Op kamers: toen en nu
Last updated on December 4th, 2022 at 02:25 pm
Toen ik op kamers ging vond ik dat erg spannend.
Van het buitengebied van de Achterhoek verhuisde ik naar de grote stad Utrecht.
En mijn buurman had me op onheilspellende toon gewaarschuwd:
‘De verslaafden liggen daar overal laveloos tegen de winkelpuien.’
Dus de eerste weken in Utrecht hield ik angstvallig mijn tas tegen mijn lichaam geklemd, want ik verwachtte elk moment gewelddadig beroofd te worden. Ondertussen vroeg ik me af waar al die verslaafden dan toch waren.
5 strubbelingen toen ik op kamers ging
- Ik kon maar niet de bus vinden die mij naar mijn nieuwe kamer zou brengen! Het was nummer 11, maar alle bussen die ik zag hadden nummers hoger dan 20. wist ik veel dat je in Utrecht streekbussen en stádsbussen hebt! In de Achterhoek heb je alleen maar streekbussen… Geen wonder dat ik tussen de streekbussen, de stadsbus naar mijn kamer niet kon vinden.
- Verder herinner ik me dat ik me wilde inschrijven bij het stadhuis van Utrecht en ook dat niet kon vinden. Bedeesd vroeg ik een voorbijganger: ‘Waar is hier het gemeentehuis?’ Waarop die honend lachte: ‘Dat is het stádshuis!’
- Toen de postbode op een dag een pakketje kwam afgeven, wilde ik hem meteen even een postkaart meegeven om op de post te doen. Onze postbode op het platteland nam namelijk altijd onze post mee, aangezien er geen brievenbus in de buurt was. De beste man keek me aan of ik gek was en zei venijnig: ‘Die mot je zelf op de bus doen!’
- Verdwalen! Mijn man mag het graag tegen me zeggen: ‘Als jij een duif was, dan draaiden ze je meteen de nek om.’ Want ik heb totaal geen richtingsgevoel. Maar doordat ik voortdurend verdwaalde leerde ik wel de stad goed kennen : ) Want ik kwam nog eens ergens, ook al was dat dan niet de bedoeling.
- Heimwee. Ik heb best een tijdje geworsteld met heimwee. Ik miste vooral de Achterhoekse tongval die zo heel anders klinkt dan de Utrechtse. In plaats van een ‘deerntje’ was ik ineens een ‘wijffie’.
Dat zijn zo van die strubbelingen waar je als groentje van het platteland in de grote stad tegenaan loopt : ) Gelukkig liep ik in het tweede jaar van mijn studie tegen mijn huidige man aan, en vanaf toen voelde ik me prima thuis in Utrecht.
Kamer zoeken in 1988: de krant
Toen ik op kamers ging zochten mijn ouders en ik in de krant naar aangeboden kamers. Marktplaats bestond destijds helaas nog niet. Omdat ik nogal bleu was, leek het mijn ouders een goed idee dat ik ‘bij mensen’ in huis zou komen. Dus bekeek ik een kamer in Den Dolder bij een oudere dame. En een studentenhuis in Bunnik. Uiteindelijk vond ik een (zolder)kamer bij de familie Wolf in Utrecht. Maar heel lang heb ik daar niet gewoond. Na driekwart jaar verhuisde ik naar een studentenflat, wat toch een stuk fijner was!
Kamer zoeken in 2016
Inmiddels heb ik kinderen in de leeftijden van onder andere 19 en 21! En nu zijn zíj degenen die een kamer gaan zoeken. Mijn oudste zoon reist nu elke dag van de Achterhoek naar de Bilt. Dat is voor zijn stage prima, maar hij heeft al aangegeven dat als hij daar een baan kan vinden hij op kamers gaat.
Mijn oudste dochter heeft al meerdere keren gezocht naar een kamer via marktplaats. Ze heeft zelfs een keer gereageerd op een advertentie op marktplaats voor een kamer in Enschede. Dat is toen niets geworden. Maar zo nu en dan neuzen we graag samen op marktplaats rond om het aanbod te bekijken. Haar plan is om volgend jaar het ouderlijk huis te verlaten, want dan heeft ze hopelijk haar vertaalopopleiding Engels afgerond.
