Comments

De boekenapotheek: een remedie voor elk lichamelijk of emotioneel pijntje — 20 Comments

  1. Ik heb geen bepaald boek die ik pak als ik behoefte heb aan troost O.i.d.
    De leeskwalen die ik het meest herken zijn dan nummer 2, 3 en 4 .

  2. Wat grappig dat daar een boek aan gewijd is. Als ik voel dat alles even teveel wordt, teveel haast, teveel stress, dan stop ik soms met wat ik ook aan het doen ben en pak ik even op met een boek – al is het 5 minuten – en daarna voel ik me altijd weer goed en kan ik er tegenaan. Gewoon even je aandacht ergens anders op focussen en dat werkt goed met lezen. Al werkt dat bij mij ook goed met een film.

    • En pak je dan nog een specifiek boek Frederique? Of helpt elk boek?

      Als ik echt gestresst bent, dan kan ik de inhoud van een boek meestal niet ‘tot mij nemen’. Het komt gewoon niet binnen of zo.

  3. Nog nooit van de boekenapotheek gehoord! zelf heb ik niet dat ik een speciaal (soort) boek pak in een specifieke situatie. Wel lees ik graag sowieso om mijn hoofd af te leiden. Het enige boek wat therapeutische effecten heeft op mij is Asperger relatie, dit voor herkenning en houvast.

  4. Ik herken het helemaal, ook ik heb een aantal boeken die ik nooit weg zal doen en die ik moeilijke tijden lees of als het heel heet is en ik wil toch iets lezen als ik buiten zit, en niet teveel veel nadenken. O.a ook Sanne van Havelte want het is zo ouderwets met die eeuwige kopjes thee, Cissy van Marxveld maar ook Claudia van Rose Franken en Boerin in Frankrijk is ook heel fijn omdat die vrouw zo moest afzien in haar leven dat je al gauw denkt “wat zeur ik” het kan nog veel erger. Op het moment heb ik veel aan het boekje” Vingerafdruk van verdriet” van Manu Keirse omdat ik in een rouwperiode zit en hier veel uit herken en het me laat zien dat het volkomen normaal is zoals ik me nu voel.
    Groet Adriana

    • Ik snap wat je bedoelt met de eeuwige kopjes thee Adriana.

      Wat fijn dat je troost kunt putten uit het boek Vingerafdruk van verdriet. Het kan inderdaad erg helpen vind ik altijd als je leest dat iets er bij hoort en normaal is. Ik ga dit boek eens opzoeken in de bieb.

  5. Ik ken de boekenapotheek niet, grappig idee.
    De boeken van Cissy van Marxveldt heb ik ook heel, heel veel gelezen en herlezen. Vooral Marijke, Zomerzotheid en Joop ter Heul. Die boeken voelen bijna als een stukje van mij, en de hoofdpersonen als soort zusjes. Vaak doet een gebeurtenis in mijn leven me denken aan een episode in die boeken, of vraag ik me af wat Pit of Marijke zou doen in een bepaalde situatie. De laatste jaren heb ik ze niet meer gelezen, maar ik denk dat ik ze weer meeneem op vakantie. Dat deed ik de afgelopen jaren ook, maar er waren steeds andere boeken, die ik wilde lezen, en die voorrang kregen, wat op zich ook niet erg was, want de boeken van Cissy van Marxveldt kan ik inmiddels bijna dromen.
    Sanne van Havelte heb ik vroeger wel gelezen, maar vond ik wat te zoetig.
    Van het lijstje met leeskwalen herken ik de nummers 2, 3 en 9 het meest.

    • Sanne van Havelte is inderdaad zoet. Maar die sfeer hè… die vind ik zo mooi.

      Wat een leuk idee om je af te vragen: ‘Wat zou Marijke/ Pit doen?’ Dat zijn twee daadkrachtige dames, dus ik denk dat die vraag een sterk antwoord oplevert.

  6. De afgelopen maanden heb ik veel last van ogen gehad en om meer vocht te produceren was huilen goed. Ik heb het boekje “de ongeloofelijke reis” over 2 honden en 1 kat die naar hun baasjes teruglopen door onherbergzaam gebied. Bij hun behouden thuiskomst huil ik tranen met tuiten.

