Verdriet om een huisdier? Ja, dat is normaal.
Verdriet om een huisdier.
Toen haar hond Bubbels doodging had Antoinnette Scheulderman veel verdriet om haar overleden huisdier. Maar soms had ze het gevoel dat haar verdriet er niet mocht zijn. 'Het was maar een dier,' zeiden mensen dan tegen haar. Of: 'Dan neem je toch gewoon een nieuwe?'.
Alleen met haar verdriet, had Antoinnette Scheulderman behoefte aan informatie over het verdriet dat ze voelde over het verlies van haar Bubbels. En ook aan verhalen van anderen die een huisdier waren verloren. Ze kwam één boek tegen over het verlies van een huisdier, maar dat richtte zich vooral op verliesverwerking bij kinderen. Uiteindelijk besloot ze daarom zelf het boek te schrijven waar ze na het overlijden van haar hond Bubbels zo'n behoefte had. En dat werd: 'Dan neem je toch gewoon een nieuwe!'
Dan neem je toch gewoon een nieuwe: opbouw en vormgeving
Dan neem je toch gewoon een nieuwe is een boek over verdriet om een huisdier. Het is een boek met:
- Het persoonlijke verhaal van Antoinnette over het verlies van haar hondje Bubbels.
- Het staat vol interviews met bekende Nederlanders die vertellen over hun verdriet om een huisdier. Denk aan Linda de Mol, Saskia Noort, Barry Hay, Johan Derksen, Bridget Maasland en Paul de Leeuw.
- Daarnaast komen er experts aan het woord. Bijvoorbeeld een dierenarts die vertelt over euthanasie, maar bijvoorbeeld ook Dr. Nienke Endenburg die deskundige is op het gebied van rouw om een dier en mensen begeleidt met verdriet om een huisdier.
- Kaders met informatie over verdriet om een huisdier. Bijvoorbeeld: 'Wat helpt na de dood van een huisdier?' en 'Praktische handvatten'.
- Foto's van de geïnterviewde mensen met hun huisdier.
Verdriet om een huisdier: gemiddeld 8,5 maand rouwen
Toen Antoinnette net haar hondje Bubbels was verloren vond ze enigszins troost in het boekje van Dr. Nienke Endenburg waarin ze las dat het normaal is om zeker zo'n 8,5 maand te rouwen om een huisdier. Het zorgde even voor een gevoel van opluchting bij Antoinnette in haar verdriet om een huisdier: 'Ik ben dus niet gek!' Maar het was niet genoeg. Met haar boek Dan neem je toch gewoon een nieuwe hoopt ze mensen met verdriet om een huisdier steun en troost te bieden. En bovendien mensen wier huisdier nog leeft als het ware een beetje voor te bereiden op het verdriet dat je kunt voelen als je je huisdier verliest.
Wat echt helpt na het overlijden van een huisdier is erover praten. De ruimte krijgen om te vertellen hoeveel je huisdier voor je betekende en hoe erg je hem of haar mist. En dat mensen niet tegen je zeggen dat het 'maar' een dier was.
Hoe sterk het gevoel van rouw is wordt bepaald door de sterkte van de band met het huisdier. Het type huisdier doet er veel minder toe. Gemiddeld nemen 7 van de 10 mensen binnen een jaar een nieuw huisdier. Daarbij is het belangrijk om je nieuwe huisdier vooral niet te zien als een vervanging voor je overleden huisdier. Dr. Nienke Endenburg adviseert om er bovendien rekening mee te houden dat het vaak ongeveer een jaar duurt om een relatie met een nieuw dier op te bouwen.
In dan Neem je toch gewoon een liefde kwam ik een herkenbaar citaat tegen dat ik heb verwerkt in onderstaande afbeelding:
Taboe op rouwen over huisdieren
In het hoofdstuk met het interview met Dr. Nienke Endenburg las ik dat maar liefst 80% van de mensen hun huisdier zien als een volwaardig gezinslid. Toch rust er een taboe op verdriet over een huisdier. Als een mens overlijdt is het normaal dat je erover praat; maar bij dieren ligt dit een stuk lastiger. Maar volgens Dr. Nienke Endenburg zou het pas echt raar zijn als je níét zou rouwen om het verlies van een huisdier. Je bent dus beslist niet raar als je verdriet hebt om een huisdier.
