op, dat het me lukt de eindjes aan elkaar te knopen zonder dat ik of Uk ook maar iets te kort komen. En dat is inclusief uitje, sociaal-culturele bezigheden en leuke kleding. (Diana) - PS Als er een blad gestart gaat worden, wil ik ook meedoen!! Ik ben goed in taal, kan tekenen en photoshoppen en maakte als kind altijd al ‘damesbladen’…stukjes schrijven is mijn lust en mijn leven. :) Haha, de Linda, die lees ik alleen als mijn man hem in de oud-papiercontainer vindt…. Hoezo is het zielig als je niet op hockey kan? Mijn kinderen zitten nergens op, hebben ze trouwens ook niet veel zin in. De meeste gemeenten hebben ook wel een potje voor dit soort dingen als kinderen anders buiten de boot vallen. Alleen geen computer…lijkt me erg lastig aangezien alles op school tegenwoordig ook op de computer moet. Ze moeten soms powerpointpresentaties ‘inleveren’, huiswerk maken gaat online…dus die computer vind ik wel ‘nodig’. (Meibloempje)
- Het ligt aan mijn naamgenoot! :P Ik zou zeggen.. Zet er een documentaire over Roemenië / Sudan / Haïti tegenover en het gezeur is over.Nederlanders hebben het zonder uitzondering gewoon hartstikke goed. En dat zegt iemand die in dit land als ‘minima’ wordt beschouwd.Kleding van de Wibra is nog altijd héél wat beter dan geen kleding en geen geld voor sport is nog altijd niet ‘t zelfde als geen geld voor eten. Bah.. luxeproblemen! Wat betreft die winkels.. ik koop er zelf eigenlijk nooit. Gewoon omdat de kleding het meestal niet zo heel lang uithoudt. Mijn strategie is om voor hetzelfde geld wat duurdere kleding te kopen via marktplaats. Tweedehands is tegenwoordig lang niet zo slecht meer als vroeger ;) (Linda)
- Ik denk dat er zeker armoe is in nederland, kinderen die zonder ontbijt naar school gaan omdat er gewoon geen brood is. Maar de grootste armoe is er denk ik bij gezinnen die denken dat door dure kleding dure sporten en dure vakanties ze erbij horen. (Huize Steen)
- Ik heb bij Stichting Leergeld gewerkt, een stichting die zich inzet voor gezinnen in de armoede zodat kinderen mee kunnen op schoolreisjes en ook op voetbal kunnen. Want sport is niet alleen goed voor beweging, maar ook voor het leren omgaan met verlies en het leren samen spelen/werken.Er is wel degelijk armoede in gezinnen in Nederland, al zie je dat niet en het is niet af te meten aan waar de kleding gekocht wordt. Het zijn de kinderen die voorheen niet mee konden betalen aan sinterklaas festiviteiten op school en die pas in december schoolboeken hadden omdat de ouders de huur niet konden betalen. (Ioon)
Leestips
Wat is armoede voor jou?
Zoals Valhalla leeft vind ik geen armoede, dat vind ik rijkdom! Ze kiest, is gelukkig en haar kinderen komen in mijn ogen niets tekort, integendeel. Ik word warm van de betrokkenheid bij en de liefde voor de kinderen.
Niet op vakantie kunnen valt voor mij niet onder armoede.
Wat voor mij onder armoede valt:
– Onvoldoende gezondheidszorg
– Onvoldoende kleding om je warm te houden, maar ook om je onder de mensen te begeven, dus niet alleen hele oude rommel.
– Geen dak boven je hoofd
– Onvoldoende eten. En dan heb ik het over basisvoedsel als brood groente en fruit. Niet over luxe koeken en chips. Ik zou me prima voelen als mijn enige lekkere hapjes zouden bestaan uit zelfgebakken lekkernijen.
– Onvoldoende gebruik kunnen maken van gas en electriciteit. Warmte, douchen en zelf kunnen koken en bakken vind ik erg belangrijk.
– Het ontbreken van een vervoermiddel. Dat hoeft geen auto te zijn, maar minimaal een fiets.
Dat is het wel zo’n beetje voor mezelf.
Wat ik wel armoede vind is als jonge kinderen niet mee kunnen op schoolreisjes if niet naar een verjaardagsfeestje kunnen vanwege kleding of het mee te brengen cadeautje.
