Sjaars: Hét studentenleven?
Een van de argumenten tegen een HBO-opleiding via de LOI is dat mijn dochter dan het studentenleven zal missen. Afhankelijk van wat je onder ‘het studentenleven’ verstaat vind ik dat ook wel jammer. Het boek Sjaars gaat over het studentenleven. Tenminste, over een van de mogelijke vormen van het studentenleven.
Studentenleven als tussenfase
Voor mij staat hét studentenleven voor een periode waarin je als het ware zweeft tussen je kindertijd en volwassenheid. Je bent niet langer een kind, maar je hebt ook nog niet alle verantwoordelijkheden van een volwassene. Deze tussenfase is denk ik best fijn om mee te maken.
Sjaars: Studentenleven als zuipen, feesten en elkaar afzeiken
Maar de meeste mensen verstaan onder hét studentenleven studentenverenigingen, ontgroeningen, zuipen, en fornuizen waar je het aangekoekte vuil moet afbikken. En daarvan vind ik het helemáál niet jammer als mijn dochter dat misloopt.
Het studentenleven anno 2012
Niettemin, ik vind het belangrijk een ‘open mind’ te houden. Dus toen ik in de bibliotheek het boek Sjaars zag liggen, met de ondertitel: ‘Het leukste boek voor alle eerstejaars’ nam ik dat onmiddellijk mee. Want míjn studententijd ligt alweer 20 jaar achter me, en wellicht is er van alles veranderd! Zo kon ik mezelf mooi even op de hoogte stellen van het studentenleven anno 2012.
Over het boek Sjaars
In Sjaars vertelt culturele antropologie studente Welmoed Barendsen over haar eerste jaar als studente in Utrecht. En ik vond het zogenaamde studentenleven net zo afschuwelijk klinken als ik dacht. Met motto’s als ‘Eén bier is geen bier’ en eufemistisch genaamde introductiekampen (lees ontgroenen) waarin eerstejaar worden afgeblaft, lijkt hét studentenleven nog net zo te zijn als toen ik ging studeren.
Toen ik op mijn achttiende ging studeren, vond ik mijn studie leuk, evenals de stad Utrecht. Maar het officiële studentenleven waarin je elkaar voor de lol ging ‘afzeiken’ vond ik vreselijk. Ik ben dan ook nooit lid geworden van een studentenvereniging, en gebaseerd op het beeld dat Welmoed Barendsen schetst van hét studentenleven anno 2012 denk ik niet dat mijn oudste dochter daar veel aan zal missen.
Sjaars kopen?
Sjaars is voor 19,99 te koop bij bol.com.
Lees ook Wat kost studeren?
Maar ik weet dat er onder jullie ouders zijn met studerende kinderen. Wat is jullie indruk van hét studentenleven?
Voor mij is het ook ruim 20 jaar geleden dat ik ging studeren en ik moet zeggen, er is nog steeds niet veel veranderd als ik het om mij heen hoor.
Mijn oudste dochter studeert hier in de stad, woont samen maar moet er hard voor werken. Ze gaat wel eens uit maar zit niet bij een studentenvereniging (gelukkig.
Het oeverloos zuipen en brallen is nog steeds de maatstaf van het studeren bij veel studenten.
Toch vraag ik mij af als het straks het leenstelsel word ingevoerd of dit ook zo blijft
Ik ben zelf 6 jaar geleden afgestudeerd. Ik woonde nog thuis en zat niet bij een studentenclub, dus ik geen doorsnee student. Mijn vriend kwam ik echter wel tegen in mijn 2e jaar en hij studeerde en woonde wel in een andere stad dan z’n ouders. Hij was lid van zo’n club, zelf zegt hij dat hij er veel geleerd heeft op sociaal gebied (hij was zelfs een jaar opperhoofd van de club). Hij zou het niet gemist willen hebben, maar er was ook wel een periode dat ie toch vond dat hij teveel zoop. En daar is ie dan ook mee gestopt.
Ik zelf vond het super om bij hem thuis te zijn op zijn kamer, beetje zelf koken en zo geen gezeur van mensen om je heen. Heb er ook leuke feestjes meegemaakt, leuke mensen leren kennen en de treinreisjes naar hem vond ik ook altijd fantastisch!
Thuis stortte ik me niet in het studentenleven, dat deed ik in het weekend als ik naar hem ging. Maar dan gewoon gezellig de kroeg in of naar en concert/festival, niet zo’n soceiteit met themafeestjes. Not my cup of tea.
