Uitvaart fotografie: foto's van de begrafenis
Ken je het fenomeen van uitvaart fotografie?
Dat zijn foto's van en rondom een begrafenis.
Als je gaat trouwen is het heel gewoon dat je een fotograaf hebt die de dag voor je vastlegt. Zo'n fotoalbum van de trouwdag vormt vaak een dierbare herinnering. Het is leuk om nog eens terug te kijken hoe het allemaal was die dag, en wat er gebeurde. Vaak zien je later dingen in een fotoalbum die je op de dag zelf waren ontgaan.
Maar tegenwoordig kun je ook een begrafenis fotograferen. Bijvoorbeeld met behulp van een speciale uitvaartfotograaf. Dit heet uitvaart fotografie.
Uitvaart fotografie: waarom?
Een begrafenis is doorgaans een droevige gebeurtenis. Dus waarom zou je daar foto's van willen maken? Maar net als op een trouwdag beleef je een begrafenis vaak in een roes. Het is heel intens, en daardoor ontgaan je soms dingen. Dingen die toch fijn zijn om te weten of te zien. En dat kan met uitvaartfotografie. Een fotoalbum van een begrafenis kan heel troostend zijn, en helpen bij de verwerking van het verlies en het rouwproces.
Vaak worden de foto's van de uitvaartfotografie ook op een dvd gezet. En je kunt in de regel kiezen of je zwart-wit foto's wilt of in kleur.
Uitvaart fotografie: aandachtspunten
Het is belangrijk dat de foto's discreet gemaakt worden. Dat betekent dat de fotograaf die de uitvaartfotografie doet gepast gekleed is, geruisloze schoenen draagt en zoveel mogelijk onzichtbaar zijn of haar werk doet. Belangrijke aandachtspunten zijn verder:
- De kist
- Het moment dat een kist wordt gesloten
- Wanneer de kist de kerk wordt uitgedragen
- Foto's van de mensen die er zijn
- Mooie momenten, bijvoorbeeld een troostend gebaar
- De rouwstoet
- Geen flits gebruiken
Filmen kan ook
Een alternatief voor een uitvaartfotografie is filmen. Ook dan leg je de gebeurtenissen van de dag van de begrafenis vast, maar dan met bewegend beeld. Het is net wat je zelf het prettigst vindt. Persoonlijk voel ik meer voor een fotoalbum.
Uitvaart fotografie: hoe vind je een fotograaf?
Als je googlet op 'uitvaartfotografie' vind je een lijst met fotografen die uitvaartfotografie doen. Het is belangrijk om van te voren een goed gesprek te hebben met de fotograaf, en te bespreken wat je belangrijk vindt en wat je graag in beeld zou hebben.
Heb jij ervaring met uitvaartfotografie? En wat vind je van dit fenomeen?
Ik vind het een mooi iets en snap dat het gedaan word. Voor sommige mensen kan het helpen met de verwerking. Vooral als het om kinderen gaat, dan lijkt het me nog belangrijker om door middel van foto's alles te kunnen verwerken.
Ik vind het ontzettend mooi. Een medeblogster die ik volg, Deborah Hamar, is uitvaartfotografe. Ze schrijft er af en toe over hoe dat gaat. Hoe ze met de familie praat voor de uitvaart en hoe het tijdens de dag verloopt. Het is ontzettend mooi om te lezen en ik denk dat ik het zelf ook zou doen mochten mijn partner of ouders overlijden. Ik denk dat het heel fijn is in het verwerkingsproces.
Goed om te horen Marion. Ik ga Deborah Hamar eens opzoeken. Het fenomeen uitvaartfotografie was helemaal nieuw voor mij, maar ik heb ook het idee dat het wel eens heel fijn zou kunnen zijn om na de begrafenis een boek met herinneringen te hebben.
Ik heb al een aantal keren meegemaakt dat er tijdens de uitvaart een fotoreportage of film werd gemaakt. Voor de nabestaanden is het een mooie manier om hun verlies te verwerken.
