Verhuizen is een proces: 5 fases
Ben jij net verhuisd en heb je heimwee na de verhuizing?
Voel je je nog niet thuis in je nieuwe woning?
Misschien heb je zelfs wel spijt van de verhuizing.
Maak je geen zorgen, dat hoeft niet te betekenen dat verhuizen een vergissing was!
Het kan heel goed zijn dat je gewoon nog midden in het proces van verhuizen zit.
Een verhuizing is een ingrijpende levensgebeurtenis
Als er iets ingrijpends in je leven gebeurd, dan doorloop je in de regel een aantal fases om dit te verwerken. Een bekend voorbeeld hiervan zijn de rouwfases, die de revue passeren als iemand in je directe omgeving overlijdt.
Ook als je gaat verhuizen, doorloop je diverse fases!
Professor in marketing Cathy Goodwin auteur van ‘Making the big move‘ omschrijft ze als volgt:
De Separatie Fase
In deze fase is de beslissing gevallen: je gaat weg uit je vertrouwde omgeving, en verhuist naar een andere woning en leefplek. Deze fase begon mij in oktober 2010, en eindigde op 4 januari 2012.
Gedurende deze tijd wist ik dat ik niet zou blijven in mijn huidige huis, en probeerde me daarom langzaam maar zeker los te weken. Als een plant die zijn wortels optrekt!
De Transformatie Fase
Dit is een relatief korte fase, en begint met het inpakken van al je bezittingen, en het verhuizen van alles naar je nieuwe adres. Je zit letterlijk tussen twee huizen.
Deze fase begon in mijn geval op Tweede Kerstdag 2011, en eindigde met de verhuizing 8 dagen later. Ik wilde nog ‘gewoon’ Kerstmis vieren, voordat ik ons (t)huis voorgoed ontmantelde.
The Integration Phase – eerste zes maanden
De dozen zijn uitgepakt, en het is tijd om te beginnen met je nieuwe leven. Sommige geluksvogels voelen zich meteen ‘thuis’, maar de meeste mensen hebben tijd nodig om te wennen.
Zij kunnen kampen met gevoelens van heimwee, en isolement. Dat wil overigens niet zeggen dat ze spijt hebben van de verhuizing! Soms geven ze vol enthousiasme een housewarming.
Niet thuis voelen na verhuizing
Hier zit ik nog middenin! Ik behoor tot de grote groep mensen die tijd nodig heeft om te wennen.
Ik denk nog geregeld met weemoed terug aan het leven dat ik achterliet, en moet op mijn nieuwe woonplek nog echt ‘aarden’. Maar dat wil niet zeggen dat ik het hier niet fijn vindt!
The Integration Phase – tweede zes maanden
Je hebt je huis inmiddels op orde, en je hebt misschien al wat vrienden gemaakt. Maar uit onderzoek blijkt keer op keer dat er gemiddeld twee jaar voor nodig zijn om je ergens echt helemaal ‘thuis’ te voelen.
Ook na een half jaar kun je dus nog te maken hebben met gevoelens van verlangen naar je oude huis, en het gevoel dat je nog moet wennen. Naar deze fase kan ik alleen nog maar benieuwd zijn!
De Onderhoudsfase
Na twee jaar ben je echt thuis op je nieuwe adres. Je hebt je nieuwe identiteit als bewoner van je nieuwe huis omarmd, en eigen gemaakt. Toch kun je ook nu nog wel eens overvallen worden door een plotseling gevoel van gemis. Door een gevoel van heimwee na de verhuizing.
Hoe is het nu met mij – 10 jaar later?
Inmiddels zijn er 10 jaren verstreken! We wonen nog steeds op dezelfde plek op het platteland. Inmiddels voel ik me hier zeker thuis, en ben ik blij met de verhuizing.
Maar het heeft zeker wel een jaar of 7 geduurd, voordat ik weer ‘wortel schoot’.
Leestips
Verhuizen is niet niks. Kun je wel wat hulp gebruiken? Kijk dan eens op Verhuizen Amsterdam. Van Riemsdijk biedt hulp bij verhuizen en allerlei andere handige diensten.