Dat plaatst ze buiten de maatschappij.
Die jongeren met dure telefoons gaan maar zelf werken voor hun luxe wensen.
Ik ben het helemaal met Wilma eens.
Wat mij trouwens wel heel erg stoort is mensen die beweren dat ze het zo slecht hebben en geen geld hebben voor eten dat er wel geld is voor roken.
Dan gaat het dubbel ten koste van de kinderen. Onvolwaardige voeding en schade aan hun longen.
Wel geld uitgeven aan roken is iets waar ik ook moeite mee heb. Dat lijkt dan zo’n makkelijke post om op te bezuinigen. Maar dan kom je weer bij dat argument dat mensen die in armoede leven geen goede keuzes meer kunnen maken, en er daardoor niets aan kunnen doen dat ze blijven doorpaffen….
Niet op vakantie kunnen valt voor mij ook niet onder armoede. Maar als ik de media mag geloven ervaren veel mensen dit wel zo.
Als jonge kinderen niet kunnen meedoen met school activiteiten vanwege financiële problemen vind ik dat inderdaad ook erg sneu.
Voor mij is armoede een situatie waarin ik mijn kind niet kan geven wat ze nodig heeft voor haar ontwikkeling (denk aan sporten, muzieklessen, zwembad etc.) en wanneer ik haar nooit een klein extraatje kan geven. Zo’n periode heb ik ooit meegemaakt en dat was niet zo heel leuk. Maar ik geloof dat ik er zelf meer onder geleden heb dat ik haar die dingen toen niet kon geven dan dat zij daar vreselijk onder leed…
Kijk, dat is interessant! Je leed dus zelf onder het idee dat je je kind bepaalde dingen moest geven terwijl zij er geen last van had. Dat bevestigt de stelling dat armoede heel persoonlijk is, en ook land en cultuurgebonden.
Heel inspirerende post. Kan veel zeggen over armoede – armoede bestaat veelal in je hoofd. Wie arm is, zou gelukkig moeten zijn om wat ie heeft en weten dat er vast kansen bestaan om te verbeteren. Als zelfstandige heb ik af en toe moeite om op tijd mijn facturen te betalen – maar ik ben rijk omdat ik mijn eigen huis bezit en een man heeft die zijn deel doet van de betalingen en bijspringt waar ie kan. Ik ben arm omdat ik niet vier keer per jaar op reis kan gaan, ik ben rijk omdat ik een leuke familie heb en een aantal goede vrienden.
Wat mooi om het zo naast elkaar te zetten Nele!
Voor mij is armoede….de krottenwijken in -YOU name it- weinig tot geen dingen die wij basis vinden, water, licht, wc, genoeg eten en drinken, etc etc.
Weet heus dat in Nederland ook armoede heerst,wat ook vreselijk is.Maar er zijn hier toch nog meer mogelijkheden en water gezondheidszorg etc etc
De armoede in krottenwijken is inderdaad weer die absolute armoede. Ik denk dat in Nederland meer relatieve armoede is.
Wat versta ik onder armoede,
dat je elke maand moet piekeren of je toekomt,
dat je de kinderen geen gezond voedsel kan geven
dat je de dokterskosten niet kan betalen
dat je moeite hebt met het schoolgeld
en er zijn zo nog van die dingen ,maar ik ben blij dat ik daar niet voor gestaan al heb ik heb ook wel eens krap gezeten op het einde van de maand
toen die twee van ons samen op kot zaten ieder in een andere stad maar we zijn daar doorgespartelt
Dat zijn geen prettige zorgen. Die van dat gezonde voedsel doet me denken aan een recente column van Sylvia Witteman. Zij schrijft daarin dat gezond eten echt niet duur hoeft te zijn, en dat het een misvatting is dat mensen met weinig geld dus veroordeeld zijn tot slecht voedsel.
Ik vond dat een erg interessante column van haar.
Zuurkool is bijvoorbeeld echt niet duur, maar wel gezond.
Armoede is voor mij afhankelijk worden van mensen of instanties die niet het beste met je voor hebben. Voor wie je een speelbal bent. Of die je manipuleren. Voor hun hulp hoort wat: je moet bijv. naar de kerk, terwijl je niet (meer) gelovig bent. Of je moet klussen voor hen opknappen die je zelf nooit zou bedenken. Zoals op straat in een Jezusgroepje gaan zingen en evangeliseren. Beide heb ik in mijn leven meegemaakt en daar wil ik never-nooit meer naar terug. Dat zou voor mij echt armoede betekenen.
