Zijn wie je bent; leven zonder pretenties
Gewoon zijn wie je bent. Zonder gedoe, of pretenties. Wie wil dat nou niet.
Toch doen we ons vaak (iets) beter voor dan we zijn. We laten liever niet merken dat we ons ongemakkelijk, onzeker, dom, gekwetst, saai of-vul-maar-in voelen. Vervolgens zijn we bang dat de echte waarheid aan het licht zal komen! Dat we de door de mand zullen vallen.
Hoe kun je jezelf zijn in onze huidige maatschappij?
Psycholoog Jef Wijnberg schreef er een boek over getiteld: Zijn wie je bent; leven zonder pretenties. Met dit boek wil hij de lezer helpen begrijpen wat er voor nodig is om te zijn wie je bent, en zo een geestelijk gezonder en gelukkiger en rustiger leven te leiden.
Hoe kun je zijn wie je bent?
Eigenlijk is het antwoord simpel, aldus Jeffrey Wijnberg. Je moet gewoon ophouden met je beter voor te doen dan je bent. Klaar! Dan hoef je namelijk ook niet meer bang te zijn dat je ontmaskerd wordt als een bedrieger. Zo wordt je leven ineens een stuk makkelijker en krijg je innerlijke rust. In de praktijk betekent dit, dat je gewoon aan jezelf en anderen toegeeft wat je minder goede kanten zijn. Ben je iemands naam vergeten, terwijl die persoon jou wel herkent? Gewoon eerlijk zeggen, vindt Jeffrey Wijnberg. Vraagt iemand je iets, waar je het antwoord niet op weet? Draai er niet om heen, en geef dat gewoon ruiterlijk toe.
Zijn wie je bent is dus niet moeilijk volgens Jeffrey Wijnberg, en hierboven zie je zijn oplossing. Toch bestaat zijn boek uit 129 pagina's. Wat heeft hij zoal te melden?
Zijn wie je bent; leven zonder pretenties
Het boek bestaat uit 8 hoofdstukken, waarvan 7 hoofdstukken situaties en gedachten beschrijven waarbij we worstelen om 'onszelf te zijn' in het dagelijks leven. Elk hoofdstuk begint met dezelfde zin:
'Mensen willen goed voor de dag komen. Daarom is het belangrijk om zelfverzekerd te acteren.'
De thema's die Wijnberg behandeld zijn:
- Je onprettig voelen op feestjes en sociale situaties.
- Het verlangen om intelligent over te komen, maar soms dingen niet weten of snappen.
- Dingen vergeten zijn, zoals een naam.
- Omgaan met kritiek: geven en krijgen.
- Familiegeschiedenis en gezinsleven mooier maken dan het is, en minder mooie gebeurtenissen en feitjes verzwijgen.
- Het spanningsveld tussen sociaal wenselijk gedrag en 'jezelf zijn'.
- Nee kunnen, en durven zeggen.
Hoofdstuk 8 is een afsluiting.
Over Zijn wie je bent
Zijn wie je bent is op de bekende humoristische en provocatieve toon van Jeffrey Wijnberg geschreven. Maar altijd als ik zijn boeken lees, vraag ik me af wie er na het lezen van zijn aanpak nog een afspraak bij hem durft te maken. Hoewel ik best begrijp dat het geen zin heeft om alleen maar empathie te tonen voor patiënten, komt de aanpak van Wijnberg me soms wat onverschillig en bijna onaardig voor. Datzelfde geldt voor zijn boek. Wijnberg kan inmiddels heerlijk zichzelf zijn, en neemt gerust tijdens een psychologisch consult de telefoon op. Ook geeft hij toe als hij een verhaal van een patiënt is vergeten. Hoewel ik heus wel begrijp dat hij niet alles kan onthouden, lijkt me dit toch niet zo prettig...
Jeffrey Wijnberg spreekt zichzelf soms tegen
Wat betreft het boek: ik vond het wel leuk om te lezen, maar Jeffrey Wijnberg spreekt zichzelf regelmatig tegen. Zo zegt hij in het ene hoofdstuk dat het goed is om vragen te stellen, om zo een prettige gesprekspartner te lijken maar beschrijft hij in een ander hoofdstuk iemand die steeds vragen stelt als iemand die probeert te mijden dat hem of haar iets gevraagd wordt. Hetzelfde met 'nee-zeggen'. Enerzijds moet je dat doen om 'jezelf te zijn' anderzijds adviseert Wijnberg dat je soms maar net moet doen alsof je iets wilt, om iemand een plezier te doen.
