Sabotage van de opvoeding
Ik ben overtuigd van het belang van voldoende lichaamsbeweging per dag. Voor kinderen, en voor volwassenen. En sinds we op het platteland wonen, krijgen mijn kinderen daar ruim voldoende van. De afstand naar de middelbare school is een dik half uurtje fietsen.
Loslaten
Nu de kinderen ouder worden, probeer ik ze langzaam maar zeker ook los te laten. Dat vind ik nog helemaal niet makkelijk, want ik ben nogal een zorgelijk type. Maar goed. Loslaten betekent onder andere dat onze twaalfjarige zoon in z’n eentje naar de stad mag fietsen. Als hij niet was ‘verlengd’ in groep 2, had hij immers ook in z’n eentje naar de middelbare school moeten fietsen?
‘Ze hebben me even thuisgebracht met de auto!’
Maar soms spreek ik de met de kinderen af dat ze naar een vriendje fietsen, en dan worden ze ineens met de auto thuisgebracht! Of we spreken af dat een vriendje hen ergens in de stad oppikt, en dat ze dan samen naar het huis van dat vriendje zullen fietsen. En dan hoor ik later, dat de ouders toch maar mijn kind toch maar even met de auto hebben opgepikt.
Dat heeft twee dingen tot gevolg:
- Ik voel me net een hardvochtige moeder, die te beroerd is om haar kinderen met de auto weg te brengen.
- Mijn inspanningen om mijn kinderen voldoende lichaamsbeweging te geven worden gesaboteerd doordat andere ouders ze met de auto gaan ophalen of thuis brengen. Hoe aardig dat ook is.
Herkent iemand dit, dat je opvoeding onderuit wordt geschoffeld door andere ouders? Ook al is dat soms met de beste bedoelingen?
Ja heel herkenbaar.
Onze zoon (14) had zo’n vriendinnetje. Zij mocht nergens met de fiets naartoe. Onze zoon werd zelfs hier thuis vaak opgehaald met de auto.
Ze werden zelfs naar de efteling gebracht en weer opgehaald door haar vader.
Ik werd pas gebeld door een vader, bij het ophalen van z´n dochter van school; het regent zo hard, zal ik jongste even met de auto naar huis brengen. Neuh, zei ik (hoe hardvochtig), het wordt alweer bijna minder ..
Zoon kwam gewoon vrolijk thuis (fietsen is ongeveer 10 minuten …)
Als je ze dan toch ergens je kinderen op “moet” halen omdat het regent…….. Je loopt naar binnen en roept heel hard ‘waar zijn die watjes die bang zijn voor een spatje regen’ Ik weet zeker dat ze in vervolg op de fiets gaan (gna gna)
Je leest het al, wij brengen onze kinderen ook niet weg met de auto voor elk wisse wasje. Fietsen! Regenpak aan of een cape…. en fietsen.
Mijn dochter ging wel eens uit met een heel groepje en dan waren er ook ouders die brachten de kinderen weg en haalden ze midden in de nacht op (uur of 1 / 2) Mijn dochter zei dan altijd ‘geloof maar niet dat mijn ouders dit doen’. En dat is niet omdat we daar te beroerd voor zijn maar onze kinderen fietsen veel liever. En mocht er iets gebeuren (lekke band, fiets gestolen) uiteraard halen we ze dan op al is het midden in de nacht.
Ik herken het niet. Wel dat ik van mijn zoons te horen krijg dat wij anders met ze omgaan dan dat ze om hen heen zien. Nu valt er met volwassen zoons natuurlijk niet zo heel veel meer op te voeden, al is één van mijn zoons een nogal hardnekkige sloddervos qua kleding ;-)
Ik heb het altijd fijn gevonden dat mijn ouders nooit moeilijk hebben gedaan over busabonnementen. Mijn broers fietsten de 10 kilometer naar school. Ik fietste alleen in de warmere maanden. Ik had er te weinig energie voor en als het koud was dan kwam ik zo koud aan op school dat ik pas aan het einde van de schooldag een beetje warm was en dan moest ik weer naar huis fietsen.
Toen wisten we nog niet dat ik chronisch vermoeidheidssyndroom had en astma.
Iedere ouder moet doen zoals hij of zij vindt. Ik schrijf mijn ervaring omdat het kan lijken alsof kinderen/jongeren te lui zijn of geen zin hebben maar dat daar heel goed een gezondheidsprobleem onder kan liggen.
Die astma van mij is pas heel laat ontdekt omdat ik geen piepende ademhaling had en niet hoestte. Ik was wel erg kortademig en dat kan dan gemakkelijk uitgelegd worden als ‘slechte conditie’. Dat was natuurlijk helemaal waar, alleen kon ik daar niet zoveel aan doen.
Wij hebben maar 1 auto die mijn man gebruikt voor zijn werk dus de 2 km naar school ging altijd op de fiets . Maar dit was ook altijd een probleem als er een keer een vriendje wilde spelen bij ons , ik vroeg dan altijd of hij op de fiets kon komen zodat ik ze op de fiets kon mee begeleiden, maar nee want dit was hij toch echt nog niet gewend (groep 5) of hij dan niet bij mij achterop kon ( nou nee).
Of het probleem was dat ze hem dan ook op de fiets moesten komen halen.
Of waarom hadden wij dan geen tweede auto( ja ik weet dat ik niet werkte en thuis was) .
Maar ik heb het als een voordeel gezien zeker voor de lichaamsbeweging 4x 2km p dag dat ik ze bracht of haalde en onze kinderen waar snel zekerder in het verkeer
Nou zo heb ik nog wel meer voorbeelden.
Het vervelendst vond ik soms als er werd gevraagd waarom we geen tweede auto haden (ja ik weet het ik zit thuis en verdien geen geld)
Ik kan je helaas helemaal volgen. Mijn oudsten worden gehaald en gebracht naar de grootouders wanneer ze dat ook maar vragen. Een beetje anders , maar mijn man en ik ergeren ons dood. We noemen het smalend de ‘taxidienst’!! En kunnen er maar met ons gezond verstand niet bij dat hun grootouders (het zijn niet mijn ouders)dit zowat élke dag ook doen….
Mijn oudste kind zit amper nog op een fiets en spreekt nu over haar rijbewijs halen zo snel mogelijk en de andere zijn doet gelukkig nog een sport anders hadden ze helemaal geen beweging meer. De andere kinderen hebben gelukkig wel nog heel veel lichaamsbeweging.
Dat werkt zo wel ondermijnend voor jullie opvoeding inderdaad. En je schoonouders bedoelen net natuurlijk goed. Kan je man ze anders niet uitleggen dat al dat halen en brengen niet gezond is?