Erven: emotionele en praktische kanten
Last updated on October 24th, 2023 at 12:23 pm
- Wie krijgt het beeldje van de Heilige Antonius van mijn vader?
- Nalatenschapmediator
- Er is iemand doodgegaan. Wat nu?
- Wat kun je zelf doen?
- Leestips
Ik ben opgegroeid met een duidelijke boodschap van mijn ouders: ‘Verwacht van ons geen erfenis! Je bent verantwoordelijk voor je eigen inkomen.’ Als het om erfenissen gaat zijn mijn verwachtingen dan ook laag. Tenzij er ineens ergens een rijke tante blijkt te zijn die mij haar rijkdommen nalaat, zie ik geen grote geldbedragen in mijn toekomst.
Wie krijgt het beeldje van de Heilige Antonius van mijn vader?
Maar naast een financiële erfenis heb je ook nog een emotionele erfenis. Zo heeft mijn vader, die katholiek is opgevoed, een beeldje van de Heilige Antonius op zijn nachtkastje staan. Deze heilige heeft altijd een grote rol in zijn leven gespeeld. En toen mijn middelste zusje hoorde dat mijn jongste zusje dit beeldje van de Heilige Antonius alvast voor zichzelf had vastgelegd, riep dat emoties bij haar op.
Nalatenschapmediator
Erfenissen kunnen leiden tot enorme ruzies. En meestal gaat het dan niet ineens zozeer om de spúlletjes. Het gaat om wat bijvoorbeeld die oude Teddybeer van Moeder vertegenwoordigt! Of het horloge van Vader. Niet voor niets zijn er tegenwoordig nalatenschapmediators. Die bemiddelen tussen de kibbelende familieleden. ‘Eerst het contact, dan het contract.’ Zo’n nalatenschapmediator is niet alleen goedkoper dan een rechtszaak, het kan ook voorkomen dat de familie voorgoed uit elkaar valt.
Er is iemand doodgegaan. Wat nu?
Even terug naar de praktische kant van een overlijden en nalatenschap. Hoe werkt dat eigenlijk? Op uitvaarthypotheek.nl vind je een handig overzicht met informatie en praktische punten die je moet regelen.
Stel je krijgt een erfenis. Dan zijn er drie mogelijkheden.
- Zuiver oftewel direct aanvaarden: als je de erfenis zuiver aanvaardt ben jij verantwoordelijk voor het afbetalen van de schulden. Dat is niet zo prettig als de erfenis minder is dan de schulden.
- Beneficiair aanvaarden: als de schulden kunnen worden betaald met de erfenis ben je aansprakelijk voor de schulden. Maar is er niet genoeg geld om de schulden af te betalen, dan ben je niet aansprakelijk.
- Verwerpen: als je de erfenis verwerpt ben je met terugwerkende kracht nooit erfgenaam geweest. Je krijgt dus niets, maar je bent ook nergens aansprakelijk voor.
Wat kun je zelf doen?
Het mag duidelijk zijn: rondom overlijden en erven spelen zowel allerlei emoties als praktische zaken. Veel mensen sluiten daarom een uitvaartverzekering af. Dan hoeft de familie dáár in ieder geval niet over te kibbelen! Of er nou wat te erven valt of niet, de begrafenis kost dan in ieder geval geen hoofdbrekens meer. Want in zo’n uitvaartverzekering geef je bijvoorbeeld al aan wat voor kist je wenst, wat voor soort rouwkaart je mooi vindt etc.
Ben jij degene die achterblijft en lopen de emoties hoog op? Probeer dan eens voor jezelf na te gaan wat het precies is dat je zo raakt. Is dat echt je moeders koffielepeltje, of gaat daar een diepere pijn achter schuil?
Leestips
- Uitvaartverzekering wel of niet?
- Zelf een doodskist maken
- Rouwproces
- Verklaring van erfrecht ervaring
Heb jij ervaring met erfenissen?