Mijn zoon is voorzitter geweest van een studievereniging en dat is echt iets anders dan een studentenvereniging. Een studievereniging is voor studenten van een bepaalde opleiding of faculteit, en organiseert van alles rond de studie zelf. Dus buitenlandse excursies, of wekelijkse bijeenkomsten waarbij ook docenten zijn. Van de blauwe knoop zijn ze niet, maar er wordt zeker niet zo stevig ingenomen als op studentenverenigingen. Kortom, laat je niet afschrikken door stereotyperingen van het studentenleven. Mijn drie kinderen studeren nu allen, een archeologie, een internationale ontwikkelingsstudies, een biomedische wetenschappen. Ik ben blij dat we ze dit kunnen geven.
Ik heb zelf pas na mijn 40e gestudeerd en ik merk toch wel behoorlijk wat te hebben gemist, al was het maar een netwerk van gelijkgestemden. Jongeren die niet gestudeerd hadden zaten toch eerder in het huisje-boompje-beestje stramien. Met als hoogtepunt de tv programma’s van die avond.Zo heb ik het tenminste ervaren, hoor. Groet, Hsm.
Over stereotyperingen gesproken zeg
Het spijt me dat je mijn omschrijving van een diep gemis niet begrijpt. De een heeft nu eenmaal andere behoeften dan een ander. Ik verveelde me enorm tussen de mensen waar ik tussen zat, en dat schrijf ik eerlijk op. Toevallig had ik het er afgelopen week met een van mijn kinderen over: het opgroeien in een milieu waar kritisch denken niet aangeleerd maar ontmoedigd wordt. Zij waren blij dat zij wel kansen hadden gekregen die ik niet kreeg.
Aha, dat lijkt me dan al wel een belangrijk verschil tussen studievereniging en studentenvereniging!
Wat mooi dat je na je 40ste alsnog bent gaan studeren!
Zelf ben ik een student, en mijn broertje en zusje ook, al zijn wij denk ik niet helemaal doorsnee. Ik ben bijvoorbeeld relatief laat begonnen met 24, kon al via de sociale woningbouw een klein, voor een student betaalbaar appartementje krijgen in het dorp waar ik al woonde, en van waaruit de Uithof erg goed bereikbaar is. Ben dan ook niet lid van een studentenvereniging, daar had ik geen behoefte aan; ik ken al genoeg mensen, dus mijn sociale leven is vol zat. Tegenwoordig woon ik samen met mijn vriend in Rhenen, in een mooi appartement met dito uitzicht, en ik zou niet met mijn medestudenten in krappe kamertjes willen ruilen. Maar ja, ik ben dan ook alweer 27, en geen 20 meer.
Mijn broertje studeert theologie, eerst in Kampen en sinds september in Amsterdam. Hij was vorig jaar voorzitter van een studentenvereniging met wel (!) 5 leden, waar het ontzettend studentikoos was (tot diep in de nacht ‘vergaderen’ en zo), maar hij lust geen alcohol, en voelt ook totaal geen druk om dat toch te drinken. Zijn studie heeft er ook niet onder te leiden, hij kachelt bijna zonder vertraging door, zelfs met de periode die hij naar het buitenland ging, en dat krijgt, met die studie helemaal, bijna niemand voor elkaar.
Mijn zusje studeert in Leeuwarden, en zit daar bij Navigators, de christelijke studentenvereniging daar. Ook dat is net een ‘echte’ studentenvereniging; de ‘een bier is geen bier’ is vooral een stukje sociaal zijn: het betekent niet dat je meer dan een biertje moet drinken, maar dat als je een drankje haalt, je gelijk ook voor iemand anders moet halen; een goede ‘smoes’ om een gesprekje aan te knopen. Ze vindt haar studie geweldig, de studentenvereniging ook, doet voor beide heel veel, en is echt nooit dronken.
Ontgroening? Dat heb ik zelf ooit ook gehad toen ik bij een eerdere studie bij een studentenvereniging ging, net als m’n broertje en zusje die hadden. Het verschilt vast per vereniging, maar wij hebben alle drie ervaring met ‘lekker gek kunnen doen en er nog een reden voor hebben ook’, en hebben ons echt niet naar of afgeblaft gevoeld. Maar inderdaad, dat verschilt denk ik wel per vereniging.
