Death cleaning: opruimen voor je doodgaat
Toen de ouders en schoonouders van de Zweedse Margareta Magnusson stierven, was dat natuurlijk verdrietig. Maar het was ook nog wat anders, namelijk een heleboel werk. Want ze moest na hun overlijden al hun spullen opruimen.
Zelf wil Margareta Magnusson dat anders aanpakken. In haar boek Döstädning, in het Engels vertaald als Death cleaning pleit ze er voor dat je zélf je zooi goed opruimt voordat je dood gaat, zodat je je nabestaanden niet met de klus van je huis opruimen opzadelt.
Döstädning: opruimen met de Zweedse slag
In Nederland kreeg haar boek de titel Opruimen voor je doodgaat. Het boek is verhalend geschreven, en is een combinatie van de ervaringen van Margareta en praktische tips om op te ruimen. Het leest heel prettig en sfeervol. Margareta klinkt als een wijze vrouw vind ik.
Citaat uit het boek:
'Opruimen voordat je zelf doodgaat kan heel moeilijk zijn. Je bent immers nog niet dood... Maar je kunt in elk geval vast beginnen met opruimen.'
10 Citaten uit Opruimen voor je doodgaat
- Opruimen voor de dood heeft niets te maken met afstoffen of dweilen, het gaat om een blijvende manier van organiseren die je alledaagse leven vergemakkelijkt.
- Denk niet dat iemand tijd zal willen of kunnen maken om te doen wat jij zelf eerder hebt nagelaten, hoe dol ze ook op je zijn. Zadel hen niet met die last op. Wanorde leidt er toe dat je dierbaren hun tijd verdoen. Ze zijn niet blij als ze voor jou moeten gaan ordenen. Iemand die je dierbaar is erg graag iets moois van je. Maar niet alles.
- Hoe intensiever je opruimt, hoe minder tijd het kost.
- Begin in de kelder of op zolder.
- Het is niet de bedoeling om spullen weg te doen die ons leven veraangenamen of vergemakkelijken. Maar als je niet meer kunt bijhouden wat je allemaal hebt, dan weet je dat je te veel hebt.
- Het leven wordt veel plezieriger en gemakkelijker als we ons ontdoen van alles wat overbodig is.
- Rangschik je spullen in categorieën.
- Georganiseerd wil zeggen: alles heeft zijn eigen plaats.
- Zorg dat je een tas bij je hebt als je het huis schoonmaakt of draag een schort met een grote zak. Doe daar alles wat niet ligt waar het hoort in de zak of schortzak.
- Zoeken naar iets dat je kwijt bent is geen effectieve tijdsbesteding
Wat als jouw ouders een heleboel spullen hebben?
Het huis van mijn schoonvader (1930) is tot aan de nok gevuld met spullen. Als hij ooit komt te overlijden dan wordt het een enorme klus om zijn huis op te ruimen. Mijn moeder (1946) daarentegen heeft zelf al heel veel opgeruimd. Onbewust heeft ze Margareta's advies opgevolgd: ze wil mijn zusjes en mij later niet opzadelen met een boel spullen. Daarom deed ze zelf al veel weg.
Maar wat als je dus ouders hebt met heel veel spullen? Margareta Magnusson adviseert in Opruimen voor je doodgaat om op bezoek te gaan en vriendelijk te vragen:
'Jullie hebben zoveel mooie spullen. Hebben jullie er wel eens over nagedacht wat je daar later mee wilt doen?'
Met andere woorden: ze adviseert om het bespreekbaar te maken.
Margareta Magnusson vertelt
In onderstaand filmpje van ongeveer 3 minuten vertelt Margareta Magnusson over haar visie op opruimen voordat je dood gaat. De belangrijkste vraag daarbij is: 'Who's going to take care of all this crap?'
