Draagmoeder gezocht: 3 documentaires!
Last updated on February 7th, 2024 at 11:58 am
Ik kijk met interesse het KRO programma ‘Draagmoeder gezocht‘ waarin Anita Witzier samen met een cameraploeg ‘wensouders’ en hun draagmoeders volgt.
Draagmoeder gezocht: Sven en Jeroen
In de eerste aflevering spelen onder andere het homostel Sven en Jeroen de hoofdrol. Zij vonden via internet een draagmoeder (Cindy), een goede vriendin doneerde een eicel, en Jeroen zorgde voor het zaad. Ik kon er niets aan doen, maar ik kreeg plotseling dat liedje van popgroep Vulcano in mijn hoofd: ‘Een beetje van een dit, een beetje van een dat, een beetje van een zus een beetje zo.‘ Een dergelijke constructie heet dan ook ‘hoogtechnologisch draagmoederschap’.
Nadat er twee eicellen zijn geplaatst in de baarmoeder van Cindy, in de hoop dat er in ieder geval eentje blijft zitten, blijkt ze zwanger van een tweeling, die weliswaar te vroeg, maar gezond te wereld komt. Draagmoeder Cindy koos ervoor dat niet háár eicel gebruikt werd, iets wat ik me goed kan voorstellen vanuit haar perspectief. Doordat de tweeling genetisch gezien niets met haar te maken heeft, kan ze de kinderen beter afstaan.
Draagmoeder gezocht: Jacintageboren zonder baarmoeder
Daarnaast zijn er Willeke en Jacinta. Jacinta is zonder baarmoeder geboren, maar heeft wel de wens om biologisch eigen kinderen te krijgen. Willeke, haar moeder die al in de overgang is, biedt aan haar draagmoeder te zijn, maar dat blijkt uiteindelijk fysiek niet meer mogelijk.
Draagmoeder gezocht Musetta en Hotze: al drie gezonde kinderen
In de derde aflevering worden Musetta en Hotze geïntroduceerd. Zij hebben al drie gezonde kinderen, maar voelen dat hun gezin nog ‘niet compleet’ is. Vandaar dat ze meedoen aan Draagmoeder gezocht.
Bij Musetta en Hotze had ik opnieuw gemengde gevoelens. Het is toch moeilijk om niet te denken dat ze een beetje hebberig zijn: ze hébben immers al drie kinderen. Jacinta zou ongetwijfeld al blij zijn met één kindje. Maar goed, des te moediger van Musetta en Hotze dat ze aan deze documentaire meedoen, want dit soort reacties zullen ze ongetwijfeld vaker horen.
Als moeder van vijf kinderen, ben ik mij terdege van bewust van het geluk dat ik vijf keer zwanger mocht worden, en vijf keer een kind op de wereld mocht zetten. Kinderen neem je inderdaad niet, je krijgt ze. En vanuit die luxe positie vind ik dat ik eigenlijk niets iets mag vinden van mensen wier kinderwens onvervuld is gebleven. Bovendien ben ik nogal van het ‘Oordeelt niet, opdat gij niet veroordeeld worde,’ en ‘Zij die zonder zonde is, werpe de eerste steen!’
Draagmoederschap: hoe ver mag je gaan voor je kinderwens?
Maar toch kriebelt een gevoel van onbehagen, en de vraag: is dit hoogtechnologische draagmoederschap niet een verregaande vorm van: ‘Ik wil het, ik wil het, ik wil het!’ in een maatschappij waarin we steeds moeilijker kunnen accepteren dat iets buiten ons bereik ligt?
Zoals Anita Witzier formuleert in de intro van ‘Draagmoeder gezocht:
‘Hoe ver mag je gaan voor je kinderwens?’
Draagmoeder gezocht kijken
Helaas is de documentaire met Anita Witzier niet meer online beschikbaar. Hij staat op NPOStart maar met het bericht dat hij niet langer beschikbaar is. Maar er zijn wel andere documentaires over draagmoeder gezocht. Zoals:
Leestips: Kraamcadeautjes en Kindernamen kiezen
Kijken jullie ‘Draagmoeder gezocht’?
En wat vinden jullie van deze documentaire?
