Het is maar een scheiding
Een vriendin van me heeft te maken met een pijnlijke scheiding. Daarom leende ik in de bibliotheek het boek Het is maar een scheiding van Marlies Slegers. In de hoop dat ik haar dan misschien wat beter kan helpen.
Ik vond het een droevig stemmend boek.
Het is maar een scheiding: Van wij naar ik
Marlies Slegers is een schrijfster van maar liefst 35 kinderboeken, en schreef ook een aantal boeken voor ouders. Net als de schrijfster van het boek Ik nog wel van jou, werd Marlies compleet overvallen door de mededeling van haar man dat hij wilde scheiden na 27 jaar huwelijk.
Marlies schreef vervolgens over alles wat er er gebeurde en wat ze voelde. Dat resulteerde uiteindelijk in het boek Het is maar een scheiding. Marlies benadrukt dat Het is maar een scheiding geen zelfhulpboek is. ‘Daar zijn er al zoveel van,’ schrijft ze.
‘Ik ga je vertellen wat ik wel en niet heb gedaan, en misschien heb je daar wat aan.’
Oorzaak echtscheiding Marlies Slegers: midlifecrisis man
Het boek beslaat ongeveer twee jaar. Van de nazomer van 2016 tot en met de zomer van 2018. Marlies schrijft in Het is maar een scheiding over haar verdriet en haar wanhoop. Als ik haar goed begrijp ziet ze de midlife crisis van haar man als de oorzaak van de scheiding. In Het is maar een scheiding klinkt de midlife crisis bijna als een nare ziekte. Hij kan bij iedereen toeslaan, en als het je overkomt, maak dan je borst maar nat.
Want de persoon die je kende, kan onherkenbaar veranderen door een midlifecrisis.
Zo laat Marlies’ man Paul het ook als vader compleet afweten, en behandelt hij haar als oud vuil.
Veel lezen, en veel op stap
Marlies’ manier van omgaan met alle verdriet en onmacht is veel lezen over het onderwerp midlifecrisis en persoonlijke hulp zoeken bij therapeuten. Ook volgt ze cursussen, en doet ze onder andere mee aan familieopstellingen. Verder gaat ze veel op stap. Naar festivals, met vriendinnen naar het café, op vakantie etc.
Wat me het meest trof in dit boek was een uitspraak van een vriendin van Marlies, die een jaar verder is ‘in het proces’ dan Marlies.
Zij zegt dat je in het eerste jaar nog verdoofd bent, en dat het daardoor in het tweede jaar ineens nog veel pijnlijker kan zijn.
Het is maar een scheiding versus Ik nog wel van jou
Het is maar een scheiding is ontluisterend. Hoe kan het dat een ogenschijnlijk gelukkig huwelijk plotsklaps ontspoort? Hoewel het plotsklaps dus eigenlijk alleen voor Marlies geldt. Haar man geeft aan dat hij al veel langer niet meer gelukkig was in hun huwelijk. Dat roept de vraag op: ‘Hoe kun je zo’n catastrofe voorkomen?’ Ik heb in ieder geval maar tegen mijn man gezegd:
‘Je moet het wel op tijd zeggen hoor, als je het helemaal gehad hebt met mij. Dan kan ik nog proberen bij te harken!’
Maar ja, zo simpel zal het dan wel weer niet zijn…
Ik vond het boek Ik nog wel van jou mooier. Dat is qua schrijfstijl ook net wat beter. Het is maar een scheiding is toch vooral een persoonlijk verslag van het gevoelsleven van een vrouw wier man van haar wil scheiden. Ik nog wel van jou heeft dan wat meer literaire meerwaarde.
Mijn conclusie over Het is maar een scheiding
Het is maar een scheiding kan denk ik een feest van herkenning zijn als je in een soortgelijke situatie zit. Maar zelf raad ik eerder Ik nog wel van jou aan.
Praktische informatie over Het is maar een scheiding
Het is maar een scheiding is voor 20,- te koop bij bol.com, Je kunt daar ook de eerste 21 bladzijden online lezen!
Wat vind jij van de titel: ‘Het is maar een scheiding?’ Is dat terecht?
Lijkt me een heftig boek. En goed dat je je man even hebt geïnstrueerd;). Als je zó lang bij elkaar bent geweest, lijkt het me zo onvoorstelbaar dat dat dan over is…
Het kan werkelijk iedereen raken natuurlijk. Ik vind het alleen jammer dat mensen soms in monsters lijken te veranderen en dat kinderen daar dan slachtoffer van zijn.
Wat lijkt me dat naar een scheiding.
Soms zal het niet anders kunnen.
Steun kun je dan wel gebruiken.
Fijne dag.
Na 45 jaar huwelijk weet ik dat geven en nemen een belangrijke rol speelt. Een crisis is er altijd wel eens, durf dan ook terug te blikken wanneer het fout ging en waarom. Maar praat er in ieder geval over.
Ik dacht dat het over een scheiding in het haar van je man zou gaan of zo. Niet dus. Lief dat je je vriendin wil helpen en daar moeite voor doet.