Omdat ik graag iets wil aannemen van experts, geef ik ruiterlijk toe dat ik niet alles goed even begreep in zijn boek : )
Wat mij opviel in Zijn wie je bent
- Ken je die tactiek, dat je je manier van denken gewoon even moet veranderen? Ik heb er een hekel aan, want het werkt nooit. Jeffrey Wijnberg zegt hierover: 'Mijn ervaring als therapeut is dat het veranderen van innerlijke dialogen onbegonnen werk is.'
- Je ongemakkelijk voelen in sociale situaties kan samengaan met jezelf zijn.
- Het is geen doodzonde om een sociale hork te zijn, maar het is wel een geestelijke belasting als je wilt doen alsof je dat niet bent ; )
- Jezelf zijn betekent dat je geen pretenties hoeft te hebben en jezelf niet iets hoeft op te leggen waar je geen zin in hebt. Sociaal zijn is alleen maar de moeite waard als je daar zin in hebt.
- Een falend geheugen is niet alleen normaal, maar ook nodig om geestelijk niet overbelast te raken.
- Kritiek kunnen geven is noodzakelijk om jezelf te kunnen zijn; en openstaan voor kritiek van anderen is noodzakelijk om jezelf te kunnen blijven.
- In tegenstelling tot wat algemeen wordt gedacht, hebben mensen een overdreven positief zelfbeeld.
- Liegen is gezond en noodzakelijk.
- Het is moeilijk om te vast te stellen wat een persoonlijk standpunt is, omdat dat standpunt besmet is geraakt met het virus van de geldende maatschappelijke norm.
- De assertiviteitsgolf heeft een groot probleem gecreëerd. Mensen die zich onderscheiden door een zachtaardig karakter (....) denken tegenwoordig dat ze gehandicapt zijn.
Mijn conclusie over Zijn wie je bent
De cover van het boek Zijn wie je bent vind ik geweldig. Een kuikentje met een pretentieuze, knalroze hanekam. Ook de stripjes van Sigmund zijn weer erg leuk, en het boek is humoristisch en uitdagend geschreven. Het kan zeker een duwtje in de rug zijn om de volgende keer dat je je ongemakkelijk voelt, dit niet te verbloemen en gewoon je schouders op te halen.
Praktische informatie over Zijn wie je bent
Zijn wie je bent van Jeffrey Wijnberg is voor 16,99 te koop bij bol.com.
Ook interessant: het boek De Fontein over jouw plek in je familie.
Leestip: Externaliseren
ik ben meestal wel wie ik ben, bij echte vrienden...
Ik wens je een prachtig weekend en hier is een @->- voor jou.
Het is leuk bedacht, maar als ik echt mijzelf zou zijn op mijn werk, kan ik meteen vertrekken. In bepaalde situaties zal je je altijd moeten aanpassen, dus je anders voordoen.
Dat is intrigerend Marrie. Voel je je wel prettig op je werk dan? En waarom zou je meteen kunnen vertrekken als je jezelf was?
Ja hoor, maar ik irriteer mij wel eens aan mijn manager en het is niet zo handig dit te uiten. In gedachte kan ik hem af en toe wel wurgen.😃
Ah, dat je hem wilt wurgen is inderdaad niet zo handig om te uiten Marrie : )) Maar gelukkig dat je het verder wel naar je zin hebt.
Zou dat kuiken zich nou beter voordoen met die kuif, of is ie gewoon lekker zichzelf dwars tegen de geldende normen voor kuikens in?
Dat tegenspreken is logisch denk ik: als je iemand echt niet mag, dan kun je dat laten merken / iemand vermijden. Maarrrr als die iemand de partner is van iemand waar je veel om geeft - dan wordt het toch wat lastiger én belangrijker om daar meer tactisch mee om te gaan ;-)
Ik denk dat de boodschap van het kuiken is dat hij op deze manier zichzelf is. Niet dat hij zich beter wil voordoen.
Hm, eerst dacht ik dat ik 'm ook moest lezen. Maar op het moment dat je schreef dat hij tijdens consulten de telefoon opneemt enzo, veranderde ik van mening. Zo'n hulpverlener zou ik niet willen, dus z'n boek wil ik dan denk ik ook niet lezen.
Dat had ik inderdaad ook. Ik heb zelf eens bij een psychotherapeute gezeten die middenin allerlei beslommeringen met haar kinderen zat en daardoor tijdens een consult met mij werd afgeleid. Het consult duurde maar 45 minuten, kostte € 125 en er gingen zomaar 5 minuten (dus bijna € 14) verloren. En daarna had ze haar aandacht er ook niet meer volop bij.