Discover more from Huisvlijt, huis, tuin en keuken blog
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ja, helaas heb ik er meer mogen ervaren dan ik had gewild tot nu toe, maar bij ons was alles gewoon vast gelegd, en ging het puur om de emotionele dingen welke al vast stonden eigenlijk bij leven van de personen in kwestie, het was al heel snel bekend voor wie wat was bestemd en dat werkt ook goed.
Zelf ben ik enigkind en weet ik dat alle sieraden van mijn moeder ooit mijn kant op zullen komen. En zo heb ik ook maar 1 dochter, en dus is dat ook weer vrij makkelijk, alles van oma en van mijzelf komt ooit haar kant weer op… En ja… of zij ooit kinderen zal krijgen, maar dan ben ik er als het goed is zelf niet meer als zij voor dat dilemma komt te staan.
En daarbij, toen mijn vorige stiefvader overleed, deed mijn moeder ook niet moeilijk, de hele erg persoonlijke dingen gaf zij gewoon af aan zijn zonen en eventuele kleinkinderen. Het deed haar goed om te zien hoe blij zij daarvan werden, had ze niet hoeven doen, omdat ze een testament op de langst levende hadden, kortom, dan hadden ze bij mij aan komen kunnen kloppen, maar ja, dat is nu weg gevallen. Want ook zij weten, wat er nu nog is, is gewoonweg voor mij…
En bij mijn andere oma, had ook mijn oom en tante al een doos klaargemaakt voor mij, met spullen die ik haar zelf ooit had gegeven en nog wat andere spullen. Maar dat verliep wel iets anders, echter… ik of wij maken ons er niet zo heel druk om. Geld is er zo ie zo niet te halen bij ons of eigendommen als een huis.. hahaha we huren allemaal, ook weer makkelijk ;-)
X
Jaren geleden heb ik een erfenisje gekregen van een oud tante, ze had het verdeel over alle nichten en neven. Ook mochten we in haar huis ron neuzen en mee nemen wat we wilden. Ik heb van haar een kastje met marmeren blad en een spiegel en een heel oud laddertje. verder heb ik er nooit iets mee van doen gehad. Toch denk ik naar aanleiding van het overlijden van mijn schoonmoeder dat je beter je centen kan opmaken dan op potten.Want schoonvader zit nu in een bejaarden tehuis en juist omdat hun zo zuinig aan hebben geleefd betaald ie nu bijna 2000,-euro per maand aan eigen bijdrage Ik las het hier al eerder je kunt beter met een warme hand geven en blije gezichten zien dan alles op deze manier te zien verdwijnen.
Toen ik nog vrij jong was (basisschool, groep 6) overleed mijn Oma van moederskant. Opa was toen al lang dood. Met z’n vieren regelen ze alles zonder al te veel gedoe omdat ze goed op een lijn zaten. Mijn tante zit in de thuiszorg en wilde graag Oma opbaren, wat ze ook gedaan heeft. Helaas weet ik uit persoonlijke ervaring, dat het toch fijn is om zo’n afsluiting te hebben. Wel vrij heftig, want ik ben een week ziek geweest.
Van mijn Oma en Opa heb ik nog wat bestek en borden gekregen toen ik uit huis ging. Verder heb ik nog een foto en ik vind het zo goed. Volgens mijn moeder was er ook niets meer na Oma’s overlijden: geen erfenis, maar ook geen schulden.
Het overlijden van mijn Opa en daarna mijn Oma heb ik veel bewuster meegemaakt – mijn Opa overleed denk ik in de zomer na mijn eindexamen op de middelbare school, en mijn Oma ongeveer 2 jaar geleden. Het uitruimen van haar huis verliep vlotjes, en ik heb ook een paar dingen geworden. De hele financiele afwikkeling daarna was een drama.
Het kan nog erger: de “vlam” van mijn tante overleed plotseling, hij had niets, en geen overlijdensverzekering. Hij weigerde om die af te sluiten. Zijn kinderen waren zo vervreemd van hem dat ze de begrafenis niet wilden betalen.