De kunst van het weggooien
Er is alweer een Japanse mevrouw die een boek over opruimen en een eenvoudiger leven heeft geschreven: Nagisa Tatsumi. Volgens de ondertitel is zij zelfs de inspiratiebron van Marie Kondo. Op de achterflap van haar boek staat dat Marie Kondo het in de trein las, en vervolgens bij thuiskomst meteen als een wilde ging opruimen!
Waarom we het moeilijk vinden om dingen weg te gooien
In haar boek legt Nagisa Tatsumi uit waarom we het zo moeilijk vinden om dingen weg te gooien. Dat heeft te maken met de evolutie. Vroeger werden spullen echt helemaal óp gebruikt. Iets weggooien was zonde. Maar door de massaconsumptie worden spullen vervangen in plaats van hergebruikt. Het is dus niet meer nodig om alles te bewaren. Maar dat is nog niet helemaal tot ons doorgedrongen. Daarom voelt decluttering tegennatuurlijk.
Daardoor gebeuren er twee dingen: we kopen nieuwe spullen, maar we houden tegelijkertijd ook vast aan de oude spullen omdat het anders ‘zonde’ is.
Nagisa Tasumi wil ons met haar boek helpen van die laatste gewoonte af te komen. De titel van haar boek heet dan ook ‘de kunst van het weggoo’en‘. Daarin analyseert ze waarom weggooien moeilijk is, en geeft tips om dat te overwinnen.
Lees nu ook mijn post over het Japanse kaizen!
Valkuilen en belemmerende gedachtes bij het opruimen
- ‘Voorlopig bewaar ik het nog even’. Denk aan: tijdschriften, folders, materiaal met informatieve waarde, eten, kleding, cadeautjes, meubels, huishoudelijke apparaten.
- ‘Ik leg het tijdelijk even hier neer.’ Denk aan: alles waarvan je vindt dat het netjes gesorteerd moet worden en opgeborgen. Boeken, documenten, eten, kleding, schrijfgerei etc. Het probleem is dat zo’n tijdelijke plek al snel een vaste opbergplek wordt.
- ‘Misschien komt het ooit nog van pas’ en ‘Misschien heb ik het nog een keer nodig’.
- ‘Handige spullen’. Denk aan gereedschap, keukenapparatuur en gadgets.
- Heilige koeien: iets wat absoluut niet weg mag. Denk aan documenten, souvenirs, boeken, spullen met emotionele waarde.
- ‘Dit is voor speciale gelegenheden’. Bijvoorbeeld een speciaal servies. Dergelijke spullen krijgen een aparte gebruiksstatus, waardoor je ze apart gaat behandelen. Ze worden onaantastbaar en een soort ‘witte olifant’ zegt Nagisa Tasumi.
- Ik koop een handig opbergsysteem.
- Angst om spijt te krijgen dat je iets hebt weggegooid.
De oplossingen van Nagisa Tasumi per genoemd probleem
- Verklaar ‘voorlopig bewaren’ taboe. Als je iets wilt gebruiken/lezen/controleren doe het dan gewoon meteen. Anders weg er mee.
- Stop met ‘tijdelijk wegleggen’. Als je jezelf hier op betrapt kies dan meteen waar iets hoort of gooi het weg.
- Drie jaar iets niet gebruikt? Dan kan het dus weg.
- Veel ‘handige dingen’ hebben feitelijk weinig nut. Weg er mee dus.
- Hanteer het motto: ‘Als je dood bent wordt alles afval.’
- Gebruik wat je hebt zo intensief mogelijk. Ook het mooie servies!
- Gooi spullen weg, zodat je die opbergmethodes niet meer nodig hebt.
- Denk: ‘Dit kan gewoon weg,’ en voeg de daad bij het woord.
Conclusie over De kunst van het weggoo’en
De kunst van het weggoo’en is een aardig boekje. Maar Nagisa Tasumi is niet altijd consequent in de termen die ze gebruikt en ook niet niet in de opzet van haar boek. Dat maakt het soms wat verwarrend. Ik raakte de draad zo nu en dan een beetje kwijt.
Maar haar boodschap dat het goed is om je ontdoen van overbodige zooi is uitstekend.
De kunst van het weggoo’en is een aardig alternatief voor Opgeruimd van Marie Kondo.
Praktische informatie over De kunst van het weggoo’en
De kunst van het weggoo’en is voor 17,99 te koop bij bol.com.
Heb jij moeite met dingen weggooien? Of je partner?
