Reacties

Mindful omgaan met verlies — 16 reacties

  1. Ik kan het met niet voorstellen hoe het is om zoveel verdriet te hebben. Gelukkig maar denk ik dan. Ik hoop dat het jou helpt om je pijn te verdragen.

    Love As Always
    Dimario

  2. Je had het ooit over de app Calm. Die zit barstensvol meditaties, die worden begeleid.
    Maar inderdaad, doe wat bij je past. Ik vind dat je het goed doet!
    Toch een fijn weekend!

  3. Het is voor iedereen anders, maar zeker het eerst jaar ben je vooral op zoek. Ik moest onder de mensen zijn en afleiding hebben, want thuis vloog ik tegen de muren op. En ik ontdekte dat wandelen, met een muziekje op, me hielp bij het leegmaken van mijn hoofd. Ik denk niet dat mediteren mij geholpen zou hebben, maar dat weet ik niet want ik heb het nooit geprobeerd.

    • Dat zoeken herken ik heel erg Mevrouw W. Ik weet echt totaal niet hoe of wat. Wat ik wel overal hoor en lees dat het voor iedereen anders is. Zo wil ik juist liever niet onder de mensen zijn, en verlang ik vooral naar alleen thuis zijn.

  4. Toen ik 14 was overleed een 72-jarige buurman die vrijwel dagelijks een kop koffie bij ons kwam drinken. Was accordeonist in het kroegencircuit geweest en had erg leuke moppen en mooie opvattingen. Ging voor een abces naar het ziekenhuis en overleefde de verdoving niet. Was daar enorm kapot van.
    Tegenwoordig kan ik er beter mee omgaan. Rouw is prima en hoort er bij. Te lang van slag zijn is ongezond. Daarbij bedenk ik altijd dat de overledene dat nooit zou hebben gewild.

  5. Rouwen zal voor ieder anders zijn. Je moet het verdriet op je eigen manier verwerken en dat kost tijd. Het eerste jaar is het moeilijkst: de verjaardag, de dag van overlijden en alle feestdagen herinneren aan je verlies. Daarna blijft het verdriet even groot maar het wordt wat dragelijker omdat je die verdrietige mijlpalen al eens eerder hebt doorstaan. Wat jij doet is heel goed: je benoemt je verdriet en praten of schrijven erover helpt jou. Dan is dat jouw manier om te rouwen. Wij, jouw lezers, luisteren en steunen je wel, maar kunnen je helaas niet helpen want je moet het alleen doen (en samen met je familie) Ik wens je heel veel sterkte!
    Liefs!
    J

  6. Heel herkenbaar, het zoeken naar hoe het nu verder moet en de behoefte aan je terugtrekken als een kluizenaar. De natuur opzoeken, lange wandelingen maken en geen sociale verplichtingen.
    En toen kwam er een dag dat het me ineens weer opviel hoe mooi de zon door de bomen scheen. De frisse blaadjes aan de bomen. Al die tijd had ik het niet gezien. Interesseerde het me ook niet. Daar begon het leven weer terug te komen.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>