1 dag zonder smartphone: lukt jou dat?
Het Tea Topic van vandaag is de gewetensvraag: Kun je een dag zonder smartphone?
'Lukt het jou om een dag je telefoon uit te zetten?
Technisch gezien kan ik prima mijn telefoon uitzetten. Dan moet ik gewoon langdurig op dat knopje aan de zijkant drukken en dan gaat hij uit.
Maar daar gaat het bij deze vraag niet om vermoed ik.
Het gaat erom of het lukt om je telefoon psychologisch uit te zetten. Dat je een dag niet kunt whatsappen, mail ontvangen, sms'en, informatie opzoeken, bankieren en oh ja, eventueel bellen. Kortom kun je leven zonder smartphone?
Een dag zonder smartphone?
Toch denk ik dat het mij best zou lukken om mijn telefoon uit te zetten. Sterker nog, hij staat permanent op niet storen. Dus ik hoor of zie nooit of iemand mij belt, en of er berichten zijn.
Alleen als ik zelf bewust op mijn telefoon kijk.
Dat neemt niet weg dat ik het lastig zou vinden, een dag zonder smartphone... Smartphones zijn zo onderdeel geworden van het dagelijks leven... Zie ook lezen op telefoon!
En ze zijn zo'n laagdrempelige manier van contact houden, dat het best even slikken is als dat wegvalt. Bijvoorbeeld contact met mijn dochter in Engeland!
Zonder smartphone
In 2010 ging het leven zonder smartphone me een stuk beter af getuige de post die ik er toen over schreef:
Mijn mobieltje, dat ik van mijn vijftienjarige dochter heb geërfd, ligt permanent aan de oplader als een comateuze patiënt. Ik vergeet het ding altijd mee te nemen, en er zelf mee bellen doe ik al helemaal nooit.
Als de kinderen naar school gaan probeer ik er aan te denken het ding mee te nemen, omdat het tegenwoordig bijna 'not done' is om niet bereikbaar te zijn. Dan vraag ik me wel eens af: hoe deden onze moeders dat vroeger?! Die waren toch ook wel eens weg?
Maar het hele principe van altijd en overal 'bereikbaar' moeten zijn, benauwt mij. En in het kader van 'mindfulness', en bewust leven in het moment, past zo'n mobieltje toch niet? Hoe kun je nou volledig bewust zijn van een wandeling, of een bezoek aan een winkelcentrum, als je weet: 'Elk moment kan mijn mobieltje afgaan? Als een tikkende bom?!'
Wat mobiele telefonie betreft is minder wat mij betreft meer. Meer vrijheid, meer rust, en meer leven.
Dus laat mijn mobieltje maar rustig verouderen terwijl het aan de beademing ligt. Ik doe het graag zonder smartphone.
En dit zeiden Huisvlijt bezoekers in 2010 over leven zonder smartphone
- Heb een mobieltje van 7 jaar oud dat 9 van de 10 keer uitstaat. Of boven ligt als ik beneden ben en andersom. Ik neem hem ook bijna nooit mee, behalve als ik met onze Franse rammelbak een eind alleen moet rijden…. (Inge)
- Ik heb er wel eentje maar die neem ik meestal niet mee omdat ik weiger altijd bereikbaar te zijn. In de supermarkt gebeld worden: de ULTIEME gruwel zeg en dan voor de kassa getracteerd worden op luide gesprekken, bleh! Ik heb ‘n prepaid en mijn tegoed wordt dus steeds bevroren omdat ik het niet gebruik. Ik neem hem alleen mee als ik wat langer en verder van huis weg ben maar reageer wat wazig op de beltoon omdat ik die niet herken, haha. Groetjes, Hannie
- Ik zou zeker niet zonder smartphone kunnen, het is immers ook m’n fotocamera en wil altijd bereidbaar zijn en kunnen bereiken. Maar ik vraag me ook heel de tijd af hoe mensen dat vroeger deden? Afspreken met mensen is nu zo’n makkie: kom je een beetje te laat of veranderd de locatie? Geen probleem! Zouden er vroeger dan niet meer misverstanden geweest zijn?! Ilse Jewels
- Mijn mobieltjes (ja, ja, meervoud) zijn vergroeit met mijn lichaam. Het is zo erg, dat ik niet eens het nummer van mijn vaste telefoon herinner…. Tja, ik ben een mobiel-o-junk…. (Diana)
- Ik heb een prepaid mobiel maar haast niemand heeft mijn nr. Alleen manlief, school en onze oudste zoon. (o,ja en mijn ouders) Ik wordt dus eigenlijk haast nooit gebeld en als het wel zo is, dan is er vaak wat aan de hand. Verder ben ik (vooral ‘s avonds) geregeld weg en vind ik het wel makkelijk om in geval van nood iemand te kunnen bellen. (Bezig Bijtje)