Ik heb het nog nooit meegemaakt Chris. Maar als het discreet gedaan wordt lijkt het me echt heel fijn voor later.
Ik vind het heel bijzonder en mooi. Heb zelf in mijn vorige werk mensen begeleid die terminaal waren. Een heel bijzonder en kostbaar proces om van dichtbij mee te mogen maken. Mensen zijn zo open en puur. Heb er fijne herinneringen aan.
Ik kan mij voorstellen dat je kiest voor een begrafenisfotograaf!
Bij de crematie van mijn opa heeft een familielid foto's gemaakt, dit voelt vertrouwder en hij maakt prachtige foto's. Deze foto's zijn vooral voor mijn oma heel waardevol en ze bieden ergens toch troost.
Wat fijn dat je oma troost kan putten uit de foto's! En als je een familielid hebt wat goed is met de camera is dat natuurlijk ook een fijne optie.
Is inderdaad bijzonder dat we vanaf de geboorte alles op beeld vast leggen over iemands leven maar het uiteindelijke afscheid overslaan .
Het voelt ook enigzins ongepast om op zo'n moeilijk moment foto's te gaan lopen maken .
Dus een fotograaf daarvoor inhuren is een goed plan lijkt mij .
Heb zelf 1x meegemaakt dat er geflimd werd tijdens een uitvaart en heb begrepen dat de familie erg blij is dat ze een document van die dag hebben .
De creamatie van mijn moeder was in besloten kring , alleen het gezin van mijn broer en mijn gezin .
Na afloop zijn we nog ergens samen iets gaan drinken en hebben toen wel uitgebreid foto's gemaakt .
Ook groepsfoto's enzo .
Daar ben ik nog steeds heel blij mee omdat we niet zo close zijn en onze kinderen inmiddels allemaal volwassen met een eigen leven .
De kans dat we ooit nog zo als familie bij elkaar zijn is bijna uitgesloten dus ben nog steeds blij met deze mooie herinneringen ....
Ja, dat gevoel van 'ongepast' had ik eerst ook even. Net wat je zegt, het is belangrijk dat het goed gedaan wordt. Mooi om te horen dat het voor jou de foto's ook heel waardevol zijn.
Domme typefout , ik bedoel natuurlijk de Crematie van mijn moeder ! Pfff ...
mijn man is 2 oktober overleden. Wij hebben zelf een foto gemaakt van de
gesloten kist in de kamer met de foto en de bloemen erop.Later bij de
begrafenis op Heidepol heeft een nichtje foto-s gemaakt van de stoet en van
de kinderen bij et neerlaten van de kist en de rozen strooien door ons.
Ik wist niet dat ze dat zou doen, maar ben er nu heel blij mee. Mijn oudste
dochter heeft nu een foto boekje gemaakt van het laatste jaar van mijn man
met mij en de kinderen. Heel waardevol
Wat lief van dat nichtje zeg!
Voor mij persoonlijk zou het niets zijn. Waarom moet alles vast gelegd worden? Is een herinnering niet voldoende? ook al is die wat wazig. Ik zie mij niet op de bank zitten het foto album van de uitvaart van mijn geliefde bekijken. Er over napraten met familie en vrienden dat vind ik wel belangrijk.
Ik heb het nog nooit gezien bij een uitvaart, maar het lijkt mij eigenlijk wel erg mooi. Zoals je schrijft beleef je een uitvaart vaak in een roes en het lijkt mij inderdaad mooi om daar later foto's van te kijken oid.
Ik ben er voor mezelf nog niet uit of ik dit zou willen mocht een van mijn geliefden overlijden, heb er een beetje dubbele gevoelens over. Wist je overigens dat in de 19e eeuw mensen, met veel geld uiteraard, foto's lieten maken van hun overledenen, vooral kinderen, de zgn.postmortale fotografie.
