Antidepressiva en statines: waarom doe ik zo moeilijk?
Last updated on December 12th, 2023 at 04:10 pm
Als het aan mijn huisarts ligt slik ik antidepressiva voor mijn gepieker en gestress, en statines voor mijn te hoge cholesterol.
Maar ik heb dit steeds afgehouden.
Waarom doe ik eigenlijk zo moeilijk over antidepressiva en statines?
Soms denk ik echter wel eens:
‘Waarom doe ik eigenlijk zo moeilijk?! Waarom niet gewoon die antidepressiva slikken? Dan voelt het leven waarschijnlijk een stuk makkelijker! En als ik statines slik kan ik tenminste weer gewoon chocola en jong belegen kaas snoepen!’
En toch wil ik het liever niet.
Daarom doe ik zo moeilijk over antidepressiva
- Van mijn huisarts heb ik begrepen dat je antidepressiva doorgaans minimaal 6 weken moet slikken voordat je kunt vaststellen of het helpt of niet. Gedurende die tijd is het goed om regelmatig contact te hebben met de huisarts over de hoeveelheid en het effect. Met andere woorden: zowel onzekerheid als Gedoe.
- Ik heb ook begrepen dat de klachten van antidepressiva in eerste instantie flink kunnen verergeren. Dat je dus even de tanden op elkaar moet zetten in het begin.
- In mijn omgeving hoor ik diverse verhalen van mensen die jarenlang antidepressiva slikken en er niet meer goed vanaf kunnen komen.
- Antidepressiva werken verslavend in de zin dat je er niet zo maar mee kunt stoppen. Dat moet met beleid gebeuren.
- Ze kunnen diverse onprettige bijwerkingen hebben. Nou is dat met bijna alle medicatie het geval maar toch. Aaf van het blog Zuinigaan kreeg bijvoorbeeld vervelende klachten schrijft ze op haar blog. En daarnaast merkte ze niet eens verschil! Lekker dan. Wel de bijwerkingen maar niet het positieve effect.
Daarom doe ik zo moeilijk over statines
Wat betreft statines: zelfs mijn huisarts zei dat de bijwerking van ‘beenkrampen’ berucht is. Daarnaast hoor ik dat veel mensen spierklachten krijgen en zich permanent grieperig voelen door statines. Iemand van mijn filosofiegroep mailde mij een link naar het programma Radar over statines. Dat was ook niet bepaald een aanbeveling!
De positieve kanten van antidepressiva en statines
Tegelijkertijd zijn er wel degelijk mensen die veel baat hebben bij antidepressiva en/of statines. Zo slikt mijn zwager al jaren statines en heeft zijn cholesterol daarmee van ruim 8 naar 3,2 gekregen! En hij heeft geen enkele bijwerking van de statines.
Suzanne Rethans en antidepressiva
En als ik kijk naar de positieve kant van antidepressiva moet ik meteen aan Suzanne Rethans denken. Zij functioneert veel beter met antidepressiva dan zonder. Ze schreef voor de Telegraaf zelfs een artikel met de titel: ‘Ik wil nooit meer stoppen met antidepressiva.’
Suzanne Rethans vergelijkt het met een teflon of cellofaan laagje. Door de antidepressiva zit er een laagje tussen haar en ‘het leven’ en komt het allemaal wat minder hard bij haar binnen. Ze heeft een keer geprobeerd om af te bouwen maar veranderde toen in een heel vervelende versie van zichzelf. Haar vriend en kinderen smeekten haar om ze weer te gaan slikken. Suzanne Rethans:
‘Mijn kinderen maken grapjes over de maanden dat ik gestopt was, over hoe gestrest ik toen was. ‘Wie doe ik nu na?’, zeggen ze dan. Zelfs mijn vriend is om. ‘Jij mag nooit meer stoppen,’ zei hij laatst.’ (Bron: Volkskrant)
Daarnaast is er nog mijn gewaardeerde collega blogger Naomi van het blog Hoofdtaal. Ook zij heeft veel baat bij antidepressiva heb ik begrepen uit haar blog. Zoals ik het lees krijgt ze er haar leven mee terug!
En Dirk de Wachter dan?
Maar dan moet ik denken aan de Belgische psychiater Dirk de Wachter en zijn collega psychiater Damiaan Denys. Die laatste zegt dat we in onze huidige maatschappij niet meer kunnen lijden. Zowel Dirk de Wachter als Damiaan Denys schrijven dat veel normale levenspijn gemedicaliseerd wordt.
Hieronder Dirk de Wachter over de kunst van het ongelukkig zijn.
Volgens hen is medicatie in veel gevallen niet nodig. Het leven doet nu eenmaal pijn zo nu en dan. Dat is normaal, en wil niet zeggen dat er medicatie aan te pas moet komen. Doordat veel ‘gewone’ levenspijn gezien wordt als een probleem moeten echte psychiatrische patiënten vaak eindeloos lang wachten op een afspraak bij de psychiater.