Hou je van documentaires? Lees dan ook eens mijn post over documentairemaker Louis Theroux.
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Wij zijn na 3 jaar zwanger proberen te worden bij een fertiliteitskliniek terecht gekomen. Wij hebben toen een grens voor onszelf getrokken… tot hier en niet verder. Dat hield voor ons in geen kijkoperaties en ivf etc.
Dit was onze beslissing omdat wij niet alleen getrouwd zijn met elkaar om kinderen te krijgen, en ons leven zou net zo leuk zijn zonder als met kinderen maar op een andere manier/invulling.
Uiteindelijk toen wij wilden stoppen met de hormoonbehandelingen ben ik bij de laatste keer zwanger geraakt en hebben wij nu onze hoofdprijs van 9 jaar rondlopen waar wij zeer dankbaar voor zijn.
Maar voor iedereen ligt die grens anders, ik kan daar niet over oordelen.
Het programma ken ik niet, ik houd niet van zulke programma’s.
En wat een homostel betreft. Ik sta er helemaal achter dat ook zij net als een heterostel kinderen mogen adopteren.
Groet Isabelle
Ik kijk het niet, heb er geen behoefte aan. Maar als ik je verslagje zo lees…, hoe ver moet je hiermee gaan?
Ik ken het programma niet, maar gun iedereen alles wat men wenst. Wat ik niet zo goed begrijp is dat alles op tv moet. Alles! En daar heb ik best heel veel moeite mee.
Na jaren van wachten en medische hoogstandjes kregen wij 2 kinderen in 22 maanden uit 2 behandelingen. Geluk bij ons ongeluk. Vanuit die achtergrond voel ik me wel betrokken bij stellen met onvervulde kinderwens en kijk ook wel graag naar dit soort programma’s. Draagmoederschap heb ik niet overwogen maar wel eiceldonatie. Ik weet niet hoe stel nr 2 aan die drie kinderen is gekomen maar mag je als je al 1 kind hebt nog naar een tweede verlangen en als je er twee hebt naar een derde? Dat je als moeder voor je dochter of zoon draagmoeder zou kunnen zijn vind ik wel mooi.
De eerste drie kinderen kregen Musetta en Hotze op natuurlijke wijze. Na de de bevalling van de derde kreeg Musetta zo’n hevige bloeding dat ze in levensgevaar verkeerde, en toen hebben de artsen haar baarmoeder moeten verwijderen om haar te redden.
Het maakt veel los, dat is wel te lezen hierboven..
Ik heb de afgelopen aflevering ook gezien, eigenlijk per ongeluk, zoon zat te zappen.
Ik vind het erg ver gaan, en ook niet nodig dat alles op televisie moet en kan tegenwoordig.
Daarom ben ik blij dat er nog steeds een knopje op zit;)
Ik vind musetta en hotze een egoistisch stel, ze hebben drie gezonde kinderen en willen meer.
Musetta komt erg jaloers over, ik denk dat de draagmoeder blij mag zijn dat het mis is gegaan, dit was niets geworden.
Er zijn zat mensen die al blij zouden zijn met 1 kind of die een ernstig ziek kind hebben.
Laat musetta en hotze daar eens over nadenken, wees dankbaar voor wat je hebt.
Brr, wat een onsympathiek stel.
Helemaal mee eens! En dan kan Musseta ook nog niet begrijpen waarom de draagmoeder niet anders met haar verdriet om kan gaan. Terwijl ik echt vind dat zij de draagmoeder moet steunen. Wat vor gust doe je, als je draagmoeder bent. In plaats daarvan reageert zij haar verdriet op de draagmoeder af. Ik snap daar niks van. Ik denk dat een goede psycholoog haar goed zou kunnen helpen. Het verdriet van haar moet echt eerst verwerkt worden. Misschien ziet zij daarna in hoe gezegend het is dat zij 3 kinderen heeft. Laat haar kijken naar de mensen die met moeite een of misschien wel niks hebben gekregen. Ik weet daar alles van.
Musseta, naar mijn idee was ze teveel bezig met het zwanger zijn op zich ipv te genieten van het resultaat, nml 3 mooie kindjes. Erg jammer