Hierbij werden de overledenen mooi aangekleed in een bedje of op een bank gefotografeerd alsof ze sliepen. Maar ook wel met de ogen open met een speeltje of in een kinderstoel alsof ze nog in leven waren. Volwassenen werden ook wel in een groep geplaatst met veel kunst en vliegwerk waarna dan een familie portret werd gemaakt. Tja, fotoshop was er uiteraard nog niet. Een hele tijd geleden is er ergens een tentoonstelling geweest van dit soort foto's, ik heb er een paar van gezien in een krant of tijdschrift. Beetje luguber is het wel. Leontine
Ja, die foto's heb ik wel eens gezien! In sommige zijn de dode mensen ook gewoon recht op gezet. Of het hele gezin ging op de foto met het dode kind ook in de rij. En dan kun je bijna niet zien wie de dode is... Ik vind het nare foto's.
Ik heb hier het fotoboek liggen van de begrafenis van mijn in 1965 overleden grootvader dus zo nieuw is uitvaartfotografie niet.
Nee, dat is inderdaad een tijd geleden! Zo zie je maar weer. Ik had er desondanks nog nooit van gehoord.
mijn man overleed 13 jaar geleden ik was 30 jaar en bleef achter met drie kleine kinderen, hij werd naar zijn wens begraven in zijn vaderland, Suriname, die daar dit allang als gewoonte hebben. De begrafenis was een feest, gek om dat nu zo te zeggen en te ervaren maar hij werd zingend naar zijn graf gedragen. Ben nu zo blij dat ik foto's en video's heb de kinderen waren maar 1 en 3 en 9 jaar oud. Zijn graf heb ik nog maar eenmaal kunnen bezoeken. Ben dus zeer blij met de opnames.
Is dat typisch Surinaams dat een begrafenis feestelijk is Liesbeth?
Foto's, film, geluidsopnames van begrafenis of crematie: voor mij heel waardevol.nog eens terugluisteren/kijken hoe het was. Ook foto's van in de kist maar daarbij is het lastig mooie foto's te maken is onze ervaring. Wel gedaan bij beide schoonouders. Kan me voorstellen dat een gespecialiseerde fotograaf onopvallend aanwezig, mooie foto's maakt. Ingrid (SE)
Een foto van de persoon in de kist is misschien inderdaad wel lastig ja. Ik denk dat bij uitvaartfotografie nog best wel het een en ander komt kijken.
Goed om te horen dat het voor jou inderdaad waardevol is. Ik stel me tenminste ook zo voor dat het troostend kan zijn.
Als ik zoiets zou willen zou ik denk ik eerder een bekende vragen dan een fotograaf. Maar sowieso hoeft het van mij niet denk ik. Ik vind begrafenissen vreselijk naar. Liever denk ik terug aan de mooie tijden met de overledene en bewaar díe in mijn hart, dan het verdriet van het afscheid. Ik zou die foto's ook nooit meer willen zien denk ik.
Dat gezegd hebbende weet ik niet wat ik zou doen als het bv mijn partner betreft ooit.
Nee ik ken het niet. Gelukkig is mijn laatste begrafenis alweer heel lang geleden. Ik weet niet of ik er gebruik van zou maken. Ligt er natuurlijk aan wie het is.
Het lijkt me heel erg afhankelijk van de situatie. Als er kinderen bij betrokken zijn, vooral als nabestaanden, kan ik me voorstellen dat je later nog regelmatig in zo'n boek kijkt. Maar verder trekt het idee me volstrekt niet aan. Waarom moet alles worden vastgelegd. En dan het voorbespreken met een fotograaf. Dan heb je in een emotionele drukke tijd nog iemand er bij met wie overlegd moet worden. Als ik later wordt begraven, mogen mijn nabestaanden het doen op een manier die hen de meeste troost geeft. Maar eigenlijk hoop ik dat het een eenvoudige begrafenis zal zijn met familie en vrienden en verder zo weinig mogelijk mensen "in functie".
Dat klinkt mooi Anoniem. Een eenvoudige begrafenis met vooral de mensen die ook dichtbij je stonden.
En je hebt wel een punt: alles moet tegenwoordig worden vastgelegd. Dat is waar.
