Erven: emotionele en praktische kanten

erven

Ik ben opgegroeid met een duidelijke boodschap van mijn ouders: 'Verwacht van ons geen erfenis! Je bent verantwoordelijk voor je eigen inkomen.' Als het om erfenissen gaat zijn mijn verwachtingen dan ook laag. Tenzij er ineens ergens een rijke tante blijkt te zijn die mij haar rijkdommen nalaat, zie ik geen grote geldbedragen in mijn toekomst.

Wie krijgt het beeldje van de Heilige Antonius van mijn vader?

Maar naast een financiële erfenis heb je ook nog een emotionele erfenis. Zo heeft mijn vader, die katholiek is opgevoed, een beeldje van de Heilige Antonius op zijn nachtkastje staan. Deze heilige heeft altijd een grote rol in zijn leven gespeeld. En toen mijn middelste zusje hoorde dat mijn jongste zusje dit beeldje van de Heilige Antonius alvast voor zichzelf had vastgelegd, riep dat emoties bij haar op.

Nalatenschapmediator

Erfenissen kunnen leiden tot enorme ruzies. En meestal gaat het dan niet ineens zozeer om de spúlletjes. Het gaat om wat bijvoorbeeld die oude Teddybeer van Moeder vertegenwoordigt! Of het horloge van Vader. Niet voor niets zijn er tegenwoordig nalatenschapmediators. Die bemiddelen tussen de kibbelende familieleden.  'Eerst het contact, dan het contract.' Zo'n nalatenschapmediator is niet alleen goedkoper dan een rechtszaak, het kan ook voorkomen dat de familie voorgoed uit elkaar valt.

Er is iemand doodgegaan. Wat nu?

Even terug naar de praktische kant van een overlijden en nalatenschap. Hoe werkt dat eigenlijk? Op uitvaarthypotheek.nl vind je een handig overzicht met informatie en praktische punten die je moet regelen.

Stel je krijgt een erfenis. Dan zijn er drie mogelijkheden.

  1. Zuiver oftewel direct aanvaarden: als je de erfenis zuiver aanvaardt ben jij verantwoordelijk voor het afbetalen van de schulden. Dat is niet zo prettig als de erfenis minder is dan de schulden.
  2. Beneficiair aanvaarden: als de schulden kunnen worden betaald met de erfenis ben je aansprakelijk voor de schulden. Maar is er niet genoeg geld om de schulden af te betalen, dan ben je niet aansprakelijk.
  3. Verwerpen: als je de erfenis verwerpt ben je met terugwerkende kracht nooit erfgenaam geweest. Je krijgt dus niets, maar je bent ook nergens aansprakelijk voor.

Wat kun je zelf doen?

Het mag duidelijk zijn: rondom overlijden en erven spelen zowel allerlei emoties als praktische zaken. Veel mensen sluiten daarom een uitvaartverzekering af. Dan hoeft de familie dáár in ieder geval niet over te kibbelen! Of er nou wat te erven valt of niet, de begrafenis kost dan in ieder geval geen hoofdbrekens meer. Want in zo'n uitvaartverzekering geef je bijvoorbeeld al aan wat voor kist je wenst, wat voor soort rouwkaart je mooi vindt etc.

Ben jij degene die achterblijft en lopen de emoties hoog op? Probeer dan eens voor jezelf na te gaan wat het precies is dat je zo raakt. Is dat echt je moeders koffielepeltje, of gaat daar een diepere pijn achter schuil?

Leestips

Heb jij ervaring met erfenissen?

Vergelijkbare berichten

15 reacties

  1. Lastig onderwerp voor velen. Door veel met mijn moeder te praten over haar wensen ( het was immers haar leven, haar wensen bij begraven en haar nalatenschap), maar ook onze wensen te bespreken, die van mij en mijn broer was er niets aan de hand.
    Bij leven heeft ze in de laatste fase steeds aan mensen die voor haar dierbaar waren gevraagd of er nog spullen waren die ze wilden hebben. Alles is in overleg met ons zo met warme hand gegeven.
    Toen ze werkelijk overleden was hebben mijn broer en ik heel eenvoudig de rest verdeeld of weggedaan. Het huis verkocht en de rest in tweeeen gedeeld. Ik gun mijn broer precies hetzelfde als ikzelf, dus waarom moeilijk doen.
    Door de erfenis te behandelen met dezelfde liefde waarmee wij zijn opgegroeid en te beseffen dat mijn moeder niet in de spullen zit, maar in mijn hart was dat niet moeilijk.