Opruimen voor je doodgaat: samengevat
Het belangrijkste doel van opruimen voor je doodgaat is alvast je eigen rommel opruimen. Zo voorkom je dat je familie, of vrienden dagenlang bezig zijn om je huis uit te mesten. Bovendien zorgt het er voor dat je prettiger en rustiger leeft als je je spullen op orde hebt.
Opruimen voor je doodgaat is een sfeervol en prettig boekje, dat je zo uit hebt. Qua stijl lijkt het wel wat op Opgeruimd van Marie Kondo. Ook zij combineert persoonlijke verhalen met praktische tips. Hoewel Kondo wel praktischer is dan Margareta Magnusson.
Lees ook mijn post met opruimtips en Tijdschriften opruimen!
Als je ouders hebt met veel spullen zou Opruimen voor je doodgaat wellicht een leuk cadeautje zijn en een stille hint ; )
Praktische informatie over Opruimen voor je doodgaat
De eerste 16 pagina's van het boek Opruimen voor je doodgaat kun je gratis online lezen. Maar je kunt het boek natuurlijk ook kopen. Bij bol.com kost Opruimen voor je dood gaat 14,99.
Lees ook mijn post Boeken opruimen.
Leestip
Wat vind jij van het idee van opruimen voor je doodgaat? Heb jij ouders met een heleboel spullen en zie je de bui al hangen?
Ik had al eens van het boekje gehoord, vond het wat gekke titel. Maar de inhoud spreekt mij enorm aan. Teveel spullen maakt mij enorm onrustig. Nu nog duidelijk maken aan de kids???? . Misschien een ideetje voor de ijverige schrijvers onder ons: Opruimen voordat je begint.
.
Hmmmm, het lijkt op het "normale" ontspullen waar op dit moment al een heleboel mensen mee bezig zijn. Ook ik, en de tips zijn ook niet wezenlijk anders.
Het bespreekbaar maken bij de ouders vind ik wel een goed idee, maar om dan maar het boekje cadeau te geven? Opruimen voor je doodgaat is nu niet een boekje wat ik cadeau zou willen krijgen van mijn kinderen als ik bijvoorbeeld 70 zou zijn..... Krijg er een beetje een gevoel bij van: Schiet nu maar eens een beetje op (met doodgaan).....
Tsja.....mijn mening. Je vroeg er om :)
LOL. Zo'n boekje kan inderdaad verkeerd vallen denk ik : )
Ik zie het toch liever als 'gewoon opruimen', dan 'opruimen voordat je doodgaat'. Vind de titel een beetje gek ;)
Ik zou zo’n boekje echt niet aan mijn ouders geven om redenen die Carla ook al schrijft. Het is eerder iets dat mensen voor zichzelf zouden kunnen kopen.
Mijn ouders zijn al aan het opruimen en vragen dan eerst of iemand het nodig heeft voordat het weg gaat. Mijn schoonmoeder had ook al het eea opgeruimd. Vlak voor de grote opruiming omdat ze naar een aanleunwoning zou gaan, overleed ze. Het was een hele klus voor haar kinderen om het huis leeg te ruimen en uit te zoeken. Ik denk dat het maar goed was dat ze het niet zelf gedaan heeft. Er was veel rommel, maar het waren wel haar rommeltjes. En die gaven haar troost.
Mijn schoonmoeder had haar uitvaart tot in de puntjes geregeld en dat was heel fijn voor de kinderen. Zo kon de uitvaart geregeld worden zoals zij het gewild had. Ook alle adressen voor genodigden stonden er in. De uitvaartdienst met liederen en gebeden was al klaar.
Daar heb ik het met mijn ouders wel over gehad. Mijn moeder stond daar meer voor open dan mijn vader. Zij hebben het dus nog niet geregeld en weten ook nog niet wat ze willen.
Mijn man en ik weten wel van elkaar hoe we het willen. Maar voorlopig regel ik dat nog niet. Ik hoop daar nog genoeg tijd voor te hebben. Spullen uitzoeken en opruimen daar ben ik dan wel mee bezig. En we hebben een testament.