Menno Oosterhoff: Mensen kunnen wel degelijk nog lijden!
Psychiater Menno Oosterhoff* wordt echter boos over Damiaan Denys’ stelling dat we ‘het lijden verleerd’ zijn, en dat daardoor iedereen veel te makkelijk naar de psychiater rent. Volgens hem beginnen we het lijden pas net te erkennen! Menno Oosterhoff schrijft in Medisch Contact:
‘Als je mensen een schuldgevoel wil geven, dan moet je het zo zeggen. Ook veel mensen van wie ook Denys zou vinden dat ze echt iets hebben, voelen zich aangesproken.’
Hij vergelijkt het met de treurige statistiek dat vroeger veel vrouwen stierven in het kraambed. Dat we dit succesvol hebben kunnen verhelpen wilt toch niet zeggen dat we het lijden zijn verleerd?! Ons psychisch functioneren is gewoon heel ingewikkeld. Het kan op vele manieren verstoord worden. Denk aan erfelijke, biologische en psychologische factoren. Dat dit nu erkend wordt is juist goed. Dat dit leidt tot lange wachtlijsten is geen reden om te zeggen dat de helft van de bevolking een watje is.
Mijn conclusie over antidepressiva en statines
Dus tsja, waarom doe ik zo moeilijk over antidepressiva? Omdat, in ieder geval voor mij geldt, dat ik geen psychiatrisch probleem heb. Ik heb het regelmatig moeilijk in het leven, maar ik wil dat liever op een andere manier hanteren. Bijvoorbeeld door filosofie, acupunctuur en goede gesprekken.
Wat betreft de statines ligt het wat anders. Mijn cholesterol is meetbaar hoog, en het idee van dichtgeslibde aderen vind ik angstig. Maar ook daar wil ik eerst kijken of het niet zonder medicatie kan. Onder andere met meer rust in mijn leven, en minder chocola snoepen.
Tot slot
Ik vind het best akelig dat ik me telkens zo moet verzetten tegen antidepressiva bij mijn huisarts. Ik zou veel liever hebben dat de beste man de tijd nam om gewoon met me te praten. Of dat hij zou zeggen: ‘Wat doet u het eigenlijk goed mevrouw Orriëns, want het is niet niks wat u hebt meegemaakt.’
N.B.
Deze post is niet bedoeld om negatief te zijn over antidepressiva en statines. Ik ben ervan overtuigd dat ze voor sommige mensen echt een uitkomst zijn. Dit is simpelweg een soort onderzoek van mijn eigen gedachten over deze vorm van medicatie. Net zoals ik iedereen de vrijheid gun om ze te nemen, hoop ik dat ik de vrijheid krijg om mijn overwegingen te uiten.
Leestips
Wat zijn jouw gedachten over antidepressiva?
*Menno Oosterhoff schreef ook het boek Vals alarm.
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Misschien moet je het een kans geven.
Misschien…..
ik begrijp best dat je over deze soort medicatie grote twijfels hebt..
Antidepressiva kunnen heel wat mensen helpen , maar ze werken verslavend…
je raakt er dus nog moeilijk van af..
cholesterolverlagende medicijnen hebben ook hun nadelen, maar velen hebben geen keuze
onnodig pijn lijden, zou ik wel niet aanbevelen..
prettige dag gewenst
Pas op met rode rijst gist tabletten. Hier kun je heel ziek van worden .Ik ging er erg van braken en heb dit gedeeld op de site van Lareb. Anti depressiva heb ik positieve ervaringen mee. Ik gebruik het voor angstgevoelens , geen depressie. Het maakt je sterker vind ik, zeker niet afgevlakt. Ik ben een hoogsensitief persoon en het geeft mij een bepaalde rust. De 1e 6 weken kunnen pittig zijn, maar met goede steun van huisarts of hulpverlener zul je er door heen komen en opeens voel je je beter, sterker na een week of 4 tot 6.
Het nare gevoel van de eerste weken geeft aan dat je lichaam eraan werkt om het te accepteren.
Ik werk zelf in de psychiatrie en zie goede resultaten, de nare dingen komen altijd in het nieuws. Ik ben 55 en slik het nu 10 jaar aan 1 stuk en stop niet meer, ik voel me zoveel meer happy. Veel sterkte met je beslissing, liefs Griette.
Wat fijn dat ze bij jou zo positief werken Griette!
Ik ben HEEL blij met antidepressiva. Toen ik ermee begon moest ik een flinke drempel over, en later probeerde ik nog wel een paar keer te stoppen, maar telkens als er weer iets heel dramatisch in mijn leven gebeurde moest ik toch weer aan de medicijnen. En voor nu probeer ik niet meer af te kicken, ik zou niet kunnen werken en leven zonder…. Dan word ik erg bozig, kom mijn bed niet meer uit, ga mezelf verwaarlozen. Misschien lukt het me nog een keer als ik niet meer werk – maar voor nu: nee! Maar als je zonder kunt: niet aan beginnen! Als je nog redelijk functioneert, “alleen maar” erg verdrietig bent, kan ik me je weerstand voorstellen.
