Etiquette hand geven? Mijn eerste hand sinds maart 2020
Afgelopen zondag overkwam het me ineens: ik kreeg een hand.
Mijn eerste hand sinds maart 2020.
Ik was bij een lezing, en een onbekende meneer kwam naast me zitten.
Mijn eerste hand sinds maart 2020
Vervolgens boog hij zich met uitgestoken hand vriendelijk naar me toe en zei:
‘Ik zal me even voorstellen.’
Ik nam zijn hand aan.
Maar het voelde wel een beetje apart.
Was dat nou wel verstandig?
Heeft niet Ernst Kuipers gezegd dat je beter een boks kunt geven? Want zijn handen niet ‘een bron van bacillen?’
Hoe zit het eigenlijk met de etiquette van een hand geven?
In de krant las ik een artikel over hoe corona onze omgangsvormen heeft veranderd. Volgens etiquettetrainer Lilian Wolbrink, verdwijnt de elleboog, maar blijft de boks misschien wel. Ook zegt zij dat de 3 kussen weg zijn, maar dan heeft ze duidelijk niet Boer zoekt vrouw gezien.
6 Begroetingsrituelen
Het artikel gaat over onze begroetingsrituelen. Zoals:
- Een boks
- Een elleboog
- Een knuffel
- Alleen een knikje
- Buiginkje (deze zet ik er zelf even bij, want ik vind die erg leuk)
- Eén kus met een knuffel
Etiquette hand geven? Wat moet je doen?
Lilian Wolbrink zegt dat het eigenlijk heel simpel is: gewoon met elkaar afspreken wat je doet. ‘Zullen we handen schudden of….’
Omgangsvormen etiquette: hoe nu verder?
Hoe nu verder? Ik heb inmiddels gemerkt dat als iemand mij vriendelijk een hand toesteekt ik die aanneem… Ik vind een hand geven ook best prettig moet ik zeggen. Het is een mooie vorm van contact maken. Een elleboog vind ik stom, een boks iets beter, maar ook niet ideaal.
Een klein buiginkje vind ik ook erg geschikt.
Hand geven etiquette: Slappe hand
Mijn moeder leerde me een ‘stevige hand‘ te geven, én oogcontact te maken. Dat is één van de lessen op het gebied van etiquette en een hand geven die goed is blijven hangen, en die ik altijd in de praktijk breng.
Slappe handjes
Zelf vind ik ‘slappe handjes’ dan ook erg vervelend. Je weet wel, zo’n hand die in de jouwe ligt als een dood vogeltje. Maar mijn grootste ergernis is mensen die mij een hand geven, zonder de moeite te nemen me ook even aan te kijken. Dan heb ik nog liever geen hand.
Pijnlijke handjes
Mijn grootste verwóndering zijn mensen die me pijn doen! Die zo’n stevige hand geven, dat ik ineen krimp. Zijn ze zo enthousiast? Of hebben ze zich hún moeders les van een ‘stevige hand’ te erg aangetrokken? Kennen ze gewoon hun kracht niet?
Niettemin, ik heb de ‘pijnlijke hand’ liever dan ‘het slappe handje’.
Huisvlijt bezoekers over handen schudden
- Heb het er nog niet over gehad maar het is een goeie!
Ik geef m ook stevig maar soms zijn ze zo enthousiast dat je hand haast breekt en soms denk je iemand voor je te hebben die een normale hand geeft en die knijpt je dan zelf haast fijn. Ik vind dat de hand die je geeft veel over je persoonlijkheid zegt.
Stevig: Dat je open bent voor contact
Te stevig ben je open en wil je laten weten dat je een sterk persoon bent.
Slap: Is terughoudend en onzeker
Geen : Je wilt geen contact Persoonlijk geef ik liever handen als kussen. (Tamara) - Ik probeer mijn kinderen nu in elk geval te leren dát ze een hand geven en dat het de bedoeling is dat dat de rechter is :-) Slappe handjes kan ik ook heel slecht tegen – ik zal wel proberen op die lichamelijke oorzaak te letten. Te hard knijpen gebeurt me niet zo vaak meer, dat ik dat krijg bedoel ik, ik kreeg ook de tip om dat deel tussen duim en wijsvinger, trefzeker tegen datzelfde handdeel van de ander te duwen. Dan haak je echt 2 handen in elkaar en kunnen vingers nooit worden fijngeknepen en heb je zelf ook wat controle over de handdruk. Als het nog te volgen is :) (Aline)
- Soms vind ik het wel lastig, als ik een zakelijke bekende voor de 100e keer zie terwijl ie alleen even iets af komt geven… Maar getver, dat je iemand een hand geeft en je krijgt zo een klam zeempie in je hand. Knijp mensen niet fijn maar ik probeer wel een duidelijke hand te geven. Eerst indruk enzo… (Valhalla)
- Toevallig dacht ik hier van de week over na, na een bezoek aan de verloskundige. Ik gaf haar bij binnenkomst een hand en zij reageerde verontwaardigd: “we hebben elkaar toch al eens eerder ontmoet?!” Als je weer weggaat blijft ze ook gewoon zitten.
Het geeft mij een onbeleefd en onprofesioneel gevoel al vind ik de vele handjes in onze grote familie ook niet altijd even prettig… (PipiPander) - Ja een hand geven doen wij ook en ook ons kind hebben we dat geleerd en ook de persoon aankijken, je hebt toch niks te verbergen. Mijn man draagt nooit geen trouwring om dat hij veel mensen op het werk een hand moest geven en dat waren vast stevige knijpers.
