Kookstress: heb jij er last van?
In de krant las ik dat 1 op de 3 Nederlanders last heeft van kookstress!
Kookstress!
Een paar cijfertjes:
- 1 op de 5 mensen voelt in de supermarkt paniek bij het zien van alle keuzemogelijkheden.
- 30% rijdt met het winkelkarretje rond zonder enig idee wat hij of zij die avond eens zal gaan koken.
Als ik dat zo lees denk ik: 'Geen wonder dat maaltijden laten bezorgen zo populair is!'
Waar komt die kookstress vandaan?
Waar komt die kookstress nou vandaan? Uiteraard hebben ze een expert gevraagd om een verklaring. Lizet Kruyff (Culinair historicus) vertelt dat tot vlak voor de Tweede Wereldoorlog vrouwen niet zelf hoefden te koken. Daar hadden ze 'een meisje' voor. Maar na de oorlog gingen jonge vrouwen liever wat anders doen dan ergens in een dienstje gaan. Noodgedwongen moesten vrouwen zelf gaan koken. Maar destijds hoefde je veel minder zelf te bedenken wat je eens zou koken.
Woensdag was gehaktdag, vrijdag visdag en het algemene motto was: 'Eten wat de pot schaft en niet zeuren!'
Anno 2017 zijn er volgens Lizet Kruyff vrouwen die maar liefst 3 verschillende maaltijden op een dag maken, omdat de kinderen het anders niet lusten. Geen wonder dat je dan kookstress krijgt.
Zelf denk ik dat onze volle agenda's, en het feit dat vaak beide partners buitenshuis werken ook een rol spelen bij kookstress. Lees in dit verband ook mijn post over meal preppen als oplossing.
Hoe kom je van kookstress af?
Ik kan me over best veel dingen zorgen maken, maar van kookstress heb ik gelukkig totaal geen last! Niet omdat ik zo'n geweldige kokkin ben, maar omdat ik een prima methode heb. Op maandagmorgen maak ik op basis van de aanbiedingen een weekmenu, en doe vervolgens de boodschappen voor de hele week bij de supermarkt. Dat weekmenu schrijf ik op en hang ik op het schoolbord in de keuken. Geen centje pijn!
Lizet Kruyff geeft ook nog een aantal tips tegen kookstress:
- Ga niet proberen te koken voor ieders smaak: laat ze eten wat de pot schaft.
- Voorkom dat je huisgenoten steeds lopen te snacken, waardoor ze vervolgens je avondmaaltijd niet meer blieven.
- Zorg voor een goede planning.
- Laat je niet gek maken door de tegenstrijdige nieuwsberichten over wat wel en niet gezond is. Kook gewoon gevarieerd.
- Leg de lat voor jezelf niet te hoog. Je kunt best erwtensoep serveren aan vrienden zegt Lizet.
Meer tips tegen kookstress vind je op de site van het AD.
Conclusie over kookstress
Kookstress is een fenomeen van deze tijd. Door de enorme keuzemogelijkheden, de grote inbreng van kinderen en ons drukke bestaan kan koken voor stress zorgen. Persoonlijk denk ik dat een goede planning de beste oplossing is voor kookstress. Dat, en vooral de lat niet te hoog leggen.
Wat vind jij van kookstress?
Ik vind het soms lastig omdat ik met die intoleranties te maken heb. Ik heb dus meestal best veel werk van het koken en heb daar niet altijd de energie voor (sorry dat ik dit zo vaak noem, maar het heeft gewoon een grote impact op zoveel dingen). Aan de andere kant heb ik heel makkelijke eters. In de supermarkt heb ik weinig stress. Behalve dan als bv de Aldi de glutenvrije maiscrackers uit het assortiment haalt. Of als ze een tijdje geen sojamelk hebben. Dat is nl de enige soort sojamelk die bij mij goed gaat. Bij bewerkte producten sta ik regelmatig etiketten te lezen. Vooral als de verpakking er ineens anders uitziet is de samenstelling ook vaak veranderd.
