Een drieluik van levenslessen
Last updated on February 7th, 2021 at 10:48 am
In één van die periodes van het leven, waarin ik alle zeilen van mijn levensbootje moest bijzetten om niet kopje onder te gaan, was er één vriendin die mij telkens nieuwe moed gaf.
Ze stuurde regelmatig een kaartje, een tijdschrift of gewoon een appje om me te laten weten dat ze aan me dacht.
Levensles 1
Die tekens van medeleven deden me enorm goed. Dus toen de storm was gaan liggen, en ik tijd had om weer eens om me heen te kijken zei ik tegen mijn man:
Voortaan ga ik mensen die het moeilijk hebben ook regelmatig een kaartje of tijdschrift sturen! Ik weet nu hoeveel dat helpt. Wat een goede levensles!’
Zo gezegd, zo gedaan.
Levensles 2: Ik kaatste de bal, maar hij kwam niet terug
Toen een andere vriendin met woelige baren te maken kreeg, stuurde ik haar regelmatig een kaartje of een tijdschrift in de hoop dat mijn medeleven in ieder geval de pijn een klein beetje zou verzachten. Maar of het aankwam wist ik niet, want ik kreeg geen reactie. Hoewel het spreekwoord beweert dat als je de bal kaatst, je hem terug kunt verwachten, kwam er niets terug.
‘Dat hoeft ook niet,’ zei ik tegen mezelf. Als je het moeilijk hebt, is het lastig om te laten weten dat je iets hebt ontvangen!’ en ‘Dit soort dingen moet je natuurlijk niet doen voor het applaus of de erkenning.
Maar toch vond ik het lastig.
Levensles 3
Zo ontdekte ik een derde levensles: als iemand iets aardigs voor je doet, dan is het fijn voor die ander als je dat gebaar even erkent. Dat hoeft niet veel te zijn. Een simpel duimpje via Whatsapp of een kort ‘Dankjewel’ is al genoeg. Als je het kunt opbrengen uiteraard. Want er zijn inderdaad momenten dat je even niets meer ‘over’ hebt.
Dus ik zei tegen mijn man:
Van vriendin A heb ik geleerd hoe goed het is om mensen te laten weten dat je ze aan ze denkt. En van vriendin B heb ik geleerd hoe fijn het is als de ontvanger even reageert op je gebaar.
Wat is de levensles die jou tot dusver het meest is bijgebleven?
Lees ook de levensles Neem een geit!
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Dat vind ik mooie lessen. Ja, die laatste, even laten weten dat je gebaar gewaardeerd is. Een dankjewel, dat mis ik soms ook, en ik probeer het zo veel mogelijk zelf wel te doen.
Wat voor mij altijd heel goed werkt Is ..
Dat ik voordat ik iets doe richting een andere,me afvraag of ik verwachtingen heb.
En zoja ,of die reëel zijn?
Want als je ze hebt is de kans groot dat deze anders uitpakken.
Zodra ik me daar weer van bewust ben, stel ik ze bij of laat ik ze los. Waardoor het vaak goed uitpakt voor mezelf en blij kan zijn met het gene wat ik heb gedaan of heb gezegd.
Dat is een mooie manier Ingrid.
Levensles 2 is er een die veel mensen krijgen denk ik. Maar je bent wel juist als iemand het erg lastig heeft is een reactie soms ook lastig.
Levensles, verwacht het onverwachte, elke dag, maar verwacht niets terug van anderen als jij wat voor hen doet!
Het kan best zijn, dat wat jij doet voor iemand, dat het op een totaal andere manier die je nu nog niet ervaart terug komt. In die zin van, wat we vaak leren? Ik doe iets voor jou, en als ik jou nodig heb, dan verwacht ik dat jij ooit iets voor mij terug zult doen. Toch? Dat leren we, voor wat, hoort wat!
Dit, hoeft niet zo te zijn, het kan best zijn, maar je moet het wel leren zien, dat ik wat voor jou doe ooit, ik het van iemand anders terug krijg! Kortom, verwacht het onverwachte. En die vriendin, ik denk inderdaad dat zij even op is, ik heb ook van die periodes gekend. Zo lief dat je iets krijgt of ontvangt, maar dan ergens, vergeten of de puf nog niet hebben om te bedanken, ook al wil je dat wel. Het kan dus zo zijn, dat ze wel wil, maar even niet weet hoe. ;-)
X
Ja, dat had ik inderdaad zelf ook bedacht Morgaine. Mooi idee dat het op een andere manier soms terugkomt : )
Toen onze zoon overleed kregen we heel veel berichten in de vorm van kaarten, maar ook via WhatsApp en Messenger. Het waren er zoveel dat reageren gewoon niet ging. Daarnaast was reageren ook heel erg pijnlijk voor ons. Veel mensen heb ik alsnog bedankt als ik ze later (soms wel maanden later) tegenkwam. Daarnaast hebben we vijf weken na het overlijden een dankbetuiging in de krant en op Facebook gezet, in de hoop dat iedereen het zou lezen.
Ik kan me helemaal voorstellen dat jullie hoofd destijds niet stond naar reageren Mevrouw W.