Dag Ine,
wat vind ik dat moeilijk dat je dat hebt meegemaakt. In ruil voor hulp iets moeten doen wat je eigenlijk niet kunt.
En weet je wat ik er nu zo “armoedig” aan vindt?! Dat deze armoede (zoals jij het noemt) verbergt wat een rijkdom God zèlf je kan geven.
Sterkte!
Heleen
Wat is armoede? Ik kan daar veel voorbeelden van noemen, maar ik kom iedere keer als ik erover nadenk uit op de manier van omgaan met weinig geld. Ik vind het armoede als een ouder (/ouders) er zelf niet mee weet om te gaan, verkeerde keuzes maken m.n. op financieel gebied en als de moed weg is om met kleine dingen iets leuks te doen. Een grens stellen waar armoede begint kan ik niet. En hoe meer ik ‘t in mijn omgeving zie, hoe minder ik die grens kan aangeven. Het maken van verkeerde keuzes blijkt heel normaal te zijn als er (te) weinig geld is om van te leven. Dat kan ook jou en mij overkomen. Ook als ik zelf vind dat ik goede keuzes maak. Want op de één of andere manier is de wereld anders als je weinig geld hebt. Anders dat je je kunt voorstellen als je wel genoeg geld hebt. De situatie van armoede blijkt aan dat “goede keuzes maken” toch iets te veranderen. Zelf gekozen minimalistisch leven (zoals het ooit wel werd genoemd) vind ik dus geen armoede.
Ik zie om mij heen dat het leven met (te) weinig geld ècht een “kunst” is die alle aspecten van je “zijn” aanspreekt. Je hebt je verstand nodig, maar ook de emotie, en die moet je beide maar aan kunnen spreken om juist te handelen. En vaak jaar in, jaar uit…
Tot slot: wat me wel opvalt is dat mensen die (te) weinig geld hebben om rond te komen vaak weinig mensen om zich heen hebben die hen (met liefde, duidelijkheid en respect) helpen om juiste keuzes te maken. Dat vind ik echt armoede: de kloof tussen arm en rijk(-er) wordt zo groter en groter.
Heleen
Mooi omschreven, Heleen!
Dank je het moest me even van ‘t hart.
Armoede is voor mij ook dat je geen geld hebt voor eten en kleding. Maar niet op vakantie kunnen of niet de nieuwste dingen kunnen kopen is voor mij geen armoede. Er zijn genoeg mensen die dat niet kunnen of willen. Maar die leven niet in armoede. Ik kijk ook weleens naar een Dubbeltje op zijn kant. Die mensen hebben veel schulden maar vaak met de juiste begeleiding kan er veel bezuinigd worden en komen ze uit de schulden. En ik denk dat er eigenlijk meer mensen die begeleiding nodig heeft om zo meer grip op hun geldzaken te krijgen.
Ik volg hier velen.
Armoede is zeker niet altijd je eigen keuze, maar ik ken toevallig een gezin dat liever lui dan moe is, maar toch gouden juwelen dragen en de laatste nieuwe Iphone kopen…. het is ook een kwestie van prioriteiten leggen.
Als je eigen kinderen niet mee kunnen op schoolreis of naar een jeugdclub,… dat is zo erg!
Ik vind het buddy systeem dat ze hier in mijn gemeente hebben ingevoerd een goed ding. Er is een buddy die mensen, die net van het OCMW af zijn, helpt om te voorkomen dat ze terug in hetzelfde straatje terecht komen door rekeningen in te plannen, een budget op te stellen….
Wat een goed systeem zeg, dat buddy systeem! Zo help je mensen heel concreet. Mooi hoor.
Had je me deze vraag drie jaar geleden gesteld dan had ik er totaal anders op geantwoord. Dat komt doordat ik tot dat moment alleen een bepaald soort armoede had meegemaakt. Ik had ‘relatief rijk’ meegemaakt en ik had ‘relatief arm’ meegemaakt maar echt echt arm kende ik niet. En omdat je dat niet kent kun je het ook niet echt voorstellen.
