Waarom The Walking Dead me aan Poetin doet denken
Ik ben bezig met de laatste afleveringen van de serie The Walking Dead.
Dat is een serie waarin mensen na hun dood, of een onfortuinlijke beet, veranderen in zombies die mensen willen bijten en verorberen.
Walking Dead seizoen 11: de zombies zijn minder eng dan de mensen
In het elfde seizoen doden de hoofdpersonen bijna verveeld de zombies. Was er in de eerste afleveringen nog blinde paniek, en draaide alles om die zombies te overleven, nu zijn ze routine.
Al een aantal seizoenen zijn het namelijk niet de zombies die de mensheid bedreigen, maar andere mensen! Andere mensen die niet tevreden zijn met wat ze hebben, en dat van de hoofdpersonen óók willen hebben. En als een hoofdpersoon zich dan verzet, doet zo'n agressor alsof hij of zij het slachtoffer is!
'Dat verzin je toch niet!' denk ik dan verontwaardigd.
Waarom kunnen mensen anderen niet met rust laten?!
Elke keer dat ik nu naar The Walking Dead kijk vraag ik me af:
'Waarom doen mensen toch zo raar?! Waarom kunnen ze anderen niet gewoon met rust laten? Waarom willen ze afpakken wat van een ander is? Waarom wil je meer hebben dan je hebt?'
Toen ik naar een Classic FM luisterde hoorde ik een oproep om niet te vergeten hoe fragiel vrijheid is. Onwillekeurig moest ik aan The Walking Dead denken.
En aan de nare karakters die die serie bevolken, en de hoofdpersonen het leven zuur maken met hun expansiedrift.
En ik dacht aan Poetin.
En aan Oekraïne.
En aan China.
Wat bezielt ze?
Ik snap het niet.
Zie ook: 10 lessen die ik leerde van de Walking Dead en mijn review van The last of us
Ontdek meer van Huisvlijt
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Het zit nu eenmaal in de mens vermoed ik.
we behoren nu eenmaal tot het "mens-dom"
met de nadruk op "dom"
prettige dag
Walking Dead.
Niet mijn genre.
Maar de titel in vergelijking met Poetin, ja, die snap ik wel.
Ik ken een iemand die het kijkt, maar verder is het helemaal niets voor mij.
Love As Always
Dimario
Begrijpen doe ik het ook niet, ik dacht dat we allemaal mensen waren...
De Walking Dead en Poetin, met beide heb ik niks.
Blijf het liefst ver van ze weg. Hans
zombies, altijd spannend :o)het is maar film
Een @->- voor jou.
Ja, dat vraag ik me ook zo vaak af. Waarom kunnen mensen niet gewoon in vrede met elkaar samenleven zonder vooroordelen en gezeik. Tegen mijn kinderen zeg ik als iemand onnodig naar doet 'ach laat maar, ze hebben geen leven'. Wat dat betreft zijn de mensen misschien de zombies?!
Ik denk inderdaad wel dat de zombies in The Walking Dead ook wel enigszins symbolisch zijn voor hoe we soms door het leven gaan. Als zombies.
Hebzucht en verlangen naar macht, en domme eigenwijsheid maken prima ontworpen mensen tot monsters.
'Luisterde je maar naar mij, je God, dan zou je vrede worden als een rivier en je rechtvaardigheid als de golven van de zee!' , riep God uit bij monde van Jesaja. Maar we luisteren niet en maken zelf wel uit hoe het hoort. En dat leggen we vervolgens elkaar weer op :-( We pikken dat natuurlijk niet van elkaar, dus maken we ruzie, ruzie escaleert tot oorlog en zo kunnen we tot in het eindige doorgaan ;-)
Lekker stom toch?
Veel draait denk ik om macht, maar waarom ben je niet tevreden met wat je hebt? Er zal nooit een antwoord volgen denk ik.
Ga eens tellen hoeveel oorlogen 'de vriendelijke Obama' is begonnen.
Navo hield zich niet aan afspraken.
Ben ik voor oorlog? Nee. Ik gun iedereen van harte een goed leven.
En verdiep je eens in het nazisme in Oekraïne en hoe de Russen de afgelopen jaren in Oekraïne werden behandeld.
Het klopt allemaal van geen kant.