Wat kun je leren van een ziekte? En het coronavirus?
Last updated on december 5th, 2023 at 01:14 pm
- De ongemakkelijke lessen van Mrs P.
- De ongemakkelijke lessen van Mrs P. is veel meer dan een boek over Parkinson
- Wat leerde Dominique van haar ziekte?
- Dit boek en het coronavirus
- Mijn conclusie over De ongemakkelijke lessen van Mrs P.
- Praktische informatie
De ongemakkelijke lessen van Mrs P.
Zo heet het boek van journaliste Dominique Prins-König, met als ondertitel: Parkinson op je 49e: een openhartig verslag.
Waarom ik het meenam uit de bibliotheek weet ik eigenlijk niet.
Want als ik eerlijk ben, heb ik een enigszins hypochondrische inslag. Geef mij een boek over een ziekte, en ik voel prompt overal de symptomen.
Maar ik denk dat ik nieuwsgierig was.
Wat kún je leren van een ziekte?
En zeker van zo’n ziekte die meestal voorkomt bij oudere mensen? Hoe is het om op je 49e zo’n diagnose te krijgen?
Nu het coronavirus de gemoederen zo bezighoudt, is de vraag wat je kunt leren van een ziekte extra relevant.
En het boek stelt beslist niet teleur!
De ongemakkelijke lessen van Mrs P.
De ongemakkelijke lessen van Mrs P. is het verslag van Dominique Prins-König. In 2018 krijgt ze de diagnose Parkinson. Dominique’s belangrijkste vraag op dat moment is:
‘Hoe lang kan ik een normaal leven blijven leiden?’
Maar aan het eind van het boek schrijft ze dat die vraag ‘volstrekt irrelevant’ is geworden. Het gaat volgens haar niet om een zogenaamd normaal leven, maar om jóúw leven leiden. In De ongemakkelijke lessen van Mrs P. neemt Dominique je mee in 5 jaar van haar leven.
Grofweg zie ik 3 belangrijke verhaallijnen in dit boek:
- Het dodelijk ziek worden van Dominique’s jongere broer en zijn sterven.
- Dominique’s diagnose Parkinson.
- Haar persoonlijke verwerkingsproces van de diagnose en de stappen die ze hiervoor zet.
De ongemakkelijke lessen van Mrs P. is veel meer dan een boek over Parkinson
Wat ik erg waardevol vind aan dit boek, is dat het over veel meer gaat dan de ziekte van Parkinson op jonge leeftijd, en wat dat met je doet. Feitelijk gaat dit boek over Het Leven, en hoe je daarin je weg vindt. Zo wordt Dominique zich bewust van haar innerlijke criticus die ze voortaan de naam Truus geeft.
Ik vind dat personage erg herkenbaar. Een psycholoog geeft Dominique het advies om die gedachten die haar voortdurend voortduwen een naam te geven. Dit deed me denken aan Francine Oomen. Ook zij geeft haar innerlijke criticus een naam in haar boek Oomen stroomt over.
Wat leerde Dominique van haar ziekte?
In mijn ogen leerde Dominique vooral om zachter en vriendelijker te worden voor zichzelf. Ze was altijd erg van ‘Niet klagen, maar dragen,’ als ik het goed heb gelezen. Door de ziekte van Parkinson moet ze noodgedwongen kalmer aan doen, en het lukt haar dit te gebruiken als een kans voor meer rust in haar leven. Verder leverde haar ziekte haar een boel zelfkennis op.
Dit boek en het coronavirus
Zoals de ziekte van Parkinson Dominique dwingt om het rustiger aan te doen, zo dwingt het coronavirus denk ik de hele maatschappij tot bezinning. In deze tijd waarin Ik Ben Zo Druk een statussymbool is geworden, komt nu datzelfde drukke leven knarsend en piepend tot stilstand.
Een verplichte time-out, een pas op de plaats.
Zijn we wel goed bezig? Is er ruimte voor verandering?
Mijn conclusie over De ongemakkelijke lessen van Mrs P.
De ongemakkelijke lessen van Mrs P. is een mooi boek, dat helpend kan zijn voor moeilijke momenten in het leven. Niet omdat het een zelfhulpboek is, maar omdat Dominique’s worstelingen herkenbaar zijn. Wel moet ik zeggen dat ik het deel over het lijden en sterven van haar broer erg naar vond. Een paar keer had ik het boek bijna weggelegd.
Ik denk dat dit een interessant boek is voor:
- Mensen met een diagnose van de ziekte van Parkinson
- Mensen die een dierbare hebben verloren
- Mensen die worstelen met een strenge innerlijke criticus die ze voortdurend de maat neemt
- Mensen die het leven soms lastig vinden
Praktische informatie
De ongemakkelijke lessen van Mrs P. is voor 18,99 te koop bij bol.com.
Ontdek meer van Huisvlijt
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
pfff, ik zit in de zorg, was deze week vrij en maandag begin ik weer….
ik heb al wat info gelezen dat ik kreeg van mijn werk…
Ik wens je een fijn weekend en hier is een @->- voor jou.
Hoe is het met je Zonnebloem? In de zorg is het enorm aanpoten heb ik begrepen. Houd je het een beetje vol allemaal?
Misschien een goed boek voor mensen die ziek worden en dergelijke. Voor als je het nodig hebt.
Love as Always
Di mario
Wat lijkt dat me een goed boek. Binnenkort ga ik hem zeker lezen.
Het lijkt me heftig, maar ook zeker het lezen waard. Alleen ben ik bang dat mijn hypochondrische aanleg toch nog net te groot is hiervoor, dus ik pas;).
Ik kan me voorstellen dat je hem liever overstaat. Zeker die ziekte van haar broer is angstaanjagend.
Wat het corona virus me leert is dat we in een egoïstische samenleving leven waar mensen met geld winkels leeg kopen terwijl dat helemaal niet nodig is. Verder denk ik dat veel mensen ook met hun neus op de feite gedrukt worden. Hoe kunnen ze overeind blijven staan als de boel omvalt. Ook denk ik dat het voor de aarde en haar bewoners wel eens goed is dat we even en beetje minder gas geven.
Ik snap wat je bedoelt. Mensen laten zich zowel van hun beste als slechtste kanten zien in tijden van crisis. En het coronavirus als een wake-up call en moment van bezinnning vind ik ook zo gek nog niet.
Ik heb geruime tijd een oudere Parkinson patiënt bezocht.
Deze man bleef jammer genoeg zijn ziekte ontkennen. Terwijl de symptomen alleen maar verergerde.
Als vrijwilliger kon ik daar slecht mee omgaan. Vooral omdat hij gespecialiseerde medische zorg nodig had.
Een vreselijke ziekte!
Stille groet,
Wat naar Rob. Ook voor die meneer. Kreeg hij dan wel de juiste hulp?
Gisteren ontroerde Rob de Nijs me, die de tekenen van Parkinson zichtbaar droeg enorm. Maar ook dat hij zijn leven blijft leven. Zolang er muziek is.
Lijkt me een mooi boek, dus bedankt voor de tip.
Met een chronische ziekte leer je leven als je deze hebt geaccepteerd, is mijn ervaring. Hans
Een aantal chronische dingen heb ik dan duidelijk nog niet geaccepteerd.
Het zijn er wat te veel.
Een mooi verhaal, en toch ga ik het niet lezen, het is te pijnlijk om weer alles naar boven te halen. En of ik er iets van leer…
Lijkt mij een goed boek ook, maar ga het niet lezen.
Heb genoeg aan jouw samenvatting :)