HomeEntertainmentBoekenDeath cleaning: opruimen voor je doodgaat    

Comments

Death cleaning: opruimen voor je doodgaat — 56 Comments

  1. Goh ja als ik het huis van mijn oma zie, dan is dat inderdaad een HELE grote job! Wel goed dat ze hier over schrijft, maar lijkt me ook wel moeilijk om je daar aan te zetten als je al wat ouder bent!

  2. Momenteel ruimen mijn zussen en ik het huis van mijn vader op. Een hele klus en ook zorgt het voor diverse verhuisdozen die ik weer mee neem naar mijn huis, waar ik er eigenlijk ook geen plek voor heb, maar sommige dingen kun je gewoon niet weggooien

  3. Dit boek raakt een gevoelige snaar bij een 70 jarige weduwe zoals ik. Mocht een van mijn kinderen me dit cadeau geven dan zou ik het niet in dankbaarheid aannemen. De dood van mijn man was een donderslag bij heldere hemel. Dit verlies houdt ook een zeker verlies van mijn identiteit in. We waren een goed stel.
    Mijn volwassen kinderen mogen het goed menen, maar hun voorstel dat ik kleiner zou gaan kunnen wonen viel bij mij niet in goede aarde. Het huis is waar we gelukkig waren en onze kinderen grootbrachten (en ook heel wat geld en tijd uitgaven aan onderhoud en verbeteringen). Dat huis, zowel als man en kinderen, is ook een stuk identiteit. Bovendien is het een verzamelpunt voor ons allen.
    Mijn oudste dochter woont in het buitenland en het is belangrijk dat ze hier zo lang mogelijk een stekje heeft voor haarzelf en haar gezin. Van mijn moeder erfde ik meubels en speelgoed die mijn Opa (meester timmerman) nog met de hand heeft gemaakt. Wie van de kinderen zou er op haar of zijn beurt zuinig op zijn?
    Een testament heb ik, paperassen worden netjes bijgehouden, vaste lasten worden automatisch betaald. De kelder zal ik opruimen (restanten van diverse karweitjes, kladjes verf), versleten ondergoed en linnengoed kunnen ook vast weg, maar ik begin vast te lopen bij de persooonlijke effecten van wijlen man man. Kleren geef ik langzamerhand weg, maar ik kan er niet toe komen om zijn geliefde boeken af te staan. Hier wint het hart het van het gezond verstand en ook van “Opruimen voor je doodgaat”.

    • Wat een mooie mail. Dank u wel dat u dat zo open met ons deelt. Ik vind het ook heel mooi wat u zegt over dat speelgoed dat uw opa maakte. Dat lijken mij nou wel mooie dingen om te bewaren :-). En ook die herinneringen aan een thuis. Al ben ik zelf blij dat mijn ouderlijk huis al jaren geleden verkocht is, niet elke situatie is hetzelfde. Ik wens u sterkte met het gemis van uw man en ik hoop dat u met veel plezier in uw huis kunt blijven wonen.

  4. Bovenstaand wordt er al iets en integer over geschreven.

    Kijk, en ik doel niet op, dat we dozen met plastic bakjes en zakjes, tijdschriften, oude kranten moeten ruimen, hoewel dit zelfs helpzaam kan zijn, vaak was dit je ouder, je tante, je ziet hen nog lopen, weet wat en hoe ze in dit bakje deed, of de krant, hoe ze die vouwde en altijd op dat ene tafeltje legde……..
    Misschien is het, wanneer je dat ziet ontstaan bij ouders, je ze hulp moet bieden bij leven… ze kunnen het niet meer, overzien het vaak niet meer!
    Ontspullen is van deze tijd, mi voornl voor de jongere generatie.
    Men hecht minder waarde aan spullen, komen er zelf in om, men kan veel kopen, dat was andere generaties anders.

    Spullen met een geschiedenis, soms met de hand gemaakt, spullen met een verhaal, hoe mooi wanneer je dit overdraagt, zij hebben die persoon vaak ook jarenlang omringt, ik weet men hecht er vaak minder waarde aan………
    Je beschrijft het al mooi, het verschil in leeftijd van je eigen moeder en schoonvader, bijna een generatie.
    Dan, de een kan makkelijker opruimen dan de ander, de ene persoon is geordender dan de ander!
    Daarbij, spullen van een ander is zo anders, dan dingen die je zelf in je leven gekregen, geeerfd etc,hebt.
    Vaak zit aan spullen een emotionele waarde, zit er een verhaal aan vast, dat maakt opruimen moeilijker.
    Of zoals ik onlangs ergens las, bij niet opruimen hoef je ook geen keuzes te maken, zolders vol uitgestelde beslissingen.
    Mijn eerste man is overleden en ik heb diverse malen pijnlijk ervaren wat blijft er nu daadwerkelijk van iemand over, het merendeel past in een doosje.
    Nogmaals het op/ leegruimen van het huis van ouders of fam hoeft niet per definitie vervelend te zijn!
    Hoe je het ervaart heeft veel te maken met de relatie die je met diegene had en kan ook wat over jou zeggen.

    • Een interessante observatie dat het fenomeen ‘ontspullen’ iets is van de jongere generatie. Ergens is het eigenlijk best decadent.

      En je hebt helemaal gelijk dat de een makkelijker opruimt dan de andere.

  5. Mijn moede-opgelet ik heb veel respect voor haar-is een grote verzamelaar. Gezien ik intens met de logistiek rond bouw zorgwoning in mijn tuin bezig was, had ik haar aangegeven anderhalf j voor de verhuis stilaan te beginnen selecteren of hulp in te roepen. Als alleenstaande moeder kon ik er dat onmogelijk bijnemen. ( de zorgwoning was voorzien van nieuwe salon, bedden enz). De dag van de verhuis zag ik dat er enkel decoratie klaar stond, een hele gang vol! Een vriendin van me wilde vb haar stoeltjes, ik had dat voorgesteld gezien ze toch nieuwe had. Ze wilde ze niet geven en zou alles meegenomen hebben. De eerste paar keren dag we serieuze woorden hadden. Ruzie wanneer ik aangaf dat ze niet alles kon meenemen. Verschrikkelijk was het. Op den duur een firma laten komen die inboedels leegmaken, het moest leeg voor de verkoop.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>