Mijn moeder is nog niet overleden maar verhuisde een paar jaar geleden van een zeer groot tot de nok gevuld huis met bijkomend nog een magazijn en werkplaats vol verouderde elektrische toestellen, installatiemateriaal en machines naar een klein appartementje met één slaapkamer.
Mijn man en ik hebben ongeveer vier maanden aan een stuk elke vrije dag opgeofferd om huis, magazijn en atelier leeg te maken vooraleer het huis te koop kon gesteld worden.
Mijn ouders waren zelfstandig en hadden een eigen zaak. Toen mijn vader 25 jaar geleden plots overleed, werd de zaak stopgezet en bleef mijn moeder achter met een hele voorraad. Wij hadden toen al voorgesteld om magazijn en atelier leeg te maken maar daar wou ons ma niets van horen want al dat gerief was van mijn vader en ze kon/wou er geen afscheid van nemen.
Het huis zelf stond vol met meubels en alle kasten zaten overvol met reserve linnengoed, lakens, handdoeken, allerhande serviezen die ze na het overlijden van familie kreeg nooit gebruikte maar niet wilde wegdoen,.....
Mijn moeder is een echte verzamelaar en al wat ze denkt ooit nog te kunnen gebruiken, bewaarde ze.
Mijn man en ik hebben tegen elkaar gezegd dat, wij er zeker voor gaan zorgen dat wij onze kinderen later niet met hetzelfde probleem opzadelen zoals ons ma deed door niets te kunnen weggooien en van alles en nog wat bij te houden. Neen, ik wil onze kinderen niet het werk en de kosten aandoen om later van onze rommel af te raken.....
Jullie stonden voor een enorme klus Liesbeth als ik dat zo lees. Ik kan me goed voorstellen dat je denkt: 'Dat wil ik mijn kinderen niet ook aandoen.'
Ik zou het boek niet zo snel cadeau geven, maar ik kan me wel voorstellen dat het voor kinderen een enorme klus is als het huis van je ouders zo vol staat met spullen. Mijn ouders hebben ook veel spullen, maar ik snap dat ze daar nu (nog) geen afstand van doen.
Mijn vader is helaas 12 jaar geleden overleden, hij was echt een verzamelaar van kranten, tijdschriften en een heel erg veel boeken. Ik had er inderdaad een hele dikke kluif aan om het huis leeg te halen en ben hier echt wel een dikke maand mee bezig geweest. Ik zag het niet als een last, eerder dit is het laatste wat ik voor hem kon doen.
Van het boek heb ik nog nooit gehoord, zou het ook niet cadeau geven.
Wat mooi dat je het opruimen van het huis van je vader zo positief kon ervaren! Ik kan me voorstellen dat het ook een stuk verwerking kan zijn.
Ja denk dat het goed is voor het verwerken van het verlies van je ouders wat we helaas allemaal mee te maken krijgt.
Het grappige is dat mijn beide opa's en oma's dit al jaren doen. Ze geven en gooien van alles weg, kopen nieuwere meubels 'want dan hebben jullie er straks geen gedoe mee, kan het verkocht of weggegeven worden'. Toen een dierbare van 37 ziek werd, ging ze ook opruimen. Zo stonden er zakken vol kleding die naar een tweedehands winkel gingen, gaf ze haar dierbare bezittingen weg aan wie zij dat wilde en kocht ze mooie kado's voor haar dochters als herinnering aan haar. Ik vind het enerzijds treurig, maar het idee dat degene die doodgaat dit zelf nog kon doen is erg mooi en waardevol.
Ook wel bijzonder dat die 37-jarige zich zo ging ontdoen van haar aardse bezittingen eigenlijk!
Ik snap dit wel en ik moet er eigenlijk ook niet aan denken om alles van mijn overleden ouders (of dierbaren) op te ruimen.