Ik denk dat je zonder ‘studentenleven’ inderdaad iets kunt missen, maar dat ligt er aan hoe je zelf je studentenleven inkleedt. Als je studeert bij een ‘gewone’ hbo hoef je niet bij een studentenvereniging, of je kan zelf kiezen bij welke, ook op basis van wat voor studenten daar heen gaan. Ook met dat een loi-opleiding vaak als ‘minder’ gezien wordt door werkgevers, en de deadlines er bijna niet zijn, zou ik toch echt voor een fysieke instelling gaan.
Onze oudste dochter zit nu op het HBO, eerstejaars, bewust geen lid van een studentenvereniging. Idd is een studievereniging anders dan een studentenvereniging.
Pas moest zij een week naar een praktijkschool, waar dus echt wel enorm gezopen werd, één moest er zelfs voor naar het ziekenhuis, dus dan weet je ‘t wel. Dochter hoorde dit achteraf, zij zat nl. niet intern maar had met 3 andere meiden geheel zelfstandig een huisje geboekt op een vakantiepark… (Zo trots dat zij dit zelf regelden en nog 60 euro de vrouw goedkoper uit.)
Er zijn ook hele leuke, gezellige studentenverenigingen die NIET aan ontgroeningen doen, hoor! ;)
Op de ontgroening na, ben ik denk ik wel een stereotype student, inclusief het aanrecht waar je aan vastplakt.
LOL! Wat is dat toch met aanrechten en studenten?!
Mijn dochter studeert in Utrecht, woont in Zeist op een kamer.
Is bewust geen lid van een studentenvereniging.Ook wegens bovenstaande verhalen. Toch heeft ze het gezellig. Ze spreekt vaak af met vriendinnen voor etentjes, bioscoopje enz. Haar vriend, die in leiden studeert heeft ook geen enkele interesse in een Vereniging.
Mijn zoon studeert in Enschede. heeft veel contacten, maar niet via een vereniging. Hij zit wel in een bandje en heeft het enorm naar zijn zin.Zo zie je maar: ieder maakt er iets anders van en het ligt ook aan het karakter van het kind.
Ik ben ongeveer 18 jaar geleden afgestudeerd. Ik woonde op kamers, maar niet in een studentenhuis. Gewoon bij eiamdn die kamers verhuurde. Ik zat ook niet bij een studentenvereniging. Dat was er ook niet vanuit onze opleiding ( HBO-SPH).
Ik vond het studentenleven heerlijk. In het begin best moeilijk hoor. Als je als dorpsmeisje ineens vanuit een beschermde omgeving naar de stad gaat, kom je jezelf wel even tegen.
Maar ik heb er veel geleerd. het heeft me voor een groot deel gevormd. Wat mij betreft zou iedereen de kans moeten krijgen om even op jezelf te wonen. Het is een leuke, leerzame ervaring die ik zeker niet gemist had willen hebben.
Dat snap ik helemaal. Ik vond de overgang van platteland naar de ‘grote stad’ (Utrecht) ook moeilijk, maar juist daardoor ben ik er flink door ‘gegroeid’. Maar moet je daarvoor per sé studeren vraag ik me af?
Hier spreekt nog een student. Ik vergelijking met sommige anderen heb ik een heel ‘saai’ studentenleven. Ik zit niet bij een studentenvereniging, maar wel bij mijn studievereniging (verbonden aan de opleiding), waar ik lezingen van bijwoon en af en toe naar een borrel/feest/bbq/picknick ga. Daar kan ik leuk sociale contacten onderhouden. Verder spreek ik veel af met vriendinnen: regelmatig samen eten, soms winkelen of naar de film. Af en toe gaan we met een hele groep uit, dat vind ik erg gezellig, maar ik ben niet iemand die persé meerdere keren per week uit wil gaan.
Ik vind zelf mijn studentenleven een hele leuke gezellige periode. Ik denk dat het inderdaad mooi tussen middelbare school en werken inpast. Ik woon op kamers, ik heb dus de verantwoording voor mijn huur, moet zorgen dat ik het opgeruimd hou, mijn klusjes doe en mijn financiën goed plan. Ik was altijd al heel zelfstandig met dat soort dingen, maar denk toch wel dat het op mezelf wonen me daar nog wat bewuster van heeft gemaakt. Tegelijkertijd ben ik blij dat het nog een beetje een miniatuurhuishouden is. Ik hoef alleen huur te betalen (inclusief), alle andere zaken die bij een helemaal eigen huis om de hoek komen kijken krijg je later pas mee te maken. Ook alle andere verantwoordelijkheden blijven relatief beperkt. Ik vind dat best prettig, ik heb nu nog best veel vrijheden, maar leer tegelijkertijd om goed te plannen.
