Bespiegelingen vanuit een leger wordend nest
Last updated on September 18th, 2023 at 04:30 pm
Het afgelopen half jaar hebben 3 van mijn 5 kinderen het ouderlijk nest verlaten.
Mijn oudste zoon ging op zichzelf wonen, mijn oudste dochter ging als au pair naar Engeland en mijn jongste dochter vertrok voor 6 maanden naar Beijing. Dat waren een boel veranderingen in ons gezin en huis in korte tijd. Hier onder een aantal van mijn observaties naar aanleiding van ons leger wordende nest!
Bespiegelingen vanuit een leger wordend nest
- Als kinderen het huis uitgaan, voel je hun afwezigheid niet meteen. Hoewel het een stuk rustiger en stiller was in huis, voelde het nog steeds druk. Mijn zintuigen waren nog steeds ingesteld op een druk gezin van 7 personen. Het duurde eventjes voordat hun afwezigheid echt tot me doordrong.
- Daarop volgt meteen mijn tweede observatie: ‘Alles went!’ Hoewel het in het begin best raar was dat ze niet meer thuis waren, ontstond er vrij snel een nieuw ritme. En dat nieuwe ritme blijkt ook weer fijn te zijn.
- Dankzij Whatsapp en Skype praat ik nog net zoveel met ze als toen ze thuis woonden.
- Nu er minder kinderen thuis zijn, is het net alsof ik mezelf terug vind onder de puinhopen van 22 jaar moederschap. Het is net alsof ik mezelf opnieuw ontdek.
- Onze jongste zoon Piet van 14 blijkt een behulpzaam en grappig ventje te zijn, nu hij niet langer bedolven wordt onder broers en zussen. Hij doet me denken aan een bloem die groeide tussen een heleboel andere, grotere bloemen. Nu die weg zijn, krijgt hij meer licht en komt hij meer tot zijn recht. Wat een verrassend en grappig effect! Want ik heb toch nooit het idee gehad dat hij ondersneeuwde.
- Het is met koken wel even wennen! Ineens hoef ik niet meer te koken voor 7 personen. Hoewel ik dat in theorie wel wist, handelde ik daar in eerste instantie niet naar. Met als gevolg dat ik steeds heel veel eten overhield. Maar inmiddels is het tot me doorgedrongen: ik gebruik kleinere pannen om mee te koken, en 1 bloemkool is echt wel genoeg!
- Nu er meer rust en ruimte komt in huis en mezelf, zie ik mijn man met nieuwe ogen. In het verleden heb ik hem wel eens behandeld als een irritante mug, maar nu kan ik hem weer meer waarderen.
- De keuzes die de kinderen maken om de wereld te verkennen, confronteren me met mijn keuzes. Wat dóé ik met mijn leven?
Mijn conclusie over een leger wordend nest
De fase waarin kinderen gaan uitvliegen is aangebroken bij ons thuis. Best raar, na al die intensieve jaren van fulltime zorgen en opvoeden. Het maakt me soms wat melancholiek. Maar ik merk dat het ook veel ruimte en nieuwe mogelijkheden biedt.
Ik ben benieuwd hoe alles zich verder zal ontwikkelen!
Lees ook mijn post over ouder worden.
Hoe kijk jij aan tegen de zogenoemde empty nest fase?
Wat mooi! En wat fijn voor Piet en je man :)
Wauw dat is dan wel heel snel achter elkaar. Je hebt niet eens fatsoenlijk de tijd gehad aan het idee te wennen dat een van je kinderen uit huis is of de tweede en derde ging ook weg.
Nee, dat vond ik ook wel een beetje! Het ging ineens wel heel hard en veel tegelijk!
Mooi persoonlijk geschreven.
Andere, ook goede dingen, zullen er voor in de plaats komen, bij veranderingen in je persoonlijk leven en gezin, dat is mijn motto en ervaring van de afgelopen jaren!!
Dit is de levenservaring die je op doet en je verrijkt en rijk maakt!
Mooi geschreven! Ik kan er zelf nog niet over meepraten. Mijn ukkie is nog maar 1 jaar!
Mijn middelste van toen 6 vroeg aan mij wat ik ervan zou vinden als hij al op zichzelf ging wonen…hij kon al een ei bakken en alleen in een vliegtuig de wereld rond had hij ook al gedaan. Gelukkig wist hij nog niet hoe de wasmachine werkte.
Leuke blog. Ik heb geen kinderen maar ik ben erg benieuwd naar de verdere ontwikkelingen. Ik denk dat ouders vaak later het gemis van hun kind voelen.
Ik heb maar twee kinderen, maar wel met een heel groot leeftijdsverschil.
Toen de oudste uit huis ging, bleef er een puber over en daar had ik nog altijd mijn handen mee vol. De jongste is nog steeds inwonend op dit moment, maar aangezien mijn ex-man na 38 jaar het huis verliet, voelt het soms toch heel erg leeg aan. O.a. het koken, zoals je zelf schreef is niet makkelijk. Uit gewoonte blijf ik steeds veel te veel klaarmaken.
Ik kan me goed voorstellen dat het leeg aanvoelt! Ik heb dat gevoel al als mijn zoon van 14 voor 2 dagen op schoolreisje gaat! Haha
Ik begrijp dat het gek voelt, al moet ik zelf nog kinderen krijgen maar lijkt me lastig. Maar je gaat een nieuwe fase in en die zal ook weer heel fijn zijn!
Wat een mooie bespiegelingen. Ik kan me voorstellen dat je dit moment hebt gevreesd, maar er ook naar uit hebt gekeken.
Nu ga je inderdaad jezelf opnieuw uitvinden. De boel herijken. Wat mooi dat jongste zoon nu wat meer in het licht mag staan.
Moest glimlachen bij vervelende mug :-)