Ik had periodes meegemaakt waarin ik goed verdiende en een goede baan had en dus mijn hypotheek kon betalen, luxe op vakantie gaan en mijn kinderen alles kon geven wat ze maar wilden.
Ik had als kind ook hele andere tijden meegemaakt waarin mijn ouders mij niet de kleding of cadeaus kon geven die ik wilde, waarin ik niet de studie heb kunnen doen die ik wilde omdat we die niet konden betalen, waarin ik niet op vakantie kon (en ja ik zat inderdaad op een ‘rijke’ school met kinderen die echt alles hadden).
Maar toen ik ging scheiden en mijn baan verloor en nog wat dingen, samenloop van omstandigheden – toen waren we ‘echt arm’ en dan bedoel ik: we hadden geen dak boven ons hoofd, we hadden geen ziekteverzekering meer, ik moest regelmatig een week popcorn eten zodat ik voor mijn kinderen genoeg gezond eten kon overhouden. En dat, dat is dus echte armoede. In die periode heb ik echt echt honger gehad, heb ik het ook echt koud gehad. En dus als je me nu vraagt wat armoede is dan denk ik dat het is: een situatie waarin je niet gezond kunt leven, waarin je geïsoleerd raakt, waarin je geen zorg krijgt, waarin je honger en kou lijdt. Dat kan ook met een dak boven hoofd.
Het heeft een hele tijd geduurd voordat ik hieruit kon komen. Want je zakt er juist steeds meer in, je energie level wordt steeds lager en je wordt steeds zwakker en meer geïsoleerd waardoor het steeds moeilijker is om uit zo’n situatie te komen. Het is dat ik mijn kinderen heb en dat ik sterk in mijn schoenen sta, dat ik met moeite en tijd eruit ben gekomen. In mijn eentje want ik heb in alle ellende geen hulp gehad van de staat of gemeente of wat voor instantie dan ook.
En als extra nootje: Ik vind het schrijnend dat dit mogelijk is in Nederland. Het gebeurt nog te vaak. Er is zijn veel gezinnen, vaak alleenstaand maar niet alleen maar, die door omstandigheden in ‘echte’ armoede terecht komen.
Dat is niet niks wat je hebt meegemaakt Frederique als ik dat zo lees. Knap dat je je er uit hebt weten te worstelen.
Armoede is voor mij anders dan het vroeger was! Kinderen niet voldoende kunnen geven, daarom bezuinigen op jezelf, dat was het vroeger.
Nu ben ik erg “rijk” (in mijn ogen) en zou “arm” zijn (wederom in mijn eigen ogen) als ik niet elke 1 1/2 à 2 jaar naar mijn kinderen en kleinkinderen down under kan gaan!
Armoede is inderdaad relatief!
Niet mee kunnen komen in de samenleving geeft je een achterstand die jij, en zelfs je kinderen, moeilijk kan inhalen, zelfs als je het weer wat breder krijgt. Dat vind ik dan meer een probleem van de samenleving, eerlijk gezegd. Dan geven we blijkbaar mensen die niet mee kunnen komen ook geen kansen.
Wat ik onder echte armoede versta is gebrek. Gebrek aan voedsel, huisvesting, educatie, gezondheidszorg. En dat dat gebrek dan geen keuze is, en er weinig aan te doen is om dat gebrek met eigen middelen of inzet aan te pakken. Dat is prima aan te pakken als men ook hulp wil om er zelf uit te komen. En als men mentaal in staat is om voor zichzelf te zorgen.
Soms, heel soms, zijn er wel mensen die verwachten dat andere hun problemen oplossen zonder dat ze er zelf iets aan hoeven doen. Daar geloof ik dan weer niet in. je moet ook inzien dat je zelf alles uit de kast moet trekken je leven in goede banen te leiden. Inclusief hulp accepteren, die je in je waarde laat (en dan bedoel ik dat ook aan het werk gaan onder je niveau daarbij hoort als optie om wel te doen).
Snel aan de bel trekken als er gebrek is is echt noodzakelijk, in je eigen kring en bij instanties. Kun je dat zelf niet, vraag dan iemand met verstand van zaken om het voor je te doen.