Dus ja, ik ben blij met mijn studententijd. Ik denk dat ik de stap van middelbare school naar parttime werken en tegelijkertijd een studie volgen te groot had gevonden.
Misschien bestaat hét studentenleven wel niet. Toen ik 20 jaar geleden studeerde had je vooral verschillende soorten groepjes enigszins vergelijkbaar met de groepjes die je op de middelbare school zag. En ja de ‘kakkers’ van mijn school werden laternn brallers op een studentenvereniging. Maar dat is aar 1 aspect van het studentleven. Zelf zat ik bij een studievereniging waarbij organiseren van culturele activiteiten voorop stond, dus reizen naar barcelona organiseren en filmavonden, heel leuk allemaal.
Voor mij was het een supertijd. En natuurlijk heb ik ook wel eens gefeest, maar niet in t extreme.
Ik zou mijn kind graag een studententijd gunnen, met echte contacten en dingen kunnen ervaren.
Ben 15 jaar geleden afgestudeerd. Heb het prototype studentenleven geleid, met studentenvereniging, ontgroening, alles erop en eraan. Het was geweldig en ik zou het zo weer doen.
Ik denk dat het ook heel erg van je persoonlijkheid afhangt of zoiets je aanspreekt.
Hoi hoi, hier iemand die iets meer dan een jaar geleden is afgestudeerd. Ik heb mijn studententijd als geweldig ervaren, en heb dan ook 9 jaar gestudeerd. Voordat nu allerlei vooroordelen ontstaan: in die tijd heb ik 2 bachelors gedaan, een twee-jarige research master, ben ik een semester stage gaan lopen in het buitenland en ben een jaar lang bestuurder geweest van een grote studievereniging (meer dan 2000 leden en oja: ik lust geen bier). Nu ben ik aan het promoveren trouwens.
Ik denk dat je je studententijd heel persoonlijk kunt inrichten: wel of geen vereniging (en dan nog kan je kiezen tussen sportvereniging, studievereniging of studentenvereniging), wel of niet op kamers, wel of niet naar het buitenland etc. Dus het is maar net wat je zelf wil. Maar dat het een tijd is van zelfontdekking en een tijd van wereldontdekking, dat staat wel vast voor mij. Ikzelf vond studeren gewoon heel erg leuk. Heerlijk om al die kennis op te nemen. Heerlijk om nieuwe mensen te leren kennen. Heerlijk om op eigen benen te gaan leren staan.
Ik woonde trouwens in een studentenhuis met 3 anderen waar we ook gezamenlijk kookten, we hadden een woonkamertje waar iedereen welkom was. Je mocht vrienden meenemen, die konden ook aanschuiven ‘s avonds. Erg gezellig! Verder hield ik van een redelijk schoon huis. Dus was het altijd best opgeruimd en redelijk schoon. Ik heb er leren koken in ieder geval (want je wil je huisgenoten toch wat eetbaars voorzetten :).
M
Dat klinkt gezellig! Ik ben heel benieuwd naar de open dag in Maastricht. Hopelijk valt mijn dochter als een blok voor de Vertaalacademie daar, en dat is de puzzel over wat de beste optie is, opgelost.
Ik denk dat je dochter de keuze moet maken zonder dat jij je beeld al voor haar invult. Dit is een periode om fouten te mogen maken. Misschien vindt zij het prima in een studentenhuis. Haar keuze,
Ja, dat denk ik ook. Het is ook een tijd van jezelf leren kennen. Hoe gedisciplineerd ben je nu eigenlijk als je ouders niet achter je broek aan zitten? Of ga je wel elke dag koken als je ook lui een afhaalmaaltijd kan halen (Of brood met pindakaas)? Ik weet nog dat ik in het begin elke dag GTST ging kijken (want dat mocht ik niet thuis). Totdat ik erachter kwam dat ik het helemaal geen leuke serie vond (en vooral slecht geacteerd!). Toen ben ik er zelf mee gestopt.
Maar vooral het sociale aspect vind ik achteraf belangrijk. Mensen leren kennen, leren samenwerken in groepsopdrachten, omgaan met docenten, omgaan met instanties (IBG of DUO nu). Wie worden je vrienden als je ineens een veel groter netwerk krijgt? Maar vooral ook inhoudelijke discussies over de stof hebben mij gevormd. Het samen nadenken en tot een oplossing komen. Of juist enorm van mening verschillen en zien hoe je alsnog kan samenwerken.