    De hele collectie boeken van een ouderwetse schrijver Hans Martin herlees ik elk jaar al 30 jaar!

    • Hans Martin ken ik niet. Die ga ik eens opzoeken!

      Fijn dat de twee honden en kat behouden thuis aankwamen. Mij schoten de tranen in de ogen toen bibliotheekkat Dewey dood ging aan het eind van het boek… En die was gewoon hartstikke oud. Maar toch.

  7. Zoals je al weet had ik lang niet gelezen en een verschrikkelijke boekenstash. Toevallig waren de kids gisteren de hele dag weg en las ik ook gelijk de dikste pil die ik thuis kon vinden “De ontdekking van de hemel” (gewoon omdat al het andere rommel was). Ik moet toegeven dat ik het wel even heerlijk vond. Inderdaad ook een fijne gedachte dat het nog lang niet uit is ;)

  8. Wanneer ik televisie kijk, gaat het piekeren gewoon door. Als ik een boek lees, focus ik me daar helemaal op en rust ik vaak echt uit Zo’n ‘boekenapotheek’, daar kan ik me wel wat bij voorstellen dus !
    Mijn moeder had de Sanne v Havelte reeks allemaal en ik heb ze heel vaak herlezen. Heb nu nog maar 2 delen helaas.
    Van de leeskwalen snap ik nr.6 niet. Als een boek je niet boeit dan hoef je het niet uit te lezen toch ??

    • Sommige mensen voelen zich gedwongen een boek uit te lezen. Mijn vader is zo iemand. Die kan een enorm dikke pil lezen, en aan het eind zeggen: ‘Ik vond er meteen al niks aan.’

  9. Het boek ‘Voettocht door Afrika’ pak ik als ik in een spannende en moeilijke situatie zit. Mijn problemen lijken een stuk kleiner in vergelijking met het lopen van het zuiden van Afrika naar de noordelijke kust. Gevaarlijke dieren, bendes, honger, vervelende dieren (zweetbijen), corruptie, nog geen satelliettelefoons. Het speelde zich af eind jaren tachtig, begin jaren negentig en is het reisverslag van Ffyona Campbell.
    Verder kies ik vaak dezelfde soort boeken: levensverhalen, liefst tegen een historische of pioniersachtergrond. Romans over Amish en Mennonieten. Ik neig heel sterk naar angelsaksische schrijvers omdat ze vaak zo verhalend schrijven. Ik heb niks met thrillers, detectives of anderszins met geweld.
    Ik ben nu met een heel ander boek bezig ‘Kind van de verzorgingsstaat’. De schrijver vertelt over zijn jeugdervaringen. De schrijver is van 1963, wat ouder dan ik maar we behoren tot dezelfde generatie. Over een periode die als kind eeuwig lijkt te duren, maar die nu toch echt voorbij is.

    • Kind van de verzorgingsstaat zag ik in de boekhandel liggen. Dat lijkt me zeker een interessant boek.

      Als ik het goed begrijp relativeert het boek Voettocht door Afrika moeilijke dingen?

  10. Ik herken de leeskwalen niet meer. Zal wel met mijn goede medicijnen (anti-depressivum) en mijn keeftijd (66) te maken hebben. Mijn boekenkasten, vroeger had ik bijna 48 meter boekenplanken ( kasten van 1 meter breed en 2 meter hoog) maar ik heb bijna alle boeken aan familie-leden, vrienden en buren geschonken, veel naar de kringloop gebracht en ongeveer 50 boeken heb ik zelf gehouden. Ereader (inmiddels de rweede) aangeschaft. Ik lees gemiddeld 3 boeken per week en beperk me niet tot een bepaald genre.

  11. En de serie over Ayla van Jean Auel herlees ik, en natuurlijk In de ban van de Ring al bijna 50 jaar!

    • Ik vond de eerste drie boeken van die serie echt super. Daarna vond ik het per boek minder worden en het laatste boek vond ik helemaal niets. Jammer. Ik heb de hele serie, maar herlees alleen de eerste drie delen.

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>