4328 Dochter van een zwarthemd
Als ik boeken over de Tweede Wereldoorlog lees, dan gaan die meestal over de 'goeien'.
De mensen die vreselijk hebben geleden.
En dan lees ik vol verontwaardiging over de NSB, en de 'verraders' van goede mensen.
4328 Dochter van een zwarthemd: een ander perspectief
Maar dankzij Naomi van het blog Hoofdtaal las ik het boek 4328 Dochter van een zwarthemd. Dit boek gaat over Antje, de dochter van een NSB'er. En dat maakte me er heel erg van bewust hoe makkelijk het is om te denken in termen van 'de goede mensen' versus 'de slechte mensen'.
Het leven is doorgaans niet zo zwart-wit.
Er zijn vele grijstinten.
De zonden van de vaders
Daarnaast is er nog een ander interessant thema in 4328 Dochter van een zwarthemd. En dat is de kwestie:
In hoeverre zijn kinderen verantwoordelijk voor wat hun ouders doen?
Antje, de hoofdpersoon in het boek 4328 Dochter van een zwarthemd werkte mee aan het boek omdat er nog steeds kinderen de rekening betalen voor de daden van hun ouders. Ze noemt heel concreet de kinderen van Syriëgangers.
En zelf moest ik deze week denken aan de dochter van acteur Thijs Römer, die het vast ook niet makkelijk zal hebben.
Naomi's recensie vind je hier.
Heel toevallig zag ik laatst een hele interessante documentaire over kinderen van collaborateurs uit de Tweede Wereldoorlog. Ik zal eens opzoeken welke dat was, als je dat interessant vindt. Het ging over Belgische kinderen.
Ik denk ook dat dat nog steeds speelt. Onder andere met de actuele voorbeelden die jij noemt.
Ja, dat lijkt me zeker interessant Micheline.
Hi Nicole, ik heb gezocht en nog steeds niet gevonden waar ik deze documentaire gezien heb. Ook gevonden bij de VRT, maar daar kan je ze alleen bekijken als je in België woont. Ik speur verder.
Dankjewel Micheline.
De oorlogshelden van hier, zijn de verraders elders. Denk maar eens aan Srebrenica
Ik heb je recensie op je andere blog ook gelezen. Ik herken wel wat je schrijft. Was ook echt diep onder de indruk van dit boek.
Niet mijn soort boek, denk ik. Maar ik ben het wel met je eens dat de wereld niet zwart-wit is. En dat kinderen niets kunnen doen aan de keuzes van hun ouders.