Mag ik u bedanken? Nee liever niet.
Ik heb al eens eerder een post geschreven over de vraag of het makkelijker is om te geven dan om te ontvangen. Daar moest ik aan denken toen ik Dominique Haijtema's Nooit meer een zelfhulpboek las. Ze beschrijft daarin dat ze een goede vriendin die altijd voor haar klaar staat, wilde bedanken met een bosje bloemen en een dankbaar kaartje. 'Maar,' schrijft Dominique, ze reageerde anders dan ik had verwacht.' De vriendin zei:
'Dat hoeft niet. Het geeft me het gevoel dat ik de volgende keer ook iets terug moet doen als je iets voor mij doet.'
Hoop je iets terug te krijgen als je wat aardigs doet?
Hoewel Dominique dit tegen haar vriendin ontkent, concludeert ze later dat ze toch wel iets terug hoopte te krijgen met het cadeau voor haar vriendin. Namelijk dat ze gezien zou worden als iemand die: 'onze vriendschap en haar hulp niet als vanzelfsprekend ervaart. Maar juist door me te willen bewijzen zorg ik ervoor dat onze vriendschap blijkbaar iets is waar ik mijn best voor moet doen.' Ze schrijft zelfs dat ze niets voor niets doet en op haar hoede is. In haar achterhoofd is er altijd de vraag: 'Wanneer wordt de rekening opgemaakt?' Dominique wil liever niemand iets schuldig zijn.
Tsja
Eerlijk gezegd heb ik gemengde gevoelens over de reactie van de vriendin. Waarom zou je een vriendelijk gebaar afwijzen? Is die vriendin de enige die mag geven in de relatie? Waarom mag Dominique dat niet ook doen? Of moet je er juist tegen kunnen dat je meer krijgt dan je geeft? Dat de denkbeeldige weegschaal niet in evenwicht is?
Maar een eindje verderop bekent Dominique dat ze alles in het leven als een transactie ziet. Ze doet iets, en verwacht er iets voor terug. Ze schrijft dat vriendschap en liefde niet hetzelfde zijn als een taart waarbij er minder overblijft voor de één als de ander een groot stuk krijgt.
Dat is natuurlijk ook wel weer waar.
Niettemin, als iemand mij iets geeft als bedankje dan zal ik dat niet botweg afwijzen.
Lees ook: Het plezier van nee zeggen
Hoe ervaar jij geven en nemen? Kun je beide even goed? Of ben je beter in geven? Ik vraag me af of er mensen zijn die zeggen: 'Oh, ik ben veel beter in nemen!'
Dingen kunnen ontvangen is wel een kunst vind ik. Gewoon iets aan kunnen nemen en daar blij mee zijn, zonder dat je gelijk iets terug moet geven van jezelf.
Ik wordt er beter in, maar vind geven toch makkelijker.
Ja, wonderlijk is dat hè? Ik vind geven denk ik toch ook makkelijker...
aannemen is moeilijker dan geven:-)
terwijl het voor de schenker juist zo fijn is,
ik ben het wel aan het leren hoor :-)
Het is eigenlijk best een kunst inderdaad om iets gracieus aan te nemen van een ander.
Pfff, ingewikkeld. Ik ben zelf (zoals ik al eerder schreef) niet heel goed met attenties enzo. Ik bedank vaak in woorden, al dan niet digitaal. Maar af en toe even iemand een kaartje sturen of een bosje bloemen om te bedanken moet kunnen, vind ik.
Ik geef liever dan ik krijg. Geen idee waarom in feite.
Ik denk dat het bij mij redelijk in balans is allemaal. Ik vind geven wel heel leuk en vind bedankjes/nemen op zijn tijd wel leuk, maar het moet niet overdreven veel worden. Het leukste vind ik trouwens om spontaan kleine dingen te doen waar iemand blij van wordt.
Soms heb ik er zelf meer plezier van om iets te geven, dan de ontvanger.
Zolang het spontaan is vind ik beide wel leuk...
Wat een irritante vriendin zeg.
Verder geloof ik echt dat als je iets doet je het voor jezelf doet.
Hoe leuk is het niet om een blije vriendin, buurvrouw of onbekende te hebben gewoon omdat je even iets liefs doet.
Zo klein als, gaat u maar even voor mevrouw of kan ik dat pakken voor u als je iemand ziet die kleiner is en er niet bij kan.
Wat ik wel vervelend vind is dat mijn man als hij hulp ergens bij krijgt meteen iets moet kopen voor die ander en dat irriteert mij.