Vroeger ging je als oudere naar een bejaarden of verzorgingshuis, Dat betekende ook opruimen en kleiner wonen. Dat was achteraf gezien best praktisch. Toen oma dood was verhuisde mijn opa naar een gelijkvloers flatje. We hebben vier maanden zijn huis,schuur, garage en bijgebouwtjes opgeruimd.
Voor mezelf staat in mijn wensen bij overlijden een bedrijf genoemd die het voor de nabestaanden kan uitvoeren, het "loon" heb ik ook apart gezet. Je kan afspreken dat ze het huis veegschoon opleveren, de van tevoren afgesproken spullen en papieren voor je apart houden.
Toevallig ben ik daar de laatste tijd mee bezig en dan vooral heel persoonlijke documenten uit te zoeken, zowel op papier als op de externe harde schijf van de computer.
De afgelopen 2 jaar ben ik 2x verhuisd en is al heel veel weggedaan, al dan niet naar de stort of kringloop.
Ik wil alleen nog maar overhouden, wat ik echt gebruik en ja, het is soms wel moeilijk om hup, weg te gooien of weg te doen, maar ook een soort terugblik op mijn leven.
Het is allemaal verleden tijd en het kan wat somber klinken, maar het is gewoon een feit, dat ik de laatste levensfase heb bereikt en wanneer het eindpunt is...?
Het is prettig om zelf alles uitgezocht te hebben en wat overblijft, kan of weggegooid worden of verkocht, kringloop, whatever...
Hoe meer je aan het opruimen slaat, hoe minder moeilijk het wordt, want ik weet wel, dat het de eerste verhuizing van 3 jaar geleden pijnlijk voelde om zoveel dierbare spullen weg te doen, maar het moest.
Zelf begin ik het als helend te voelen om afstand te doen van mijn "vorige" leven.
Nog plannen genoeg en volgende week begin ik met interessant vrijwilligerswerk, maar alles zelf opruimen en doorspitten kan ik wel aanbevelen!
Groetjes Lily
Goed om te lezen dat het wegdoen van spullen makkelijker wordt Lily.
En wat leuk dat je interessant vrijwilligerswerk gaat doen. Mag ik vragen wat je precies gaat doen? Ik wens je in ieder geval alvast veel plezier!
We hebben dit in november in het huis van mijn schoonvader gedaan toen hij op cruise was. Hij leeft al 8 jaar op reserve tijd, na een hersenbloeding met een overlevingskans van 2 - 5 %. Het enige waar hij last van begint te krijgen is verminderde motoriek, maar dat is ook weer niet gek op 76 jarige leeftijd. We hopen nog jaren met hem samen te zijn, maar voor puinruimen was het wel een geschikt moment.
Dat is een mooi moment inderdaad. Zo had je schoonvader er ook geen last van.
Krijg een beetje kriebels van de titel...
Het idee erachter is wel heel goed bedacht..
Het scheelt inderdaad een hele hoop voor de nabestaanden, in plaats van bezig zijn met opruimen enzo is er meer tijd om dingen goed te verwerken.
Ja, hoewel je door op te ruimen denk ik ook kunt verwerken.
Echt nog nooit over nagedacht. Ik hoop mijn ouders en schoonouders nog een tijdje bij me te houden. Ik denk ook niet dat ik ze de tip zal geven. Ergens vind ik het ook een reis die je maakt door hun spullen/leven. Ik denk dat je dingen tegenkomt die je niet had verwacht, die ze misschien zelf zijn vergeten. Ik snap wel dat veel mensen er geen tijd voor hebben, maar ik vind het prima.
Mooi gezegd Marlies: 'een reis door hun spullen/leven'. Op die manier is het ook nog eens een waardevolle ervaring vind ik.
Ik heb het boek gelezen en vond het prachtig. Mijn ouders zijn beiden heel jong overleden, mijn vader was hertrouwd, zijn 2e vrouw heeft alles opgeruimd zonder ons , dus dat was gemakkelijk laten we maar zeggen. Mijn moeder had weinig en dat hebben wij als kinderen samen verdeeld en opgeruimd. Ik ben 2 jaar geleden al begonnen met opruimen, en dat voelt heel goed. Alleen de spullen bewaren die je echt gebruikt en nodig hebt, kan ik echt aanraden !
