HomeOpvoedingAls je kinderen het huis uit gaan: moederen op afstand    

Comments

Als je kinderen het huis uit gaan: moederen op afstand — 12 Comments

  1. Wat zou ik blij zijn als ik kon moederen op afstand. Door omstandigheden woont mijn veertigjarige zoon nog steeds bij mij. Hij is niet gelukkig en ik daarom ook niet. Het lijkt me heerlijk te weten dat je kinderen gelukkig zijn, hoe ver ze ook van je af wonen.

  2. In de familie hebben wij ook een neefje dat in China woont en ik weet dat zijn moeder het daar heel erg moeilijk mee heeft. Zelf ben ik vorig jaar een kind verloren en de gedachte van ‘jouw zoon leeft tenminste nog’ speelt wel eens door mijn hoofd, maar dat zeg ik niet tegen haar.

    Toen onze zoon nog maar 2 weken overleden was, vertelde ook iemand dat ze het zo moeilijk vond dat haar dochter uit huis ging. De dochter bleef gewoon in Nederland. Toen dacht ik ook ‘jouw kind komt nog regelmatig terug naar huis. Die van ons komt nooit meer terug’. Maar ook dat zei ik niet tegen deze vrouw. Maar ik vond het wel heel erg moeilijk dat ze het juist tegen mij vertelde, op het moment dat mijn zoon nog maar 2 weken dood was. Dat vond ik niet zo heel erg tactisch, zeg maar.

  3. Wees vooral blij dat je kinderen de vleugels hebben om uit te slaan. Kinderen vliegen uit en dat is mooi en moeilijk tegelijk, maar je hebt je kinderen te leen.
    Als ze om een of andere reden niet kunnen uitvliegen of zoals bij Mevrouw W dat hun zoon is overleden is nog veel moeilijker.

    • Dat zie ik nu ook in. Ik zat in m’n hoofd met ‘ik vind het verschrikkelijk, 3 van mijn kinders die al uitgevlogen zijn’. Maar potdorie, wat heb ik eigenlijl te klagen?! Veel sterkte mevrouw W!

  4. Onze zoon van 24 woont nog thuis en is onlangs gestopt met zijn studie. Hij kon door zijn PDD-NOS zijn master niet halen en is helaas hierdoor ook depressief geworden. Hij geeft ook aan dat leven voor hem niet meer hoeft. Gelukkig staat hij nog wel open voor therapie, zoals cognitieve gedragstherapie en behandeling met medicijnen. We voelen ons als ouders vaak verdrietig en heel erg bezorgd over de situatie van onze zoon, ook al hebben we hoop dat de behandelingen toch aan gaan slaan en dat onze zoon toch een fijn leven kan hebben. We steunen hem naar ons beste kunnen.

    Ik ben wel benieuwd hoe andere ouders ermee omgaan als het niet goed gaat met hun jong volwassen kinderen. Misschien kun jij daar nog eens over schrijven Nicole?

    Ik leef ook mee met mevrouw W. Ik wens haar heel veel sterkte en wijsheid en kracht. Om met dit verlies te leven en er toch ook te zijn voor haar andere zoon.

  5. Ik ben dus als jonge vrouw naar Denemarken geëmigreerd. Al heel lang geleden, toen alles nog per brief ging. Ondanks alles heb ik een goed contact kunnen houden met mijn moeder (en broers en zus). Het contact us alleen anders. Mijn moeder kwam meestal twee keer per jaar hier naar toe en dan bleef ze een hele week. Ze was er dus ook ‘s avonds en ‘s nachts en ‘s morgens vroeg. Dat is meer intensief. Wij gingen ook zeker twee maar jaarlijks naar NL. Later kwamen broers en zussen ook hierheen of ik reisde naar hen en bleef slapen. Al met al is het contact compacter maar gewoon wat anders.

  6. Mijn beide dochters wonen 24 uur verderop (trein, vliegtuig, trein) en zijn daar erg gelukkig! Beter een gelukkig kind verder weg dan een ongelukkig kind dichtbij!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>