Anti depressiva is mijn redding geweest. 20 jaar lang heb ik overleefd i.p.v. geleefd, geen verbinding met mezelf. Op een gegeven moment had ik al zoveel therapieën gevolgd maar van binnen voelde ik altijd “dit is het niet”. Toen mijn schoonzusje een einde aan haar leven maakte , heb ik besloten om toch aan de medicatie te gaan. Een wereld ging voor mij open , ik leefde weer. Ik slik ze nu 30 jaar. Een half jaar geleden vond mijn huisarts het een goed idee om langzaam af te bouwen. Dat heb ik geweten , ondanks dat er niets veranderde in mijn leven, voelde ik de angst weer opkomen, maar meer nog weer een vreemde voor mezelf te worden. Weer opgebouwd, er zijn zoveel meningen over antidepressiva. Ik blijf ze slikken , ik voel verdriet , geluk , en alle andere emoties. Ik zou het niet meer aankunnen om in standje overleven te zitten. Dirk de wachter , een zeer innemende psychiater . Bij bij is het een biologisch foutje. Vechten tegen iets waar je niet van gaat winnen is slopend. Er zijn mensen die baat hebben bij tijdelijk gebruik , zoals na het overlijden van een dierbare. Het is vooral de angst, en het gevoel dat je je voelt falen om gebruik te maken van een pil. Het moment dat ik mijn eerste pil slikte herinner ik me nog heel goed. Met in mijn achterhoofd ook “O jee wat gaat er gebeuren. Na 3 weken viel het me op dat ik zingend de trap opliep, Niet meer wakker te worden met de vraag : Hoe kom ik mijn dag door. laten we respect hebben voor ieder zijn/haar keuze.
Wat heerlijk hoe het bij jou werkt Astrid!
Ik denk dat je vooral moet doen wat goed voelt. En dat is volgens mij in jouw geval het niet doen als ik je zo lees.
Jouw arts zegt niet: ‘Wat doet u het eigenlijk goed mevrouw Orriëns, want het is niet niks wat u hebt meegemaakt.’ ? Zeg het dan maar tegen je zelf. Je mag jezelf dat compliment en het begrip geven. Je gevoel onderdrukken is een uiterst redmiddel. Je verdriet beleven en verwerken is beter, als je het kan.
Wat de statines betreft, probeer eerst eens wat Omega3 capsules doen. Gebruik dat voedingssupplement een tijdje en hou ook je vitamine D3 op peil. Wist je dat gebrek aan vitamine D3 alleen al depressief kan maken? Probeer eerst een ongevaarlijk supplement. Kijk dan opnieuw of je medicatie nodig hebt. Voedingssupplementen hebben niet de bijwerkingen die medicatie wel kan hebben.
Dankjewel Vlierbloesem. Helpt Omega3 tegen hoog cholesterol?
Ik heb met beide medicijnen geen ervaring. Maar ik ben het helemaal met je eens dat je het liever eerst zelf probeert. Wat je schrijft over je huisarts; daar schrik ik best van. Dat getuigt niet echt van begrip, zeg. Vooral wat betreft de antidepressiva snap ik dat je dat niet wilt. Ik geloof niet dat jij voor jullie dochter overleed last van depressies had, toch? Dat je dat nu wel hebt, is niet meer dan normaal. Ik vind het knap hoe je door gaat (als is dat natuurlijk lastig te beoordelen vanachter een schermpje) en ik denk inderdaad dat er andere manieren zijn om je verdriet te verwerken of in elk geval een manier te vinden om er mee om te gaan. Wat betreft statines denk ik dat ook. Je kunt het eerst zelf proberen. Sowieso al verstandig dat je er over nadenkt!
Ik snap je terughoudendheid. Ik heb zelf geen ervaring met deze medicijnen, maar heb wel zelf ervaren hoe het lijf op slot gaat bij een heftige gebeurtenis. En als adolescent depressief geweest.
Van anderen die jarenlang antidepressiva gebruikten weet ik dat het inderdaad moeilijk is om er van af te komen en dat ze daarmee alshetware net zo op slot zitten als de reden waarom ze de antidepressiva in eerste instantie kregen. Het verdriet zit er namelijk nog onder. Onder die medicijnen. En die mensen die ik sprak die merkten dat ze niet bij hun gevoel konden komen, terwijl ze dat op een bepaald punt in hun leven wel graag wilden. Ze wilden aan de gang met hun verdriet, maar dat lukte niet omdat medicijnen een blokkade opwerken. Bij een depressie is het chakra onder je borstbeen geblokkeerd, dat gebeurt uit zelfbescherming. Veel zachtheid gewenst.