Vrouw in de Achterhoek overleeft tandarts!
Last updated on October 9th, 2023 at 10:42 am
Heerlijk, ik hoef een half jaar niet meer naar de tandarts! Ik ben bang voor de tandarts, en ben daarom altijd weer opgelucht als het achter de rug is. Ondertussen had ik mezelf ervan overtuigd dat ik aan een ernstige vorm van paradontitus leed, en met wild kloppend hart legde ik mijn diagnose voor aan de tandarts.
Gelukkig was hij het niet met mij eens, en hij maakte zelfs een röntgenfoto voor de zekerheid. Hij had een nieuw röntgenapparaat waar hij dolverliefd op was, zoals Neef Herbert uit de Familie Knots zich vroeger verheugde over een nieuw ‘speledingetje.
Ik moest in staande positie mijn kin op een steun leggen, mijn mond over een stokje, en met mijn handen de beugels vasthouden. Trillend van de zenuwen stond ik daar, maar het ging wel lekker snel. En op zijn computer liet de tandarts mij vervolgens zien dat ik beslist niet aan Paradontitus lijdt. Ik kon de beste man wel omhelzen.
Toen moest ik nog naar de hygiëniste voor het verwijderen van tandsteen. Ze probeerde mij af te leiden van mijn angst door naar mijn kinderen te informeren. Maar het enige dat ik wilde was dat ze gewoon begon, zodat ik er vanaf was, en ik kon me van de spanning spontaan niet meer herinneren hoe mijn kinderen in godsnaam heetten.
En nu ben ik helemaal opgelucht thuis, trots op mezelf, omdat ik mijn angst onder ogen heb gezien. En als beloning heb ik mijzelf op een bos pioenrozen van de Aldi getrakteerd!
Onder het motto: ‘Meid dat heb je wel verdiend!’
Discover more from Huisvlijt, huis, tuin en keuken blog
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
ik mag (lees moet) donderdagochtend gelukkig heb ik versterking van mijn jongste zoon, maar wat zie ik er tegen op!
Ach meid, een mens vrees het meest voor het lijden dat hij vreest, maar dat wellicht nooit komt, zoiets. Het is van Brederode geloof ik. Mooie bloemen, ik zit te wachten tot de late pioenrozen hier uitkomen. De vroeg zijn zowat uitgebloeid
Gelukkig is alles achter de rug :-) Nu maar nagenieten van je mooie bos rozen en de gedachte dat je heel lang niet meer hoeft…
de mens LIJDT het meest door het lijden dat hij VREEST, zo gaat die
mijn moeder heeft zo’n tegel, er komt nog een heel stuk achteraan. Doet er niet toe, weer een waarheid als een koe.
Ik vind je stukje geweldig geschreven, zit nog te grinniken.
Achterhoek?? Waar woon je dan?
Makkie
In de regio Doetinchem!