Wat geen kinderwens hebben gemeen heeft met introvert zijn

Toen ik Nooit Nooit Nooit van Linn Strömsberg las realiseerde ik me: de hoofdpersoon zonder kinderwens doet me denken aan introverte mensen.

Beide zijn prima.

Tot ze ineens niet meer prima zijn.

Wat geen kinderwens gemeen heeft met introvert zijn

Vrijheid, blijheid, kies voor jezelf, en iedereen moet vooral doen waar hij of zij zich het beste bij voelt.

Toch?

Dus als je geen kinderwens hebt, is dat geen probleem. Leef je leven! Maar in de praktijk loopt Linn Strömsbergs hoofdpersoon voortdurend tegen vooroordelen aan. Hoe langer ze trouw blijft aan zichzelf en geen kinderwens heeft, hoe harder anderen aandringen dat ze toch beter wél kinderen kan krijgen.

Het is hier dat ik een parallel zie met introvert zijn.

Je mag introvert zijn, maar gedraag je extrovert

In theorie mag je introvert zijn. Er zijn zelfs talloze boeken die de voordelen van introversie benadrukken. Het probleem ontstaat, net als bij het hebben van geen kinderwens, wanneer je volhardt in wie je bent. Als je erbij blijft dat je liever thuis blijft dan naar een feestje gaat. Als je telkens opnieuw kiest voor solitude in plaats van voor sociaal doen. De ervaring leert dat de omgeving dan voorzichtig begint aan te dringen:

‘Zou je niet wat vaker naar buiten gaan en meer mensen ontmoeten?’

Voor je eigen bestwil natuurlijk

Conclusie

Sommige keuzes worden alleen geaccepteerd zolang je er niet te zichtbaar of consequent in bent. Wie zichzelf blijft, en daarmee afwijkt van de norm, krijgt te maken met bemoeienis van de omgeving.