Hij kan niet gewoon hulp aannemen.
Ik vind het heel normaal om over en weer te helpen met wat dan ook.
Zelf ben ik dan wel heel blij als ik een kaartje krijg met een bedankje.
Die plak ik meteen in mijn dagboek.
Dat is een goed punt: als gever geef je jezelf op een bepaalde manier ook iets inderdaad. De blijdschap dat je iemand anders een plezier doet.
Als ik het zo lees vind je man het dan weer wat lastiger om simpelweg te ontvangen : )
Men hoeft mij niet met een cadeau te bedanken, maar mocht het zo zijn zou ik het wel aannemen. Dat is voor de gever toch iets moois. Ik maak de rekening nooit op. Ik ben al blij met een dank je wel in woorden of gebaar.
Love as Always
Di mario
Mijn oude wijze oma zei altijd, kleine geschenken onderhouden de vriendschap.
En een geschenk kon ook zijn wat hulp, een keer oppassen etc.
Zelf leef ik daar ook naar en dat bevalt.
Wat leuk dat je nog leeft naar het advies van je oude wijze oma. Dat vind ik altijd mooi.
Het is fijn als er een positieve reactie is. Maar zo afwijzend vind ik nogal cru. Vriendin hsd ook kunnen zeggen dat de bloemen leuk waren maar dat het niet noodzakelijk is om altijd iets terug te geven.
Ja, dat had ik ook sympathieker gevonden.
Hey Nicole,
ik geef heel graag.
Maar hoef er echt niks voor terug. Helemaal niks nada.
De reactie van de vriendin vind ik niet aardig en nergens op slaan.
Gewoon, lekker aannemen en blij zijn en samen aan de koffie.
Groetjes van Marlou
.
Precies! Helemaal mee eens.
Lijkt alsof die vriendin een cursus assertiviteit heeft gevolgd maar een beetje is doorgeslagen. Of nogal achterdochtig is van aard. Dus geen fijne reactie.
Alles wat aandacht krijgt groeit. Blij zijn dat je aandacht krijgt en mag geven.
Die balans dat doet de boekhouder wel.
Ik vond het ook geen leuke reactie op toch een liefbedoeld gebaar.
Sommige mensen verlangen altijd wat terug...waar blijft het spontane dan
Vind beide leuk geven en krijgen...als het van harte is.
Groetjes
Ik verwacht nooit iets terug en zie het leven zeker niet als transactie maar ik merk om me heen dat het wel vaak zo is. Er zijn natuurlijk ook veel uitdrukkingen die slaan op geven én nemen. En als je naar bijvoorbeeld Instagram kijkt, geven de meeste een like/follow omdat ze een like/follow terug verwachten.
Los van dit alles vind ik de reactie van de vriendin ronduit onbeschoft. Een cadeau weigeren, hoe kom je erop werkelijk!
Herkenbaar.
Een tijdje geleden heb ik een Hema ontbijtje betaald voor een vrouw met twee kindjes die haar portemonnee vergeten was. Ze bedankte me, wou het geld overmaken, en ik zei: doe maar iets leuks voor iemand anders. Dat had namelijk iemand een keer voor mij gedaan. Een pay it forward situatie. En toen was de transactie-sfeer van iets terugdoen ineens weg. Kan het aanbevelen.
Wat een briljante oplossing Judy! Op die manier haal je inderdaad het idee van 'nu moet ik wat voor jou doen,' eruit!
Ik geef liever dan dat ik ontvang. Maar natuurlijk is soms iets ontvangen ook leuk. Maar geen must!
Zo grappig dat de meesten zeggen liever te geven dan te ontvangen. Dat geldt waarschijnlijk voor alle gevers en 'slechte' ontvangers en dus zijn we behoorlijk gelijk aan elkaar.
Ja, opvallend is dat hè? Terwijl je in eerste instantie misschien toch zou verwachten mensen liever krijgen!
Pfff. Volgens mij heeft die Dominique te veel tijd om na te denken. Ik sta daar allemaal niet bij stil, hoor. Ik kan geven en ontvangen. Ik ben aardig voor de mensen om mij heen. Ik vind het leuk als mensen aardig voor mij zijn. Zijn ze dat niet; ook goed. Ik word regelmatig voor gek verklaard om alle kaarten die ik verstuur terwijl ik er amper terug krijg. Nou en?
Dat is een slimme houding Nicky. Zo ben je niet afhankelijk van de reacties van anderen : )