Goed onderwerp. Mijn schoonmoeder bijvoorbeeld doet dat al. Maar mijn moeder... hm. Het boek geven is in haar geval geen stille hint! (We praten er ook wel over) Ik denk dan maar aan andere mensen die al eeuwen met deze dingen omgaan. Ik zou niet de eerste zijn die dat moeilijk vind. Wel probeer ik mijn eigen administratie overzichtelijk te houden. ????
Een leuk bericht heb je geschreven!
Toen mijn moeder naar een verzorgingshuis ging en haar huis leeggeruimd moest worden, ben ik maandenlang bezig geweest om alles leeg te halen en alles van waarde om opnieuw te gebruiken te selecteren.
Zakken met breiwol naar een buurtcentrum.
Zo'n honderd dozen oud papier (mijn moeder bewaarde oude kranten en jaargangen van tijdschriften),
zakken vol met kleding (onder anderen kleding van mijn oma en mijn vader, beiden al jarenlang dood).
Gelukkig was het een hypotheekvrij koophuis en was de noodzaak om zo snel mogelijk op te ruimen niet aanwezig, maar het was een enorme klus! Uiteindelijk hebben we twee containers laten komen en daar alles in gegooid wat de kringloop niet wilde hebben en we zelf ook niet wilden hebben.
Ik ben nu 65 jaar en ik ben sinds ongeveer een jaar aan het opruimen:
- wat wil ik houden?
- wat kan naar de kringloop?
- wat kan naar het oud papier/vuilstort/textiel-inzamelpunt?
Maandenlang opruimen! Dat is niet niks Zuinigaan. Was het al met al een positieve ervaring?
Die maanden dat ik bezig was, dat was wel naast 4 werkdagen per week en naast de zorg voor mijn dochters die toen 20 en 17 jaar oud waren. Ik was alleenstaande ouder, het huishouden kwam op mij neer, dus dat opruimen was voornamelijk op de vrijdag en ook wel in het weekend.
Het draait dus allemaal organiseren! Toch gek om er op die manier over na te denken!
De manier van denken vind ik interessant, alleen zou ik het nooit aan iemand geven. Top artikel weer!
Echter vind niet iedereen dat er moet worden opgeruimd voordat de dood intreedt. Sommigen vinden het wel allemaal wel best.
Dat is zeker waar. Maar volgens de schrijfster zadelen die mensen hun nabestaanden daardoor met een boel werk op.
Ah nee, dit hoef ik niet te lezen. Vind het naar....
Als je veel hebt verzameld, dan zadel je je nabestaanden met veel werk op!
Als je denkt dat je nabestaanden dat wel prima vinden, en met liefde je spulletjes weggooien, dan hoef je er verder niets mee te doen.
Dood gaan accepteren als een feit dat onherroepelijk hoort bij het leven geeft veel rust. Dat straalt zij ook echt uit vind ik.
Ik zou mijn kinderen ook niet willen opzadelen van mijn meuk. Het hebben van zo veel spullen maakt je zo onmobiel als je naar een huis met minder onderhoud wil verhuizen. Ik zou het ook heel onaangenaam vinden als mijn kinderen door alle meuk van vele decennia heen zouden moeten graven als ik dood ga.
Het idee vind ik geweldig. Maar sommige mensen kunnen echt niet opruimen. Die komen altijd met 'zonde' of 'wat als' en zijn zelfs door zo'n boek niet te overtuigen.
Ik snap het concept, maar krijg er wel de kriebels van. Dit is niet een boek wat ik cadeau zou willen geven of krijgen als 70 / 80-jarige. Zo van Hey, ga es dood joh. Duurt lang
LOL. Als je het boek interpreteert als een verzoek om eens dood te gaan is het inderdaad niet leuk om te krijgen : )
Als je veel hebt verzameld, dan zadel je je nabestaanden met veel werk op!
