365 dagen zonder mijn vader: een terugblik
Sinds mijn vader vorig jaar dood ging, heb ik regelmatig over hem geschreven, hier op Huisvlijt.
Schrijven over mijn vader, was als balsem voor mijn ziel. Evenals jullie reacties.
Dank daarvoor!
Hieronder een bloemlezing van de blogposts die ik de afgelopen 365 dagen schreef naar aanleiding van het overlijden van mijn vader.
365 dagen zonder vader
Vandaag wil ik ‘gewoon’ mijn vader terug
Kom ik ineens een foto van mijn vader tegen
Dromen over iemand die dood is
Loslaten voor dummies
De eerste kerst zonder mijn vader
Is mijn vader nu alleen nog maar een foto?
Nooit meer is wel heel erg lang
Pap, ze zeiden dat je dood was!
Tot slot
365 dagen zonder mijn vader.
Het waren goede dagen, ondanks dat hij niet meer zo maar binnen zal komen lopen.
Ik mis hem, maar ik ben vooral dankbaar en blij dat hij mijn vader was.
En op een bepaalde manier is hij overal om me heen.
Het gemis blijft, ook na lange tijd. Sterkte gewenst op deze moeilijke dag.
Zolang je aan hem blijft denken leeft hij voort in jullie gedachten en hart :)
Mooi is dat ook weer wel toch?
Groetjes
Ik hoop,dat het missen milder wordt. En de blijdschap en mooie herinneringen gaan overheersen. Makkelijk gezegd na 38 jaar,maar het kan wel.Mijn ouders leven nog zo vaak in de gesprekken
Mooi dat ze in gesprekken voorbij blijven komen Izerina! Zo leven ze inderdaad toch voort.
Fijn dat je zo’n fijne vader had, Nicole. Missen is voor altijd maar als je aan hem blijft denken, zal hij er altijd zijn.
Mooie odes heb je in het afgelopen jaar over je vader geschreven. Ik vind het mooi dat je eindigt met zeggen dat hij op een bepaalde manier altijd om je heen is.
Mooi, zoals je over hem en je gemis geschreven hebt, Nicole. Het is voor mij zo herkenbaar, hoewel mijn vader er al twintig jaar niet meer is, nou ja, hij is in mijn hart.
Nee, je vader is niet alleen een foto, je draagt hem mee in alles wie je bent en dat blijft zo. Voor mij is het nu 18 jaar geleden, maar wat voelt hij nog dichtbij. Soms is hij zo levendig aanwezig in dingen die ik mezelf hoor zeggen of hoe onze zoon lacht, kijkt en grapjes maakt. Of wanneer meeuwen ineens vlak boven mijn hoofd overvliegen. Het is of zijn ziel altijd om mij heen is. Ik heb soms hele gesprekken met hem en ik voel zijn liefdevolle blik nog steeds. Al blijf ik het verlangen houden hem weer even in levende lijve te zien en te spreken. Maar wat een mooi blog heb je geschreven.
Ik vind jouw woorden ook prachtig Neeltje. Dankjewel!
Vooral het eerste jaar was het gemis groot, zo vaak had je nog wat willen vragen. Hans
Wat een mooie manier om terug te blikken!
Dat dankbare gevoel helpt denk ik om liefdevol aan hem te blijven denken.
Heel veel sterkte met het verlies van je vader. Het eerste jaar is het ergste. Koester de mooie herinneringen.
365 dagen.. alle eerste keren zonder je vader zijn geweest. In tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt, wordt het niet makkelijker. Wel anders. Dieper het hart in. Tenminste, dat is mijn ervaring.
Een paar van de stukjes gelezen, en veel is herkenbaar. Ik verloor op 1 april mijn oma, zij voelde als een moeder voor mij. In het begin stond mijn leven helemaal stil, maar daarna besefte ik wel dat ik door moest. Velen zeggen; wees dankbaar omdat ze zo’n hoge leeftijd heeft bereikt en dat ben ik ook! Maar als je iemand verliest van wie je veel houdt, dan overheerst op zo’n moment het verdriet. Ik snap het ook helemaal dat het alleen het zien van een foto al een verdrietig gevoel op kan roepen. Toch heb ik in mijn hart het gevoel dat mijn oma over mijn schouder meekijkt en dat biedt veel troost. Precies wat ik ook bij jou lees in je conclusie. Je vader is vast trots op je dat je dit ‘bereikt’ hebt!
Wat fijn dat gevoel dat je oma over je schouder meekijkt Rosalyn. Ze klinkt als een hele lieve oma!
Gek is dat, he? Soms lijkt het pas een jaar. En soms lijkt het al een jaar. Zo kortgeleden en toch ook weer heel lang. Heel veel sterkte. Het gemis blijft maar de liefde ook.
Je ouders zitten elke dag in je hart,maar pijn slijt,ik praat dagelijks nog met mijn ouders,dan mis je ze iets minder misschien,veel sterkte.