Comments

Zorg voor hulpbehoevende ouders — 26 Comments

  1. Hier ook nog geen ervaring mee, maar ik ben zeker dat we zullen doen wat we kunnen.
    Wij wonen vlakbij mijn schoonouders en een 45min van mijn ouders, geen super verre afstand maar om meermaals gaan te doen loopt dat toch al snel op he, maar we zien wel. Ik ben zelf nog jong dus mijn ouders zijn ook nog niet op leeftijd ofzo :-)

  2. Ik heb er al eens een blog aan gewijd, maar ik pas ervoor. Het klinkt heel hard maar we hebben geen contact met mijn schoonouders en mijn moeder heeft de afgelopen jaren haar neus amper laten zien.
    Ik verzorg nog liever de oude buurvrouw.

  3. mijn moeder woont dichtbij en mijn schoonouders op 45-60 min. Dat wordt en is een probleem. Manlief rijdt al 200 km per dag omdat het leerlingvervoer wegbezuinigd is en dan is 45min -60 min heen en terug sávonds ver voor als er ineens iets is….
    En dat beginnen ze nu ook te merken. Jaren terug zijn we daar al voor gaan waarschuwen omdat ze ver van alle kinderen en familie zijn gaan wonen. Maar hoe dat nu op te lossen geen idee………….

  4. Wat lief dat je man in ieder geval 1 dag in de week langsgaat en blijft slapen. Goed om wat langer dan een uurtje te blijven en zo ook te kunnen signaleren waar ze echt hulp bij nodig hebben. als je op visite gaat zie je toch alleen maar kleine dingetjes. Blijf je langer dan merk je bijv. dat ze moeilijker in bed of bad kunnen stappen.

    Mijn moeder woont hier maar 20 minuten vandaan maar ik zou haar veel dichter bij willen hebben! Nu is ze ng mobiel maar ik ga haar zeker verzorgen als dat nodig is, ze heeft mij toch ook altijd goed verzorgd.

  5. Mijn vader is anderhalf jaar geleden overleden op 80 jarige leeftijd, is wel ziek geweest de laatste jaren, maar met hulp van mijn moeder en thuiszorg zijn ze behoorlijk zelfstandig gebleven. Nu mijn moeder alleen is merk je pas hoe hun rolverdeling gaat opspelen: ze kan geen autorijden, durft niet meer te fietsen, loopt niet zo heel goed meer, heeft wel een rollator, aar durft niet aan de scootmobiel, heeft nooit iets aan de financiën gedaan, snapt er ook helemaal niets van, heeft nooit een computer aangeraakt en gaat dat op 81 jarige leeftijd ook niet meer leren. Op zich is ze een zelfstandige vrouw, maar heeft nu hulp nodig op al die gebieden, helaas. Maar het is niet anders. Ze heeft 7 kinderen door het hele land wonen, wij wonen in Duitsland, onder de Achterhoek, er wonen kinderen in Friesland en Drenthe en Zeeland, zelf woont ze in het noorden van het land. We hopen dat ze in het midden van het land gaat wonen, in een serviceflat, zodat ze bereikbaarder is. Ze is veel alleen en wil best bij meerdere ouderen wonen. Wij halen haar regelmatig op voor een paar dagen, maar ze heeft ook kinderen die haar zelden of nooit bezoeken. Helaas. Als ze lichamelijk hulp nodig gaat krijgen, zal er een oplossing moeten worden gezocht, bij ons kan ze niet wonen, want dan zou ze moeten emigreren en ze spreekt geen Duits. Ik vind het best moeilijk, maar we zijn er ook niet op ingesteld om oude ouders in huis te nemen.

  6. Ik vind het ook ingewikkeld. En tegelijkertijd wil de overheid geloof ik juist steeds meer mantelzorg. Ergens gaat dat toch knellen? Vrouwen moeten van de overheid ook steeds meer uren buitenshuis werken…