Ik kan wel heel snel door de supermarkt heen want ik sla veel rijen over (snoep, koek, chips, frisdrank, vleeswaren, kaas). Ik ben het langst bezig bij de groente en fruit en koop dan wat in de aanbieding is. Voordelig en je eet zo met de seizoenen mee. Dubbel winst.
Ik heb een aantal recepten die ik regelmatig volg en voor de rest houd ik nogal van ‘flansen’.
Het lijkt me ook best ingewikkeld als je bepaalde producten gewoon niet goed kunt verdragen. Maar ik kan me voorstellen dat je op een gegeven moment er wel aan went, en dat het dan makkelijker wordt.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen, maar heb er niet echt last van. Wel af en toe geen zin, waardoor het ook even puzzelen is met wat weinig tijd en inspanning kost, maar dat zie ik niet echt als stressvol.
Toen ik nog 's avonds kookte zonder weekmenu had ik soms 's avonds geen idee wat te koken. Eerder op de dag koken helpt erg en een weekmenu ook.
Verder heb ik de makkelijkste eters ever - hoewel dat misschien ook komt doordat ik niet doe aan cateren (ik hou er alleen enigszins rekening mee dat dochter geen aardappels lust), maar ook zelf niet ga zeuren als een kind (of man ;-)) iets niet lust.
Ii heb geen last van kookstress, maar weet soms niet wat we moeten eten. Merk dat ik dan geneigd ben steeds weer hetzelfde te maken. Sindskort maak ik ook een weekmenu, nou ja voor de halve week dus 3 of 4 dagen. En daardoor eten we weer eens andere dingen dan broccoli, krieltjes en kipschnitzel ????
LOL. Fijn dat het weekmenu helpt voor de variatie!
Vooral het gevarieerd eten vind ik lastig. Ik heb een paar recepten die ik bijna altijd maak en eigenlijk zou ik wat meer variatie willen. Eigenlijk zou ik ook meer met een weekmenu moeten werken,want het geeft houvast en bespaart je ook veel geld.
Meer variatie zou bij mij ook wel mogen vind ik. Net als jij heb ik een aantal recepten die ik telkens opnieuw maak.
Ik vind de tips eigenlijk wel heel goed. Mijn moeder kookt meestal hier en ze plant het altijd goed.
Je kunt je overal wel druk om gaan maken in 't leven. Heeft geen enkele zin! Ben het helemaal met je eens: gewoon eten wat de pot schaft, haha. Ik houd altijd wel een béetje rekening met de wensen van m'n man en eventuele gasten hoor, maar verder... Nou moet ik zeggen dat ik koken heel leuk vind en al kan genieten van het boodschappen doen, ben een beetje raar.
Nou, Lizet Kruyff heeft het onderzoek m.i. niet goed gedaan. Het grootste gedeelte van de mensen kon zich helemaal geen hulp in de huishouding, laat staan eentje die ook nog koken kon, veroorloven!
Ik weet van mijn moeder en tantes (geboren tussen 1890 en 1920 op het platteland) dat er gegeten werd wat er in de tuin geplant en gezaaid was. Veel aardappelen, kool, winterpeen,,prei, uien, bonen etc. Zomers vers uit de tuin, in de winter uit de weckfles, gedroogd of uit de "kuil" (aardappelen, winterpeen, koolsoorten) Er werd een varken vetgemest (als er geld was voor de aanschaf van een big), geslacht in november en het vlees werd ingemaakt of verwerkt tot worst of gedroogd. Alleen het slachten werd door 'n deskundige gedaan, de rest deed men zelf met behulp van familie en vrienden. Mijn moeder kon zich herinneren dat de doktersvrouw en de bakker een dienstmeisje hadden!
In de steden was de armoede onder de arbeiders en kleine winkeliers nog groter en die zullen ook geen "kookster" in dienst gehad hebben.
....en om op je vraag terug te komen: nee, ik heb nooit last van kookstress ????