Maar wat betreft een begrafenis vind ik het nog wel weer anders, omdat je het dan met een andere intentie vastlegt. Namelijk met het oog op de verwerking.
Het lijkt mij ook wel mooi. Mijn vader heeft ooit foto's gemaakt van de begrafenis van mijn tante. Dit was nog voor het digitale tijdperk en ze wilde het eigenlijk niet, maar haar man wel. Het hele rolletje was mislukt, behalve één mooie foto van de kist bij het altaar.. Kippenvel krijg ik daarvan.
Dat is ergens ook wel apart: zelf wil je niet dat er foto's worden gemaakt, maar na je dood doen ze het toch. Je kunt natuurlijk denken: 'Ach jij bent dood, dus je hebt er geen last meer van,' en 'je moet niet regeren over het graf.'
Wel frappant dat bijna het hele rolletje was mislukt!
Ik heb het 1x meegemaakt dat er gefilmd werd. Dit was voor de zoon van mijn overleden buurvrouw, hij lag in coma. Later heeft hij alles terug kunnen zien. Ik weet niet of ik dit zelf zou kunnen, of kunnen laten doen, bij een begrafenis of crematie in mijn omgeving. Het voelt ongepast.
Phoeh ... moeilijke discussie.
Ik denk dat hier geen juist of fout in is. Iedereen kiest persoonlijk wat voor hem/haar goed voelt.
Ik zou het persoonlijk nooit doen.
Als ik herinneringen van die persoon wil ophalen, dan ga ik denken aan de mooie momenten die we samen hadden.
Op zo'n moment zou ik zeker en vast naar foto's kijken, maar dan kijk ik liever naar foto's waar die persoon vrolijk en blij op staat ipv in een kist.
Ja, dat kan inderdaad ook Ester!
het klinkt heel gek, maar snap het wel..
Heb het 1x mee gemaakt dat er een fotograaf bij was...
En bij mijn oma wilde mijn moeder de dag erna terug en dat ik een paar foto's maakte van haar graf..
Toen mijn opa 10 jaar geleden overleed was er iemand die tijdens de begrafenis foto´s nam. Ik vond dat toen vreemd en had er eigenlijk nooit over nagedacht dat je zoiets zou kunnen doen. Ik dacht toen inderdaad; waarom fotograferen we alles behalve zoiets als de dood en de begrafenis? Inmiddels is het redelijk gangbaar om dat te doen en ik vind dat ook iets moois. Tijdens de laatste uitvaart die ik meemaakte, vorig jaar van een vriend van mijn leeftijd, is alles gefilmd. Voor de nabestaanden heel belangrijk omdat zo´n dag inderdaad als een roes aan je voorbij gaat...
Poeh, ik vind dit lastig. Mijn opa is afgelopen Juni overleden en daar zijn geen foto's gemaakt. Dit vind ik niet erg. De crematie was heftig en emotioneel en de pijn en het verdriet wil ik liever zelf niet terug zien. Ik kijk liever naar de foto's van toen hij nog in leven was. De leuke momenten. Het is ieder voor zich, maar ikzelf heb hier geen behoefte aan.
Ik kan me voorstellen dat de pijn en het verdriet niet per sé dingen zijn die je graag weer opzoekt Birgit!
Hier heb ik dus nog nooit aan gedacht. Maar denk dat het best waardevol kan zijn. Mijn moeder is overleden toen ik 21 was. Tijdens de dienst heb ik gesproken en daar denk ik regelmatig aan terug. Foto's houden zo'n dag dan toch dichter bij en dat is juist zo naar (dat zo'n dag steeds verder weg in het verleden ligt). Prachtig iets wat mij betreft!
Wat knap dat je hebt gesproken Jeske. Dat lijkt me zo moeilijk! Ik heb het idee dat ik geen woord uit mijn keel zou kunnen krijgen.
Dat hoor ik wel vaker. Maar op dat moment zit je in zo'n doorgaan modus en vond dat ik het aan mijn moeder schuldig was. Hoe heftig het ook was...
Aha, dus op zo'n moment lukt zoiets dus toch.