Last updated on June 10th, 2024 at 09:06 am

• De kunst van het ontvangen
• Een belangrijke les over het belang van ontvangen
• Ontvangen = je schuldig durven maken
• Ontvangen voor beginners
• Kanttekening: ik wil geen gebakje ontvangen!
• Buitensporig vrijgevig vriendje

Kun jij ontvangen?

‘Alsjeblieft, een kleinigheidje’

‘Ah, maar dat had toch niet gehoeven!’

‘Nee, maar ik vond het gewoon leuk om je iets te geven.’

‘Dat is toch veel te gek! Dat had je echt niet moeten doen hoor!’

Herken je dit type conversatie?

De kunst van het ontvangen

Geven en ontvangen zijn twee kanten van dezelfde munt. Ik dacht altijd dat de gever centraal stond, maar zonder een goede ontvanger, ontstaat er al snel een ongemakkelijke situatie.

De laatste keer dat ik bovenstaande conversatie had, is alweer een paar jaar geleden, maar ik herinner me het nog goed. Doordat de ontvanger bleef volhouden dat het ‘niet nodig,’ was begon ik van narigheid en ongemak mijn gebaar steeds kleiner te maken.

‘Ach, het stelt niets voor,’ en ‘Het is maar een aardigheidje,’ en ik besloot ter plekke nooit meer iets mee te nemen.

Een belangrijke les over het belang van ontvangen

In het boek De Fontein, dat gaat over familierelaties, beschrijft Els van Steijn een voorval dat precies aansluit bij dit onderwerp over ontvangen. Ze vertelt dat ze met haar moeder en een vriendin van haar moeder het plaatje St.Tropez bezocht. In een etalage zag ze een prachtige ruw zijden sjaal hangen. ‘Ik vond hem oogverblindend mooi,’ schrijft Els

‘Ik geef je die sjaal graag!’

Maar hij kostte 750 gulden, en geen haar op haar hoofd die eraan dacht om zo’n bedrag neer te tellen voor een sjaal. Maar toen bood de vriendin van haar moeder aan om de sjaal voor haar te kopen:

‘Ik eet er geen boterham minder om en geef hem je met veel plezier.’

Maar Els’ reactie was: ‘Nee, dankjewel, dat kan ik niet aannemen.’

Tijdens de lunch nam Els’ moeder haar even apart en gaf haar een belangrijke les over ontvangen.

‘Soms moet je iets aannemen van een ander omdat die het je zo graag wil geven. Je zet je maar over je schuldgevoel heen. Gun het die ander om jou iets te mogen geven, zonder het aan te nemen vanuit medelijden. Neem het aan als een groot geschenk en wees oprecht dankbaar.’

Els vertelt hoe ze nog steeds trots op zichzelf is dat ze ‘het lef’ heeft gehad om de sjaal als cadeau te accepteren. Het heeft zelfs de band met de vriendin van haar moeder versterkt.

Toen ik dit las vond ik het echt prachtig. En ik heb het in mijn oren geknoopt! Want ik wil graag anderen de vreugde van het geven bieden.

Ontvangen = je schuldig durven maken

Els van Stein geeft verderop in haar boek een mooie definitie van ontvangen:

‘Ontvangen is het oprecht kunnen aannemen van iets of iemand terwijl je niet weet of, hoe en wanneer je hetgeen je ontvangen hebt, kan teruggeven.’

Je moet je dus als het ware ‘schuldig’ maken door iets aan te nemen.

Ontvangen voor beginners

Met mijn gevoel van ongemak en de les van Els van Stein in gedachten, neem ik tegenwoordig alles wat ik krijg aangeboden gracieus aan. Het is heel simpel:

‘Zeg gewoon: ‘Dankjewel!’

Hetzelfde geldt overigens voor complimenten.

Kanttekening: ik wil geen gebakje ontvangen!

De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik wel één kanttekening wil maken: ik ben slecht in het ontvangen van gebakjes als ik ergens op bezoek ga. Dat is omdat ik ze ongezond vind, en overdag niet wil snoepen. Soms leidt dat wel eens tot ongemakkelijke situaties, als de gastvrouw intensief blijft aandringen dat ik zo’n gebakje aanneem…

Buitensporig vrijgevig vriendje

In 2011 maakte ik me zorgen over ontvangen, in het kader van een vriendschap van mijn oudste zoon.

Het is zaliger te geven dan te ontvangen,’ zegt de bijbel, maar wat als de gever wel erg gul geeft? Zo gul zelfs, dat het de ontvanger ongemakkelijk maakt? Of in dit geval: de móéder van de ontvanger?

Mijn oudste zoon (14) heeft een vriendje dat hem voortdurend op dingen trakteert: grote flessen cola, snoep, kroketten, en voor zijn verjaardag gaf hij een leren telefoonhoesje van zo’n 25 euro. Dat vond ik een buitensporig duur cadeau.

Ik voel me er erg ongemakkelijk onder, en heb tegen mijn zoon gezegd dat hij het niet meer mag aannemen. Mijn zoon snapt dat niet: ‘Hij biedt het toch aan?!’
En dat is natuurlijk ook zo, maar soms heb ik het gevoel dat het vriendje de vriendschap probeert te bestendigen met zijn gulle gaven, en dat hoeft helemaal niet! Mijn zoon trekt toch wel graag met hem op.