Hulp bij verdriet om een huisdier
Stel je hebt een huisdier verloren, en je hebt het gevoel dat je wel waar hulp of informatie kunt gebruiken. Dan zijn hieronder drie goede bronnen:
- Endenburg Training and Consultancy van Dr. Nienke Endenburg
- Het boek: 'Dan neem je toch gewoon een nieuwe'
- Gratis pdf van Het Landelijk Informatiecentrum Gezelschapsdieren over het overlijden van en rouw om een huisdier.
Mijn hondje Trixie en ik
Terwijl ik dit boek over verdriet om je huisdier las, keek ik steeds vaker naar ons hondje Trixie. Ik moet er niet aan denken dat er iets met haar gebeurt. Zoals Antoinnette schrijft, is een hond onderdeel van je dagelijks leven. Dus als dat wegvalt, ontstaat er ook een leegte in je bestaan. Door dit boek heb ik Trixie nog eens even extra geknuffeld. En het geeft me nieuwe medeleven voor hondenbezitters die hun huisdier verloren zijn.
Lees ook mijn posts Puppy zindelijk maken en onze schattige kittens.
Mijn conclusie over Dan neem je toch gewoon een nieuwe
Dan neem je toch gewoon een nieuwe is een heel goed boek over de liefde voor je huisdier en het verdriet om een huisdier dat overlijdt. Ik denk dat het mensen steun, troost en herkenning kan bieden en bovendien vind je er ook een aantal praktische handreikingen in. Zoals vragen die je jezelf kunt stellen om te bepalen of het voor je dier misschien beter is om een spuitje te krijgen, en wat je opties zijn als je hond overleden is.
Ook als je zelf geen huisdier hebt, of er zelfs geen liefhebber van bent, is dit boek over verdriet om een huisdier te moeite waard. Want dan zal het je helpen om mensen die verdriet om hun huisdier hebben beter te begrijpen.
Praktische informatie over Dan neem je toch gewoon een nieuwe
Dan neem je toch gewoon een nieuwe is voor 21,99 te koop bij bol.com.
Hoe zijn jouw ervaringen met een huisdier? En met het verlies van een huisdier?
Ik heb nu 3 geleden onze hond verloren en ik weet dat ik de nacht na zijn overlijden de hele nacht heb gehuild. Ik heb er echt een hele tijd moeite mee gehad. Af en toe mis ik m nog wel eens.
3 jaar
Als ik iets geleerd heb met de jaren is om bij gevoelens te denken of t wel normaal is of niet. Ik ben dol op dieren, altijd al geweest en kom ook uit een gezin waar dar normaal was en ik begrijp helemaal waarom. Als ik wil huilen om een dode cavia of konijn doe ik dat gewoon zoals laatst toen ik mijn favoriet konijn Ludo moest in laten slapen. De twee jonge stagiares wisten niet hoe ze het hadden haha, maar kan mij het schelen. Ludo was een geweldig konijn. Ik zie de humor ook hoor van die vrouw die zo huilt maar ik hou me echt niet in terwijl ik dus nooit kan huilen . Dieren zijn geweldig en wat een ander daarbij voelt zal me een hele dikke worst zijn. fijn weekend.
Sinds mijn 8e heb ik altijd een kat als huisdier en helaas heb ik al heel vaak afscheid moeten nemen. Ook een aantal keren doordat de kat overreden werd. Ik had erg veel verdriet toen we op mijn 24e onze witte dove kater Tommy moesten laten inslapen. Het was de eerste kat die mijn man en ik samen hadden en hij was door zijn doofheid een binnenkat, die er altijd was en om aandacht vroeg en ons aan het lachen maakte. En toen opeens niet meer.
Onze vorige poes, die een paar jaar geleden onder de auto kwam, mis ik ook nog steeds. Dat was zo'n lieverd die ons heel veel gezelschap hield en uit zichzelf op schoot kwam en ons heel veel liefde gaf. De kat die we nu hebben is veel meer een buitenkat, die dol is op jagen. Toch ook wel lief hoor, maar hij is minder op ons gericht en dus hebben we een minder sterke band.