  7. Mijn moeder doet veel voor haar vader van bijna 92. Tot vijf jaar geleden ook voor haar moeder (die overleed op 86 jarige leeftijd).
    Het is een bezigheid die volgens mij niet altijd serieus wordt genomen door de omgeving. Mijn moeder is 2 ochtenden in de week bij haar vader om huishoudelijk werk te doen. Als hij naar het ziekenhuis moet, is zij z’n taxi. Ze doet het zonder klagen en morren maar van haar broers plus aanhang komt er niet altijd even veel waardering. Ze vinden het maar gewoon, op 1 schoonzus na.
    Mijn opa krijgt niet veel bezoek maar hij houdt er ook niet van. Al vind ik het zelf wel sneu voor hem en vooral vanuit mijn neven en nichten zou er meer sjoechem mogen komen. Mijn opa is een man waar je een beetje doorheen moet prikken, door die Friese koppigheid van hem. Ik kom er iedere maandag met mijn dochtertje van 2 jaar. Die geeft opa een high five en nu doet hij dat dus zelf ook als mijn moeder binnen komt. Zie je het voor je een man van 92 die staat te ‘high fiven’? ;) Stiekem geniet hij toch en hij vindt het soms ook echt niet leuk als mijn moeder een keer niet kan komen. Het is toch ook een sociaal contact, ookal roept hij om het hardst dat hij niet zo zit te wachten op bezoek.

    Ik heb hoe dan ook veel respect voor mantelzorgers. Ik dacht nooit dat ik het zelf zou doen, maar ik denk toch wel dat ik het doe als mijn ouders oud en hulpbehoefend zijn. Van mijn broertje uit zie ik het niet gebeuren om verschijdene redenen (overigens zonder boze gevoelens daarover).

  8. Wat ik nog veel moeilijker vind is de positie waarin ouderen geplaatst worden. Ze worden afhankelijk van eventuele “goedwillende” zorg van kinderen, andere familie of zelfs buren als het aan de regering ligt. Kritisch zijn op zorg van buiten is al moeilijk maar naar je kinderen toe zeggen dat je bepaalde zaken liever anders wilt is helemaal lastig want je mag immers blij zijn dt ze komen helpen. Dan de kinderen die de zorg moeten leveren, meestal zijn dat dan de dochters als die er zijn en die zijn dan zelf zo ook ong. 50-60 jaar, moeten doorwerken tot 67 jaar, het liefst ook nog oppassen op kleindkinderen omdat de kinderopvang voor hun kinderen onbetaalbaar wordt en als het even kan ook nog aan hun oudere buren mantelzorg leveren. Hoe hadden ze in Den Haag gedacht dt deze mensen
    dat allemaal moeten plooien. Van een eigen sociaal leven blijft dan helemaal niets meer over en roofbouw plegen op jezelf ligt dan wel op de loer. Maar het ergste vind ik dus dat ouderen in een wel heel afhankelijke positie worden gemanouvreerd hoe graag de meeste kinderen het misschien ook zullen willen doen. vr. groet Leon

  9. Ik vond het heel zwaar toen mijn moeder nog leefde. Studie, werk, een leven en een huishouding opbouwen, de zorg voor mijn geliefde én voor mezelf. En ik ben / was aangewezen op het OV, zodat ik – ondanks dat ouders maar op 15 km afstand woonden – toch elke keer een uur heen en een uur terug kwijt was. Ik zou dat nu niet meer op kunnen brengen. Ook omdat de verhoudingen nog slechter zijn geworden dan toen(en ik me nu minder aantrek van hoe het hoort dan 30 jaar geleden), maar zeker ook omdat ik het gewoon niet meer zou trekken – er zijn tijden dat ik blij ben dat ik alleen maar mijn baan volhoud!

  10. Jouw man heeft een jonge vrouw!?

    Doordat mijn moeder 47 was toen ze mij op de wereld zette, had ik altijd een oude moeder. De mensen op het dorp vroegen of ik haar eerste kleinkind was. Niet dus.
    Toen ik ouder werd, noemde ik tegen niemand ooit de leeftijd van mijn moeder, want mensen rekenden mij dan veel ouder.

    Altijd iedere week uren op bezoek bij mijn moeder. Mijn vader overleed toen ik 20 was. Ik kreeg nog een tijdje een voogd (erfenis)

    Al diet tijd, die tijd. Toch deed ik het iedere weekend op bezoek.
    Ik was bij haar toen ze toch onverwachts overleed, ik reanimeerde. Drie maanden later kreeg ik een burn out.
    Ik dacht dat ik na een mislukte reanimatie wel verder kon met mijn leven. De impact die ouders op kinderen hebben, is enorm.

    • Ik ben inderdaad jonger dan mijn man. Jij moet haast wel een verrassing geweest zijn voor je moeder op 47-jarige leeftijd. Het moet zwaar voor je zijn geweest om zo jong al die zorg te moeten dragen… Ik voel met je mee.

