Comments

Dikke pillen: dikke boeken met veel, heel veel bladzijdes — 56 Comments

  1. Ben een fan van de boeken van Rosamunde Pilcher. Heeft hele dikke en minder dikke boeken geschreven.
    Misschien wel een beetje zoetsappig maar zo lekker ontspannend. Zonder geweld en de sfeer is geweldig.
    Heb ze allemaal en al meerdere malen gelezen

  2. Of ik een boek lees laat ik niet afhangen van het formaat maar aan de eerste bladzijdes. Moet ik die eerste pagina’s meerdere malen lezen om het verhaal te snappen of de tekst tot me te laten doordringen, dan ligt het boek zo in de hoek of terug bij de bieb.

  3. Nu ik erover nadenk hou ik niet van dikke pillen. Doe mij dan maar liever een serie boeken.
    Net zoals ik meer van series dan van films hou :-)

    Ik moest trouwens een beetje lachen om je praktische berekening van het rendement voor de schrijver… :-) Mijn conclusie: een slimme schrijver schrijft een serie boeken in plaats van één dikke pil ;-)

  4. Ik wissel af, dikke pillen thuis, pockets in de trein. Sowieso zijn pockets in de trein handig, dat is vaak toch minder “zware” kost om te lezen en je moet niet de uitstaphalte vergeten omdat je helemaal in je boek opgaat.

  5. Ik vind de inhoud belangrijker dan het formaat. Ik ben dol op papieren boeken, maar vanwege het blessurerisico lees ik echt dikke pillen nu liever op de e-reader.

  6. De laatste ‘dikke pil’ die ik heb gelezen was Tonio van AFTH van der Heijden. Een prachtig boek, met 632 bladzijdes maar had wat mij betreft best ietsje dunner gekund.

  7. Ik vind alle boeken van de Aardkinderen geweldig. Goed voor een 7-800 pagina’s elk. Heerlijk. Ik heb ze inmiddels 2x gelezen en vind het jammer als ze uit zijn. Van Jean M. Auel.

  8. Ik vind een dik zwaar papieren boek gewoon niet handig om te lezen. Het vouwt niet lekker open, het is zwaar, vooral lezen op de bladzijde die opeens heel hoog ligt omdat de rest van het boek er onder ligt is niet fijn.

    Tegenwoordig heb ik een ereader en maakt het me niet meer uit. Bijkomend voordeeL; ik zie het einde niet zo aankomen omdat je niet voelt hoeveel boek je nog moet. Dat maakt het extra spannend! (En dan niet stiekem kijken naar de percentages bovenaan de bladzijde..)

    • Leuk, die enthousiaste reacties over de eReader! Ik geloof ook meteen dat een eReader dikke pillen lezen makkelijker maakt. Maar zelf wil ik juist altijd graag wel voelen hoeveel ik nog ‘moet’ : )

    • Mijn ereader geeft aan hoeveel bladzijden ik gelezen heb en hoeveel ik er nog “moet”. Dat mis ik dan ineens weer als ik een papieren boek lees! ????

  9. Dikke pillen.. ik dacht serieus dat je het over medicijnen had haha.
    Dikke boeken vind ik niet zo heel tof, voordat ik er in ben begonnen ben ik er vaak al klaar mee (heel slecht, ik weet het). Dus liever niet, maar als het boek echt heel goed is dan wil ik me er wel aan wagen. Liefs.x

  10. Hmm als ik kijk naar wat ik lees, laat ik dikke pillen meestal links liggen, gewoon ook omdat ik ze niet interessant vind. Ik lees meestal boeken rond de 300 a 400 pagina’s. Blijkbaar kijk in de biebautomatisch naar een bepaalde breedte van de rug van het boek. En koop ik een boek dan is het vaak digitaal, dan valt het niet eens op of het een dikke pil is. ????

  11. Dat is het voor- en nadeel van een e-reader he, dan zie je niet zo direct of een boek een dikke pil is of niet. Ik lees eigenlijk wel graag lekker dikke boeken, omdat je dan ook wat langer bezig bent. Dan hoef je (in verhouding) minder boeken mee te slepen op vakantie bijvoorbeeld. En ik hecht me altijd erg aan de hoofdrolspelers. Als een boek dan dun is, moet ik ze zo gauw missen.
    Tegelijkertijd houd ik ook niet zo van familiekronieken inderdaad. John Irving vond ik vroeger heel mooi! Het laatste boek dat ik gelezen heb was van Jojo Moyes. Dat was niet echt een dikke pil, maar wel een flink boek gelukkig. Ik mis Lou nu wel. :-)

    • Wat mooi dat je je zo aan de personages hecht! Ik kan me voorstellen dat je ze dan kunt missen als je het boek dichtslaat.

