Van verlies kun je niet betalen

Van verlies kun je niet betalen is een prachtige, en bovendien heel rustgevende documentaire.

Het gaat over een ouderwetse groenteboer in het centrum van Vlissingen in Zeeland.

De documentaire volgt hen terwijl ze tot de laatste snik proberen door te vechten en werken in het winkeltje.

Van verlies kun je niet betalen gaat over Adrie en Francien Trimpe. Ze zijn allebei in de tachtig en slecht ter been. Toch werken ze zes dagen per week in hun groentezaak. Op zondag doet Adrie thuis de administratie voor de zaak. Dus eigenlijk is het een zevendaagse werkweek. En vergis je niet: Adrie maakt ook nog eens dagen van 14 tot 16 uur per dag.

Het 'winkeltje' is Adrie's lust en z'n leven.

Kneuterig en gezellig winkeltje

Die groentezaak is nog een echt, gezellig ouderwets winkeltje met een bel die rinkelt als er iemand binnenkomt. En Adrie noteert de bestellingen met een gezellig potlood en papier. Door zijn verslechterende gezondheid loert steeds het gevaar dat hij zijn groentezaak zal moeten opgeven. Maar dan hoeft het leven ook niet meer van Adrie.

Als inderdaad het moment komt dat Adrie vanwege zijn gezondheid moet stoppen, zegt hij ronduit, met zijn vrouw naast zich, dat het voor hem niet meer hoeft.

Journalist Helge Prinsen maakte Van verlies kun je niet betalen

Het brein achter deze documentaire is journalist Helge Prinsen. Zij kwam tien maanden lang, tweewekelijks met een cameraman een paar uur filmen in de groentewinkel.

Dingen die voorbij gaan

In Vivace Magazine vertelt Helge dat ze voor het universele feit van dingen die voorbij gaan in beeld wilde brengen. Helge:

'De manier van leven van Adrie en Francien, die op hoge leeftijd nog steeds zestien uur per dag werkten, kennen we nu niet meer. Het onderwerp is heel klein, maar blijkt tegelijkertijd dus ook onvoorstelbaar groot. Wereldwijd is het herkenbaar en ontroert het mensen.'

Trailer Van verlies kun je niet betalen

Wat is er zo mooi aan Van verlies kun je niet betalen?

Ik heb echt genoten van deze documentaire. Van verlies kun je niet betalen is een oase van rust in een hectische dag. De camera volgt hoe Adrie door zijn groentezaak schuifelt, hoe hij samen met Francien eet tussen de middag, en hoe hij bestellingen aanneemt.

Het zijn rustige, bijna verstilde beelden, van een bestaan dat je nog maar zelden ziet.

Van verlies kun je niet betalen is huiselijk, en bovenal heel menselijk.

Op IMDb krijgt de documentaire een 7,9. Ik geef hem een 8,7.