Wat me opvalt als ik hun mogelijkheden vergelijk met die van mij, dan is het dat de komst van marktplaats op kamers gaan makkelijker heeft gemaakt.
Want niet alleen kun je nu makkelijker een kamer zoeken, ook ligt er een wereld aan tweedehands spullen aan je voeten. Allemaal dankzij marktplaats.
Huisraad voor als je op kamers gaat
Mijn oudste zoon leeft nogal bij de dag, en plant weinig vooruit. Maar mijn oudste dochter doet iets wat blijkbaar een trend is geworden: ze is al bezig met haar uitzet : ) Dat wil zeggen dat ze her en der alvast huisraad koopt. Denk aan borden, bestek, snelkoker, kortom alles wat je nodig hebt om je eigen huishouden te runnen. Ze doet dat geleidelijk, om zo de kosten te spreiden wat ik een heel goed idee van haar vindt.
Want volgens het Nibud ben je voor een basis inventaris voor een eenpersoonshuishouden zo een slordige 7000 euro kwijt.
Hoewel mijn dochter daar volgens mij ver onder blijft, omdat ze slim is om veel tweedehands te kopen. Ook als het gaat om meubels bespaar je via de rubriek Huis en inrichting op marktplaats honderden euro’s!
Ben jij ‘op kamers’ gegaan? En hoe pakte je het aan wat betreft meubels en huisraad?
Ik schreef deze post in samenwerking met Marktplaats
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ik was net 18 toen ik ging studeren en ben meteen op kamers gegaan. De afstand was te groot om dagelijks vanuit Drenthe naar Eindhoven te reizen. Ik kwam in een gezellig studentenhuis terecht. Hoewel het fijn is om ook wat eigen spulletjes te hebben, deelden we de dingen voor de keuken. Voor mijn verjaardag had ik van alles gevraagd voor de uitzet. Het is dan handig om het in een bepaalde kleur te vragen om er toch een beetje een eenheid in te houden.
Als je kinderen op zoek gaan naar een kamer, raad ik ze aan om dat niet in augustus/september te doen. Dat zijn de momenten dat iedereen op zoek gaat. Vaak zijn er een paar maanden later veel meer kamers beschikbaar: van studenten die afgestudeerd zijn, (tijdelijke kamers) als ze op stage naar het buitenland gaan of wanneer de studie toch niet zo leuk blijkt te zijn als verwacht en de 1e-jaars weer thuis gaan wonen.
Nee, ik denk ook dat de huidige maanden niet zo geschikt zijn. Teveel mensen zijn dan op zoek denk ik.
Leuk om te lezen! Ik ging voor het eerst op kamers in Londen. Ik was 16 en ging daar stage lopen. Terug in Nederland ging ik niet meteen op kamers, maar wel redelijk snel. Ik liep een bemiddelingsbureau binnen. Ik had in mijn hoofd dat ik nú weg wilde en had er geen geduld voor om eerst advertenties af te gaan (inderdaad, niet op internet). 2 dagen later woonde ik op kamers in Nederland en ik vond het geweldig. Heerlijke tijd gehad.
Stoer om op je 16e echt op kamers te gaan in het buitenland! Fijn dat je zo makkelijk een kamer vond in Nederland daarna.
Met een volgepakte nissan micra heb ik mijzelf de eerste keer verhuist toen ik op kamers moest ivm mijn eindstage. Z’n 300 km verderop, helemaal naar België. Nog altijd blij dat ik toen geïnvesteerd heb in die auto, het gaf een stuk gemak zo ver van huis.
Via kamerverhuurtsites heb ik daar tot tweemaal toe een kamer gevonden van een Erasmusstudent die (net als mij) een buitenlandstage deed. Alle groot meubilair lieten ze staan en hoefde ik dus niet mee te nemen. Uitzet heb ik deels zelf gekocht en deels cadeau gevraagd. Ook wel dingen “verplicht” meegekregen vanuit huis, kon moeders na >20 jaar wat nieuws uitzoeken ;).
