Etiquette hand geven? Mijn eerste hand sinds maart 2020
Afgelopen zondag overkwam het me ineens: ik kreeg een hand.
Mijn eerste hand sinds maart 2020.
Ik was bij een lezing, en een onbekende meneer kwam naast me zitten.
Mijn eerste hand sinds maart 2020
Vervolgens boog hij zich met uitgestoken hand vriendelijk naar me toe en zei:
‘Ik zal me even voorstellen.’
Ik nam zijn hand aan.
Maar het voelde wel een beetje apart.
Was dat nou wel verstandig?
Heeft niet Ernst Kuipers gezegd dat je beter een boks kunt geven? Want zijn handen niet ‘een bron van bacillen?’
Hoe zit het eigenlijk met de etiquette van een hand geven?
In de krant las ik een artikel over hoe corona onze omgangsvormen heeft veranderd. Volgens etiquettetrainer Lilian Wolbrink, verdwijnt de elleboog, maar blijft de boks misschien wel. Ook zegt zij dat de 3 kussen weg zijn, maar dan heeft ze duidelijk niet Boer zoekt vrouw gezien.
6 Begroetingsrituelen
Het artikel gaat over onze begroetingsrituelen. Zoals:
- Een boks
- Een elleboog
- Een knuffel
- Alleen een knikje
- Buiginkje (deze zet ik er zelf even bij, want ik vind die erg leuk)
- Eén kus met een knuffel
Etiquette hand geven? Wat moet je doen?
Lilian Wolbrink zegt dat het eigenlijk heel simpel is: gewoon met elkaar afspreken wat je doet. ‘Zullen we handen schudden of….’
Omgangsvormen etiquette: hoe nu verder?
Hoe nu verder? Ik heb inmiddels gemerkt dat als iemand mij vriendelijk een hand toesteekt ik die aanneem… Ik vind een hand geven ook best prettig moet ik zeggen. Het is een mooie vorm van contact maken.
Een elleboog vind ik stom, een boks iets beter, maar ook niet ideaal.
Een klein buiginkje vind ik ook erg geschikt.
Leestip
Wat doe jij nu qua begroeten?
De hele atmosfeer wordt bevolkt door bacteria en virussen. Het zit in gist, zuurdesem, paddestoelen, bier, wijn, noem maar op. We zouden niet zonder kunnen, want ook in je darmen leven miljarden bacteria. Dus die hand…. mwah….
We moeten alert blijven, maar een hand of knuffel onder familie of bekenden moet kunnen.
Ik vind de boks wel een goede opvolger.
Wat ik zeker weet is dat ik nooit nog mensen ga begroeten met een kus (of, in het geval van mijn schoonfamilie, met drie kussen). Ben zo blij dat ik daarvan af ben. Met dank aan corona: eindelijk een goede reden om niet meer in mijn personal space te komen.
Een vuistje vind ik wel sympathiek.
Die drie kussen vind ik ook vreselijk.
Ik heb de spontane handdruk gemist!
Het geeft een gevoel van vertrouwen.
Bijzonder vind ik ook dat je elkaar bij het handen drukken spontaan in de ogen kijkt.
De vervangers vond ik maar niks.
Zelf zal ik het niet zo snel doen, maar als iemand mij een hand geeft is dat ok. Soms heb je wel moeilijke situaties. Zo is er een oude dame die ik na een hele tijd weer zag en die veel ellende had meegemaakt het laatste jaar. Had haar heel graag een knuffel gegeven maar dat ging dus niet.
Nog steeds veel handen wassen en waar mogelijk afstand houden.
Wat jij zegt, herken ik. Ik vind een hand geven ook een prettige manier van begroeten. Tegelijkertijd merk ik dat het voor mij (nog) niet terug is. Als iemand mij een hand wil geven, neem ik die aan, maar zelf steek ik mijn hand nog niet uit. Het voelt toch nog een beetje als ‘bacillen halen’. Gek eigenlijk, want voor corona dacht ik daar dus nóóit over na!
Het elkaar begroeten was nog nooit zo ingewikkeld sinds corona….
Begroeten kan prima zonder elkaar aan te raken. Dat hou ik erin.
Het ligt ook aan de persoon en dergelijke. vind ik.
Love As always
Dimario
Ik heb nog geen een hand gegeven, merk dat men er ook niet meer zo van gediend is.
Dan accepteer ik dat het zo is en blijft. Hans
En het is nog niet post-corona, nog niet echt. Ik geloof niet dat ik nog handen zal geven voorlopig. Zo’n oosterse begroeting lijkt me wel wat: met gevouwen handen voor je borst en een klein buiginkje.
Dat is ook mijn favoriet Judy.
Ik vind die boks niks en die elleboog ook niet. Maar vreemden handen geven doe ik eigenlijk ook niet meer. En vreemden zoenen al helemaal niet maar daar was ik al nooit een voorstander van. Als ik je echt heel lief vind en ik heb je heel lang niet gezien dan krijg je van mij drie zoenen. Maar mensen die aan die voorwaarden voldoen moet je met een lampje zoeken :-)
Ik heb een goede vriend een hand gegeven om hem te condoleren met het verlies van zijn moeder. Dat was de eerste hand in ruim twee jaar.
In zo’n situatie kan ik het me ook heel goed voorstellen.