Wij plannen twee keer per jaar een relatie-hutje-op-de-hei. Dan praten we bewust over onze relatie, wat we fijn vinden, wat ons dwarszit, wat we misschien wel willen veranderen. Niet dat we daarmee moeten wachten tot zo’n weekend, maar het is voor ons een goede manier om dingen die je zelf per ongeluk wegstopt als ‘zo belangrijk/groot is het niet’ bespreekbaar te maken. En het is ook heel fijn om samen bewust te bespreken wat er zo heerlijk is aan onze relatie.
Slim om deze manier als het ware een relatie APK te doen : )
“Ik nog wel van jou” heb ik gelezen, het greep aan.
Elke scheiding grijpt me aan, er is zoveel verdriet, onmacht, kinderen…. en toch zie ik het zo vaak, ook in mijn vrij dichte omgeving.
het gaat altijd om een twee-strijd, uiterlijk én innerlijk. je laaat een verleden achter je, of je moet althans proberen…
Ik zit nu ruim 2 jaar in deze situatie, al ben ik degene die tot een echtscheiding besloot (omdat ik te maken had met een partner met NPS, Narcistisch Persoonlijkheid Stoornis). Ik ga het boek niet lezen, als ik achter op de kaft lees dat ze vakanties naar Bali maakt, zit ze naar mijn mening in een luxe positie. Hoe verdrietig alles ook, zij heeft blijkbaar financiële middelen. Ik ben beroofd van alles, al mijn bezittingen, al mijn geld, en op straat gezet (terwijl het mijn woning is, niet eens gezamenlijk). Er is nu voor de 2e keer een convenant opgesteld, maar bij een narcist weet je niet of hij dat wel na komt (het 1e weigerde hij te tekenen, terwijl er precies in stond, zoals hij het wilde). Nee, ik ben niet zielig, ik zou zielig zijn geweest als ik niet die stap tot echtscheiding had gemaakt. Mijn dochter, die gelijk met mij op straat werd gezet en geen vader meer heeft, zij is zielig. Maar samen zijn zij en ik heel sterk!
Jeetje Anja dat is niet niks zeg… Wat goed van je dat je uit zo’n ongezonde relatie bent gestapt. Hoe ga je dan verder, als je zo letterlijk met lege handen staat?
Eerst een half jaar in een caravannetje “gewoond”, daarna in een heel eenvoudig vakantiehuisje (zo was er geen warm water, maar we konden tegen betaling wel gebruik maken van douche en wasmachine op de camping). Ik heb gelukkig werk, dus er komt geld binnen om van te leven. Sinds een paar maanden wonen we in een huurhuis. Gelukkig is mijn dochter meerderjarig, zodat ze geen contact met hem hoeft te hebben (dat wil zij niet). Hij wil dat ook niet, maar als ze minderjarig was geweest, zou hij contact hebben ge-eist, alleen maar om ons beiden dwars te zitten.
Fijn dat je in ieder geval inkomsten hebt Anja. Als ik het zo lees heb je je er dapper doorheen geslagen. Petje af!
Iedereen verandert met de jaren. Daardoor kan men uit elkaar groeien. Of een midlife crises daarbij oorzaak kan zijn zal afhangen van de man zelf en wat hij er mee doet.
Het ergste is een vechtscheiding als er kinderen zijn. Hans
Meestal zal de gene die de scheidingsmelding doet eigenlijk best wel gelukkig zijn geweest maar je hebt het psychologisch nodig om dat niet te zijn om de scheiding in te zetten. En dus komt het voor de ander vaak als verrassing en is het voor de melder vaak een aanpassing van het verleden naar een nieuwe werkelijkheid.
Dat is mooi geformuleerd Dieneke. De geschiedenis wordt dus als het ware herschreven om het passend te maken bij het idee van ik ga scheiden?
Wat lief dat je dat boek hebt gelezen om je vriendin beter te kunnen helpen!
Ik kan me voorstellen dat het wel fijn is om te lezen als je zelf in scheiding ligt. Mij spreekt het persoonlijk niet zo heel erg aan.
Toen mijn ouders uit elkaar gingen was ik 7, hoewel ze me een hoop hebben bespaard kan ik uit eigen ervaring zeggen dat die titel bagger is. En dan heb ik nooit een trauma gehad van de scheiding van mijn ouders.
Ja, de titel is een uitspraak die de man van de schrijfster naar haar deed met als onderliggende boodschap: Stel je toch niet zo aan.
het is een cynische titel. Helaas – voor mij was de scheiding alsof ik in een ravijn gedonderd werd door mijn partner, uit het niets. En riep hij: doe niet zo dramatisch, het is maar een scheiding. Juist dat cynisme erin was voor mij belangrijk omdat het tekenend is voor een gebrek aan empathie in een midlifecrisis. :)
Hé, wat leuk Marlies, de schrijfster! Dankjewel voor je reactie. Een prachtige titel als ik je toelichting zo lees. Hij is heel veelzeggend dus.
Het klinkt een beetje of ze na de mededeling van haar man zelf ook in een midlifecrisis is geschoten. Wat Anja ook al zegt… Op Bali naar antwoorden zoeken zit er voor de meeste mensen niet in. Het klinkt niet als een boek dat ik zou willen leven.
Wat lief dat je het ging lezen om je vriendin beter te kunnen helpen. Klinkt als een heftig boek.