Genoeg hebben: wat is jouw genoeg?
Last updated on January 8th, 2024 at 11:17 am
Eén van de dingen die ik belangrijk vind om mijn kinderen mee te geven, is dat ze niet mee hoeven te doen aan de ‘rat race’.
Sterker nog, volgens mij is het zaak om daar vooral niet in te belanden.
Een mooi voorbeeld hiervan is mijn oudste dochter, die na haar Havo diploma besloot om een vertaalopleiding te doen via de LOI.
Dat was niet bepaald een gangbare route. Maar als ik zie hoe gelukkig ze nu is in Engeland met haar eigen vertaalbureau, dan vind ik dat het prachtig heeft uitgepakt.
Als je maar genoeg hebt
Ik ben geen fan van carrière maken om het carrière maken. Of van de ladder beklimmen, alleen maar om hoger te staan.
‘Als je maar genoeg hebt,’ houd ik mijn kinderen voor.
En met genoeg bedoel ik: een dak boven je hoofd, en genoeg te eten.
Tijdens mijn leesgroep van het Thomas-evangelie vertelde iemand onderstaand verhaal, dat hier goed bij aansluit.
De visser
Een rijke man zag een visser lui naast zijn boot liggen en een pijp roken.
‘Waarom ben je niet aan het vissen?’ vroeg de man.
‘Omdat ik genoeg vis heb gevangen voor vandaag.’ zei de visser.
‘Waarom vang je er niet nog een paar?’
‘Wat zou ik ermee moeten?’
‘Je zou geld kunnen verdienen,’ luidde het antwoord.
‘Daarmee zou je een motor op je boot kunnen laten monteren om verder de zee op te gaan en meer vis te vangen. Dan zou je genoeg verdienen om nylon netten te kopen en die zouden je nog meer vis en meer geld opleveren. Al gauw zou je genoeg geld hebben om twee boten te bezitten …
Misschien wel een hele vloot. Dan zou je een rijk man zijn, net als ik.’
‘Wat zou ik dan doen?’ vroeg de visser.
‘Dan zou je werkelijk van het leven kunnen genieten.’
‘En wat denk je dat ik nu aan het doen ben?’ antwoordde de visser.
Bron: The Why Café van John P.Strelecky. De uitgebreide versie van dit verhaal vind je hier.
The Life
Uiteraard is er een country liedje dat dit sentiment weerspiegelt : )
Ik deel het graag met jullie!
Leestips
Wat betekent genoeg voor jou?
Na mijn scheiding moest ik na 10 jaar thuisblijfmoeder te zijn geweest weer aan het werk. Schoonmaken op scholen was het best te combineren met het opvoeden van mijn dochter. Dat ben ik blijven doen, niet meer op scholen, maar ook kantoren enz. En de laatste 6 jaar het grootste gedeelte op een zorginstelling voor mensen met meervoudige lichamelijke en geestelijke beperkingen. Schoonmaken is niet bepaald mijn droombaan, maar deze locatie wel. Je bent er meer dan alleen de schoonmaaktster en de interactie met personeel en clienten is altijd weer boeiend en leerzaam. Ook werk ik maar 30 uur in de week, net genoeg om van rond te komen en meer werken is voor mij geen optie, nu houd ik ook nog genoeg tijd over om van andere dingen te genieten. En dat is mij meer waard dan meer verdienen
Dat klinkt goed Johmar. En wat mooi hoe je in het schoonmaakwerk zulke waardevolle dingen als ontmoetingen met personeel en cliënten kunt vinden!
Natuurlijk is tevreden zijn met wat je hebt heel fijn . Maar veel mensen hebben echt niet genoeg om tevreden te kunnen zijn, als je geldzorgen hebt of problemen met gezondheid dan valt dat tevreden zijn niet mee. Het heeft soms ook wat zelfgenoegzaams, want bedoeld wordt tevreden zijn met weinig. Niet met een ruim salaris of zoiets.
Die gedachte kwam ook al bij mij op: is het ‘priveleged’ wat ik nu schrijf? Als je elke maand zorgen hebt hoe je de huur moet ophoesten of de energierekening moet betalen, lijkt me dat inderdaad heel naar en stressvol. Maar dan heb je dus ook niet ‘genoeg’.
Ik lees veel dat men dan tevreden is, maar is dat tevreden met veel of weinig?
Voor mij hoeft veel helemaal niet. Hans
less is more. Als je met weinig niet te vrede kan zijn, kan je dat met meer ook niet.
love As Always
Dimario
Mijn ouders vonden de verplichte lagere school genoeg voor een meisje. De volgende jaren leerplicht moest ik nog gedeeltelijk volmaken en daarna met een leerplicht ontheffing gaan werken. Oud genoeg was ik nog niet voor avondonderwijs en ik zou dat ook niet hebben kunnen betalen van de 15 gulden die ik per maand zelf mocht houden van mijn loon. Maar zodra het kon, zocht ik ander werk, waarbij ik een deel van het salaris liet uitbetalen in de vorm van schoolgeld. Heb de avond mavo gedaan. Daarna avond atheneum. Vervolgens met een studiebeurs universiteit. Daarna altijd meer geleerd en onderzocht. Nu nog steeds, want ik blijf nieuwsgierig en voor mij is het nooit genoeg als het gaat om kennis. Rijk ben ik er niet van geworden, maar wel wijzer.
Wauw, dat heb je knap gedaan Vlierbloesem!
Prachtig verhaal. En ik ben het helemaal met je eens. Ik vind al dat streven naar het ‘hoogste’ bloedirritant. Ja, ik had misschien de universiteit kunnen doen. Was ik er gelukkig van geworden? Ik denk van niet. Dus deed ik het niet. Het leverde me gedoe op van mijn gefrustreerde decaan, maar ik sta bijna twintig jaar later nog steeds achter mijn besluit om een stapje ‘terug’ te zetten.
Het is ook behoorlijk cultureel bepaald dat een andere keuze gezien wordt als ‘een stapje terug’.
Ik vind dat een hele wijs advies om je kinderen mee te geven. Jarenlang werd de carriereladder gepromoot als een weg naar vrijheid, met lease-auto’s en bonussen en borrels en het flitsende corporate life, maar de keerzijde is dat het gewoon een nieuw keurslijf is.
Het liedje heb ik tot het eind geluisterd. Een goeie countrysong op zijn tijd kan ik wel van genieten.
Dankjewel Anita! Dat vind ik fijn om te lezen.
Ik heb ook niet veel nodig. Ik heb een gezond kind rondlopen dus ik voel me schathemeltjerijk. En de rest kan me eigenlijk gestolen worden. Zolang ik inderdaad te eten heb en een dak boven mijn hoofd, vind ik het prima.