Ik heb totaal geen moeite met weggooien. Leuk boekje denk ik, ik heb het nog niet gelezen. Marie kondo heb ik wel gelezen en ik haalde er wel wat dingen uit. Ik zit alleen wel al heel ver in mijn ontspul fase dat ik het meeste al weet en heb gedaan.
Als je Marie Kondo hebt gelezen voegt dit boek niet zo heel veel toe vind ik. Maar het kan wel inspirerend werken.
Oh dit lijkt mij wel wat!!
Dit soort boekjes kan een soort schop onder de kont effect hebben. Het is lastig om stil te blijven zitten als je het leest vind ik. Je wilt dan toch aan opruimen.
Ik vind weggooien lastiger dan mijn vrouw. Maar haar “inspiratie” maakt dat ik toch ook “graag” opruim ;-).
Gelukkig!
Ik heb een heel stuk minder moeite met spullen weggooien dan mijn partner. Soms gooi ik dan wel eens spullen weg die dan ook later niet worden gemist????
Ik kan ook beter weggooien dan mijn partner. Maar ik durf niet goed dingen van hem weg te gooien.
Ik heb heel weinig spullen met emotionele waarde. Ik bewaar vooral praktische spullen. Toen ons vorige huis in de verkoop ging,heb ik heel veel spullen weg gedaan. Netter voor de verkoop en we hadden verwacht naar een kleiner huis te verhuizen. Nu heb ik best wel spijt van spullen die we weg gedaan hebben. Vooral boeken, maar ook elpees, gereedschap, keukenspul. Van de boeken heb ik het eea tweedehands weer terug gekocht.
Daar ben ik altijd bang voor! Dat ik er toch spijt van krijg. Meestal is het bij mii niet zo.
Dat is valkuil no. 8 Suzanna: de angst dat je spijt krijgt. Daar heb ik ook altijd last van. Zeker omdat ik in het verleden ook echt wel eens spijt heb gehad!
Die hoef ik dus niet gelezen want ik ben daarin afgestudeerd!????????????????
Heerlijk als je iets al weet Nancy : ) Dat scheelt weer tijd!
Nee, ik heb er eigenlijk helemaal geen moeite mee. Ik heb sowieso niet veel spullen. Ik hou van een opgeruimd huis en bij mij zal je dus niet veel tegenkomen wat niet gebruikt wordt. Mocht dat het geval zijn, dan doe ik er vrijwel snel iets mee: weggeven of verkopen. De spullen en kleding van mijn kinderen….daar heb ik wel moeite mee. Ik ‘ruik’ hun babytijd er nog in en daarom vind ik dat maar wat lastig om weg te doen…
Spullen met sentimentele waarde zijn altijd moeilijker, vind ik ook!
Het lijkt me een heel leuk boekje, in ieder geval ik herken en mezelf in de beschreven punten.
Mijn man is opgeruimd , doch bewaard veel, hij hanteert de gedachte, ik heb ruimte genoeg, terwijl ik ervaar veel spullen zijn ballast in mijn hoofd en alles behoeft onderhoud.
Vorig jaar begon ik met opruimen, elke keer doe ik wat,
wat vind ik het moeilijk.
Eens heb ik een artikel terug gekocht bij de kringloop.
Nu staan er dozen met tijdschriften, mijn man wilde ze wegbrengen, ik zei nog even niet, want ik moet nog ‘even” kijken.
Wat mij opviel is de regel : als je dood bent is alles afval, inderdaad, dat wat overblijft is een klein koffertje vol herinneringen en daar zitten dan ook een paar waardevolle spullen in!
Ja, die viel mij ook op in het boek. Dat besef heb ik ook altijd sterk in kringloopwinkels Marrian. Dan zie je borden staan met teksten als ‘Gefeliciteerd met uw 50 jarig huwelijk.’ En dat ligt dan dus bij de kringloop….
Ik word daar soms een beetje triestig van.
Die wil ik wel hebben geloof ik. :-) Als ik nu om me heen kijk, zie ik zoveel spullen die eigenlijk best weg hadden gekund… Misschien doe ik ze morgen weg, hahaha.
Ik struikel natuurlijk over dat ‘misschien’ Sjoukje : ))))
Daar zit de uitweg al veel te veel ingebouwd.
Ik ben ook niet altijd even logisch met weggooien of bewaren. Als ik ga opruimen, hanteer ik wel het “OHIO”-principe. Die tip heb ik overgehouden aan een soortgelijk boek dat ik heb gelezen. Het betekent: Only Handle It Once. Oftewel: neem gelijk een beslissing: weggooien of bewaren. Dus inderdaad niet “even zo lang op deze stapel” leggen.
Dat is een handige zeg! Die ga ik even onthouden.
