Een drieluik van levenslessen
Last updated on February 7th, 2021 at 10:48 am
In één van die periodes van het leven, waarin ik alle zeilen van mijn levensbootje moest bijzetten om niet kopje onder te gaan, was er één vriendin die mij telkens nieuwe moed gaf.
Ze stuurde regelmatig een kaartje, een tijdschrift of gewoon een appje om me te laten weten dat ze aan me dacht.
Levensles 1
Die tekens van medeleven deden me enorm goed. Dus toen de storm was gaan liggen, en ik tijd had om weer eens om me heen te kijken zei ik tegen mijn man:
Voortaan ga ik mensen die het moeilijk hebben ook regelmatig een kaartje of tijdschrift sturen! Ik weet nu hoeveel dat helpt. Wat een goede levensles!’
Zo gezegd, zo gedaan.
Levensles 2: Ik kaatste de bal, maar hij kwam niet terug
Toen een andere vriendin met woelige baren te maken kreeg, stuurde ik haar regelmatig een kaartje of een tijdschrift in de hoop dat mijn medeleven in ieder geval de pijn een klein beetje zou verzachten. Maar of het aankwam wist ik niet, want ik kreeg geen reactie. Hoewel het spreekwoord beweert dat als je de bal kaatst, je hem terug kunt verwachten, kwam er niets terug.
‘Dat hoeft ook niet,’ zei ik tegen mezelf. Als je het moeilijk hebt, is het lastig om te laten weten dat je iets hebt ontvangen!’ en ‘Dit soort dingen moet je natuurlijk niet doen voor het applaus of de erkenning.
Maar toch vond ik het lastig.
Levensles 3
Zo ontdekte ik een derde levensles: als iemand iets aardigs voor je doet, dan is het fijn voor die ander als je dat gebaar even erkent. Dat hoeft niet veel te zijn. Een simpel duimpje via Whatsapp of een kort ‘Dankjewel’ is al genoeg. Als je het kunt opbrengen uiteraard. Want er zijn inderdaad momenten dat je even niets meer ‘over’ hebt.
Dus ik zei tegen mijn man:
Van vriendin A heb ik geleerd hoe goed het is om mensen te laten weten dat je ze aan ze denkt. En van vriendin B heb ik geleerd hoe fijn het is als de ontvanger even reageert op je gebaar.
Wat is de levensles die jou tot dusver het meest is bijgebleven?
Lees ook de levensles Neem een geit!
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Mooie en herkenbare lessen. Ik ben zelf ook meer kaartjes gaan sturen sinds ik ontdekte hoe blij ik zelf word van een kaartje in de bus. Ik reageer trouwens ook niet altijd als ik zelf een kaartje krijg, simpelweg omdat er dan de energie niet voor is. Ik denk altijd: appjes en mailtjes zijn om op te reageren en kaartjes zijn in principe eenrichtingsverkeer. Overigens bedank ik vaak wél als ik de verstuurder tegenkom op straat oid. Maar niet via een appje, want dat leidt dan weer tot een heel gesprek waar ik geen energie voor heb…
Daar sluit ik me bij aan. Dat reageren dan leidt tot een gesprek waar je geen energie voor hebt.
Wat je schrijft is herkenbaar . Mijn levensles ? Leef en laat leven !
Ik ben niet zo van de levenslessen. Ik heb wel een motto: count your blessings.
Een klein gebaar kan heel veel zeggen en ik doe het niet om iets terug te ontvangen want ik zit nu eenmaal zo in elkaar dat ik gewoon wat wilt delen met een medemens. Ben nu ook al druk bezig met kaarten maken met mooi klein gedichtje voor vele mensen.
https://tinedejong.blogspot.com/2016/06/vervul-een-wens-voor-je-medemens.html
Twee vormen van K krijgen leer je een hoop van.
Over jezelf en over anderen.
Maar vooral heb ik geleerd harder te zijn. Lief, maar harder.
En niet koste wat kost alles vast willen houden en de Lieve Vrede bewaren.
Dat lijkt me nog best ingewikkeld Aukje: zowel lief zijn als harder. Hoe doe je dat?
Wijze levenslessen! Volgens mij werkt het een best om geen verwachtingen te hebben. Maar ik denk wel dat er altijd enigszins een balans moet zijn. Als de een alleen maar geeft en de ander alleen maar neemt dan loopt een vriendschap toch vaak stuk.