Om het plat te zeggen: ik was nogal ingekakt met koken. Geen enkele stress hoor, maar gewoon: ik vond het niet meer zo leuk. Toen ben ik een maand of drie geleden met HelloFresh begonnen en we eten nu 5 x per week 'out of the box' Het is hartstikke leuk, je eet én erg lekker, zeer gezond én ook bijzonder gevarieerd. Resultaat: ik heb weer heel veel plezier in het klaarmaken van de avondmaaltijden en we zijn enthousiast over de gerechten.
Wat leuk dat je door HelloFresh weer enthousiaster bent geworden over koken. Ik heb die doos zelf ook een keer gehad, en vond het ook verrassend positief.
Ik heb gelukkig geen last van kookstress! Ben niet zo'n kokkin, dus soms mijn eigen maaltijden wel zat qua variatie. Ik doe ook een keer per week boodschappen met een lijstje en daar probeer ik het mee te doen. Voorheen ging ik om de dag en zonder lijstje, dat was vooral een stuk duurder haha.
Geen stress, maar koken is niet mijn grote hobby. Wij maken meestal een weekmenu en halen een keer in de week boodschappen. Omdat we nog gezonder willen eten maar het lastig vinden om steeds weer nieuwe gerechten te bedenken, hebben we al een paar keer eenzelfde (vrij gezond) weekmenu een maand lang gegeten. Ideaal. En na een maand gooi het het schema volledig om en eet je weer heel andere dingen.
Ook vind ik het fijn om grote porties te koken en dan wat in te vriezen. Erg handig voor dagen waarop er weinig energie of zin is om te koken: je eet dan toch gezond, want op zo'n moment maak ik veel sneller ongezonde keuzes.
Als minimalist vind ik de overvloed aan voedsel in de supermarkt vervelend en de bijbehorende keuzes die je dan moet maken onnodig. Zestien soorten pasta, welke is dan het gezondst? Of het lekkerst? Misschien is dat wel een grote mede-veroorzaker van kookstress. Keuzestress in de supermarkt als voorloper van kookstress! ;-)
Soms heb ik wel kokstress gehad vooral als je druk en geen tijd heb en ook nog geen genoeg voorraad in huis. Gelukkig kunnen wij patat(zonder olie)/pannenkoek bakken ;)
Ik heb niet echt kookstress maar vind t soms wel lastig om te kiezen wat ik ga koken Haha.
Doe mij ook maar een meisje om lekker te koken, wat lijkt me dat een verademing. Ik heb het soms, maar acht de ene dag kies ik voor gemak, uiteten en de andere keer lekker uitgebreid
Gelukkig heb ik nooit last van kookstress of supermarktstress. In de supermarkt koop ik vooral heel veel dingen niet. Pakjes en zakjes, chips, frisdrank, yoghurt met een smaakje e.d. zijn produkten die ik zelden koop.
Wij hebben een soort standaard repertoire van maaltijden die ik kook. Die verschillen dan weer per seizoen.
Ik moet nu een tijdje helemaal vetvrij eten en dat is wel een gedoe. Maar gelukkig is dat maar tijdelijk.
Een meisje hebben om te koken? Wat een elitair standpunt. Ik grom hier een beetje om, want mijn moeder was zo'n meisje. Het overgrote aantal vrouwen kookte vroeger echt gewoon zelf. En je kookte wat in het seizoen was, of (als je op het platteland woonde) op je tuin groeide.
Seizoensgroente koken is nog altijd een goed middel tegen keuzestress. Je koopt voor meerdere dagen tegelijk en dan begin je met de meest bederfelijke (meestal blad-) groente en tegen eind van de week eet je wortelgroentes en daarna kliekjes. Het werkt als een tierelier! En wie iets niet lekker vindt, treft het een dag niet.
Goh, ik wist niet dat mensen hier last van hadden. Hier in huis hebben we er gelukkig geen last van. Hier kookt altijd degene die als eerste thuis is. En vaak ligt er 's ochtends al klaar wat we gaan eten.
Nee geen stress, koken vind ik heel leuk.
Ik doe elke dag boodschappen en heb geen week menu ik bedenk s'-middags wat we gaan eten. Hangt er ook vanaf wie er mee eet die dag.
