Kees vliegt echt uit: documentaire over loslaten, zelfstandigheid en familie
De documentaire Kees vliegt echt uit is eindelijk uit! Sinds 1998 volgt documentairemaakster Monique Nolte Kees Momma, die in de pers wordt omschreven als autistisch. Het begon met de documentaire Trainman, waarin Kees’ liefde voor treinen centraal staat. In 2014 volgde Het beste voor Kees, waarin vooral zijn moeder op zoek is naar een goede plek voor hem voor de toekomst, als zij en haar man niet meer voor hem kunnen zorgen.
In 2023 kwam de documentaire met de veelbelovende titel Kees vliegt uit. Het idee was dat Monique vastlegde hoe Kees het ouderlijk huis verliet en op zichzelf ging wonen. Maar hoewel Kees zijn eigen huis had, bleef hij toch bij zijn ouders wonen. Maar nu is daar dan toch de documentaire Kees vliegt echt uit. En die doet zijn titel wel eer aan. Kees vliegt echt uit.
Kees vliegt echt uit
In deze nieuwe documentaire over Kees Momma, Kees vliegt echt uit, verlaat Kees daadwerkelijk het ouderlijk huis. Dat komt vooral omdat zijn ouders steeds hulpbehoevender worden, en hem daardoor niet meer zo tot steun kunnen zijn als Kees wenst. En met name zijn moeder wordt steeds vergeetachtiger en gedraagt zich regelmatig verward. In de documentaire zie je de verhuiswagen komen die Kees’ spullen naar zijn huis om de hoek brengt. Verhuizen is behoorlijk stressvol, en ik vond dat Kees, die erg gevoelig is voor prikkels, zich er bewonderenswaardig goed doorheen slaat.
Op zichzelf maar ook nog regelmatig bij zijn ouders
Als hij eenmaal gesetteld is, is hij in eerste instantie heel blij dat hij op zichzelf woont. Hij verklaart zelfs dat het veel fijner is omdat hij nu minder prikkels krijgt. Maar een aantal scènes later vertelt Kees in een voice-over aan Monique dat hij zich toch regelmatig eenzaam voelt in zijn eigen huis, en daarom steeds vaker naar zijn ouderlijk huis gaat. Zo is er een scène waarin Kees zich ‘s ochtends vroeg binnenlaat bij zijn ouders, thee voor hen zet, en de kopjes en schoteltjes alvast klaar zet. Ik vond dat heel lief. Ook omdat daaruit zorgzaamheid van Kees voor zijn ouders spreekt, terwijl het doorgaans toch vooral om Kees zelf en zijn eigen behoeften draait. Als kijker krijg ik sterk de indruk dat het vooral de verslechterende gezondheid van zijn ouders is die ervoor zorgt dat Kees daadwerkelijk op zichzelf gaat wonen. Als alles thuis nog op rolletjes zou lopen, stel ik mij zo voor dat Kees liever daar was gebleven.
De trailer van Kees vliegt echt uit
Hieronder de trailer:
Over de documentaire Kees vliegt echt uit
Ik vond het weer een hele mooie documentaire, net zoals de voorgaande documentaire over Kees. Er zit een zekere huiselijkheid in, want Kees’ leven speelt zich af binnen een klein aantal vierkante meters. Ik vond de scènes waarin Kees koffie maakt, zijn tafel dekt (met kaarsen!) of gaat zitten voor zijn dagelijkse kopje koffie terwijl hij naar klassieke muziek luistert heel erg mooi. Ook prachtig vond ik de scène waarin Kees bezig is met zijn treinen. Je ziet aan zijn gezicht dat hij enorm veel pret heeft.
Kees Momma is een populaire meme
Op Instagram zie ik regelmatig memes voorbij komen met daarin Kees Momma. Die zijn vaak heel grappig, en tijdens het kijken van de documentaire Kees vliegt echt uit zag ik diverse scènes waarbij ik dacht: ‘Het zou me niets verbazen als ze hier een meme van maken.’ En inderdaad! De eerste meme uit Kees vliegt echt uit heb ik al gezien. Hij gaat over de scène waarin Kees een cadeaubon cadeau krijgt van Monique voor zijn verjaardag. De meme heeft als titel: Wanneer je niet blij bent met je cadeautje maar je beleefd moet blijven:
Tot slot
Het was het wachten op Kees vliegt echt uit, waard. Ik vond het opnieuw een hele mooie documentaire over Kees Momma en zijn ouders. Waarin je dit keer ook een kijkje krijgt in hoe het voor zijn ouders – en met name zijn moeder – is als je kind het huis uitgaat. Hieronder de poster van de vorige documentaire: Kees vliegt uit.
En hier de post van Het beste voor Kees:
Kees vliegt echt uit kijken?
De documentaire Kees vliegt echt uit, kun je zien op Videoland.
Wat vind jij van de documentaires over Kees Momma?
Ik maak schoon in een zorginstelling voor mensen met meerdere beperkingen. Daar zie je vaak bij ouders de opluchting als hun kind dat daar woont eerder overlijd dan zij. Dat klinkt heel hard, maar stel je voor, nu wonen ze nog op een fijne plek waar goed voor ze gezorgd wordt . Maar niemand kan je de garantie geven dat dat zo blijft en veel oudere ouders leven met de angst wat als wij er niet meer zijn, wie komt dan op voor hun belangen. We kennen allemaal de horrorverhalen over een aantal van dat soort zorginstellingen en we weten allemaal dat er flink bezuinigt moet worden in de zorg. En om misverstanden te voorkomen het gaat hier om mensen met zowel geestelijke als fysieke beperkingen waarbij een op een zorg vereist is en het zijn dan ook mensen op oudere leeftijd. Dus kinderen in de zin van kind van oudere ouders , geen jonge kinderen.
Kees heeft ernstig autisme en is kwetsbaar. Zijn moeder gaf in de eerste genuanceerde documentaire aan te zoeken naar een balans in liefdevolle zorg. Het is nu pure exploitatie op Videoland. Dat er memes van zijn, zegt genoeg. Ik mis ook het perspectief van professionele zorg en therapie. Deze vorm van exploitatie maakt Kees belachelijk en kweekt geen begrip voor autisme.
De documentaire gaat vooral over Kees en zijn ouders…het is een gezinsdocument, hoe zij hun moeites te lijf gaan.
Ik heb vreselijk veel respect voor Kees zijn ouders, zij zijn de oprichters van de NVA…want toen Kees klein was, was er nog niets voor ouders, geen kennis, geen boeken, geen films, geen gesprekspartners die ook zulke kinderen hadden en geen onderzoeken naar autisme en de verschillende varianten. Wat zijn ouders leerden, wilden ze delen, en doorgeven. Ik vind de documentaire dan ook een mooi eerbetoon aan hen.
Ik heb alleen de eerste documentaire gezien, want ik heb geen videoland. Die eerste documentaire vond ik heel mooi om te zien. Wij hebben zelf autisme in ons gezin, dus sommige dingen waren heel herkenbaar voor mij. Ik bewonderde het geduld van de ouders en het doorzettingsvermogen van Kees. Ik ben blij dat hij zich zo goed redt, nu zijn moeder er niet meer is.