Zoals vogels vliegen: 2 zusjes over hun leven na MH17
Last updated on July 24th, 2023 at 10:54 am
Het boek Zoals vogels vliegen gaat over Mirjam en Sandra Ploeg.
Op 17 juli 2014 stapten hun ouders, broer en pleegbroertje op het vliegtuig.
En dat vliegtuig had nummer MH17…
Het is een boek over rouw.
Mirjam en Sandra Ploeg verloren hun ouders, broer en pleegbroertje in de MH17
Mirjam en Sandra zijn onderweg naar Zutphen om daar een kastje op te halen dat ze vonden op marktplaats als ze het nieuws horen dat er een vliegtuig is neergestort.
Hoe is het als zoiets in je leven gebeurt?
Hoe houd je jezelf staande, en hoe ga je verder?
Het verhaal van Mirjam en Sandra Ploeg is hún persoonlijke verhaal. Hun ervaringen en belevingen zijn niet van toepassing op alle nabestaanden van de MH17. Anderzijds is hun beleving ook weer niet uniek. Zoals vogels vliegen laat zien dat verdriet om dierbaren vele gezichten kent.
Er is geen ‘goed’ of ‘fout’ rouwen
Op de achterkant van Zoals vogels vliegen staat geschreven dat je niet goed of fout kunt rouwen. Probeer je daarom als buitenstaander te onthouden van een oordeel over hoe iemand met verlies omgaat, want dat is voor iedereen weer anders. Zo kregen Mirjam en Sandra Ploeg nog wel eens de boodschap dat ze erg koel en zakelijk waren. ‘De klap komt nog wel,’ beloofden mensen dan….
Over Zoals vogels vliegen
Zoals vogels vliegen wordt verteld door de schrijfster Els Quagebeur. Zij sprak uitgebreid met de twee zussen, en tekende hun ervaringen op. Helaas is Els Quagebeur zelf ook nadrukkelijk aanwezig in het boek, en dat vond ik eerlijk gezegd irritant. Ik zat helemaal niet te wachten op haar observaties en persoonlijke ontboezemingen. Ik snap dan ook niet zo goed waarom ze voor deze vorm koos. Bij Louis Theroux werkt het, maar in dit boek niet.
En waarom staat zij met de zusjes op de foto op de achterkant?!
Wat mij bijbleef uit Zoals vogels vliegen
- Wat me erg aansprak was de veerkracht en positieve houding van de zusjes Ploeg. Ja ze hebben veel verdriet en rouwen om hun ouders, maar ze zijn geen slachtoffers. Ze zetten hun schouders eronder en maken er wat van.
- De nabestaanden van de M17 werden goed verzorgd door de regering. Ze kregen hele luxe maaltijden tijdens bijeenkomsten voor nabestaanden. Toen de maaltijden later simpeler werden, waren sommige nabestaanden hier woedend over.
- De ‘leedhiërachie’. Onder de nabestaanden van de MH17 is er sprake van een leedhiërarchie. ‘Hoe hoger op de ladder, eerstelijns bloedband, een lang huwelijk, meerdere mensen verloren, hoe meer recht je hebt om lang te treuren.’
- Zelfs als je zoiets ergs meemaakt, blijft het leven de moeite waard!
Mijn conclusie over Zoals vogels vliegen
Zoals vogels vliegen gaat over twee heel gewone Nederlandse meisjes. Hun leven is dat feitelijk ook, behalve dan dat ze hun ouders verloren door de MH17. Doordat ze hiermee te maken kregen is hun verhaal bijzonder geworden en lezenswaardig. Je krijgt als kijker een kijkje in het leven van twee nabestaanden van de MH17 en hoe zij alles hebben beleefd.
Maar bovenal krijg je de boodschap dat er leven is na de dood!
En dat is een fijne boodschap!
Verder vond ik het geen geweldig boek.
Praktische informatie over Zoals vogels vliegen
Zoals vogels vliegen is voor 20,99 te koop bij bol.com
Leestip
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Voor die prijs zou ik het zeker niet kopen. Verdriet is voor iedereen persoonlijk. Het verwerken ook.
Love as always
dimario
Mooi dat deze zussen hun verhaal hebben laten schrijven. En inderdaad: er is geen goed of fout. Ik kan me niet voorstellen hoe heftig het moet zijn om zoiets mee te maken.
Dood en rouw is voor iedereen anders. Maar hoe dan krijgen we er allemaal mee te maken. En toch, je moet weer verder met je leven.
Ik kan me voorstellen dat van je af schrijven in de vorm van een boek ook erg goed werkt.
Iedereen heeft zijn eigen manier om met verlies om te gaan. Ik vind dat heel persoonlijk en sta er niet op te wachten hoe anderen dat doen.
Deze wil ik heel graag lezen! Lijkt me echt een bijzonder boek. Ik zie nog die kolonne lijkwagens rijden…
Ja, dat was een indrukwekkend gezicht inderdaad.
Het zal je maar gebeuren. Ik moet er niet aan denken. Jammer dat de schrijfster haar stempel zo op het boek drukt (denk ik).
Lijkt mij een indrukwekkend boek. ‘Mooi’ dat dit verhaal op papier is gezet.