Death Cleaning: een andere kijk op opruimen voor je doodgaat
Margareta Magnusson adviseert om vanaf je vijfenzestigste kritisch te kijken naar je spullen, en eventueel alvast te beginnen met opruimen. Ze noemt dit death cleaning. De gedachte achter opruimen voor je doodgaat is je nabestaanden te ontlasten. Door zelf alvast op te ruimen, zadel je je familie niet op met de taak om jouw spullen uit te zoeken. Ik vind dat een mooie gedachte, maar tegelijkertijd vraag ik me af:
Hoever moet je daarin gaan?
Want kan het opruimen van het huis van iemand die is overleden ook niet een therapeutische werking hebben? Je wilt toch ook niet het gras voor de voeten van je nabestaanden wegmaaien.
Death Cleaning: een andere kijk op opruimen voordat je doodgaat
Hoewel het natuurlijk fijn is als de moed je niet in de schoenen zakt als je het huis van een dierbare overledene binnenstapt, zou ik denken dat opruimen ook therapeutisch kan werken. Met elk ding dat je in je handen neemt, neem je een stukje meer afscheid. Toen mijn negentigjarige schoonvader overleed, stelde mijn zwager voor om een bedrijf in te schakelen om het huis leeg te halen. Een snelle en praktische oplossing die een boel tijd en gedoe zou schelen.
Bedrijf inschakelen – zelf het huis opruimen
Maar mijn man schrok van deze aanpak. Hij wilde eerst zelf het huis doorlopen en opruimen. De broers bereikten een mooi compromis en spraken een datum af. Tot die datum kon mijn man het huis opruimen, en daarna zou het bedrijf komen om het huis leeg te halen. Ik geloof dat er vier maanden overheen zijn gegaan, en toen voelde het ook goed voor mijn man.
Mijn moeder decluttert graag!
Mijn moeder is een daadkrachtige vrouw die regelmatig opgeruimd aankondigt:
‘Ik heb weer een heleboel ouwe spullen weggedaan!’
Dat is haar goed recht. Maar soms vraag ik me een beetje bezorgd af: ‘Wat heeft ze nou weer allemaal weggedaan? Misschien had ik het wel mooi gevonden.’ Zoals ze in het Engels zeggen:
‘One man’s trash is another man’s treasure.’
Dingen die mijn moeder waardeloos vindt, hebben voor mij misschien nog waarde. Maar tegelijkertijd overheerst dankbaarheid. Want heb ik al niet genoeg zooi in mijn eigen huis?
Ik kan mij beter met mijn eigen death cleaning bemoeien ; )
Wat zijn jouw ervaringen met het leegruimen van het huis van een dierbare?
Omdat mijn vader niet meer leeft, waren wij als kinderen directe erfgenamen toen mijn opa overleed en mochten we ons ‘bemoeien’ met het leeghalen van het huis. Ik vond het inderdaad wel therapeutisch werken om door al zijn (en van mijn al lang geleden overleden oma) spullen te lopen en uit te kiezen wat ik voor mezelf wilde hebben. Ik vond het bijvoorbeeld mooi om de trouwfoto van mijn ouders mee te nemen die altijd bij mijn opa in huis heeft gehangen én koos wat boeken uit. Overigens hebben mijn ooms en tantes de rest geregeld van dingen die niemand wilde hebben.
Ik ben de enige in de familie die elektronica interessant vindt. Dus toen mijn moeder besloten had dat de inboedel van mijn vader zijn oude werkplaats weg moest, was ik de aangewezen persoon om die uit te ruimen.
Ik had eerst moeite om dingen voor mezelf uit te zoeken, het voelde een beetje alsof ik een tempel aan het onteren was. Ik heb dingen als meetapparatuur, onderdelen die ik kon gebruiken, e.d. apart gelegd voor mezelf. De rest hebben we aan een repair shop gegeven.
Wanneer ik de meters nu gebruik vind ik het ergens heel mooi. Want in mijn hoofd hoor ik zijn stem weer uitleggen hoe ik ze moet gebruiken, zoals hij ooit deed toen ik nog kind was.
Ik denk er nog niet aan om nu al op te ruimen. We hopen hier nog geruime tijd te mogen vertoeven.
Ik probeer nog steeds op te ruimen. Ik heb ook supervervelende kinderen die desgevraagd nooit wat willen hebben, nou ja een heel enkele keer. Nee hoor het zijn lieverds, maar ze willen niks. Ik heb drie huizen leeggehaald, ouders, schoonouders, schoonzus. Een heleboel werk en daar was ik niet heel blij mee. Het huis van mijn ouders was het lastigst, omdat ik enig kind ben en dus alles zelf moest beslissen.
Het leeg halen van mijn ouderlijk huis,gaf inderdaad een soort troost. De geur,de vertrouwde spulletjes.Maar omdat mijn ouders onverwacht overleden(verkeersongeluk). hadden ze zoveel vooraad voor hun oude dag,die niet meer kwam. Ik heb nog hun plastic zakjes in gebruik
Huis van ouders en van schoonouders laten leeghalen door een bedrijf. Paar dingetjes eerst zelf meegenomen: foto’s, een paar dingen met emotionele waarde. Dat was een paar uur uitzoekwerk. Wij geven verder niet om spullen, dus alles kon weg. Misschien scheelt het dat mijn moeder nog leefde en naar een verzorgingshuis ging en mijn schoonmoeder ook, zij ging kleiner wonen, maar ik denk dat het voor ons niet veel uitmaakte.
Mijn schoonmoeder ruimde niet op maar plakte stickers met namen onder mooie spulletjes.
Als dat niet duidelijk is en ruimt makkelijk op ;)
I haven’t had the experience of cleaning someone else’s home out after they have died. But even though I am not 65 yet, I do think about that! I told my kids when they move out to take anything special they want. Then I don’t have to clear it out and they can have it to begin their own households with. It’s a win-win!
Mijn ouders waren al geruime tijd kleiner gaan wonen en mijn moeder was sowieso niet van het bewaren. Mijn zus en ik hebben nog wat rondgekeken wat we wilden hebben en toen een bedrijf laten komen.
Binnenkort gaan mijn man en ik kleiner wonen en ik zie er enorm tegenop om onze spullen op te ruimen, dus ben eigenlijk wel blij dat we dat onze kinderen besparen. Hoe leuk het misschien ook voor hen is om onze oude rapporten te zien. Waarschijnlijk ga ik die digitaal bewaren.