  2. Erfenissen... Ik weet nog dat als klein meisje mijn opa overleed (mijn oma was toen al enige tijd overleden), dat de erfenis 1 groot drama was. Het was eigenlijk beschamend hoe daar mee om werd gegaan door de familie, grote ruzie's. Zo ook een jaar later met het overlijden van mijn alleenstaande oom.
    Jammer dat het soms zo moet.
    Ik heb altijd gezegd, dat ik niets wil hebben, zeker niet als het op zo'n manier gaat.

    Een uitvaartverzekering hebben wij idd ook. Ook voor de 2 kleintjes. Misschien niet leuk om over na te denken, maar wel nodig!

  3. wij zijn een samengesteld gezin met 5 kinderen, een eigen huis en een eigen bedrijf.
    Om te voorkomen dat er later onenigheid ontstaat, hebben we een testament gemaakt bij de notaris.

  4. Ik heb goede herinneringen aan de erfenis van mijn ouders. Zij kwamen 30 jr geleden bij een verkeersongeluk om het leven. Het regelen,opruimen en verdelen van de spullen verliep in goede harmonie met broer en zus. Misschien ook,omdat we elkaars steun hard nodig hadden.

  5. Helaas wel. Toen mijn vader 7 jaar geleden overleed. En omdat hij niet in NL woonde, maar op Mauritius heb je met andere wetten en regels te maken. Daar gaat de erfenis niet naar de langstlevende partner maar ook direct naar de kinderen. En dus mocht mijn moeder die geen rijbewijs heeft, de auto niet verkopen zonder toestemming van haar kinderen. En dus moesten mijn broers en ik hier in Nederland naar de notaris om een document van de notaris uit Mauritius op te stellen waarin we aangaven geen aanspraak te maken op de erfenis (verwerpen). Vervolgens moest ik dit bij de rechtbank laten verzegelen met een apostille stempel zodat het document ook legaal was op Mauritius. Hoop gedoe voor de verkoop van een doodgewone auto. Heeft al met al nog maanden geduurd voordat mijn moeder de auto kon en mocht verkopen. Omdat mijn vader plotseling stierf heb ik (misschien heel stom) de sokken die hij de dag ervoor aan had, meegenomen. Gelukkig had mijn vader geen stinkvoeten want ik heb nog heel vaak aan die sokken geroken haha. Dat was mijn erfenis: vieze sokken hihi

  6. Toen onze ouders overleden waren moesten we met z'n zestienen alles verdelen qua spullen. Dat was geen probleem. We maakten 16 enveloppen met een nummer er in.
    Wie nummer 1 trok mocht als eerste iets uitkiezen, nummer 2 als tweede, enzovoort.
    Dat is geheel zonder problemen verlopen. Ideaal.

  7. Zo'n lastig onderwerp. Bij mijn schoonmoeder in de familie is het flink mis gegaan. Ik maak me over mijn eigen familie totaal geen zorgen, dat is allemaal goed geregeld en afgesproken, maar weet zeker dat het er in mijn man's familie anders aan toe zal gaan. Daarom hebben, hoe moeilijk ook, het al aangekaart bij mijn schoonmoeder.

  8. Bij mijn schoonouders heb ik gehoord hoe het niet moet. Mijn schoonmoeder komt van een boerderij en die is weggegeven aan één van haar broers. De andere kinderen hebben er geen cent van gezien. Vader had het zo geregeld en de andere kinderen durfden er niets van te zeggen. Triest voor mijn schoonouders want ze hebben het nooit breed gehad. Bij mijn schoonvader bleven een paar kinderen ongetrouwd en die erfden het huis waar de ouders in woonden. Ook daar hebben mijn schoonouders geen cent van gezien.
    Mijn schoonouders hebben daarentegen wel een testament geregeld. Mijn schoonvader leeft niet meer en mijn schoonmoeder doet erg haar best om alles zo goed mogelijk te laten verlopen en overlegt veel. Haar gezondheid wordt nu minder en in overleg hebben twee van haar kinderen de verantwoordelijkheid gekregen om de financiën te regelen als zij daar niet toe in staat is.
    Zoals het nu lijkt krijgen we een erfenis van mijn schoonouders en van mijn ouders. Mijn ouders hebben in het testament staan dat alleen de biologische kinderen erven. Verder is al afgesproken dat er na overlijden geen schoonfamilie aan te pas komt.
    Nu klinkt het alsof er problemen zijn met schoonfamilie maar dat is niet zo. Mijn ouders hebben dat bij hun ouders ook zo gedaan en ze zagen dat het op die manier heel goed te regelen was. Mijn boers en ik gunnen onze ouders dat ze alles doen wat ze graag willen. Mijn ouders en mijn schoonmoeder zijn geen mensen die al hun geld uitgeven. Beter iets bewaren voor slechtere tijden. Daarbij wonen ze allemaal in een eigen woning. Die van mijn schoonmoeder is afbetaald, die van mijn ouders niet maar dat is weer een veel duurder huis waar veel eigen geld in zit.
    Mijn man en ik hebben ook een testament gemaakt en alleen onze biologische kinderen erven. We praten er soms over in ons gezin. Ik vind het een fijn gevoel als we onze kinderen wat na kunnen laten al doen we dat liever met een 'warme' dan met een 'koude' hand.