Verder hebben we sinds 12 jaar een klein hondje, dat we hebben gekregen toen ze een puppy was. We hopen dat ze heeeeel oud wordt!
Dat snap ik helemaal Alice!
Ik ben met dieren opgegroeid en beschouw ze als een volwaardig gezinslid. Ik heb drie honden en ken het verdriet als er een overlijd. Vreselijk is dat. Er over praten als er een dood gaat beperk ik, vanwege de geestelijke armoede bij velen, tot een klein select groepje mensen.
Heel normaal hoor, verdriet hebben bij het verlies van een huisdier. Ik heb tranen met tuiten gehuild toen onze hond Lex door n auto overreden werd, mede doordat het toen zo onverwacht kwam. 2 weken geleden hebben wij onze hond Timmie moeten laten inslapen omdat hij oud en op was..toch is het dan anders omdat je het al een poos ziet aankomen. Zijn laatste paar dagen vond ik echt vreselijk om aan te zien, ik was bijna blij dat er aan dat lijden een eind kwam.
Vorige week hebben we een jong hondje opgehaald, uit een dierenopvang, en we genieten enorm, 't kost veel tijd en energie, maar het maakt het verlies van Timmie minder.
Op 1 oktober hebben wij onze lieve kat Sammie moeten laten inslapen, hij was bijna 14 jaar waarvan 10 jaar bij ons.
Ach, wat heb ik een verdriet gehad, ook omdat het allemaal zo snel ging. Opeens werd hij ziek en was er niets meer aan te doen, we hebben een paar dagen de tijd genomen om afscheid te kunnen nemen en toen was het voorbij.
Af en toe huil ik nog om hem, hij was mijn vierde kindje, mijn knuffel, mijn beste vriendje en soms ook nog mijn psycholoog ;-).
We hebben vrij snel een ander poesje uit het asiel gehaald, maar ik had onderschat hoe moeilijk dat is als je nog zo verdrietig bent, je gaat, ongewild, toch vergelijken.
Inmiddels ben ik ook heel gek op Floortje, maar zoals het met Sammie was dat krijg ik waarschijnlijk nooit meer, dat was mijn soulmate.
Hopelijk blijft Trixie nog héél lang bij jullie!
Ja, dat hoop ik ook. En ik snap best dat je jouw Sammie nog wel eens mist.
Toen onze hond Mika met zijn laatste maanden bezig was kon ik geen boeken vinden die over de laatste maanden van een hond gingen. Hij stierf in maart aan ouderdom. Het boek van Scheulderman heb ik in het najaar op mijn verjaardag gekregen. Ik vond het boek enigszins tegenvallen. De interviews bleven wat aan de oppervlakte. Teveel omschrijving van persoon en omgeving. En het gedrag van Scheulderman wekte bij mij zo nu en dan irritatie op. Een hoofdstuk redde het boek vor mij, die met dierenarts van Duijn. Dat hoofdstuk is de prijs van het boek zeker waard. Hij bleek een folder te hebben geschreven over de laatste fase van het leven van een huisdier: "Zijn we niet te vroeg?" Kijk daar was ik begin dit jaar naar op zoek geweest. Het gaat over de beslissing wanneer het genoeg is geweest. Volgens hem is het vooral belangrijk om niet te laat te zijn. Hij geeft richtlijnen hoe je dat kan bepalen. Voor deze folder had ik begin van het jaar graag 15 euro betaald. Een heel goed citaat:
"Vergelijk het met een rapport. Al staat er maar een dikke onvoldoende op; die compenseert de goede cijfers niet. Tegen je gevoel in moet je je dus laten leiden door de dingen die slecht gaan met je dier- en niet door de dingen die nog redelijk of goed gaan"
Alle dierenliefhebbers zouden het moeten lezen.In het boek staan stukken uit de folder. Sommige dierartsen hebben de folder maar ik heb (een deel?) op het internet gevonden. (crematiehuisdieren.nl en dan knop euthanasie) .
Het stuk is , met enige aanpassing, ook zeer goed te gebruiken in de laatste fase van mens. Of zoals Linda de Mol in het boek ook zegt, we gaan vaak humaner om met een stervend dier dan met een stervend mens.