Als je denkt dat je nabestaanden dat wel prima vinden, en met liefde je spulletjes weggooien, dan hoef je er verder niets mee te doen.
Foutje, ik had dit commentaar al elders geplaatst!
De titel klinkt gelijk zo heftig, als in dat je daar toch helemaal niet aan wilt denken. Maar ik denk dat als je eenmaal ouder wordt, je toch vanzelf wel meer gaat opruimen en je huis organiseren. Leuk concept heeft het boek dus wel!
Heel belangrijk onderwerp, dus erg bedankt voor het delen! Misschien maar eens cadeau doen aan mijn ouders ;)
Dat zullen je ouders leuk vinden Lorenzo. Of niet natuurlijk : )
ontspullen vind ik prima, maar het idee dat je dat doet om je nabestaanden te ontlasten, daar krijg ik eerlijk gezegd de kriebels van.
Zo interessant! Ga er nu pas over nadenken, hopelijk hebben mijn ouders nog een tijdje maar mijn vader bijvoorbeeld die heeft zo ongelofelijk veel zooi, dat wil je niet weten :P Allemaal op zolder, dus ik ga hem er ook maar eens op aanspreken ;).
Ik weet niet zo goed wat ik er van vind eigenlijk. Krijg er een beetje een vervelend gevoel bij.
Momenteel ben ik daar nog niet echt mee bezig! Lijkt me wel een zwaar onderwerp! Goed dat dit ook eens aan bod komt.
Goh ja als ik het huis van mijn oma zie, dan is dat inderdaad een HELE grote job! Wel goed dat ze hier over schrijft, maar lijkt me ook wel moeilijk om je daar aan te zetten als je al wat ouder bent!
Momenteel ruimen mijn zussen en ik het huis van mijn vader op. Een hele klus en ook zorgt het voor diverse verhuisdozen die ik weer mee neem naar mijn huis, waar ik er eigenlijk ook geen plek voor heb, maar sommige dingen kun je gewoon niet weggooien
Dit boek raakt een gevoelige snaar bij een 70 jarige weduwe zoals ik. Mocht een van mijn kinderen me dit cadeau geven dan zou ik het niet in dankbaarheid aannemen. De dood van mijn man was een donderslag bij heldere hemel. Dit verlies houdt ook een zeker verlies van mijn identiteit in. We waren een goed stel.
Mijn volwassen kinderen mogen het goed menen, maar hun voorstel dat ik kleiner zou gaan kunnen wonen viel bij mij niet in goede aarde. Het huis is waar we gelukkig waren en onze kinderen grootbrachten (en ook heel wat geld en tijd uitgaven aan onderhoud en verbeteringen). Dat huis, zowel als man en kinderen, is ook een stuk identiteit. Bovendien is het een verzamelpunt voor ons allen.
Mijn oudste dochter woont in het buitenland en het is belangrijk dat ze hier zo lang mogelijk een stekje heeft voor haarzelf en haar gezin. Van mijn moeder erfde ik meubels en speelgoed die mijn Opa (meester timmerman) nog met de hand heeft gemaakt. Wie van de kinderen zou er op haar of zijn beurt zuinig op zijn?
Een testament heb ik, paperassen worden netjes bijgehouden, vaste lasten worden automatisch betaald. De kelder zal ik opruimen (restanten van diverse karweitjes, kladjes verf), versleten ondergoed en linnengoed kunnen ook vast weg, maar ik begin vast te lopen bij de persooonlijke effecten van wijlen man man. Kleren geef ik langzamerhand weg, maar ik kan er niet toe komen om zijn geliefde boeken af te staan. Hier wint het hart het van het gezond verstand en ook van "Opruimen voor je doodgaat".