Zo kun je bij hen ook terecht voor opslag en de zogenoemde Handyman Plus service die mij helemaal geweldig lijkt. Ik ben namelijk helemaal niet ‘handy’ zelf ; )
Lees ook mijn ervaringen met wonen op het platteland en zelf verhuizen.
Herken jij deze verhuisfases?Hoe snel ben jij gewend in een nieuw huis?
Bron afbeelding: Autumn png from pngtree.com/
Na 4 jaar, waarvan ik de eerste 3 jaar heel veel buiten de deur werkte en weinig thuis was, begint het nu pas een beetje mijn huis te worden. Ik ben er nog niet…, maar dat komt wel goed.
Dat kan lang duren hè? Bij ons oude huis had ik er vijf jaar voor nodig, om er echt helemaal thuis te worden… Ik hoop dat het hier sneller gaat.
Ik ben heel vaak verhuisd en alle keren vond ik het heel ingrijpend. Behalve de laatste keer want toen verhuisden wij naar een huis 50 meter verderop. Dat was heel relaxed…..je hoeft alleen maar te wennen aan het huis en verder veranderde er niets….
De eerste keer voelde ik me na 2 jaar echt thuis, nu voelt het na een jaar al zo, al mis ik nog wel echte vrienden in de buurt. Dat heeft ook gewoon tijd nodig.
Ik ben al meer dan 15 jaar geleden verhuisd van Friesland naar Emmeloord en het is hier nog steeds niet helemaal ‘eigen’. Ik blijf terugverlangen naar Friesland. Ik heb daar ook heel moeilijke dingen meegemaakt, dus het is niet dat ik alleen maar goede herinneringen wil zien. Het is meer een gevoel van ontworteld zijn. In Friesland vind ik het fijn hoe gemoedelijk mensen met elkaar omgaan. Ik versta Fries, dat is toch wel handig in Friesland. Praten kan ik het niet echt goed.
Misschien dat we hier ook niet helemaal geaard zijn omdat we in Emmeloord gingen wonen met de intentie dat het tijdelijk zou zijn. Verder heb ik geen werk vanwege chronische vermoeidheid en ben dus veel alleen. Ons huis voelt trouwens wel echt als een ‘thuis’.
Onze zoons zijn allebei de polder uit en dat zal zo blijven. Ook zij zijn niet gehecht aan deze plaats.
We zullen zien. De kans dat we nog eens gaan verhuizen is er zeker vanwege manlief zijn werk.
Groetjes, VeggieMo
Voel me overal wel thuis. Hoewel ik soms nog wel eens de charme van ons jaren dertig dijkhuisje in Terneuzen mis.
De afstand van het ene naar het andere huis was dusdanig klein, dat er eigenlijk niets te wennen viel, alleen aan dat ik meer ruimte om me heen had en dat was gewoon een feest!
Maar ik hoop eigenlijk ooit nog wel te verhuizen, naar een huis wat ik wèl mooi vind. Dit huis is gewoon het huis geweest dat wij als broekies toen konden betalen en aan alle eisen verder voldeed en meer niet… Dus ik hoop ooit naar een huis te verhuizen waar ik de sfeer fijn vind om in te wonen en dat het ook nog een beetje mooi mag zijn… Wie weet… ooit…
Na 2 jaar en 3 maanden verlang ik nog steeds naar ‘thuis’ en dat is niet hier….
Wat ben jij weer (leuk) wetenschappelijk bezig.
Maakt dit makkelijker? Weet ik niet maar wel super leuk om te lezen!
Geniet van jullie nieuwe huis!
Gr,
Julia
@Julia: het maakt het hele verhuisproces inderdaad makkelijker!
Iedereen bedankt voor de reacties. Het is goed om te lezen, dat het zo normaal is dat je moet wennen.