Het niet op vakantie kunnen gaan, geen geld hebben om te gaan uiteten of nieuwste gadgets kopen, valt voor mij niet onder armoede. Pas als je jezelf (en jouw egezin) niet meer van primaire behoeftes kan voorzien, zoals een dak boven je hoofd en voedsel, vind ik dat pas armoede. Wat je vaak ziet, is dat mensen niet aan de bel durven te trekken uit schaamte. Of er van uit gaan dat het allemaal vanzelf wel goed komt. Dat is jammer, want zo komen ze nog meer in de problemen. Doet ook pijn aan mijn hart als kinderen daar de dupe van worden.
Minder is mijn middle name haha! Ik houd van minimaliseren! Nieuwste Iphone, joh ik loop met een oude samsung s3 mini rond die prima volstaat!
Nee des te meer je gaat kijken naar wat je wél hebt, des te beter. Gaat de drang om meer te willen ook tegen.
Armoede vind ik toch echt wel iets voor geen voeding, drinken, dak boven je hoofd.
Armoede
In je doorweekte stoffen zomerjas met doorweekte sokken door gaten in de zolen van je schoenen op een winderige koude natte decemberdag in de aldi staan. Mensen die drie karren afladen met fris, wijn, bier, chips, vlees, liflafjes, bonbons. En dat je moet moet kiezen tussen een pak rijst waar je met zijn tweeen zes keer van moet eten, of een pk melk en twee brood zodat je man die een baan heeft onder bijstandsniveau ontbiijt en lubch heeft die week. En dat je zelf havermout met water eet. Rijst kostte een euro en brood en melk beide 29 cent.
Op een mooie koude dag waarop het buiten min vijf is in een onverwarmde ruimte met het raam open douchen met koud water. Omdat je bang bent dat er een naheffng komt op je gasverbruik als je vier keer per week drie minuten warm water pakt.
Lid worden van de bieb voor 40 euro en daar vijf dagen per week van 9-12 en van 13-18 heengaan. Zodat je de woonkamer op 10 graden kunt houden. En je internet opzeggen en alles in de bieb regelen.
Afbellen met griep als smoes voor niet naar de verjaardag van je broer te gaan. Omdat je geen geld hebt om te tanken.
Een euro op straat vinden en dan besluiten dat je er een kiwi, en banaan en twee broden van gaat kopen. En dan thuis in plaats van 1 snee,anderhalve snee brood eten.
Dat iemand zegt je hebt ook altijd hetzelfde aan. Ik had maar 1 broek en 1 paar schoenen. Ik kon toch niet in mijn pyama over straat.
Dat je leert zonder pyama te slapen, omdat de oude niet meer te maken valt en je geen nieuwe kunt kopen. En ook geen kleding hebt die je tot pyama kunt degraderen.
Dat je een geleend vest steeds vergeet, zodat je het om kunt slaan als je stil zit in de winter. Niet aan, dan slijt het onder de armen.
Dat je een kies llaat trekken omdat vullen duurder is. En dat je een betalingsregeling moet treffen om die 15 euro die je zelf moet betalen te kunnen voldoen.
Dat er maanden voorbijgaan zonder vlees en fruit.
Dat iemand je vraagt in het centrum koffie te gaan drinken en dat je niet gaat omdat je niet en de bus en de koffie kunt betalen.
Dat je wasmachine stukgaat en dat je vijf maanden lang met de hand wast. En dat je dan vakantiegeld krijgt en op marktplaats een wasmachine koopt.
Dat je man maanden met banden zonder profiel naar zijn werk moet omdat je de nieuwe banden niet kunt betalen. Dat iemand zijn auto inruilt en dat je dan zijn wielen met de jouwe verwisselen mag zodat je door de apk komt.
Dat je geen tampons, inlegkruisjes of maandverband kunt betalen en je uren op de wc zit zodat je kleren schoon blijven en je met zeven tampons die week doorkomt.
Dat je medicijnen krijgt voorgschreven die de apotheek niet kan declareren en dat je ze wel vergoed krijgt maar voor moet schieten. Dat je dan huilend naar huis gaat zonder medicijnen omdat je geen 15 euro kunt pinnen.
Dat je man ervoor kiest om voor vijf euro in de maand niet meer mee te gaan met teamuitjes, kerstborrel, nieuwjaarsontbijt en bedrijfsfeestjes en uitjes. En dat dat met een apart comtract moet worden vastglegd.