  11. Mijn moeder heeft altijd haar ouders verzorgd. Nu verzorgd ze haar zwaar dementerende man. Inmiddels zit hij in een verpleeg tehuis in onze woonplaats (15 km verderop) maar elke dag is ze bij hem, geeft hem eten, gaat met hem naar buiten etc etc. Op een gegeven moment heb ik gezegd dat ik haar graag in onze woonplaats wil hebben, ze is er toch al elke dag om haar man te bezoeken en ik rijd geen auto. Nu woont ze in een 55+ woning bij ons in de straat.Ik wilde graag dat ze het nu deed nu ze nog goed en gezond is dan wanneer ze hulpbehoevend wordt en dan gedwongen moet verhuizen. Binnen een zeer korte periode heeft ze een heel sociaal netwerk opgebouwd wat anders niet meer had gekund. Had ik veel eerder moeten doen roept ze dan ook. In feite kan ik zeggen dat ze meer niet dan wel thuis is :-) Het is ideaal dat ze zo dichtbij woont. We kunnen niet bij elkaar naar binnen kijken en lopen de deur niet plat bij elkaar maar zodra er iets is ben ik binnen no-time bij haar. Is ze ziek maak ik haar huisje schoon en doe de boodschappen. Heb ik teveel gekookt dan brengen we een portie naar oma. En samen helpen mijn moeder en ik dan weer haar hulpbehoevende buurvrouw.
    Ingrid

    • Ik vind het ook knap van je moeder dat ze nog weer helemaal een sociaal netwerk heeft opgebouwd op haar leeftijd. Dat lijkt me nog best lastig. Het klinkt als een hele fijne oplossing voor iedereen!

  12. Ik wil best helpen tegen die tijd, maar ik ga mezelf geen moeder theresa maken (mijn vader is bijzonder dominant en bovendien een hypochrondiër) en ook ga ik niet ruziën met mijn zus (waar ik geen contact meer mee wil). Mijn schoonmoeder neem ik desnoods in huis als het niet anders is. Voor haar doe ik alles wat nodig is tegen die tijd. Gelukkig zijn ze vooralsnog gezond, itt tot mijn vrienden die allemaal ernstige dingen krijgen de laatste weken!

    • Wat bijzonder dat je zo’n goede band hebt met je schoonmoeder dat je alles voor haar zou doen! Dat hoor je ook niet elke dag. Ik hoop dat ik later ook zo’n goede band zal hebben met mijn toekomstige schoondochters.

  13. Helaas heb ik het afgelopen jaar onverwacht veel voor mijn ouders moeten zorgen, mijn vader lag ruim 6 mnd in diverse ziekenhuizen en werd zo vaak geopereerd dat wij werkelijk daarvan de tel kwijt waren, toen bleek mijn moeder (pas 66) beginnende alzheimer te hebben(wat nog niet bekend was), wat nu ws door oa het wegvallen van mijn vaders aanwezigheid, spanning zorgen en stress een verergerd beeld gaf,, ze was erg in de war en zorgde niet goed voor zichzelf,viel kilo’s af,huis verslonsde, had weinig besef van dag of nacht en belde mij bv 27 x, allemaal zeer heftig.
    Ik, en mijn gezin, wij hebben die tijd dus veel voor mijn ouders, met name mijn moeder moeten zorgen.
    Nu is mijn vader weer thuis en heeft mijn moeder emdicijnen voor alzheimer, maar zijn aanwezigheid, en sturing in de dagelijkse gang van zaken geeft haar weer richting en houvast in het leven en het gaat nu weer goed en ze zijn weer helemaal zelfstandig.Gelukkig wonen ze dichtbij.

    • Poeh, wat een heftig jaar zal dat geweest zijn. Maar wat fijn dat dat ze nu weer op orde zijn zeg. Dat geeft moed: dat het toch nog weer goed kan komen, ook op hogere leeftijd.