Gek, bij mij voelt het nooit als ‘wennen’. Ik ben een aantal keren verhuisd in mijn leven, maar iedere keer vond ik het (leuk) spannend, avontuurlijk, heerlijk, een nieuwe omgeving. Echt alleen maar positieve gevoelens. En de woonplek die ik achterliet, miste ik niet. Geen seconde. Daar was ik dan helemaal ‘klaar’ mee.
Zo zie je, iedereen is anders, en het is allemaal goed.
Maak je geen zorgen, je zult het heerlijk vinden op het platteland, denk ik. Ikzelf woon nu 7 km van de stad (zonder auto!), en ik vind het geweldig.
Groetjes,
Liesbeth
Hier ook nog steeds in de wen-fase hoor. Een jaar geleden verhuisd. Nu nog aan het verbouwen en zo wordt het huis steeds meer eigen. Maar de omgeving, ja het is heerlijk, maar ook wennen.
Wat leuk om dit zo te lezen!! Ik herken er wel wat in, hoor!
Ik was hier 7 jaar geleden heel gauw gewend – kom zelf van de andere kant van de weg waar mijn ouders nog wonen – maar ik heb me wel heeeeeel lang (langer dan die 2 jaar) echt ‘in het huis van …’ voelen wonen. Vooral omdat we eerst weinig aan het huis hebben gedaan en dan gaat dat eigen-worden ook minder snel vind ik. Hoe dan ook, ik woon hier heerlijk, en ik hoop van jij daar ook!! Heel lang en heel gelukkig!!
Groetjes, Corine
Wat leuk dat je hier een logje over schrijft. 7 jaar geleden naar hier verhuisd en nooit heimwee of spijt gehad, mijn man woonde al in dit huis,met zijn 2 kids, dus ik heb er wel vrij lang over gedaan om het ons huis te maken. Nu ons huis te koop staat merk ik hoe langer het niet is verkocht, hoe meer moeite ik er mee krijg om afscheid te nemen van ons plekje, wat helemaal naar onze zin is ingericht en gemaakt. Mijn oude huisje wat ik 7 jaar geleden verliet, is toen gekocht door mijn oudste zoon en zijn vriendin, en helemaal prachtig opgeknapt, ik heb dus nooit helemaal afscheid hoeven nemen.
Het is nu 11 jaar geleden dat wij van Groningen naar Nieuwegein verhuisden en nog steeds heb ik een warm gevoel van thuiskomen als we op familiebezoek gaan in het Noorden. Het hevige gevoel van willen blijven als we de stad weer verlaten is inmiddels verdwenen maar ik heb het nooit helemaal kunnen afschudden. Gelukkig heb ik inmiddels ook als we Utrecht naderen inmiddels een ‘ah, weer thuis’-gevoel.
Ik ben blij al deze verhalen te lezen. Ik ben 4 maanddn geleden verhuisd, slechts een paar straten verder maar ik voel me nog niet helemaal lekker in mijn nieuwe huis. Het huis is helemaal naar mijn zin maar het voelt net alsof ik heel erg lang logeer bij iemand anders. Ik denk dat ik het gewoon nog wat tijd moet geven.
Hoi Anonymous, ja dat kan echt een tijd duren! Kijk niet gek op als je een jaar nodig hebt. Soms moeten alle seizoenen er een keer overheen gaan.
Hoi,
In 2010 ben ik als gevolg van een lekkend dak, die niet na 4 keer te repareren was verhuisd naar het centrum van Groningen. Mijn broer was er ook net komen wonen, maar al gauw bleek dat het daar te druk was voor mij. Later bleek dat ik na een onderzoek bij een specialist Asperger heb en daardoor snel overprikkeld ben met impulsieve acties zo nu en dan in het leven. Ik kon in de stad niet blijven wonen en via hulp kon ik weer terug naar mijn oude wijk. Echter kreeg ik ook daar erg veel last van stress. Ik begon zelfs pas na 2,5 jaar heimwee te krijgen naar het huis met het lekke dak, waar nu inmiddels een nieuw dak opzit. Ik kan niet echt zeggen dat ik spijt heb van de beslissingen, maar ik ben wel zo ver dat ik heb kunnen regelen dat ik terug kan naar mijn oude huis als de huidige bewoner vertrekt. Het was voor mij het meest geschikte plekje met mijn Asperger. Ik had er een heel vrij uitzicht en dat werkte als medicijn voor mij. Dit huis is wat ingesloten en voelt beklemmend. Ik kreeg er letterlijk hyperventilatie van en hartritmestoornissen, erg heftig. De vraag is echter hoe lang dat gaat duren eer ik terug kan. De huidige bewoner woont er 5 jaar en ik weet van degene dat hij plannen heeft om een gezin te stichten. Dat wil niet echt in dat huis, dus… Ik geeft toe een rare situatie, maar ik kan mij hier niet zo goed aarden en het slapen hier gaat ook niet echt lekker. Toekomst zal het uitwijzen denk ik. Iemand een opmerking of advies?
