Sporen van mijn vader

Last updated on July 15th, 2024 at 11:14 am

sporen van mijn vader

Het blijft mij verwonderen.

Het feit dat mijn vader is overleden.

Vandaag precies een jaar geleden.

Ik weet dat hij er niet meer is.

Maar toch…

Huil niet aan mijn graf, daar ben ik niet

Net als in onderstaand gedicht, zie ik overal om mij heen sporen van mijn vader….

Huil niet aan mijn graf;
daar ben ik niet.
Ik slaap niet.
Ik ben duizenden winden die waaien;
ik ben de diamanten schitteringen op sneeuw.
Ik ben het zonlicht op rijp graan;
ik ben de zachte regen in de herfst.
Als je wakker wordt in de stilte van de ochtend,
ben ik de zwerm vogels
die in een vlaag opstijgen.
Ik ben de zachte ster die ’s nachts schijnt.
Huil niet aan mijn graf,
daar ben ik niet…

Sporen van mijn vader

  • Een citroenvlinder die voorbij fladdert.
  • Het notitieblok met de aantekeningen die hij maakte als voorbereiding op onze maandelijkse gesprekken over het filosofieboek De vrije markt en het goede leven.
  • De steen die ik de ochtend na zijn overlijden tegenkwam tijdens het hardlopen, en die ik meenam omdat hij me deed denken aan de hand van mijn vader.
  • Een reiger of andere vogel.
  • Andere mensen die iets vertellen over hun ontmoetingen met mijn vader.
  • Bij de meditatie ‘Begin je dag vanuit rust en stilte’ waarin Michael Pilarczyk zegt: ‘Er is geen begin, er is geen einde. Alles is altijd en overal.’ Dan denk ik altijd: ‘Dan is papa dus ook altijd en overal.’
  • De sensatie, als ik ‘s ochtends koffiedrink, dat hij elk moment de keukendeur kan openen en kan binnenkomen.
  • Tijdens het hardlopen moet ik soms ineens aan hem denken. Dan verbeeld ik mij dat hij even naast mij is. Dan zeg ik voor de zekerheid: ‘Hai pap!’
  • Mijn ome Henk, zijn oudere broer. Als ik naar mijn oom kijk, dan zie ik in zijn trekken ook de trekken van mijn vader. Ik kijk graag naar mijn oom : )
  • Een herinnering aan hem die ‘ineens’ bij mij opkomt.
  • Mijn handen: ik heb exact dezelfde vingers en handen als mijn vader. Alleen een kleinere versie.
  • Foto’s.
  • Een bekende van mijn ouders die tegen me zegt: ‘Wat liek ij op ow vader!’
  • Een liedje.
  • De wind in mijn rug. (Want mijn vader zou me niet expres de wind ‘voor’ geven ; )

Dag pap.

Ik voel je nog steeds bij me.


Discover more from Huisvlijt

Subscribe to get the latest posts sent to your email.

Similar Posts

12 Comments

  1. Veel sterkte vandaag. Ik herinner me nog goed, die eerste “sterfdag” van mijn vader. En elk jaar als die datum dichterbij komt komen ook de herinneringen aan zijn overlijden en de tijd ervoor. Gelukkig kan ik ze nu in liefde ontvangen, zes jaar later, en is er (grotendeels) vrede, omdat het voor hem niet meer goed was hier nog te blijven. En omdat we de hele weg met hem hebben mogen lopen.
    Ik wens je toe dat je je vader altijd zult herkennen in jezelf, en de wereld om je heen.

  2. Mijn vader is 10 jaar geleden ook in april overleden,de herinneringen blijven zelfs meerdere momenten op de dag,in alles wat ik met mijn kinderen meemaak mis ik mijn vader en wil ik hem bellen, vroeger belde we wel 3 uur per dag, sterkte .

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.