Bedenk me ineens dat de telefoon opnemen tijdens een sessie ook een manier kan zijn om de cliënt te provoceren en te bekijken hoe assertief deze is. Zegt hij er iets van of laat hij het gebeuren? Als ik het goed heb, is Wijnberg van het 'provocatief coachen'.
Dat vind ik niet erg netjes van die psychotherapeute zeg. Vervelend ook voor je.
Jeffrey Wijnberg is inderdaad van het provocatief coachen, maar ik kreeg niet de indruk dat hij bewust de telefoon opneemt om de cliënt te provoceren in actie te komen.
Ja, dat heb ik ook wel eens bij iemand gehad: "Sorry, mijn kind is vandaag op de fiets naar school en met dit slechte weer..." Ja, dus...volgens mij ben je aan 't werk toch? Hulpverlener liep tot twee keer toe even weg met de telefoon. Ik heb begripvol gereageerd, want begrijpen doe ik het ook wel. Netjes vind ik het niet. Bij noodgevallen is dat uiteraard weer heel wat anders.
Ik ben wel eens horkerig behandeld door een arts. Ik ben toen opgestaan, hand gegeven en gezegd, dit gaat niet werken voor mij en weggelopen. Je had dat gezicht moeten zien.
Hopelijk leerde hij er wat van Marrie! En goed van jou!
Artsen zijn soms horkerig als het maar goede artsen zijn. Dan maakt het mij niet uit. Maar goed dat je wegloopt van jou hoor, als het je niet bevalt. Een arts werkt voor jou, niet andersom.
Ik vind het in een gewoon gesprek ook niet netjes om de telefoon op te nemen, tenzij het een noodgeval is. Dus bij een therapeutische sessie schrikt het mij erg af.
Wat je ziet krijg je ook...is wel een leerproces geweest, maar bevalt me prima zo
Groetjes
ik denk.... dat ik altijd mezelf ben:-)
op een enkele keer na... dan hou je tóch rekening :-)
Ik vind dat je korting moet bieden als je vijf minuten bent afgeleid of wat dan ook als er iemand duur voor je tijd betaalt. Als client heb je vaak toch ook kinderen die je laat wachten terwijl je bij de psych zit. Of neem je ze dan ook mee?
Ik heb ooit wel eens 10 minuten gewacht omdat mijn rij-instructeur een pitstop maakte om koffie te halen thuis en te plassen tijdens mijn rijles. Hij had het excuus, dat hij die stops verdeelde over al zijn leerlingen zodat iedereen een keer aan de beurt kwam en niemand de hele tijd de klos was.
Dat kon nét zeg maar (en in Groningen betekent dat eigenlijk 'niet', want daar leste ik...). Maar ik zag het door de vingers.
Psychologen zijn ook mensen maar bovenstaande flik je niet vind ik. Dat van die kinderen tijdens een consult en de telefoon opnemen tijdens een consult. Absurd. Beroepsdeformatie.
Het kán wel maar dan met toestemming van de cliënt. Of biedt een refund aan van de gemiste tijd. Desnoods in natura met volgende keer een gratis consult.
En dan heb ik het over een noodgeval, overmacht. Als je vindt dat moeders (en vaders) betaald als therapeut mogen werken dan gelden kinderen zeker als 'noodgevalletjes'. Maar een nette therapeut gaat er niet vanuit dat iedereen zomaar precies hetzelfde denkt als hij of zij.
Vind ik en daarom heb ik ook geen dure praktijk ;-A LOLROFL en schrijf ik gratis blogjes.
Ik ben dit met je eens Jascha. Een cliënt betaalt inderdaad voor de tijd en aandacht van de therapeut en als die is afgeleid en wat anders doet, dan is het reëel dat die tijd niet meetelt.
Ik wist niet dat jij ook een praktijk had trouwens! Leuk zeg. Waar kan ik je vinden?
Haha ik ben inderdaad psycholoog.
Zijn wie je bent.
Lastig.
Soms.
Een groot probleem is dat anderen je afrekenen als je bent wie je bent. Ook daar moet dan wat veranderen. Ik ben trouwens mezelf.
Meestal ben ik mezelf... Tot voor 2 jaar terug niet, toen deed ik wat mensen verwachtten... Wat het me opleverde? Helemaal NIETS... Niemand was er toen ik het heel moeilijk had. Nee, ik pas me niet meer aan en tot nu toe bevalt me dat helemaal prima :D
Dat lijkt me een koude douche dat als je mensen ze nodig hebt ze er niet voor je zijn. Ik kan me voorstellen dat je daarna makkelijker je eigen weg kiest.