      Jojo Moyes associeer ik met drakerige boeken. Maar dat komt misschien ook door die film Me before you…

  12. Heerlijk, hoe dikker hoe liever. Het moet natuurlijk wel inhoud hebben. Enkele van die dikke pillen die ik de afgelopen maanden gelezen heb zijn o.a.: Westerlings oorlog, Alleen in Berlijn, Berlijn de ondergang 1945, De rattenoorlog. Dunne boeken lees ik natuurlijk ook. Verder heb ik zo’n beetje alle Nederlandse klassiekers. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik ze over het algemeen enorm saai vind. Bovendien moet je goed opletten want in het Midden Nederlands komen heel veel woorden voor die beslist niet alledaags zijn. Ooit in een ver verleden aangeschaft omdat een redelijk aantal verplichte stof was tijdens mijn middelbare opleiding. Uniek voor Neerlandici. Die zullen ongetwijfeld hun vingers er kwijlend bij aflikken.
    Ik heb natuurlijk gemakkelijk praten want toen ik nog volop in het arbeidsproces zat en de kinderen nog thuis waren kon je natuurlijk niet elke avond uren gaan lezen. Nu kan dat wel omdat ik in mijn eentje alle tijd heb. Bovendien is er geen televisie in huis en dat scheelt natuurlijk ook.
    Binnenkort maar eens de dozen boeken uitsorteren die ik geërfd heb van mijn ouders en grootouders. Daar zitten ook veel interessante boeken tussen zoals A. den Doolaard en tijdgenoten. Dat zullen er ruim 1000 zijn. Ik kan dus nog even vooruit. Maar in principe lees ik ook alles, van dik tot dun. Het is toch een vorm van verslaving.

    • Wauw, dat zijn niet de minste titels allemaal Joannes. De rattenoorlog vind ik een intrigerende titel.

      Ik kan me goed voorstellen dat het ontbreken van een tv er voor zorgt dat je meer leest.

  13. Ik lees alle boeken, maar heb een sterke voorkeur voor zeer dikke boeken. Ik kan er zo heerlijk in opgaan; ik hoor en zie dan niks meer om me heen. De historische romans van Ken Follet vind ik geweldig (origineel Engelstalig). Ontzettend spannend en ja,ze zijn ook behoorlijk omvangrijk. Het dunste boek dat ik van zijn hand heb gelezen is zo’n 750 pagina’s (A Column of Fire). Ik ben nu bezig met Het Achtste Leven.

  14. Ik heb helaas niet zo heel veel tijd om te lezen. Dan kan een dik boek een nadeel zijn omdat het wat lastiger is om het verhaal weer op te pakken nadat je een tijdje niet gelezen hebt.
    Ik selecteer de boeken die ik lees er niet op, maar ik betrap me er wel op dat het toch vaak de wat omvangrijkere boeken zijn die me aanspreken.
    Ik had dat al als tiener, toen ik op de MAVO zat. Ik bracht niks terecht van wiskunde, natuurkunde en andere exacte vakken. Maar Nederlands vond ik geweldig. Ik “vrat” in die tijd boeken. Misschien dat ik daarom nu een boek van zo’n 500 pagina’s niet echt dik vind. Ik heb nu “Het Achtste Leven” bijna uit. Daarna ga ik verder met “De Thibaults”, goed voor ‘n kleine 1.900 pagina’s. Heerlijk om zo’n lekker lang verhaal te lezen!

    Maar ik heb wel enorm veel respect voor de auteurs die zulke omvangrijke werken schrijven. Ik ben zelf ook – al behoorlijk lang – bezig met het schrijven van een boek maar zo veel honderden pagina’s, dat gaat mij dus absoluut nooit lukken.

    • Ik schrik juist wat terug voor hele dikke pillen merk ik. Dan weet ik niet of het me gaat lukken om het helemaal uit te lezen. Liever een iets handzamer boek wat mij betreft. Maar als een dikke pil mooi is heb je wel lekker lang leesplezier natuurlijk.

  15. Als kind koos ik boeken uit op hun ‘dikte’. Ik nam gewoon de dikste boeken mee. Tegenwoordig vind ik dikke boeken vooral irritant vasthouden. Wat dat betreft lees ik zo’n boek dan liever op m’n e-reader. Maar ik houd nog steeds wel van dikke pillen.

  16. Mijn truc is tegenwoordig om twee boeken tegelijk te lezen: de dikke pil en een boek wat sneller leest. Als ik nog een paar dikke pillen mag noemen: Een groene bloem van Floortje Zwigtman, De verborgen universiteit van Natalie Koch, de Cormoran Strike-serie van Robert Galbraith (Rowling), De wereld van Sofie van Jostein Gaarder.

  17. Eerlijk gezegd maakt het mij niet uit of het een dik of dun boek is, als het verhaal maar goed is ;) Joop ter Heul staat bij mij ook in de kast, dat zijn eigenlijk natuurlijk vijf boeken in één band, maar wat heerlijk om daar af en toe weer eens in te beginnen. Dat is voor mij echt vakantielectuur. Een zomerzotheid ook trouwens, al past die niet tussen de dikke pillen.

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>