Het is oké om je niet oké te voelen
Megan Devine schreef het boek Het is oké om je niet oké te voelen.
Maar door haar boek voelde ik me steeds minder oké....
Waarom ik Het is oké om je niet oké te voelen las
Ik kom Megan Devine regelmatig tegen in de vorm van citaten uit Het is oké om je niet oké te voelen. Vandaar dat ik het las. Megan Devine is een psychotherapeut en begeleidde al jaren mensen in hun rouwproces. Maar toen verdronk op een kwade dag haar man Matt! En niets van wat ze altijd had gedaan en geloofd over rouw was van toepassing. Megan Devine viel uit elkaar in duizend stukjes van verdriet en ellende.
Haar boek komt voort uit haar verdriet en ervaringen, en ze wil hiermee een ander geluid laten horen en mensen die rouwen helpen.
Maar ik word er somber van.
En verdrietig en zwaarmoedig.
Hoe kan dat nou?
Terwijl Het is oké om je niet oké te noemen zo geroemd wordt?
Het is oké om je niet oké te voelen
Op de cover staat onder de titel Het is oké om je niet oké te voelen als prachtige ondertitel:
'Manieren voor het liefdevol dragen van verlies.'
Het maakt dat ik nog minder begrijp waarom ik me alleen maar naarder voel door dit boek.
Wat maakt dat Het is oké om je niet oké te voelen, me dieper de put in helpt?
Megan Devine's boodschap is Het is oké om je niet oké te voelen
Ik denk dat het komt doordat Megan Devine haar boektitel echt heel erg gelooft en uitdraagt. Bij Megan Devin hoef je echt niet bang te zijn dat ze je verlies bagatelliseert! Of zegt dat het allemaal wel meevalt. Of dat ze je ook andere, positieve kanten probeert te laten zien.
Nee, dat doet Megan Devine beslist niet.
Sterker nog, ze begint haar boek met te stellen: het is echt net zo erg is als je denkt. Wat anderen ook beweren: wat jou is overkomen is Vreselijk met een hoofdletter! En daar is niets moois aan te ontdekken. Er is geen zonzijde, geen zon die achter de wolken schijnt. Nog zo'n opwekkende uitspraak van Megan Devine:
'De enige manier waarop ik de werkelijkheid van rouw kan omschrijven is: totale verwoesting. Het is verschrikkelijk, afschuwelijk en onoverkomelijk.'
Echte troost is erkenning van je pijn, schrijft Megan.
Erkenning is het sleutelwoord
Dit is het ergste van het ergste.De diepste misère. Of zoals Megan Devine schrijft:
'Erkenning is het sleutelwoord.'
Megan Devine erkent zo enorm dat de dingen erg zijn, dat ik er juist nog somberder en verdrietiger van word.
Toch is dat zeker niet haar bedoeling.
Rouw mag er zijn: het is natuurlijke reactie
Megan Devine verzet zich simpelweg tegen het idee dat rouw abnormaal is, en een oplossing behoeft. Ze vindt dat wij in onze Westerse cultuur jammerlijk falen in onze omgang met mensen die rouwen. Daardoor zeggen we vaak ook van die knullige dingen, in onze pogingen om het beter te maken.
Vreselijke dingen die mensen zeggen
Het is oké om je niet oké te voelen is doorspekt met voorbeelden van vreselijke dingen die mensen tegen rouwende mensen zeggen. Hieronder een bloemlezing:
- Alles gebeurt met een reden.
- Je hebt met dit verlies ingestemd voordat je naar de aarde kwam.
- Dit is goed voor je persoonlijke ontwikkeling: het zal je een beter mens maken.
- Je hebt nog andere kinderen.
- Het behoort tot Gods plan.
- Je hebt deze ervaring met je gedachten zelf opgeroepen.
- Je had dit nodig voor je leerproces.
- Sommige mensen krijgen nooit de kans te laten zien wat ze waard zijn. Jij wel.
Door de focus van rouw als een probleem te verschuiven naar rouw als een ervaring die aandacht nodig heeft, krijg je begrip, compassie en erkenning.
Met haar boek Het is oké om je niet oké te voelen wil Megan Devine laten zien hoe je kunt leven met je verlies en je verdriet. Hoe je het mee kunt dragen, en overleven.