Dat je niet meer kunt gaan solliciteren en opzegt bij de bieb omdat je geen kleren meer hebt waarmee je naar buiten kunt. En dat je elke cent die je aan kleding uit kunt geven bij de kringloop aan je man geeft, zodat hij kleding heeft om naar zijn werk te dragen.
Dat je man 160 uur per maand werkt voor een salris dat minder is dan de bijstand en dat je nergens gehoor krijgt. Aanvulling? Voedselbank? Kledingbank? Bijzondere bijstand? Kwijtschelding van gemeentelijke heffingen?
Dat je man boodschappen moet doen omdat je geen kleding hebt. En dat hij het verkeerde merk tomatenpuree koopt en je nu 12 cent naast je begroting zit en dat je dan in huilen uitbarst omdat je niet weet hoe je dat op gaat lossen.
Dat je man een zaterdag extra moet werken en stiekem in zijn kantoor slaapt, omdat hij geen kilometervergoeding krijgt en je geen geld hebt voor de extra ritten.
Dat je je ontbijt in tweeen verdeelt en nu drie happen havermout met water eet in plaats van zes als ontbijt. Dat je die ene snee brood vervangt door drie lepels havermout met water.zodat er in een week drie snee brood overblijven en je met elk brood een ontbijt voor je man extra hebt.
Dat je geitenbrood gaat kopen omdat de gewone broden 45 cent kosten.
Dat je pindakaas, aardappels, rijst, pasta en fruit voor je verjaardag vraagt aan je ouders die je enkel zwarte koffie, thee en water aan kunt bieden. Geent taart, geen koekje, geen melk, geen suiker, geen glas fris. Geen bezoek van anderen.
Dat je man eindelijk een betere baan vindt en dat je voor het eerst in vier jaat een boterham met roomboter en kaas eet. Dat je daarna twee broeken, twee bhs, een pyama, zes onderbroeken, zes paar sokken een trui een vest en twee shirts plus een winterjas en een paar schoenen koopt en dat je voor het eerst in twee jaar naar buiten gaat als het licht is en dat je niet enkel naar de schuur gaat, maar dat je een rondje gaat lopen in het bos. Dat je dan twee keer per week de douche met warm water gebruikt en dat je de cv op 12 zet. En dat je 20 dozen tampons hamstert zodra je een winkel in loopt.
Datnoem ik armoede.
Wat een intriest verhaal Petra….Hier word ik heel stil van en boos ook eigenlijk omdat er zoveel misstanden zijn in onze maatschappij! Goed om te lezen dat het je/jullienu beter lijkt te gaan.
Hartelijke groet, Noor
Dat klinkt als een heftige tijd, maar als ik het zo lees heb je steeds oplossingen gezocht en je er goed doorheen geslagen Petra. Petje af!
Weet je waar ik respect voor heb, voor je veerkracht.
Weet je wat ik triest vind, dat niemand je dan helpt zowel de instanties niet en je omgeving niet.
Onvoorstelbaar en zo absurd. Kan bijna niet geloven dat dit kan en bestaat in Nederland. Wat moet je je nu rijk voelen.
ik vind dit serieus een lastige…
armoede is voor mij echt niet rond kunnen komen van een bijstandsuitkering, geen of te weinig eten hebben
Maar, er zijn ook mensen die wel kunnen rond komen, dus ligt dit dan aan de persoon of ??
Ik heb een vriendin, alleenstaande moeder, kan niet werken, en die kan dat echt zo benoemen ik ben wel een minima
Toen zijn we eens serieus gaan rekenen, en dan heeft ze aan het eind van de maand toch meer dan mij door alle extra’s, dingen die ze krijgt, niet hoeft te betalen..
Eerlijk, ik vind dat soms best moeilijk na een week van 60 uur werken..