Maar ik wil het vriendje natuurlijk ook niet voor het hoofd stoten, door zijn vriendelijke gebaar af te wijzen!

Want het is natuurlijk wel heel erg aardig.

Wat vinden jullie van vriendjes die steeds maar trakteren?!
Is het nou terecht dat ik me ongemakkelijk voel, of moet ik me er gewoon niet mee bemoeien?!

Dit zeiden jullie:

• Ik zou me ook wel ongemakkelijk voelen. Maar ik zou mijn kinderen niet verbieden om het aan te nemen. Ik zou ze eerder uitleggen waarom grote cadeaus aannemen niet altijd handig is, zoiets. Denk ik…. Maar ja, mijn kinderen zijn allemaal nog een stukje jonger, dan heb je makkelijk praten ;-) (Wondelgijn)
• Ik begrijp je ongemakkelijke gevoel! Waarom ga je niet eens met die moeder praten? Uitleggen dat dit echt niet hoeft, dat vriendschap gratis is… Moeilijk hoor! (Saskia)
• Ik zou me (naast waar het geld vandaan komt) vooral afvragen wat de reden is dat dit vriendje dat doet. Probeert hij vriendschap te kopen, zit er iets anders achter? Doet hij dat alleen bij jouw zoon, of ook bij anderen? Ik kan me overigens erg goed voorstellen dat je je er ongemakkelijk onder voelt. (Sannah)
• Mijn eerste reactie is: hoe komt de jongen aan al dat geld? Weten zijn ouders dat hij zo vrijgevig is? Misschien een gesprek met de ouders van de jongen?? (Sigrid)
• Moeilijke situatie. Ik zou in gesprek blijven met mijn kind over de vriendschap zodat hij wel jullie vertrouwen heeft. En door het vertrouwen, en het in gesprek blijven wordt hij gestimuleerd kritisch naar hun vriendschap te kijken en leert hij uit zichzelf de minder leuke kanten of het feit dat de vriendschap misschien toch niet zo evenwichtig is in te zien. En vaak weten kinderen dat zelf ook wel, maar kan jullie zoon gewoonweg goed met de situatie omgaan. Kortom, ik zou het zo laten, en mocht de situatie zich voordoen dat vriendje gezellig een keer komt eten een algemeen en luchtig gesprek aan tafel starten over vriendschap, en wat dat begrip voor ieder inhoudt. Groetjes Isabelle
• Logisch dat je hiermee toch wat problemen hebt er zijn grenzen aan zomaar een kadootje. Bovendien rijst dan ook de vraag hoe komt dat kind al het geld voor zulke dingen? Misschien is het een idee om met beide jongens eens om de tafel te gaan zitten, en als dat niets oplost eens met de ouders te praten. Misschien weten die hier helemaal niets van. Je zorgen zijn geheel terecht. (Ons gezin en de stichting)
• Voor wat betreft snoep en cola mag je daar als moeder zelf nog wel een opmerking over plaatsen (alleen chips in het weekend, geen cola want beugel etc) en dan benadrukken dat hij zelf altijd welkom is voor tea and sympathy. Voor wat betreft kado’s zal je zoon toch zelf moeten aangeven dat hij iets vergelijkbaars niet terug kan geven en dat hij de vriendschap boven het kado waardeert. En erop aandringen dat het niet weer zo’n groot kado wordt. Mijn dochter heeft ook iemand in de klas bij wie meerdere huizen en auto’s de standaard zijn. Ik vraag me wel af hoe zo’n tiener ooit leert met minder tevreden te zijn? Maar misschien erft hij later veel of wordt hij door zijn ouders onderhouden ;-) (Loonlijstmama)
• Ik begrijp je gevoel wel. Dat zou ik ook hebben. Je hebt toch altijd het idee dat je iets terug moet doen, en dat kan natuurlijk niet altijd. Je zoon zou tegen zijn vriendje kunnen zeggen dat hij het zeer op prijs stelt dat hij zulke dure cadeaus krijgt maar dat hij datzelfde niet terug kan doen. Of als je zoon zich er ook ongemakkelijk bij voelt zou hij dat tegen zijn vriend kunnen zeggen. Maar ik begrijp dat je zoon het ‘probleem’ niet zo ziet. Ook zou jij tegen het vriendje kunnen zeggen dat je het erg aardig vindt van de dure cadeaus en de gulle traktaties maar dat het er bij jullie thuis soberder aan toe gaat. Misschien heeft dat vriendje meer te besteden door een bijbaantje? Dan zou je hem kunnen zeggen dat hij misschien beter een deel kan sparen voor later of voor iets nuttigs zoals een fiets. Aan de andere kant, als het vriendje er niet op uit is om vrienden te kopen (of er iets anders achter zit) maar gewoon een gul mens is, dan is er niets aan de hand en zou ik ze lekker laten genieten van de weelde. Succes! (Mevrouw Jee)

Ben je nieuwsgierig naar het boek? Je vindt het boek De Fontein op bol.com!

27,95 bij bol.com

Lees ook mijn post over happy stones maken.

Kun jij ontvangen?