Ze is overigens niet begripvol voor de mensen die 'domme dingen' zeggen. Zelf denk ik altijd:
'Het gaat om de intentie, en die is goed.'
Maar Megan Devine vindt dat onzin. Mensen moeten gewoon niet van die stomme dingen zeggen, en het is niet de taak van rouwende mensen om ze dat duidelijk te maken. Ze hebben het immers al moeilijk genoeg!
Omgaan met rouw en 'totale verwoesting' volgens Megan Devine
Maar als puntje bij paaltje komt vind ik Megan Devine's oplossing van het type 'woordkunstjes'. Ze onderscheidt het woord 'pijn' van het woord 'lijden,' en het verdriet ruimte geven en het lijden te verminderen.
Ik houd niet van dat soort woordkunstjes.
Ik snap ze niet, en ik kan er niks mee.
Pijn voelt voor mij hetzelfde als lijden.
Daar een kunstmatig onderscheid in maken helpt niet.
Het irriteert me alleen maar.
10 van mijn favoriete passages uit Het is oké om je niet oké te voelen
Het is oké om je niet oké te voelen staat tjokvol zinnige dingen, maar ik heb geprobeerd er een aantal dingen uit te halen die mij vooral aanspraken.
- 'Als ik met iemand praat in de eerste twee jaar na zijn verlies, zeg ik altijd: 'Het is nog maar net gebeurd. Het was nog maar een minuut geleden. Natuurlijk doet het nog steeds pijn. De opluchting is voelbaar.'
- Vooral in de eerste fase van rouw vergt het een kolossale, loodzware inspanning om je weer in de wereld te begeven. De talloze rouwlandmijnen zijn moeilijk te trotseren.Veel mensen kiezen ervoor om hun wereld aanzienlijk te verkleinen, ze slaan uitnodigingen af.
- Bij bijeenkomsten en bezoek: 'Je hebt altijd het recht om weg te gaan, ook al ben je er nog maar net.'
- Iemands gedrag voor een overlijden wordt erna versterkt.
- Het doet pijn maar dat wil niet zeggen dat pijn verkeerd is.
- Je kerntaak tijdens de rouw is leren jezelf in je verdriet te steunen.
- Wees vriendelijk voor jezelf.
- In de beginfase van rouw verkeren lichaam en geest in een overgangsfase. Je bent noch rups, noch vlinder.
- Tijdens een rouwproces moet je brein een onmogelijke nieuwe werkelijkheid ordenen. De binnenkomende gegevens zijn niet logisch en passen in geen enkel model. Je hersenen zijn heel hard aan het werk om het te bevatten, en daardoor kun je verstrooid zijn, dingen vergeetachtig en niet meer kunnen lezen.
- Rouw is een ervaring die steun behoeft, geen oplossing.
- Het is oké- gezond zelfs - om een uur om te rijden naar een supermarkt wanneer je behoefte hebt aan anonimiteit.
- Wat je ook nodig hebt om je beschermd te voelen, doe het.
Over de opzet van Het is oké om je niet oké te voelen
Het is oké om je niet oké te voelen is informatief, en daarnaast kun je het ook gebruiken als een soort werkboek. Want na een aantal hoofdstukken geeft ze ook korte opdrachten. Maar ik vond dit wat onoverzichtelijk. Niettemin zou ik best terug kunnen gaan naar het boek, en die opdrachten alsnog maken.
Het is oké om je niet oké te voelen is een combinatie van Megan Devine's persoonlijke verhaal en haar poging om te helpen met een andere kijk op rouw. Een kijk die ervoor zorgt dat rouwende mensen ruimte, begrip en erkenning krijgen van hun omgeving.
Mijn conclusie over Het is oké om je niet oké te voelen
Hoewel ik het eens ben met Megan Devine's stelling dat rouw een normale reactie is op verlies, vond ik haar boek toch vrij lastig. Ik raakte erdoor overweldigd en werd er bovendien nog somberder van.
Megan biedt wel handvatten over leven met het verlies, maar ik knapte er niet van op.
Maar misschien is dat wel mijn fout: dat ik stiekem hoop dat de pijn wat minder wordt...