Hoe valhalla leeft noem ik geen armoede, integendeel. Geweldig hoe zij kiest om meer te doen met minder! Dat gezegd zijnde, ik werk in een ruilwinkel als vrijwilligster. Dan zie en hoor je veel armoede. Al dan niet ‘zelf gezocht’. Mensen die met een budgetmeter op hun electriciteitskast zitten. Mensen die noodoproepen (anoniem) doen voor voeding en verzorgingsproducten,…maar allemaal hebben ze een flatscreen en iphone. Dat zijn gewoon mensen die nooit geleerd hebben om met geld om te gaan. Mensen die van generatie op generatie geen werk en/of inkomen hebben. Moeilijk om dat te doorbreken. En dan zou je denken foert, dat ze het zelf oplossen! Maar ze hebben ook kinderen en die gaan naar school zonder brooddoos (‘vergeten’), lopen op sandalen door de sneeuw. Nee, daar kan je de ogen niet voor sluiten! En zeggen dat de ouders ze dan maar overhuis moeten halen tijdens de middag, heeft geen zin. Dan hebben ze honger en kou. Op school brandt de verwarming en krijgen ze een boterham of een tas soep. Vaak moeten die gezinnen ook naar de dokter omdat de kinderen nauwelijks weerstand hebben. Medicatie kost geld dus toch maar niet. Op de duur moeten ze naar het ziekenhuis met een longinfectie en die rekeningen worden niet betaals wegens gebrek aan geld. Nog een schuld erbij. Het was altijd de ver van mijn bed show maar de voldoening die we halen uit dat vrijwilligerswerk, is enorm. Met een goed gevoel staan koken voor je eigen gezin plus een extra gezin: dat doet goed.
Wat fijn dat je zo andere helpt Pascale! Ik vind het mooi als mensen hun schouders er onder zetten.
En petra : petje af voor jou!!
Schrijnend de verhalen die ik hierboven lees. Het is zo onbegrijpelijk dat dit kan in Nederland. En dan heb ik het niet over de mensen die moeite hebben met rondkomen op bijstandsniveau, omdat ze roken.
Verder kom ik armoede zijdelings tegen. Een gezin wat in een tweekamerwoning woont. Met de ouders ‘s nachts op de bedbank. De vakantiekinderen (uit Frankrijk), die echt wel heel veel gemist hadden (nog nooit open water hebben gezien in je leven, nog nooit hebben gefietst, onbekend zijn met gezinsspelletjes, uit je dak gaan van vers fruit / zelf sinaasappels mogen persen enz enz enz).
Met relatieve armoede kan ik zelf goed leven.
Absolute armoede is erger. Deze gaat in mijn optiek wel verder dan alleen het hebben van een dak boven je hoofd / het hebben van eten. Als je in een onveilige buurt woont met je kinderen en je kunt daar niet weg, dan is dat voor mij ook absolute armoede.
Wat een schrijnende verhalen allemaal, ook in de reacties!
Het is elke keer weer heel pijnlijk om te zien dat dit zo dichtbij huis gebeurt tegenwoordig.
Ik heb nog nooit zoveel bezoekers op één dag op mijn blog gehad als vandaag door jouw link naar mijn blog.
Wil je wel geloven dat ik me ondanks alles niet eens echt arm voel! Zolang ik in staat ben om oplossingen te vinden en op creatieve wijze met ons kleine budget om kan gaan voel ik me in ieder geval geestelijk rijk! Dat ik door mijn blog mensen kan inspireren en helpen geeft me veel voldoening en gevoel van rijkdom ;)
Dit artikel geeft me de kracht en de inspiratie om vooral door te gaan met het helpen van mensen door middel van mijn blog. Dank je wel :)
Ik vind het mooi dat je je niet ‘arm’ voelt Godelieve. Zoals ik in de post schrijf: armoede ligt ook in ‘the eye of the beholder’.
En wat ik op je blog lees is dat je een hele sterke, inventieve vrouw bent met een fijne man en fijne zonen. En dat is ook rijkdom.
Wauw mooi artikel. Gelukkig heb ik niet met armoede te maken gehad. Hoewel wij het de laatste maanden best krap hebben gehad. Mijn vriend kreeg geen geld meer en zijn eigen bedrijf bracht ook weinig op. Ik werkte 20 uur, en daar deden wij het van. Gelukkig ben ik altijd heel spaarzaam geweest, je weet immers nooit, en hebben wij het gered. Natuurlijk moesten we dingen laten, maar so what? We hadden genoeg om ons zelf uiteindelijk te bedruipen. Soms is het ook maar net welke keuzes je maakt. En ook ik snap niet dat je amper rond kan komen maar wel rookt, allerlei dure abonnementen hebt en dan excuses hebben van: als dat al niet meer mag. Ik heb genoeg maar rook niet en heb ook niet allerlei dure abonnementen. Een mens wil altijd meer maar soms is minder ook goed.