Ook het zoeken naar een bijbaantje hoorde erbij. Ik ging in de kinderopvang werken 1 dag in de week en later werd ik student-assistent: practica geven aan eerstejaars, nakijken van opdrachten en tentamens etc. Ben ook nog onderzoeks-assistent geweest een paar maanden. Dat zijn ook meteen baantjes die dichter bij je studie liggen, dat vond ik erg leuk.
Naja, ik had het niet willen missen iig!
Maar zoals Willemien zegt: je dochter moet zelf beslissen wat ze wil. Het is haar leven. Laat haar eens rondlopen in Maastricht, neem eens een kijkje bij studenten of studieverenigingen. Ze kan ook vragen of ze eens een college kan bijwonen, gewoon om te kijken hoe het is.
Ik ben lid geweest van een studentenvereniging en kort van een studievereniging (tot ik van studie veranderde). Ik had het zeker niet willen missen, zelfs de ontgroeningen niet. Het is maar net hoe je ermee omgaat, hoe je omgeving ermee omgaat en hoe je je vrienden uitkiest. Ik heb heus heel wat gefeest, avonden te veel gedronken en rare dingen uitgehaald. Maar zelfs daar leer je veel van. Ik was voorzitter van mijn jaarclub (zat trouwens niet bij het corps), zat in verschillende commissies (o.a. toneel) en ben beheerder geweest van mijn studentenhuis met 20 bewoners. Een leuke en leerzame tijd!
Iets anders: klopt het dat de link naar je LOI-artikel van laatst niet werkt? Ik zat vandaag bij ze en noemde wat ‘klachten’ en degene met wie ik sprak wilde het wel graag lezen. Ik weet niet of je er bezwaar tegen hebt als ik hem de link stuur, maar dan moet die link wel werken ;-)
Hoi Kaatje, bedankt voor de tip! De link klopte inderdaad niet, maar is nu als het goed is hersteld! Geef de link vooral door!
Ik hoor veel enthousiaste verhalen hier over de studententijd. Dat zet me beslist na nadenken aan! De open dag in Maastricht zal hopelijk voor mijn dochter duidelijkheid brengen.
Toevallig ben ik zelf een student, niet elke student is hetzelfde en niet elke student zit op een studentenvereniging. Ik zit zelf op een gezelligheidsvereniging, waar we geen ontgroening hebben en iedereen gelijk is. We houden van een biertje, maar als iemand aan de cola gaat; lekker toch!
Ik denk dat er maar een klein deel van de studenten zich aansluit bij een corps, en dat is het enige wat je hoort omdat de levensstijl zo bizar is.
Het studentenleven had ik nooit willen missen, ik heb geleerd hoe ik voor mezelf moet zorgen, en verantwoordelijkheden nemen.. Ik zou het niet anders doen als ik nu opnieuw moest beginnen ;)
Hoi,
Ik wilde toch ook nog even reageren. Ik heb 3 jaar in Amsterdam gestudeerd en ben net (dit studiejaar) begonnen in Maastricht. Ik woon hier ook op kamers (dit deed ik ook 2,5jr in A’dam). Maastricht is een hele leuke stad, mooi, gezellig, internationaal! Er zijn ook verenigingen, maar er worden ook veel dingen georganiseerd buiten verenigingen om, je kunt er ook als niet-lid heen.
Wat je zegt over ‘groeien’ en volwassen worden, daar ben ik het mee eens; dat gaat nou eenmaal sneller als je op kamers woont. Je moet ‘ineens’ alles zelf doen. Echter, er zijn ook studenten in mijn omgeving die nog thuis wonen, zij hebben ook die ‘tussenfase’ maar die gaat meestal langzamer. Ik denk dat mocht je dochter kiezen voor de LOI-opleiding, ze zeker die tussenfase wel zal ervaren. Alleen zal die tussenfase anders zijn. Ze is immers aan het studeren, maar zonder medestudenten (denk ik…) en werkt daarnaast, maar komt wel ‘s avonds thuis waar de boodschappen gedaan zijn en het eten klaar staat. Da’s anders, maar niet perse minder of slechter hoor….!!
Groetjes,
Floortje
p.s. Mocht je meer willen weten over studeren in Maastricht dan kun je me mailen.
Floortje dank voor je feedback! En goed om te lezen dat jouw ervaringen met Maastricht positief zijn.
We gaan in november naar open dag, en later in het jaar kan mijn dochter eventueel ook nog een dag meelopen. Dat lijkt me ook een goede indruk geven.
Nog een korte aanvulling, mocht het straks Maastricht worden. Dit ( maastrichthousing.com ) is een heel overzichtelijke kamer-site.