Uitnodiging om jezelf ruimte te geven
Nadat ik deze review af had, werkte het boek nog door in mijn gedachten. En op een gegeven moment bedacht ik dat wat wel fijn is aan dit boek, is dat het alle druk van een rouwende persoon afhaalt.
Wil je iets niet?
Gewoon niet doen!
Dat mag!
Megan Devine ontslaat je van meedoen aan het maatschappelijk spel.
Want jou is iets Vreselijks overkomen.
Dus wees lief voor jezelf.
Het is bijna een briefje van de dokter voor de gym: je hoeft niet mee te doen.
Op GoodReads krijgt het boek een 4,40 van de 5. Ik geef het een 3,25.
Het is oké om je niet oké te voelen kopen
Het is oké om je niet oké te voelen is voor 21,99 te koop bij bol.com of je lokale boekhandel. Maar je vindt het ook bij je lokale boekwinkel.
Meer over Megan Devine
Megan Devine heeft een 30 daagse cursus om je te begeleiden met rouw in de vorm van schrijfopdrachten. Ook heeft ze een eigen website: Refuge in grief.
P.S.
Het is een week geleden dat ik deze review schreef. Tijdens het hardlopen bedacht ik dat wat kenmerkend is voor dit boek, is dat Megan Devine heel veel ruimte geeft aan verdriet. Sterker nog, ze stáát erop dat verdriet ruimte krijgt en er 'mag zijn.
Dat is mooi, maar soms ervaarde ik het ook als deprimerend en dat het echt nooit meer goed komt.
Ik denk dat je er ook niet van moet uitgaan dat je van een boek opknapt, daarvoor is er teveel gebeurd en is het ook nog te kort geleden dat je dochter overleden is. Misschien staan er in het boek tips waarmee je iets kan, maar je voelt zelf het beste aan wat je wil en wat je nu aankunt. Het is ook voor iedereen anders, iedereen gaat anders met een groot verlies om want geen enkele persoon is hetzelfde.
Sommige uitspraken van anderen kunnen erg pijnlijk overkomen. Gelukkig is het mij maar een paar keer overkomen dat een opmerking echt snoeihard was en totaal nergens op sloeg. De rest van de opmerkingen vallen onder meelevend en goed bedoeld. En soms weet ik zelf ook niet eens wat ik moet zeggen als iemand zoveel verdriet heeft.
Dank je wel voor het bespreken van dit boek. Wat mij er in aanspreekt is dat je je niet flinker hoeft voor te doen dan dat je je voelt. Inderdaad een briefje van de dokter dat je niet mee kunt doen met gym. En wat jouw pijn betreft Nicole, ik denk dat de ergste pijn op den duur verzacht wordt. Dat denk ik doordat mijn man voor zijn werk veel met oudere mensen praat, die van alles in hun leven moesten meemaken, ook verlies. En die mensen konden ondanks alles wat ze meemaakten toch verder gaan. Daar put ik dan moed uit. Ik denk dat de eerste twee jaar het ergste zijn. Er zijn natuurlijk ook mensen die een depressie krijgen na verlies, in zo'n geval lijkt mij begeleiding door een psycholoog en evt. medicatie belangrijk. Ik wens jou en jouw hele gezin veel sterkte toe ❤️
Dat je je niet flinker voor hoeft te doen, is inderdaad een fijne boodschap aan dit boek.
Dat de ergste pijn ooit verzacht hoop ik heel erg.
interessante bedenkingen
uiteindelijk verwerkt iemand zoiets op zijn eigen manier
groeten
Wat lijkt me dat een nare ervaring. Je leest een boek omdat je hoopt er iets in te vinden waar je wat mee kunt en dan word je er beroerder van.
Of klopt het misschien voor jou wat ze zegt.
Sterkte!
Je bent nog steeds in de rouw. Dat maakt het boek je duidelijk. Daarom dat je je niet goed voelt.
Ik heb toevallig een gedicht geschreven over dat je niet altijd oke hoeft te zijn.
Het verdriet dat jij hebt is met geen pen te beschrijven, dat mag er ook zijn Nicole.
Alle goeds en lieve groeten.
Dank Hilly.