Wat een mooie mail. Dank u wel dat u dat zo open met ons deelt. Ik vind het ook heel mooi wat u zegt over dat speelgoed dat uw opa maakte. Dat lijken mij nou wel mooie dingen om te bewaren :-). En ook die herinneringen aan een thuis. Al ben ik zelf blij dat mijn ouderlijk huis al jaren geleden verkocht is, niet elke situatie is hetzelfde. Ik wens u sterkte met het gemis van uw man en ik hoop dat u met veel plezier in uw huis kunt blijven wonen.
Mooi gezegd Jascha!
Bovenstaand wordt er al iets en integer over geschreven.
Kijk, en ik doel niet op, dat we dozen met plastic bakjes en zakjes, tijdschriften, oude kranten moeten ruimen, hoewel dit zelfs helpzaam kan zijn, vaak was dit je ouder, je tante, je ziet hen nog lopen, weet wat en hoe ze in dit bakje deed, of de krant, hoe ze die vouwde en altijd op dat ene tafeltje legde........
Misschien is het, wanneer je dat ziet ontstaan bij ouders, je ze hulp moet bieden bij leven... ze kunnen het niet meer, overzien het vaak niet meer!
Ontspullen is van deze tijd, mi voornl voor de jongere generatie.
Men hecht minder waarde aan spullen, komen er zelf in om, men kan veel kopen, dat was andere generaties anders.
Spullen met een geschiedenis, soms met de hand gemaakt, spullen met een verhaal, hoe mooi wanneer je dit overdraagt, zij hebben die persoon vaak ook jarenlang omringt, ik weet men hecht er vaak minder waarde aan.........
Je beschrijft het al mooi, het verschil in leeftijd van je eigen moeder en schoonvader, bijna een generatie.
Dan, de een kan makkelijker opruimen dan de ander, de ene persoon is geordender dan de ander!
Daarbij, spullen van een ander is zo anders, dan dingen die je zelf in je leven gekregen, geeerfd etc,hebt.
Vaak zit aan spullen een emotionele waarde, zit er een verhaal aan vast, dat maakt opruimen moeilijker.
Of zoals ik onlangs ergens las, bij niet opruimen hoef je ook geen keuzes te maken, zolders vol uitgestelde beslissingen.
Mijn eerste man is overleden en ik heb diverse malen pijnlijk ervaren wat blijft er nu daadwerkelijk van iemand over, het merendeel past in een doosje.
Nogmaals het op/ leegruimen van het huis van ouders of fam hoeft niet per definitie vervelend te zijn!
Hoe je het ervaart heeft veel te maken met de relatie die je met diegene had en kan ook wat over jou zeggen.
Een interessante observatie dat het fenomeen 'ontspullen' iets is van de jongere generatie. Ergens is het eigenlijk best decadent.
En je hebt helemaal gelijk dat de een makkelijker opruimt dan de andere.
Mijn moede-opgelet ik heb veel respect voor haar-is een grote verzamelaar. Gezien ik intens met de logistiek rond bouw zorgwoning in mijn tuin bezig was, had ik haar aangegeven anderhalf j voor de verhuis stilaan te beginnen selecteren of hulp in te roepen. Als alleenstaande moeder kon ik er dat onmogelijk bijnemen. ( de zorgwoning was voorzien van nieuwe salon, bedden enz). De dag van de verhuis zag ik dat er enkel decoratie klaar stond, een hele gang vol! Een vriendin van me wilde vb haar stoeltjes, ik had dat voorgesteld gezien ze toch nieuwe had. Ze wilde ze niet geven en zou alles meegenomen hebben. De eerste paar keren dag we serieuze woorden hadden. Ruzie wanneer ik aangaf dat ze niet alles kon meenemen. Verschrikkelijk was het. Op den duur een firma laten komen die inboedels leegmaken, het moest leeg voor de verkoop.
Dat moet zeker moeilijk voor je geweest zijn Loes! Het lijkt me een heel lastige situatie.