Ik denk dat het gros van de vrouwen altijd zelf gekookt heeft, doch een enkeling had een meisje in dienst!
Goed idee een weekmenu, is echter niet bij mij passend, zou dat als een koord om mijn nek voelen!
Ik heb geen hinder van kookstress, ook ooit gehad.
Ik koop 2x pw groenten en bereid meest 2x pd een maaltijd met groenten.
Per dag bekijk ik wat, al naar gelang ik trek in heb en in huis heb.
Kook zoveel als mogelijk met de seizoenen, mede door het kopen van seizoensgroenten.
Daar ik bij de ( biologische) groenteman mijn groenten koop, zijn er weinig aanbiedingen, anders wordt dat meegenomen.
Het lastigst vind ik de variatie aanbrengen, maar door een aantal goede kookboeken word ik weer geinspireerd!
Kookboeken kunnen inderdaad heel inspirerend werken!
Lizet Kruyff haalt een aantal historische feiten door elkaar. De rijken hadden, al dan niet als statussymbool een huishoudster in dienst die voor hen poetste en kookte.
In de steden was het vaak armoe troef. Op het platteland was men redelijk zelfvoorzienend. Op het einde van de 19e eeuw kwam daar ook een einde aan nadat diverse jaren achter elkaar de aardappeloogsten mislukten. Er was hongersnood en de mensen stierven met de bosjes. Uit pure wanhoop ging de lokale boerenbevolking in de eerste kolenmijn van Rolduc werken. Hele gezinnen werkten onder de grond, ja ook kinderen. Dat was pure noodzaak om een dagelijkse warme maaltijd op tafel te krijgen. Vrouwen droegen hun baby's mee op de rug. Na lange afdalingen op lange houten ladders werden deze in vochtige en tochtige mijngangen neergelegd tot de dienst er weer op zat.
Nee, wij Nederlanders kennen geen rijk culinair verleden. Kookstress kenden onze voorouders niet. Hooguit was er stress of men wel of niet te eten had.
Vanaf eind jaren vijftig kwam er vanwege de stijgende welvaart een gevarieerder voedselaanbod. Inmiddels is het aanbod dermate groot dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Ik benijd de tweeverdieners niet. Ik kan me voorstellen dat in deze gezinnen na een dag hard werken er ongetwijfeld een vorm van kookstress zal zijn. Ik herken het gelukkig niet. Al was het bij ons als alleenverdiener nooit een vetpot. Ik prijs me dan wel weer gelukkig dat ik een vrouw had die van weinig toch iets smakelijks op tafel kon zetten.
Daar haal je iets goeds aan Joannes: dat kookstress vroeger vooral draaide om de vraag of er wel iets te koken wás!
Hier geen kookstress en inmiddels ook geen boodschappenstress meer. De boodschappen worden gratis bezorgd door de supermarkt. De pubers eten wat de pot schaft. En dat is toch nooit goed ;) Als ze het niet lekker vinden dan hebben ze pech. Twee keer per week koken zij en dan heb ik niets in te brengen. Als ik gasten krijg vind ik het leuk om te koken. Niet te ingewikkeld. Maar het kan ook een avondje worden dat iedereen iets lekkers meeneemt en wij gezellig bij elkaar aan tafel kruipen. Vrij relaxt dus :)
Je hebt het goed geregeld Jose. En wat leuk dat je pubers ook twee keer per week koken!
Oh nee nooit last van. ik houd van koken en vind het dus leuk om te doen dus hier geen stress
Als wij vroeger iets echt niet lekker vonden maakte mijn moeder altijd iets anders voor ons. Maar wel eerst proberen natuurlijk. Ik doe dat zelf soms ook.... heb zelf wel last van kookstress vind het zo lastig
Lief van je moeder!
Ik haal voor de hele week boodschappen en kook van wat er is waar ik zin in heb. Geen stress, hooguit geen zin.
Dat is weer een ander probleem inderdaad : 'Geen zin' : )
Ik maak me hier niet al te veel zorgen over, maar kan ook niet goed plannen voor een hele week! Ik weet meestal de dag zelf pas waar ik zin in hebt