  14. Mijn ouders zijn hulpbehoevend. Ik heb geen broer of zus dus sta er alleen voor. Af en toe best lastig terwijl ik zelf een gezin met 5 kids heb en alles wat daar bij hoort.
    De huishoudelijk hulp is gehalveerd dus bezwaarschrift schrijven, dingen regelen met de @#$!#@$# apotheek (gaat veel fout)naar ziekenhuisafspraken brengen, meedenken over dingen, 1 keer per week boodschappen doen….
    Mijn vader is licht dement, maar dat gaat zoals alles bij het oude blijft, hartpatient, diabeet. Mijn moeder osteoporose, heeft een herseninfarct gehad met blijvende gevolgen, loopt dus met rollator, vaatproblemen enz.
    Maar ja, het zijn en blijven je ouders. De thuiszorg komt iedere dag voor medicijncontrole (vader) en aankleden(moeder) dus er is wel aanloop iedere dag. Maar ze redden het tot nu toe. Boodschappen doe ik sinds een paar weken omdat mijn moeder in ene slechter kon lopen.

    Nelly

  15. Nelly, dat lijkt me behoorlijk zwaar voor jou! Zeker als je ook nog zelf een gezin hebt met vijf kinderen. Maar wel fijn voor je ouders dat je er voor ze bent, hoewel het natuurlijk ook voor jou haalbaar moet blijven.

  16. Wij hebben een boerderij, ik heb mijn schoonvader nooit gekend, mijn schoonmoeder woont bij ons in. Voor we trouwden hebben we een dubbelhuis laten bouwen. Voor haar fijn dat ze op haar vertrouwde plek kan wonen, ze kan goed in beweging blijven, helpt mijn man nog dagelijks bij kleine klusjes tijdens het melken(ze is 83!).
    Ze heeft vroeger ook haar schoonmoeder verzorgd die bij hen inwoonde, hielp veel mee op de boerderij en heeft twee kinderen. Mijn schoonzus woont ook vlak bij ons. Ik snap niet hoe ze dat vroeger gedaan heeft. Ze heeft nu nog geen zorg nodig, als dat wel het geval wordt, is het handig dat ze in hetzelfde huis woont, we kunnen binnendoor naar elkaar toe. Het is gelukkig niet zo dat ze de deur bij ons plat loopt, want ik ben wel erg op mijn privacy gesteld. Anderzijds was het ook heel handig toen de kinderen nog heel klein waren, ik heb vier kinderen, elk jaar 1, en dan met boodschappen doen, had ik altijd oppas! En nu ‘s avonds ook nog wel.
    Mijn ouders hebben ook nog geen zorg nodig, mijn vader is 67 en mijn moeder 61, maar, de leeftijd zegt niet altijd wat.

    • Het kan inderdaad twee kanten op werken, als je zo dicht bij elkaar woont! Bij ons is er een wandje geplaatst tussen de tussendeur, dus we kunnen niet binnendoor bij elkaar komen. Maar eventueel kan dat wandje makkelijk verwijderd worden.

  17. Vanaf mijn achtiende waren mijn ouders regelmatig zo ziek dat ze zorg nodig hadden.Mijn ouders waren zng. “oudere ouders”. Maar nu is het vrij gewoon om tegen je veertigste nog een kind te krijgen.
    En dan hoop ik maar dat die ouders heel lang gezond mogen blijven.

    Ik heb overig nog geen dag spijt gehad. Al was het ( vooral achteraf gezien) soms best zwaar gezien ik ook drie kinderen en een baan had.
    Nu komen mijn schoonouders ( die hier bij het huis wonen) op de leeftijd dat er meer zorg nodig is.
    Ik beb bereid om veel voor ze te doen, maar heb besloten dat directe persoonlijke verzorging zoals wassen en verschonen niet voor mij is. Daar is onze band de laatste 25 jaar toch echt niet goed genoeg voor geweest.
    Wat me meteen weer een schuldgevoel geeft omdat mijn man dat moeiteloos voor mijn ouders deed.
    Waar hij overigens heel erg goed mee overweg kon.

    Dingen als de was, poetsen, zaken regelen,vervoer, ziekenhuis of doktersbezoek e.d. doe ik graag voor ze.
    We komen er samen wel uit.
    Heel belangrijk vind ik dat ik de kouwe kant ben en dat mijn man dus belangrijke beslissingen met zijn ouders neemt. Dan ben ik er alleen op de achtergrond.

    • Fijn dat je er met een goed gevoel op terug kijkt! Dat geeft toch een positief beeld van mantelzorg.

      Ik kan me voorstellen dat een goede band belangrijk is voor persoonlijke verzorging. En het klinkt alsof je heel veel voor je schoonouders doet!

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>