  9. Bij ons ook geen problemen toen eerst m'n vader en daarna m'n moeder overleden. Eerst was er het feit dat het huis leeggeruimd moest worden toen mijn moeder naar een verpleeghuis moest na het overlijden van 'm'n vader. In overleg met haar weggedaan wat niet meekon of m'n zusje en ik niet wilden hebben. Naar de Kringloop of gratis laten ophalen via Marktplaats (scheelt een boel gesjouw zelf, kan het iedereen aanraden indien van toepassing).
    Hierna waren er alleen nog maar persoonlijke bezittingen zoals kleding, sieraden en foto's en een enkel meubelstuk. Na het overlijden van m'n moeder konden we alles in twee uur tijd opruimen en bepalen wat we ermee gingen doen. De kleding naar een goed doel of weggegooid, de meubels wilde het tehuis graag houden, de foto's bewaar ik en alle (geelgouden) sieraden hebben we verkocht en de opbrengst verdeeld. Met uitzondering van de trouwringen van onze ouders, die heb ik thuis in een doosje liggen.
    Bij ons dus geen enkel probleem, wat ook kwam doordat onze ouders zelf altijd alles goed met ons doorgesproken hebben en zelf op dit gebied niet van die 'moeilijke' mensen waren.

    Ook heb ik een erfenis-ervaring door het overlijden van mijn vorige partner, die een volwassen dochter had. Wij waren niet getrouwd of geregistreerde partners, hadden wel een samenlevingsovereenkomst. De dochter was (met mijn medeweten) zijn erfgenaam van het huis, ik officieel van de rest. Zij had de meeste persoonlijke spullen van haar - 8 jaar eerder - overleden moeder reeds in haar bezit; van haar vader of onze inboedel hoefde ze nauwelijks iets en wat ze wilde heb ik haar meegegeven, dus ook hier geen problemen.

    Zowel mijn huidige echtgenoot als ik hebben kinderen en hij heeft ook nog eens een eigen bedrijf. Wij hebben daarom bij ons huwelijk testamenten laten maken en zijn op huwelijkse voorwaarden getrouwd, om alles zo goed mogelijk 'dichtgetimmerd' te hebben en we er geen van allen niet aan tekort komen t.z.t.
    Hopelijk is de tijd ons gegeven dat we het allemaal zelf kunnen opmaken:-) Dat is dé oplossing om geen trammelant te krijgen in situaties als de onze.

    1. Nog vergeten te vermelden dat ik het een rare redenering van ouders vindt dat ze per se een flink kapitaal en/of huis voor de kinderen willen achterlaten. Je hebt er zelf voor gewerkt en misschien zelfs veel voor gelaten, dus maak het lekker zelf op. Geef ze eventueel 'met warme hand' tussendoor eens iets, maar voel je niet schuldig dat er geen kapitalen overblijven.
      Wel zorgen voor geld voor de uitvaart(en) natuurlijk of een verzekering!

    2. Mijn ouders zijn ook van die oppotters, vaak genoeg gevraagd of ze er alsjeblieft zelf van wilden genieten. Doen ze ook op hun manier. Zie dat ze nu wel iets meer "uitspattingen" hebben, maar nog leven ze op een heel bescheiden manier. Inmiddels weet ik dat deze levensstijl ze gewoon het gelukkigst maakt. Hoe fijn is het om de dingen die je belangrijk vindt te kunnen betalen en verder niets te hoeven/moeten. Ook kunnen ze nu bijspringen nu wij als kinderen aan koopwoningen beginnen, dat maakt ze ook gelukkig.

      Denk niet dat de erfenis voor problemen gaat zorgen, financiën zijn geregeld in het testament en bedrijfscontract. Verder zijn er weinig snuisterijen :).

