Balie agressie

Toen mijn zoon Ot ziek was, toog ik voor hem naar de apotheek bij hem in de buurt. Ik kom daar normaliter nooit, en stond na binnenkomst een beetje onwennig te wachten tot het de dame achter de balie kon behagen om mijn aanwezigheid te erkennen.

Want gezien had ze mij wel.

‘Er bestaat altijd een reden om aardig te blijven,’ las ik op een poster die ze op de balie hadden geplakt.

Balie agressie

Terwijl ik daar stond te wachten, kwam er een jongeling binnen. Hij liep zelfverzekerd naar het nummertjesapparaat dat ik niet had gezien, en trok er vakkundig een nummer uit. Toen waren er twee mensen in de apotheek: de jongeling en ik.

Eindelijk besloot de dame achter de balie dat de tijd was aangebroken om een klant te helpen. Ze drukte op een knopje, en een nummer lichtte op. ‘Ja!’ riep de jongeling, ‘dat ben ik!’ en liep naar de balie. De apotheekmedewerker zei:

‘Die mevrouw staat al een tijdje te wachten, dus laat ik haar eerst even helpen.’

Maar niet heus.

Met lede ogen las ik nog maar eens de tekst:

‘Er bestaat altijd een reden om aardig te blijven.’