Wat mij nogal eens overkomt, is dat wat je in je ‘citaat’ zegt: Ik koop een nieuwe broek/tas/jas of wat dan ook, maar ik gooi de oude niet weg. En dan heb ik er dus twee. Terwijl ik de nieuwe kocht omdat ik die oude te smoezelig vond worden. ‘Die oude broek kan ik nog wel eens bij het schilderen/ in de tuin gebruiken. Herkenbaar?
Ja absoluut! En soms werkt het ook wel zo. Zo heb ik nieuwe hardloopschoenen moeten kopen omdat de andere niet meer goed dempten. De oude heb ik nog voor in de tuin. En die gebruik ik daar ook echt voor.
Wat een feest der herkenning weer.
Ik heb zo’n drie jaar geleden geMarie Kondo-ood en 37 vuilniszakken weggegooid.
Afgelopen week de meisjeskamer ontdaan van vijf vuilniszakken speelgoed.
Ik betrap mezelf op verkeerde zuinigheid. Ik heb mooie kinderboeken weggezet in de kast en nu zijn ze te oud om ze te lezen of uit voorgelezen te worden. Alles ter bescherming van dit boek dat nu niet gebruikt is.
Wauw 37 vuilniszakken. Dat is echt veel. En heb je nu ook echt veel meer ruimte Linda?
Verkeerde zuinigheid heb ik met kleding. Dan doe ik het niet aan omdat het zo mooi is….
Ik moet echt meer van dat soort boeken gaan lezen. Ik ben ook zo slecht met dingen weggooien, maar het staat nu echt op mijn lijst van doelen voor de zomer. Alle tips zijn dus welkom! Dit lijstje neem ik vast mee :)
Opruimen in de zomer lijkt me best moeilijk. Omdat je dan juist vaak naar buiten wilt. Hoe is dat voor jou? Mij ligt opruimen bij slecht weer beter.
Ik heb al héél veel weggedaan en heb nog steeds te veel… misschien eens lezen!
Zo herkenbaar sommige dingen, ik kan alles nog gebruiken denk ik altijd. Ik wil die haar boek wel eens lezen. De tips kan ik nu al gebruiken bij de vele dozen. ;)
Jij hebt dus ook last van valkuil no. 8! Daar zijn er hier meer van. Inclusief ik.
Hier ook bezig met lozen
Weggeven onderweg wat verkopen en wat naar de kringloop
Dat zijn 3 mooie methodes om van overtollige spullen af te komen.
Ik ben nu bezig met een opruimcursus, maar het gaat mij nog niet zo goed af. Mag ik zeggen dat hoe jij het opschrijft, het mij veel meer aanspreekt dan wanneer ik het boek bekijk (inkijkexemplaar)? Op de een of andere manier inspireert jouw blogpost mij nu al enorm. Het zijn hele rake dingen die worden gezegd.
Het is dat ik nu even niet al te veel uitgaven kan doen, anders had ik alweer een boek besteld ;)
Dat vind ik helemaal leuk Rory : )
Fijn dat het me is gelukt om de kern van het boek aansprekend te verwoorden!
Ik vind weggooien erg moeilijk. Ik denk altijd dat het nog wel eens van pas kan komen. Ik ben al erg, maar mijn man nog erger. Toen we een jaar of 20 getrouwd waren heb ik eens een doos sokken in de kliko gegooid, die mijn man in zijn trouwen nog nooit gedragen had. Van die nette sokken waarvan het elastiek totaal vergaan was. Toen mijn man ze zag liggen heeft hij ze weer uit de kliko gehaald en in de kast gelegd. Een paar jaar later heb ik ze in de kliko gegooid net voordat de vuilniswagen kwam. Hij heeft ze nooit gemist. Haha.
Oh wat erg, van die sokken! En dat hij ze nog uit de kliko haalde ook. Mooi verhaal!
Mijn man houdt graag spullen bij. En is een echte rommelaar. Ik ben net het tegenovergestelde, al moet het aanrecht voor mij bv niet helemaal leeg. Soms knettert het hier wel. Ik vind hem een rommelaar en hij vindt mij een stresskip????
Een leuke combi : )
Ik vind het vaak ook lastig.. Ik kies er trouwens vaak voor om iets weg te geven als ik het zonde vind om weg te gooien. Dan ben ik er toch vanaf ;)
Dat vind ik een mooie oplossing Mirjam. Zo wordt het alsnog gebruikt en je maakt iemand anders blij.
Hahaha, om maar even bij het denken aan het milieu te blijven. Heb jij het boekje nog Nicole? En kan ik het van jou overnemen ;)
Uiteraard had ik hem uit de bibliotheek geleend Rory : )