Wat vervelend voor je Peter. Wel fijn dat je nu weet waardoor het komt, en fijn dat je terug kunt naar je oude huis!
Ik zou verhuizen…, en toen brandde dat huis af… Opnieuw opgebouwd is ‘t nooit meer goed gekomen (brandonveilig!), maar ik woon er…, ziek…, voor een buitenstander zo moeilijk te begrijpen…
Lie(f)s.
Het huis waarin we nu wonen voelde voor mij direct als thuis. Eindelijk, na 6 jaar in een “tijdelijke” woning en daarna 3 jaar op een plek die ons niet paste. We wonen hier nu alweer 11,5 jaar en gaan voorlopig niet weg. Wellicht ooit, maar dan wil ik wel weer echt die klik voelen, die ik voelde toen ik hier voor het eerst binnenstapte. Een fijne plek, met een rustig en vrij uitzicht.
Wat ik niet wist toen we hier kwamen wonen is hoe ontzettend prettig de locatie is; het park letterlijk aan de overkant, winkelcentrum op loopafstand, het stadscentrum op 10 minuten fietsen.
Zo vanzelfsprekend “thuis” als in mijn ouderlijk huis wordt het denk ik nooit meer ergens, maar mijn ervaring is dat als het voor mij klopt, het meteen okee is :-)
Dat klinkt inderdaad echt heel erg fijn Anke. Wat heerlijk dat het gewoon meteen zo goed voelde!
Ik ben niet zo vaak verhuist en woon hier nu meer dan 45 jaar. Ik weet het gewoon niet.
Bij mij was het toch ietsje anders denk ik, ook omdat ik vanuit mijn ouderlijk huis op mezelf ging wonen. De aanloopfase was daardoor denk ik wat langer. Je weet dat het een keer gaat gebeuren;). Bij mij duurde het ook wel lang voor ik me écht thuis voelde. Qua huis voelde ik me eigenlijk gelijk wel op m’n plek, maar qua nieuwe woonomgeving/dorpsgenoten/… moest ik wat langer wennen.
Ik voel me altijd heel snel thuis in een nieuw huis. Maar ik maak er ook altijd zo snel mogelijk ‘mijn’ huis van. Ik verhuis ook graag. Lekker alles weer nieuw. Heerlijk vind ik dat! Ik kijk nu al uit naar verhuizing nummer 10!
LOL. Heb je verhuisplannen Nicky?
Ik wou dat we eindelijk konden verhuizen naar een grotere woning, helaas is de huizenmarkt drama en word je aan alle kanten tegengewerkt als starter zijnde. Voor ons is het hopen op een wonder, anders zitten we de komende 10 jaar nog wel in ons mini appartement met veel te hoge huur.
Vooral zo’n hoge huur lijkt me enorm balen inderdaad Jouvence.
Eigenlijk ging het bij mij redelijk makkelijk. Voor het eerst op mezelf wonen was natuurlijk super! Na een jaar daar gewoond te hebben ging ik samenwonen in het huis van manlief. Een mooi huis maar door de inrichting niet mijn thuis. Na 4/5 jaar een samen verhuist naar een eengezinswoning. Het er altijd en snel naar mijn zin gehad maar de laatste jaren niet meer. Te druk, nu is het vervolg naar het platteland. Het grote verschil tussen stad en platteland vind ik wel spannend.