Als ik iets in mijn leven geleerd heb, dan is het wel ‘nooit denken voor een ander’, dus niks zelf gaan invullen, maar gewoon vragen hoe die ander erover denkt. Niet van: ‘ze/hij zal wel zus of zo.’ Gewoon eerst even checken. Stel open vragen die beginnen met Hoe, Wat, Wie, Waar, Waarom…. en luister goed naar het antwoord.
Een heleboel conflicten krijgen op die manier geen kans.
Natuurlijk is het leuk als anderen de moeite nemen om jouw aardige gebaar te erkennen. Maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat die mens heel erg druk is met zichzelf en het dan domweg vergeet. Even slikken dan en weer door, Nicole :-) Verreweg de meeste mensen zijn erg gelukkig met jouw aandacht vooral als ze het lastig hebben. Compliment voor jou, dat je zo attent bent. Het werkt echt, hoor.
Een goede vriend of vriendin waar je alles tegen kunt zeggen en omgekeerd uiteraard ook, is goud waard.
Ontelbaar, maar dit doet me denken aan de vijf ‘love languages’. Sommige mensen vinden het fijn als je een arm om ze heen slaat (affectie), anderen houden van cadeaus, weer anderen van bemoedigende woorden of tijd samen doorbrengen. Zo zijn er vijf ‘talen’ om liefde te tonen en het idee is dat iedereen één van die talen het liefst heeft. Ik vind het wel een leuke indeling, het belangrijkste is dat niet iedereen hetzelfde evenveel waardeert. Volgens mijn man reageer ik vaak niet dankbaar als ik wat krijg. Dat doe ik niet expres maar ik weet vaak inderdaad niet goed hoe te reageren. Vooral als het onverwachts is en ook heb ik weleens het gevoel dat ik omgekocht wordt =-0. =-). Aan de andere kant bewaar ik sommige dingen omdat ze symbool staan voor degene die het me gegeven heeft. Iets géven vind ik ook lastig want ik denk dan meestal, misschien heeft die ander er wel niets aan. Of ze denken er iets verkeerds van, dat ik iets van ze wil ofzo. Kortom cadeaus is niet mijn love language. Behalve als je echt iets zegt met een cadeau. Groetjes en wat fijn dat je zo’n vriendin hebt die zo aan je denkt als je het moeilijk hebt!
Dat is zeker een goed aandachtspunt, die verschillende liefdestalen Jascha. En ik bof inderdaad met mijn goede vriendin : )
Dat zijn drie mooie levenslessen.
Een heleboel mensen hebben geleerd dat als je krijgt, je altijd iets terug moet geven. Voor het gevoel is behalve een dankje dan niet genoeg en voelen ze zich verplicht om iets terug te geven.
Voor mij is geven geven. Daar hoef ik helemaal niets voor terug te krijgen. Ook geen bedankje. Het mag wel, maar het hoeft niet.
Andersom, als wij of een van ons iets krijgen of krijgt, dan reageer we zoals men dat van ons verwacht met een bedankje.
Een levensles is dat je niet alle mensen om je heen hebt zoals ze echt zijn. Vertrouw in de eerste plaats op jezelf en pas op wat je tegen “vrienden” en familie zegt.
Mooie en herkenbare lessen. Ik ben zelf ook meer kaartjes gaan sturen sinds ik ontdekte hoe blij ik zelf word van een kaartje in de bus. Ik reageer trouwens ook niet altijd als ik zelf een kaartje krijg, simpelweg omdat er dan de energie niet voor is. Ik denk altijd: appjes en mailtjes zijn om op te reageren en kaartjes zijn in principe eenrichtingsverkeer. Overigens bedank ik vaak wél als ik de verstuurder tegenkom op straat oid. Maar niet via een appje, want dat leidt dan weer tot een heel gesprek waar ik geen energie voor heb…
Daar sluit ik me bij aan. Dat reageren dan leidt tot een gesprek waar je geen energie voor hebt.
Wat je schrijft is herkenbaar . Mijn levensles ? Leef en laat leven !
Ik ben niet zo van de levenslessen. Ik heb wel een motto: count your blessings.
Een klein gebaar kan heel veel zeggen en ik doe het niet om iets terug te ontvangen want ik zit nu eenmaal zo in elkaar dat ik gewoon wat wilt delen met een medemens. Ben nu ook al druk bezig met kaarten maken met mooi klein gedichtje voor vele mensen.
https://tinedejong.blogspot.com/2016/06/vervul-een-wens-voor-je-medemens.html
Twee vormen van K krijgen leer je een hoop van.
Over jezelf en over anderen.
Maar vooral heb ik geleerd harder te zijn. Lief, maar harder.
En niet koste wat kost alles vast willen houden en de Lieve Vrede bewaren.
Dat lijkt me nog best ingewikkeld Aukje: zowel lief zijn als harder. Hoe doe je dat?
Wijze levenslessen! Volgens mij werkt het een best om geen verwachtingen te hebben. Maar ik denk wel dat er altijd enigszins een balans moet zijn. Als de een alleen maar geeft en de ander alleen maar neemt dan loopt een vriendschap toch vaak stuk.