Qua uitzet had ik een basis en heb ik afhankelijk van wat nodig / handig bleek te zijn af en toe nog wat bijgekocht of vervangen. Zeker het eerste jaar had ik ook geen ruimte voor veel ‘luxe’ spullen.
Toen ik een jaar later in Nederland op kamers ging op een kamer die niet gemeubileerd was, heb ik een keer geshopt bij de Ikea voor grote meubels en die thuis laten bezorgen.
Ik moet wel glimlachen dat je moeder je verplicht haar spullen meegaf, zodat ze zelf wat nieuws kon kopen : )
Dat had ze slim bekeken.
Toen ik op kamers ging wonen in 1984 in een kleine studentenstad was het heel makkelijk om daar een kamer te vinden. Ik schreef me gewoon in bij de studentenhuisvesting en wachtte tot ik bericht van hen kreeg. Ik kreeg een zolderkamer die maar 100 gulden per maand kostte! De kamer was wel wat donker en ik moest gaan staan om door de dakramen naar buiten te kunnen kijken maar een kniesoor die daar op lette. Toen mijn dochter twee jaar geleden in Leiden op kamers wilde kostte het wel meer moeite om een kamer te vinden. Ze schreef zich in bij een soort studentenhuisvesting maar daar bleek ze pas over een jaar aan de beurt te komen. Op marktplaats hebben we niet gekeken (goede tip van jou), wel op andere websites, maar in studentenhuizen moet je vaak solliciteren op een kamer. Eerst gekeurd worden door de bestaande bewoners…. We vonden een kamer via een makelaar. Na een jaar hebben we haar verhuisd naar een grotere kamer. Op dit moment heeft ze via Facebook haar kamer gemeubileerd onderverhuurd omdat ze zelf een halfjaar in het buitenland gaat studeren…. Haar persoonlijke spulletjes moeten natuurlijk wel verhuisd worden. Ik vind het een heel gedoe… Maar voor haar is wel leuk natuurlijk.
100 euro per maand! Dat zijn nog eens fijne prijzen Alie : )
Ik geloof dat ik destijds 350,- per maand betaalde.
Dat solliciteren op een kamer en gekeud worden lijkt me best akelig!
Ik ben nooit op kamers gegaan. Toen ik uit het ouderlijk huis ging, was dat omdat ik bij mijn man – toen nog vriend – in te trekken. Hij woonde al op zichzelf, dus had al het nodige huisraad. Ik had zelf niet echt gespaard qua uitzet, wel het een en ander gekregen. Wat we verder nog mistte hebben we in de loop der tijd aangeschaft.
Via kamernet vond ik in 2013 een kamer in een studentenhuis in Eindhoven. Anders dan tijdens de kennismakingsavond werd gezegd, bleek het een saai huis te zijn waar niemand iets samen deed. Gelukkig leerde ik toen snel mijn vriend kennen.
Ik heb mezelf toen ook echt in het diepe gegooid (voor mijn gevoel). Ik kon het Brabantse taaltje niet verstaan. Ze hadden het over aanrijden/aangereden als ze van huis vertrokken, je begrijpt dat ik in het begin dan bezorgd was :’)
Ook moest ik de bus voortaan tegenhouden door mijn arm uit te steken, terwijl de bus in Den Haag bij elke halte gewoon stopt.
LOL! Ik snap je verwarring over dat aanrijden. Ik denk dan ook aan een ongeluk. Wat je zegt over de bus herken ik ook. Hier in de Achterhoek moet je ook zwaaien dat je mee wilt.
Ik ging na mijn au pair tijd, snel op mezelf wonen. Ik had helemaal niets.
Ik heb de eerste maanden de picknickset van mijn ouders gebruikt als servies. Al mijn geld was al op aan vloerbedekking en meubels ! :-)
Helaas had je in die tijd (1990) nog geen internet(marktplaats!)
Slimme oplossing Barbara, om de picknickset van je ouders als servies te gebruiken. Ik vind het inventief en creatief : )