Wij zijn afgelopen zomer geëmigreerd. Een hele stap maar eigenlijk voelden we ons op onze nieuwe plek in het buitenland echt heel snel thuis. Heel cliché, maar als ik man en kinderen bij me heb, dan is het al heel snel “thuis”
Dat klinkt als hondenheimwee : )
Kattenheimwee is als je, ondanks de aanwezigheid van je geliefde personen, toch nog heimwee hebt.
Verhuizen, ik ken er alles van. En ja, ook ik had telkens wat tijd nodig om aan de nieuwe situatie te wennen. Wel vond ik het leuk om mijn nieuwe plaatsje in te richten en alles een plaatsje te geven. Maar verhuizen op zich, daar kreeg ik best stress van.
Ik herken het. Het duurde bij mij ook zo lang om te wortelen. En nog, na negen jaar.
Ik snap dat Judy.
Ik vind het toch ook aanpassen hoor. net voor corona hadden we verbouwingen gedaan en daar was ik wel blij mee toen we meer plaats hadden en onlangs hebben we een nieuwe keuken geplaatst. Het is telkens weer wennen vind ik. Maar ik woon hier wel graag en voel me hier wel thuis.
Mooi om te lezen, het is namelijk echt zo. Wij zijn binnen 9 jaar 11 keer verhuisd en dat zorgt voor heel veel onrust. Eerder woonden we juist 8 jaar in één huis.
Wat een bijzonder blog heb je hier van gemaakt. Dat dat zo lang heeft geduurd voor je je zelf echt helemaal thuis voelde in je nieuwe woning. Ik denk dat dit ook wel per persoon verschilt en ook onder welke omstandigheden je de vorige woning verlaten hebt. Moet je noodgedwongen weg of kies je voor iets nieuws. Dan nog zal de omgeving en de buren misschien wel meespelen hoe snel je je op je plekje zult voelen.
Ik heb hier nooit bij stil gestaan. Toen ik ging verhuizen voelde ik me gelijk thuis in mijn nieuwe huis. Maar dat kwam misschien ook dat ik in dezelfde straat bleef wonen
Qua omgeving veranderde er dan niet zoveel inderdaad. Ik kan me voorstellen dat dat wel helpt.
Ik moet altijd lange tijd bijkomen van een verhuizing of verbouwing
Jaaaa, ik snap helemaal wat je bedoelt hoor. Goed dat je hierover schrijft, want het is echt een feit. Sommige mensen, ook ik, hebben er last van. Ik woon hier nu al 14 jaar, maar in het begin was het janken hoor xxx
Ik vind verhuizen echt enorm vermoeiend! 1,5 jaar geleden verhuisd. Ik begon er met volle moed aan maar aan het einde was ik echt kapot. Dit zijn wel goede tips.
Herkenbaar ik ben onlangs verhuisd naar België. Heftig maar toch echt goed.
Ik kan niet wachten tot we eindelijk kunnen verhuizen naar een eengezinswoning. Helaas lijkt dat voorlopig nog een ver van ons bed show.
Tot mijn 20e ben ik maar één keer verhuisd. In de tien jaar daarna maar liefst zes keer. Nu we hier wonen komt het thuisgevoel langzaam eindelijk echt naar boven, maar het duurde behoorlijk lang!
Leuk om te lezen dat ik niet de enige ben…
Sinds drie weken in ons nieuw huis, met zoveel meer ruimte en grond maar wat mis ik ons klein, knus huisje… Daar voelde ik mij wel onmiddellijk thuis en nu heb ik zoveel spijt dat we zijn weggegaan.
Ik ben zelf alweer aan het kijken om terug richting centrum te verhuizen, zo erg!
Hopelijk wordt het vanzelf iets beter.. :(
Ik voel helemaal met je mee Marie! Geef het wat tijd. Drie weken is denk ik echt te kort om al te kunnen besluiten dat het niets is. Maar ik snap je gevoel heel goed.