- Ik heb volgens mijn kinderen een heel oud model, heb ‘m gekocht toen mijn zoon naar de 2e van de middelbareschool ging omdat hij er toen ook 1 kreeg, hij is nu 19.I k snap sinds kort hoe het allemaal werkt… Ik vind het heerlijk om zonder mobiel van huis te gaan, maar inderdaad, ik wil bereikbaar zijn voor mijn kinderen die mijn nummer ook alleen hebben. (Tineke)
- Ja, ik heb ook een mobiel, maar een rare vraag vind ik het niet hoor! Ik gebruik ‘m alleen voor noodgevallen en vind het prettig dat familie mij kan bereiken als dat nodig is. Maar verder geef ik mensen altijd ons vaste telefoonnummer. Ik heb mezelf wel aangeleerd om ‘m altijd mee nemen alleen vergeet ik ‘m nog wel eens op te laden. (Jolanda)
- Ik zou ook niet meer zonder smartphone kunnen, het geeft toch een veilig gevoel vind ik vooral als je onderweg bent. Bovendien zit er nog altijd een uit knop op voor als je niet gestoord wil worden. (Muchodinero)
- Ik heb er een, een oude van mijn man. Vind het een fijn idee dat ik bereikbaar ben voor noodgvallen, en 112 kan bellen mocht het nodig zijn. ( door de komst van een mobiel zijn al heel wat levens gered )verder gebruik ik hem nooit, alleen dus voor noodgevallen. Heb rust met mobiel :D Gr Deboor
- Hmm ja hoor ook ik heb een mobieltje een kek hip dingie, ik gebruik nog niet de helft van z'n mogelijkheden, maar ik ben er wel blij mee :-) en voor mijn werk heb ik soms achterwacht dat zou dan betekenen dat ik niet van huis( waar de vaste telefoon staat) weg zou kunnen?? Mijn mobieltje brengt me dus meer vrijheid :-) Zonder smartphone zou ik minder vrijheid hebben.Ik heb een heel iniminiklein abbo.. en daar red ik het uitstekend mee, ook vind ik het smsssen van kleine berichtjes naar diverse mensen vrienden enz erg prettig om te doen…ik bel er minder mee… en hmm tja er zit een knop op dus ik kan m ook gewoon uit en of stil zetten, ik gebruik m ook als horloge want die draag ik nooit.En als agenda. en als boodschappenlijstje etc… maar ik zou ook zonder kunnen hoor…. ( ik was mn mobieltjes wel eens per ongeluk… en daar kunnen ze dus niet tegen na een aantal keer) (Silliesullie)
- Tuurlijk heb ik een mobiel :-) En ik vertrek eigenlijk nooit zonder….Ik vind het wel een fijn idee dat ik bereikbaar ben voor mijn kinderen. En dat ik zelf 112 oid kan bellen als ik ergens in de middle of nowhere mijn been breek…. Zonder smartphone ben ik dus liever niet.(Huize Steen)
- Eigenlijk heb ik er 2, een van mijn werk en 1 privé. Die laatste is altijd leeg, de eerste staat (te) vaak op “Stil” dus ik mis de oproepen nogal eens. Dus helemaal mijn ding is het zeker niet. (Aline)
- Ja ik heb een mobiel en ik vind het bijzonder ongrappig als ik hem vergeten ben. Ik ontvang m’n mail erop, kan internetten, twitter, maak fotootjes etc. Zonder smartphone mis ik dus veel informatie. Maar… gouden regel: ben ik met iemand in gesprek oid dan negeer ik het ding als ie gaat. komt later wel. (Mama Muis)
- Mijn telefoonnummer heeft bijna niemand. Dat is ook een idee. Hij is puur voor de ‘noodgevallen’en wordt dus zelden gebruikt. Ideaal. Als mensen mij willen bellen, doen ze dat maar op mijn thuisnummer. Groetjesss Merel
- Ik heb wel een mobiel, maar dat ding is of kwijt of leeg of ik vergeet hem. Dus met andere woorden niet aan mij besteed. En soms vind ik het gewoon lekker om niet overal bereikbaar te zijn. Ik kan prima zonder smartphone. Groetjes Jolanda
Leestips
Kun jij een dag zonder smartphone?
Een makkie...vergeet die zelfs mee te nemen als ik op pad ga.
Dat zit dus wel goed Rebbeltje. Jij bent zeker niet verslaafd aan je smartphone dan.
Nee, want mijn insulinepomp bedien ik met mijn mobiele telefoon en ik lees er mijn bloedglucosesensor mee uit. Maar soms zou ik wel willen dat ik em vaker weg kon leggen.
Ik kan me voorstellen dat je hem dan geen dag kunt missen Micheline! Toch ook wel weer superhandig dat je hem daarvoor kunt gebruiken zeg.
Lijkt me geen enkel probleem. Weet vaak zelfs niet waar het ding ligt. Ondanks dat ik al vanaf begin jaren '90 wegens mijn 'zwerfwerk' een mobieltje beschikbaar had, al heette dat toen nog 'autotelefoon, ben ik er nooit mee vergroeid. Voordien had ik een 'pieper' en de autotelefoon was ten opzichte daarvan, een hele vooruitgang. Maar ontpopte zich al gauw tot dezelfde 'dictator' die je net zo in je werk kon belemmeren als de telefoon op kantoor.