  10. Ruim twee jaar geleden heb ik van een alleenstaande oom geld geërfd. Ik heb toen samen met een vriendin mijn wens vervuld en dat was naar Santorini gaan. De rest heb ik afgelost op ons huis.
    Schoonvader leeft nog alleen en bij zijn overlijden regelen de kinderen het maar. Ik hou me er verre van afzijdig. Goedendag en meer niet. Er is teveel gebeurd in het verleden.
    Mijn moeder is ook nog alleen. Ze heeft diverse spullen in huis die van haar kinderen zijn, ook van mij. Dat zal dan terug gaan naar de kinderen. De rest zal verdeeld worden.

  11. Ja, helaas heb ik er meer mogen ervaren dan ik had gewild tot nu toe, maar bij ons was alles gewoon vast gelegd, en ging het puur om de emotionele dingen welke al vast stonden eigenlijk bij leven van de personen in kwestie, het was al heel snel bekend voor wie wat was bestemd en dat werkt ook goed.

    Zelf ben ik enigkind en weet ik dat alle sieraden van mijn moeder ooit mijn kant op zullen komen. En zo heb ik ook maar 1 dochter, en dus is dat ook weer vrij makkelijk, alles van oma en van mijzelf komt ooit haar kant weer op... En ja... of zij ooit kinderen zal krijgen, maar dan ben ik er als het goed is zelf niet meer als zij voor dat dilemma komt te staan.

    En daarbij, toen mijn vorige stiefvader overleed, deed mijn moeder ook niet moeilijk, de hele erg persoonlijke dingen gaf zij gewoon af aan zijn zonen en eventuele kleinkinderen. Het deed haar goed om te zien hoe blij zij daarvan werden, had ze niet hoeven doen, omdat ze een testament op de langst levende hadden, kortom, dan hadden ze bij mij aan komen kunnen kloppen, maar ja, dat is nu weg gevallen. Want ook zij weten, wat er nu nog is, is gewoonweg voor mij...

    En bij mijn andere oma, had ook mijn oom en tante al een doos klaargemaakt voor mij, met spullen die ik haar zelf ooit had gegeven en nog wat andere spullen. Maar dat verliep wel iets anders, echter... ik of wij maken ons er niet zo heel druk om. Geld is er zo ie zo niet te halen bij ons of eigendommen als een huis.. hahaha we huren allemaal, ook weer makkelijk ;-)

    X

  12. Jaren geleden heb ik een erfenisje gekregen van een oud tante, ze had het verdeel over alle nichten en neven. Ook mochten we in haar huis ron neuzen en mee nemen wat we wilden. Ik heb van haar een kastje met marmeren blad en een spiegel en een heel oud laddertje. verder heb ik er nooit iets mee van doen gehad. Toch denk ik naar aanleiding van het overlijden van mijn schoonmoeder dat je beter je centen kan opmaken dan op potten.Want schoonvader zit nu in een bejaarden tehuis en juist omdat hun zo zuinig aan hebben geleefd betaald ie nu bijna 2000,-euro per maand aan eigen bijdrage Ik las het hier al eerder je kunt beter met een warme hand geven en blije gezichten zien dan alles op deze manier te zien verdwijnen.

  13. Toen ik nog vrij jong was (basisschool, groep 6) overleed mijn Oma van moederskant. Opa was toen al lang dood. Met z'n vieren regelen ze alles zonder al te veel gedoe omdat ze goed op een lijn zaten. Mijn tante zit in de thuiszorg en wilde graag Oma opbaren, wat ze ook gedaan heeft. Helaas weet ik uit persoonlijke ervaring, dat het toch fijn is om zo'n afsluiting te hebben. Wel vrij heftig, want ik ben een week ziek geweest.
    Van mijn Oma en Opa heb ik nog wat bestek en borden gekregen toen ik uit huis ging. Verder heb ik nog een foto en ik vind het zo goed. Volgens mijn moeder was er ook niets meer na Oma's overlijden: geen erfenis, maar ook geen schulden.

    Het overlijden van mijn Opa en daarna mijn Oma heb ik veel bewuster meegemaakt - mijn Opa overleed denk ik in de zomer na mijn eindexamen op de middelbare school, en mijn Oma ongeveer 2 jaar geleden. Het uitruimen van haar huis verliep vlotjes, en ik heb ook een paar dingen geworden. De hele financiele afwikkeling daarna was een drama.

    Het kan nog erger: de "vlam" van mijn tante overleed plotseling, hij had niets, en geen overlijdensverzekering. Hij weigerde om die af te sluiten. Zijn kinderen waren zo vervreemd van hem dat ze de begrafenis niet wilden betalen.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.