Maar de zoon trouwde met een vrouw die dat niet gewoon was, dat vonden wij zou koud eerst, het went maar ik vind het onbeleefd overkomen. (Johanna) - Mijn kinderen geven altijd iemand een hand en stellen zich netjes voor als ze ergens voor het eerst komen. Zo zijn ze opgevoed. Dat ging vanzelf, want zo ben ik ook opgevoed. Ook kijk ik de mensen aan. En als ik iemand ken: drie kussen. Tja…. een Hollandse gewoonte. Wat Mevrouw Je schreef zette mij aan het denken. Ik kreeg ook wel eens ‘slappe handjes’. Nooit aan gedacht dat het ook een lichamelijke oorzaak kan hebben. Mensen lopen niet te koop met wat ze hebben. Weer wat geleerd. Liefs Frederique
- Mijn kinderen geven ieder dag de juf bij aankomst en bij vertrek een hand dus die zijn dat gewend !
Ik merk zelf dat ik deze gewoonte heb overgenomen en vaker dat gemiddeld mensen een hand geef.
Een slappe hand kan een lichamelijke oorzaak hebben en in sommige culturen weet ik is het niet gebruikelijk om iemand aan te kijken.
Groet Thea - Mijn dochter moet van de week voor de allereerste keer solliciteren. nu weet ik dat ik haar ook nog even door moet geven een goede handdruk met oog contact te geven! thanks. groetjes Peet
- Ik geef altijd netje een stevige hand…echt hoor…en drie kussen……altijd…..hihihih!! liefs van mij..xxx… (It’s me)
- Ik walg van die vieze kleffe handjes. En verjaardagsroutine handjes. Maar ja je komt er niet onderuit he ;-) (Sjaantje)
- Ik heb het niet van huis uit geleerd helaas, maar ik heb het mezelf aangeleerd. Ik lees net de reactie van mevrouw Jee. Het is niet alleen de stevige hand, het gaat erom dat iemand je even werkelijk ‘ziet’ en contact maakt. Ik probeer dat tegenwoordig bewust te doen. Lilian
- Ik had ook altijd een hekel aan slappe handjes totdat ik artrose kreeg in mijn handen. Als ik nu een erg stevige hand krijg moet ik me inhouden om het niet uit te gillen van de pijn. En hoe spijtig ook: ik geef nu zelf slappe handjes omdat ik gewoon niet genoeg kracht in mijn handen heb en een stevige handdruk mij zeer doet. ‘t Is niet anders. (Mevrouw Jee)
Leestip
Wat doe jij nu qua begroeten?
De hele atmosfeer wordt bevolkt door bacteria en virussen. Het zit in gist, zuurdesem, paddestoelen, bier, wijn, noem maar op. We zouden niet zonder kunnen, want ook in je darmen leven miljarden bacteria. Dus die hand…. mwah….
We moeten alert blijven, maar een hand of knuffel onder familie of bekenden moet kunnen.
Ik vind de boks wel een goede opvolger.
Wat ik zeker weet is dat ik nooit nog mensen ga begroeten met een kus (of, in het geval van mijn schoonfamilie, met drie kussen). Ben zo blij dat ik daarvan af ben. Met dank aan corona: eindelijk een goede reden om niet meer in mijn personal space te komen.
Een vuistje vind ik wel sympathiek.
Die drie kussen vind ik ook vreselijk.
Ik heb de spontane handdruk gemist!
Het geeft een gevoel van vertrouwen.
Bijzonder vind ik ook dat je elkaar bij het handen drukken spontaan in de ogen kijkt.
De vervangers vond ik maar niks.
Zelf zal ik het niet zo snel doen, maar als iemand mij een hand geeft is dat ok. Soms heb je wel moeilijke situaties. Zo is er een oude dame die ik na een hele tijd weer zag en die veel ellende had meegemaakt het laatste jaar. Had haar heel graag een knuffel gegeven maar dat ging dus niet.
Nog steeds veel handen wassen en waar mogelijk afstand houden.
Wat jij zegt, herken ik. Ik vind een hand geven ook een prettige manier van begroeten. Tegelijkertijd merk ik dat het voor mij (nog) niet terug is. Als iemand mij een hand wil geven, neem ik die aan, maar zelf steek ik mijn hand nog niet uit. Het voelt toch nog een beetje als ‘bacillen halen’. Gek eigenlijk, want voor corona dacht ik daar dus nóóit over na!
Het elkaar begroeten was nog nooit zo ingewikkeld sinds corona….
Begroeten kan prima zonder elkaar aan te raken. Dat hou ik erin.
Het ligt ook aan de persoon en dergelijke. vind ik.
Love As always
Dimario
Ik heb nog geen een hand gegeven, merk dat men er ook niet meer zo van gediend is.
Dan accepteer ik dat het zo is en blijft. Hans
En het is nog niet post-corona, nog niet echt. Ik geloof niet dat ik nog handen zal geven voorlopig. Zo’n oosterse begroeting lijkt me wel wat: met gevouwen handen voor je borst en een klein buiginkje.
Dat is ook mijn favoriet Judy.
Ik vind die boks niks en die elleboog ook niet. Maar vreemden handen geven doe ik eigenlijk ook niet meer. En vreemden zoenen al helemaal niet maar daar was ik al nooit een voorstander van. Als ik je echt heel lief vind en ik heb je heel lang niet gezien dan krijg je van mij drie zoenen. Maar mensen die aan die voorwaarden voldoen moet je met een lampje zoeken :-)
Ik heb een goede vriend een hand gegeven om hem te condoleren met het verlies van zijn moeder. Dat was de eerste hand in ruim twee jaar.
In zo’n situatie kan ik het me ook heel goed voorstellen.