Ik denk dat ik er mooi op tijd een hekel aan gekregen heb en na mijn pensionering in 2009 heb ik een zeer eenvoudige 'mobiele telefooncel' gekocht, als hij niet vergeten wordt, meegaat als ik eropuit ga met de auto. Is dat met de fiets, dan gaat het ding vaak helemaal niet mee.
Mooi omschreven Willem, dat 'dictator'. Ik denk dat hij voor veel mensen inderdaad zo werkt. Fijn dat jij jezelf daar vrij van hebt kunnen houden!
Die van mij ligt vaak een heel weekend in de auto. Whatsappen kan ik ook op mijn PC.
Dat is dan wel een beetje vals spelen... 😄
Met genoegen lees ik dat ik niet de enige ben die goed zonder mobieltje kan leven. Alleen tijdens vakanties staat hij altijd aan en is goed opgeladen. Uiteraard kunnen er omstandigheden zijn dat ander gedrag gewenst is, dan pas ik me onmiddellijk aan.
Ja, soms kan er inderdaad ergens iets aan de hand zijn waardoor je bereikbaar moet zijn.
Het zou moeten lukken, maar ik doe het eigenlijk nooit. Manlief ook niet. Beide een beetje verslaafd, vrees ik.
(Ook) de huistelefoon afzetten zou moeilijker zijn.
Lie(f)s.
Alleen als ik vergeet op het display te kijken. :-)
Oh dat zou mij wel lukken.
Maar.......
Dan moet je die dag ook je pc uitlaten!
Ja, en dan wordt het voor mij inderdaad meteen een stuk lastiger moet ik bekennen.
Op dagen dat ik werk zou ik het vanwege mijn werk niet kunnen. Op andere dagen kan ik best een dag zonder mijn telefoon.
Ja, dat zou ik wel kunnen, maar willen is wat anders. Zie het nut er niet van in. Ik ben niet verslaafd, het toestel ligt vaak uren onaangeraakt op tafel of op een hoekje van de bank. Ook op mijn werk heb ik de meeste functies niet nodig, maar enkele wel. Die hebben te maken met bepaalde sites waar inloggen met 3 staps verificatie nodig is. Dan kan ik eigenlijk geen dag zonder maar als het zou moeten zou ik wel een creatieve oplossing bedenken.... de dames van de administratie inschakelen, of een collega, of gewoon een dag het werk laten liggen, dat gebeurt tenslotte ook wanneer ik ziek ben!
Aargh 3 staps verificatie... Ik word al niet goed van 2 staps.
Ik zou het wel willen maar niet kunnen. ^^ Als mantelzorger voor mijn ouders die allebei meerdere keren per dag bellen of appen voor allerlei dingen gaat het niet lukken. ^^
Dat snap ik helemaal Von! Je wilt natuurlijk wel bereikbaar zijn voor je ouders als mantelzorger.
Eigenlijk zou ik kunnen zeggen: ja hoor, lukt wel. Maar ik geef toe dat ik dan op de computer alles zou doen waar ik nu mijn telefoon voor gebruik. Dus ja, dan telt het denk ik niet;). O, trouwens: dan kan ik geen foto's maken en daar gebruik ik mijn telefoon ook voor, dus nee, ik kan niet een dag met m'n telefoon uit.
Het gebeurt nu al regelmatig dat ik een dag niet wordt gebeld of zelf bel. Appen is nog veel minder. Wel heb ik 'm altijd bij me, omdat ik het ding hoofdzakelijk als camera gebruik. Heb overigens ook een vaste lijn die vaker wordt gebruikt door iemand waar ik hulp aan verleen. Kan moeiteloos 5x door hem worden gebeld op een dag. Kan ook heel eenvoudig beide niet opnemen als ik met m'n eten bezig ben of als het mij niet uitkomt. Dan bel ik een kwartiertje later terug als ik er wel tijd voor heb.
TV-kijken en nieuws volgen op het internet doe ik vrijwel alleen op m'n PC. Die zal ik eerder missen.
Goed dat je dan gewoon even niet opneemt op het moment dat je bezig bent Ximaar. Op die manier dicteert de smartphone niet je leven, en bepaal je zelf wanneer je terugbelt.
I wish! Nee ik moet eerlijk opbiechten dat ik er stiekem echt wel verslaafd aan ben. Ik ben al heel trots op mezelf dat ik het nier meer meeneem de slaapkamer in..
De mijne staat altijd uit zonder geluid…net zoals bij jou dus…ik kijk wanneer ik zin heb …dus het zal mij wel lukken denk ik …groetjes van mij
Ik kan gerust mijn gsm even laten voor wat het is. Ik vind het namelijk niet fijn dat men steeds maar verwacht dat je altijd bereikbaar moet zijn.