Een onderwerp waar veel verschillende meningen over zijn. Ik denk inderdaad dat armoede gebonden is aan zowel je leefomstandigheden als de plek waar je woont. Er moet een duidelijk verschil gemaakt worden tussen armoede hier in Nederland en de armoede in Derde Wereldlanden. Ik ben blij dat jij dat onderscheid meteen maakte in je artikel.
Hier in NL bestaat wel degelijk armoede en dan heb ik het net als bijna iedereen hier boven mij niet over op vakantie gaan of de nieuwste Iphone hebben, maar wel over bijvoorbeeld een tv, internet en een laptop. Als je op de hoogte wilt blijven van het nieuws, en dat wordt wel van je verwacht in deze maatschappij (je wordt bijvoorbeeld geacht de wet te kennen) dan zul je je toch via een medium op de hoogte moeten laten brengen. Gezinnen met kinderen zouden altijd internet en een computer moeten hebben, in ieder geval vanaf het moment dat één van de kinderen naar de middelbare school gaat. Huiswerk, cijfers, roosters, alles gaat via internet. Een kind is ervan afhankelijk geworden. Dat betekent dat als je geen computer en internet hebt, je kind niet mee kan komen op school en dat valt wat mij betreft hier in Nederland onder armoede. Ik vind dat de gemeente en overheid hier zorg voor moeten dragen, omdat zij ons op deze manier afhankelijk gemaakt hebben van deze technologie. Helaas doen lang niet alle gemeenten dat en dat brengt veel mensen in de problemen. Om maar iets te noemen.
Dat is een goed punt Marion: een kind kan inderdaad niet meekomen zonder goede internetverbinding op school. De ouders trouwens ook niet, want ook die informatie gaat nu vaak via internet.
Wat een mooi artikel, maar ook: wat een schrijnende verhalen …
Zelf leef ik in relatieve armoede, en ik werd weer met de neus op de feiten gedrukt hoe relatief dat eigenlijk is, zeker omdat we van alle kanten hulp krijgen – en aan durven nemen. Een bewindvoerder die zich boos maakt tegen schuldeisers, zodat ze niet over de belastingvrije voet heengaan – en de vaste lasten gewoon betaald kunnen worden – scheelt voor ons nu enorm. Hulp van de voedselbank, én weten wat we kunnen doen met wat we krijgen (en soms met dingen die we niet gebruiken anderen blij kunnen maken, anderen kunnen helpen scheelt gevoelsmatig zó veel!), in de schuldsanering kunnen zodat er een zichtbaar eind aan komt … dat helpt allemaal. En we hebben dus voldoende te eten, kleding, genoeg dekentjes dat we het niet koud krijgen als we de verwarming eens laag zetten.
Voor mij is armoede ook (vooral) niet meer kunnen zien wat je wel hebt, niet meer om kunnen gaan met het niet mee kunnen komen. Dat is meer geestelijke armoede. En ja, soms heb ik daar wel last van – vooral het schuldig voelen dat ik zelf niet meer bij kan dragen, zien wat ik allemaal verkeerd doe/heb gedaan, en niet wat er allemaal goed gaat. Gelukkig heb ik nog de veerkracht dat ik daar ook weer uitkom.
Wat fijn dat er helpende handen naar je worden uitgestoken Jantine!
En je onderscheid van geestelijke armoede vind ik ook een mooi. Dat bestaat inderdaad ook.
Sinds ik zuiniger leef, budgeteer en meer nadenk over waar ik mijn geld aan uitgeef, ben ik me er meer en meer bewust van hoe duur sommige basisvoorzieningen zijn. Ik ben in de omstandigheid dat wanneer mijn ene budget leeg is, ik wat uit het andere budget kan pakken als dat nodig is. Maar er zijn genoeg gezinnen waarbij dat geen optie is.
In dat opzicht vind ik dat ik begripvoller ben geworden naar mensen die het niet breed hebben.
Voor mij is armoede: niet vrij zijn in je keuzes.
Als je een jaar, of twee jaar, niet op vakantie kunt omdat je het vakantiegeld nodig hebt om onderhoud aan je auto te kunnen betalen, of om een lekkend dak te laten repareren of om kleding of sportclubs van je kind te betalen, dan is dat wel wat anders dan wanneer je twee jaar niet op vakantie gaat, zodat je dat geld daadwerkelijk kunt sparen.