Nostalgisch keukenemaille + waarom mijn oma het niet had
Op zoek naar emaille emmers anno 2020, raakte ik prompt geïnteresseerd in emaille in het algemeen. En dan vooral keukenemaille, voor spullen in de keuken. Daarom leende ik in de bibliotheek het boek Nostalgisch keukenemaille.
Emaille van de DRU
Het is nota bene al het derde deel, maar het leuke is, dat het gaat over emaille spullen die werden gemaakt door de DRU in het plaatsje Ulft. En dat is niet ver bij mij vandaag. De DRU bestaat zelfs nog steeds, zij het niet meer als fabriek. Je kunt er nu lekker koffie drinken, er is een theater en er is een bibliotheek in gevestigd.
Nostalgisch keukenemaille deel 3
Het boek Nostalgisch keukenemaille is een combinatie van interview met mensen die vroeger bij de DRU werkten, verhalen van verzamelaars van emaille en heel veel mooie foto’s van keukenemaille. Dat laatste vond ik het leukst. Het boek is gezellig om door te bladeren, en deed me denken aan het boek over kleine musea in Nederland. Dat was ook zo genoeglijk.
Hieronder een blik in het boek:
Het is ook zo kleurrijk!
Wat is emaille eigenlijk?
Wat ik in het boek in eerste instantie miste is een antwoord op de vraag: ‘Wat is emaille?’ Halverwege kwam er gelukkig toch een uitleg. Waar het volgens het boek Nostalgisch keukenemaille op neerkomt is dit:
emaille is in wezen glas.
Emaille wordt bijvoorbeeld aangebracht als laag over bijvoorbeeld een ijzeren pan. Er zijn veel verschillende soorten emaille. Welke soort gebruikt wordt hangt af van het product dat moet worden geëmailleerd. Voor keukengerei gebruikte de DRU speciaal ontwikkeld emaille.
Waarom verdween emaille uit de keukens?
Emaille verdween uit keukens door de komst van roestvrij staal. Huisvrouwen verruilden hun emaille pannen en voor rvs pannen.
Mijn conclusie over Nostalgisch keukenemaille
Nostalgisch keukenemaille is een gezellig lees- en kijkboek, dat een gevoel van nostalgie oproept. Ik denk dat het ook erg leuk is voor mensen die emaille verzamelen. Ik ben geen verzamelaar, maar kreeg door dit boek de neiging om eens op marktplaats te gaan neuzen naar emaille.
Mijn oma had geen emaille
Door het lezen van dit boek vroeg ik me af: ‘Had mijn oma emaille?’ In gedachten zag ik het helemaal voor me, hoe ze vast een complete emaille pannenset had gekocht toen ze met mijn opa trouwde. Maar toen ik het aan mijn moeder vroeg zei ze dat mijn oma geen emaille pannen had.
Mijn oma vond emaille pannen namelijk gevaarlijk.
Emaille gevaarlijk?
Volgens mijn oma was de kans groot om bij het koken en roeren in een pan per ongeluk een stukje emaille van de pan te stoten. En dat dat zou dan in het eten komen, en vervolgens in je lichaam, met alle gevolgen vandien.
Tsja.
Mijn oma zei ook altijd tegen ons: ‘Ga nooit wandelen met een pepermuntje in je mond, want stel dat het in je keel schiet!’ Ook waarschuwde ze voor het gevaar van harken in het gras, waarop je dan per ongeluk kon trappen, en dat de steel je dan knock-out zou slaan.
Mijn man merkte in dit verband op: ‘Volgens mij lijk jij wel op je oma.’
Praktische informatie over Nostalgisch keukenemaille
Ik leende Nostalgisch keukenemaille uit de bibliotheek. Bij bol.com is het niet te koop: daar vind je alleen het eerste, tweedehands deel van Nostalgisch keukenemaille.
Het boek is wel te koop bij nostalgischkeukenemaille.nl voor maar liefst 44,50.
Mijn emaille vondsten!
Mijn interesse in emaille is niet nieuw. Hieronder een aantal van mijn emaille vondsten!
Heb jij emaille in huis? En zo ja, wat?
Ik heb ook geen emaille, maar mijn oma had het wel. Ik vind het er wel altijd leuk uit zien.
Love as Always
Di mario
Hier hebben we echt veel emaille pannen, fluitketel, en melkpan. Laatstgenoemde is niet meer in gebruik. Ik denk trouwens dat de antiaanbaklagen gevaarlijker zijn.
Leuk John. En gebruiken jullie die ook echt dagelijks?
Emaille is superleuk! Ik kijk er ook altijd wel naar bij vintage dingen, maar vaak zijn ze toch beschadigd. Ik denk niet dat de dodelijke ongevallen door zijn gebeurd… ;-) Maar het mooie is er dan wel vanaf.
Mijn moeder had trouwens die gestippelde schaaltjes die bij 1959 in het boek staan.
Wat leuk dat je moeder ze had Armande!
Als klein kind heb ik nog leren afwassen in een emaille teiltje. Oppassen om geen stukjes van het servies te stoten.
Ik heb een emaille wadjan (Wok). Die gebruikte mijn schoonmoeder al in Nederlands Indië vanaf dat zij trouwde in 1933. En er is nog steeds geen stukje af. Hij is van BK en werd species voor Nederlands Indië gemaakt.
Arny
Grappig Bk is Berk Kampen die maken nog steeds fijne pannensets
Wauw, wat gaat die al lang mee Arny!
Dru, maakte die ook niet kolen en gashaarden destijds… Ik heb zelf alleen nog ergens een emaille beker staan.
Volgens mij wel Sjoerd.
Dat van die hark, heb ik wel eens zien gebeuren! Gelukkig was het niet een zeis ;-)
Wij gebruiken emaille emmers in de tuin. Ze zijn zwaarder dan de plastic emmers en laten zich niet stapelen. Maar ze komen bij mijn ouders vandaan en ik ga ze helemaal opbruiken.
Dat kan dus echt gebeuren, dat met die hark? Dat was vast een wonderlijk gezicht!
Ik heb net nieuwe emaille pannen gekocht in gezellig geel, groen en petrol blauw.
Leuk Olga. Waar kocht je ze?
Mijn oma had het, mijn moeder had het, en nu heb ik een deel van het emaille van mijn moeder. De schalen staan, nu ik op inductie kook,mooi te wezen op een plank, maar de vergiet, maatbeker, soeplepel, schuimspaan, stamper en juslepel worden nog regelmatig gebruikt.
Een levende herinnering.
Wat leuk dat je het ook nog regelmatig gebruikt Rianne!
Door een allergische reactie op rvs had ik besloten emaille pannen aan te schaffen bij de uitzet haha
Nooit aan gedacht dat er aan rvs ook handvaten zitten die je wel vast kan pakken.
Wat grappig dat die fabriek vlak bij jullie is! Ik zit even te denken… ik heb helemaal geen emaille in de keuken.
Dat oude spul trekt me wel. Maar je moet er wel voorzichtig mee zijn. Helaas weten ze bij de kringloop ook dat het gewild is.
Nou emaille was bij ons heel gebruikelijk, pannen de elektrische kookplaten, maar gevoelig voor stoten. Hans