In de lawine van boeken van mensen die na een burn-out een boek schrijven over hoe ze daaruit kwamen, en nu een compleet nieuw mens zijn, onderscheidt Nowelle Barnhoorns zich met Dwars door het donker in ieder geval in één aspect.
Haar boodschap is dat je eigenlijk helemaal niets hoeft te doen.
En dat vond ik zo’n aangename stelling, dat ik haar boek uitlas.
Dwars door het donker
Zoals zoveel mensen kreeg Nowelle Barnhoorns een burn-out. Dit ging bovendien gepaard met een flinke depressie. Vijf jaar lang probeerde ze met man en macht van dat rotgevoel af te komen. Ze probeerde de gebruikelijke dingen, denk aan:
- Meditatie
- Sint-Janskruid slikken
- Onder de zonnebank om het effect van zonlicht te simuleren
- Minder koffie drinken
- Zalm en kikkererwten eten omdat je daar mee serotonine van aanmaakt
- Yoga
- Naar buiten gaan
- Slaapkamer verduisteren voor betere slaapkwaliteit
- Healing
- Biologische edelstenencrème
- Reiki
- Diëet
- Leuke dingen doen
- In therapie
- Mindfulness
- Zelfhulpboeken
- Mediteren
Met andere woorden:
‘Been there, done that, got the t-shirt!’
Nowelle wil met haar boek Dwars door het donker aandacht geven aan mensen die het moeilijk hebben, en ze vertellen dat het niet aan hen ligt dat ze zich ellendig voelen.
Een zelfhulpboek dat geen zelfhulpboek wil zijn
Dwars door het donker is net als Nooit meer een zelfhulpboek een zelfhulpboek dat geen zelfhulpboek wil zijn. Tegelijkertijd heeft ook Nowelle toch een soort van boodschap voor de sombere, opgebrande lezer. En dat is:
Accepteer dat je je vreselijk voelt. En laat dat maar gewoon zo zijn.
Nowelle schrijft : ‘Het mooie is dat je voor deze houding helemaal niets hoeft te doen en als helemaal niets hoeft te forceren. Je hoeft er geen eindeloze meditatiesessies of yogaoefeningen voor uit te voeren (…) Het is een fase waar je vanzelf in komt wanneer je het donker niet meer schuwt en er niet langer voor wegrent.’
Interview met Nowelle Barnhoorn over Dwars door het donker
Hieronder een interview met Nowelle Barnhoorn van ruim 55 minuten.
Dwars door het donker: mijn conclusie
Dwars door het donker is een combinatie van een persoonlijk verhaal van iemand die een burn-out en depressie doorstond. Nowelle beschrijft wat haar uiteindelijk uit de put trok, en hoe je dit zelf kunt doen. Wat me verder opviel is dat ze heel vriendelijk en liefdevol is naar de lezer.
Ze toont veel begrip en bedankt de lezer:
‘Ik wil je bedanken voor alles wat je doet om er het beste van te maken. Ik weet hoe ongelofelijk moeilijk het is om door periodes van pijn, teleurstelling en crises te gaan. Ik weet hoe eenzaam, onbegrepen en afgestompt je kunt voelen.’
Er is licht aan het eind van de tunnel
Nowelle biedt de lezer hoop: er is licht aan het eind van de tunnel. En eigenlijk hoef je alleen maar je verzet tegen hoe rot je je voelt los te laten om daar te komen.
De Zelfhulpboek paradox
Helaas komt ze vervolgens toch wel met allerlei dingen die je moet/kunt doen om los te laten, en moet je dus alsnog aan de slag. Maar dat is de paradox van een zelfhulpboek dat zich verzet tegen de zelfhulpboek cultuur.
Is Dwars door het donker iets voor jou?
Het mooist aan het boek vond ik de stukken waarin Nowelle zegt dat je helemaal NIETS hoeft te doen. Haar persoonlijke verhaal vond ik wel aardig. Maar van de dingen die je zou kunnen doen werd ik op een gegeven moment een beetje moe.
Ik denk dat Dwars door het donker interessant kan zijn voor mensen die er even helemaal doorheen zitten, en geen puf hebben om met zichzelf aan de slag te gaan. Ook voor mensen die zichzelf als hoogsensitief beschouwen is het denk ik interessant.
N.B. Nowelle had geen kinderen, waardoor ze in mijn ogen meer ruimte voor zichzelf kon nemen voor haar herstel. Ook gaat ze ervan uit dat we als ziel hier op aarde komen om ‘een menselijke ervaring’ te doorstaan.
Praktische informatie over Dwars door het donker
Dwars door het donker is voor 19,99 te koop bij bol.com. Je vindt daar ook een inkijkexemplaar!
Nowelle heeft een eigen Youtubekanaal waar je onder andere affirmaties vindt, en ze een healing doet.
Leestips
- De kunst van het ongelukkig zijn van Dirk de Wachter.
- Golven van geluk
- Mentale hygiene
- Vertroostingen review
- Gewonigheid
Zo, en als vraag dit keer: hoe is het met jou?!
Sjoerd
Met mij gaat het prima, een beetje winterdepressie met een scheutje corona. wat wil een mens nog minder hebben.
