Verliesgericht rouwen en herstelgericht rouwen

In diverse boeken maken ze onderscheid tussen verliesgericht rouwen en herstelgericht rouwen.

En dat is warempel best een behulpzaam onderscheid!

Verliesgericht rouwen en herstelgericht rouwen

Het onderscheid tussen verliesgericht rouwen en herstelgericht rouwen is onderdeel van het zogenoemde duale procesmodel. Dit is ontwikkeld door Stroebe en Schut aan de Universiteit Utrecht. Zij beschrijven dat mensen in rouw balanceren tussen twee klippen:

verliesgericht rouwen en herstelgericht rouwen.

Aan de verliesgerichte kant voel je de pijn en het verdriet van het verlies. Aan de herstelgerichte kant ben je bezig met je aan te passen aan je veranderde leven.

Vergelijk het met een roeibootje

Een treffende vergelijking is die met in een roeibootje zitten. Stel, je rechter roeispaan is verliesgericht rouwen, en je linker roeispaan is herstelgericht rouwen. Als je alleen maar je rechter roeispaan gebruikt ga je rondjes draaien, en kom je niet verder. Maar als je alleen je linker roeispaan gebruikt, maak je ook rondjes en kom je net zo min verder!

De kunst is dus om beide evenveel te gebruiken.

Oftewel, zoals zo vaak in het leven draait het allemaal weer om de juiste balans vinden.

Herstelgericht rouwen in beeld

Herstelgericht rouwen is bijvoorbeeld toch maar uit bed komen en het huis opruimen. Of in mijn geval, toch maar gaan hardlopen en mediteren en daarna bloggen.

Verliesgericht rouwen in beeld

Verliesgericht rouwen vind ik stiekem veel belangrijker dan herstelgericht rouwen. Omdat het voor mij betekent dat ik Lucy vasthoudt.

Ik heb helemaal geen zin om ‘gewone’ dingen te doen. Dan wil ik gewoon helemaal niks. Alleen maar ‘zijn’.

Soms overlappen ze elkaar

Soms overlappen de twee kanten elkaar. Dan ben je bijvoorbeeld heel herstelgericht bezig door boodschappen te doen in de supermarkt. En dan zie je ineens het lievelingsgerecht van de persoon die je verloren bent…

Of je komt iemand tegen die vraagt:

‘En, hoe ís het nou met jou?’

Hoe zit dat bij mij?

Hoe zit dat bij mij wat betreft verliesgericht rouwen en herstelgericht rouwen? Regelmatig overvalt me een gevoel van hopeloosheid.

Dan wil ik het liefst helemaal niets.

Maar meestal denk ik na een tijdje dan toch maar:

‘Misschien moet ik iets anders gaan doen, ook al heb ik daar helemaal geen zin in.’

Als ik mijn verliesgericht rouwen en herstelgericht rouwen hieronder op een rijtje zet, dan is het denk ik aardig in evenwicht.

Mijn verliesgerichte rouw

• Elke dag om 18.15 luister ik muziek en kijk ik graag naar Lucy’s foto die aan de muur hangt naast onze boekenkast. Het is een moment van stilstaan, en denken aan haar.
• Lucy’s appjes aan mij lezen.
• Foto’s van Lucy bekijken.
• De hele dag door als ik plotseling aan haar moet denken.
• Met mijn man over Lucy praten.
• In mijn gedachten teruggaan naar 10 augustus en wat er toch allemaal gebeurde.
• Ergens gaan zitten en aan Lucy denken.
• Als ik de wind voel, denk ik dat die energie misschien wel Lucy is, die iets tegen me wil zeggen. Dan zeg ik voor de zekerheid maar even: ‘Hai Lucy!’

Mijn herstelgerichte rouw

• Hardlopen.
• Mediteren.
• Dingen doen met mijn vier andere kinderen. Zoals samen gaan lunchen bij Bakker Bart of samen naar Winterswijk.
• Bloggen.
• Dansles.
• Filosofiegroep.
• Thomasevangelie leesgroep.
• Leesgroep Westendorp.
• Boeken lezen over rouw om mezelf te helpen en die bijna niet te verdragen pijn te verzachten.
• Meedoen aan een gespreksgroep voor ouders die een kind hebben verloren. Maar dit is een plan dat ik nog niet heb durven uitvoeren.
• De gratis online cursus van David Kessler volgen.
• Elke dag een half uurtje puzzelen.
• Elke dag opschrijven waar ik die dag dankbaar voor ben.

Het verlies is er altijd. Het herstel niet.

Verliesgerichte rouw en herstelgerichte rouw lopen door elkaar, maar voor mijn gevoel is de verliesgerichte rouw er gewoon altijd.

En soms doe ik dingen die horen bij herstelgerichte rouw.

Maar de basis is toch de verliesgerichte rouw.