Vlijtig Liesje
LOL. Ik moet glimlachen om hoe je het zegt Sjoerd : )
Alice
Ach wat lief dat je dat vraagt! Hier een flinke januaridip. Wordt soms allemaal een beetje te veel. Een chronisch zieke echtgenoot, twee kinderen van 25 en 26 die nog niet zelfstandig zijn en een bedlegerige moeder van 86. Bovendien nog een broer van 61 met een slechte prognose. Dan daarbij het weinige zonlicht in januari en de corona…. en een druk hondje… Als de wekker dan om kwart over 6 ‘s ochtends gaat en ik eruit moet mopper ik in mezelf: Bah, bah, bah, bah, bah, bah….
Klinkt wel een beetje als veel zelfmedelijden nu ik dit zo typ. Dus ik tel mijn zegeningen maar en ga weer door. Het leven heeft nu eenmaal zijn pieken en zijn dalen. Iedereen die het moeilijk heeft: veel sterkte! Er komen betere tijden!
Vlijtig Liesje
Jeetje Alice, dat is ook best veel allemaal! Ik snap best dat je het dan soms moeilijk hebt. Ik voel met je mee!
Morgaine
Onder de omstandigheden van de wereld, gaat het hier ook prima, natuurlijk mis ik nu dingen, maar dat is logisch, dat doen we nu allemaal. Maar ik weet als geen ander wat depressie is, en ik lees al, zij heeft geen kinderen, de verhalen worden anders zodra er kinderen in het spel zijn die thuis wonen en opgevoed moeten worden.
X
Hélène
Die laatste zin kan ik mij totaal niet in vinden. Heb van die vriendinnen die dit geloven, kan er niets mee. Verder ook niet mee eens dat je niets/weinig hoeft te doen. Het is een ongelofelijk gevecht van overleven. Blijven proberen om te overleven en de dag dag door te komen. Mijn leven zat 24 uur lang, iedere dag weer vol met angst en dan niet angst die mensen kennen maar ondragelijke angst . dus laat mij niet lachen. Door heel erg te vechten is het mij gelukt om een redelijk normaal leven te leiden. Daarbij moet je ook nog eens loslaten dat heel veel mensen je een aansteller vinden of erger een zwakkeling.
Klinkt allemaal heel heftig maar zoals je weet gaat het best met mij. liefs en fijn weekend.
Vlijtig Liesje
In healings en dergelijk heb ik ook niet zo’n geloof. Zeker niet via de computer. Maar goed, als het iemand helpt, dan is het voor die persoon natuurlijk prima.
Neeltje
En zo heeft iedereen zijn of haar persoonlijk verhaal. Het is de zoektocht wat helend is bij jou. Maar accepteren om bij de pakken neer te gaan zitten en uit te rusten is iets wat we onszelf maar slecht toestaan. Ik zeg doen en geloofme, het levert iets op.
Neeltje
P.s, ik lees je nu via reader. Dat scheelt heel veel reclames.
Vlijtig Liesje
Fijn Neeltje!
Naomi
Dat klinkt heerlijk nuchter, dat je gewoon niets hoeft te doen. Ik denk dat er een enorme kern van waarheid in zit. Je bent opgebrand, uitgeblust. Wat je nodig hebt is bijkomen. En dat kost tijd. Maar goed, dat is dan weer mijn persoonlijke mening, die ik ook alleen maar baseer op mijn ervaringen en niet wetenschappelijk kan onderbouwen.
Hans
Heb ooit besloten deze boeken niet te lezen, mede omdat ze over een ander gaan die zich wonderbaarlijk genezen en gelukkig gaat voel.
Mijn ervaring is anders en de inhoud van het geschreven maakt mij alleen maar meer depri. Hans
Vlijtig Liesje
Ik kan me voorstellen dat je het dan liever niet leest Hans!
Zo simpel is dan geluk
Wel mooi dat zij het toch weer even vanuit een ander perspectief benaderd.
Met mij gaat het na een veel te drukke week op het werk inmiddels weer goed. Ben er weer van bijgekomen. Hoe gaat het met jou?
Vlijtig Liesje
Wat lief dat je het vraagt! Met mij gaat het goed, maar ik kan soms wel erg verlangen naar een moment helemaal in mijn eentje.
Liesbethblogt
Het zal geen boek zijn wat ik ga lezen, maar het idee dat as die onzin niet werkt heeft ze in ieder geval begrepen.
Hilly Nicolay
Net als Lies zal ik het boek niet gauw lezen.
Maar de adviezen die ze geeft zijn goed.
Heb het goed.
Mirjam Kakelbont
Ik heb de kunst van het ongelukkig zijn van Dirk de Wachter gelezen en vond het boek een verademing. Al die mensen van wie je gedwongen opgewekt op zoek moet naar maakbaar geluk. Ik dacht dat ik de enige was die dat ongezond vond maar ik ben ik goed gezelschap…
Voorlopig vond ik Dirk even genoeg.
Vlijtig Liesje
Ja, Dirk de Wachter vond ik ook erg goed!
Nicky
Grinnik. Met mij gaat het goed, gelukkig. Altijd wel, eigenlijk. Ik ben gezegend met zo’n optimistisch karakter dat ik dit soort boeken niet nodig heb. I count my blessings. :-)