Comments

U zeggen: Ze zei ‘u’ tegen mij! — 38 Comments

  1. Nu geen probleem meer, maar toen ik 30 was klonk het inderdaad zo ouds. Zelf spreek ik ook iedereen aan met u, je houdt inderdaad afstand.
    De herrie van de muziek is er nog steeds. Erg irritant zo op de vroege ochtend.

  2. Ik vind het eigenlijk wel leuk. Bij mij beginnen ze het nu ook te zeggen. (Ik ben 27) En dan heb ik zo’n gevoel van; Ha, ik kan lekker door voor volwassene, terwijl ik me totaal nog niet volwassen voel. ;-) Een beetje het gevoel van mee mogen doen in de grote mensen wereld ;-)

  3. In blogland is het als vanzelf jijen en jouwen.
    Maar anders spreek ik vreemden aan met u. Onze kinderen moeten hun grootouders ook aanspreken met u, maar ons mogen ze aanspreken met je. Dat is hier in de streek ook heel gewoon, al zijn er uitzonderingen. Ik heb meer moeite met een brutale mond van mijn kinderen (dat tolereer ik niet), dan dat ze je zeggen.
    Andere volwassenen horen ze gewoon aan te spreken met u. Maar op het MBO waar oudste gaat, worden de leerkrachten aangesproken met hun voornaam, dat wordt dan weer een rare combinatie als ze u zou zeggen. Ik geloof dat ze dat dan ook niet doet. Trouwens is het hier in de buurt vaak gij en gullie…. ben je van het probleem af ;-)

  4. Oh, ik vergeet te antwoorden op wat eigenlijk je vraag was ;-)
    Ja, ik vind dat prettig, maar van b.v. mijn kapster en moeders bij het schoolhek hoeft dat van mij niet. Dan schept dat wel een erge afstand.

  5. Zelf U ik ook te pas en te onpas. Maar ik merk wel dat ik tegenwoordig vaker je en jij dan een paar jaar terug, ook anderen aanspreken bij de voornaam gaat me makkelijker af. Allemaal een kwestie van leeftijd denk ik. Leeftijdsgenoten je en jou je makkelijker.
    Jaren geleden werkte ik op de hartbewaking, op een dag lag er een meisje van 16, dat leverde discussie op, er waren collega’s die vonden dat we ook tegen haar u moesten zeggen. Dat heb ik niet gedaan, een kind in een moeilijke situatie en als dan ook nog iedereen u tegen je gaat zeggen leek mij wel een heel eenzaam gevoel geven.
    Mijzelf maakt het eigenlijk niet uit wat ze tegen me zeggen, het respect gevoel zit er voor mij niet in, al vind ik het wel brutaal als er tegen oude mensen je en jij wordt gezegd.
    Het is heerlijk stil op je site trouwens, geen geluid en ik zie geen bewegende beelden!

  6. Vroeger vond ik het niet netjes als er ‘jij’ tegen me werd gezegd. Toen kwam de periode van jijen en jouwen en gisteren zei een meisje voor het eerst weer eens ‘U’ tegen me in de schoenenwinkel. En ja, ik voelde me gelijk oud wat toch wel gek is. Want ik hou wel van beleefde omgangsvormen. Ik heb er jaren heel erg jong uitgezien en werd ook veel jonger geschat, maar sinds mijn haar grijs wordt merk ik dat men mij nu wat ouder inschat en ook vaker ‘u’ zegt.

  7. Ik spreek ouderen aan met u en vind het meestal wel prettig als jongeren ook u zeggen tegen mij op hun beurt. Voelt alsof je een soort overwicht hebt ;) Ik voel me dan postief oud ;)

  8. Waar ik geboren ben bestond geen u-vorm in het dialect, je sprak de mensen aan met hun titel en hield dat het hele gesprek vol, buren met de achternaam, ieder die ouder was ook en jonger dan je zelf schatte je moeiteloos in, hogere functie de achternaam, lagere functie en jonger je en evt. voornaam, dus: heeft burgemeester die brief gelezen? en Heeft Meier die brief gelezen? In het Nederlands hoef je alleen maar te U-en en jij-en maar in het NoordDrents was het ingewikkeld als je of de functie (dokter, directeur)en/of de achternaam niet kende, geen U is dan moeilijk, een paar km. verder had je Ie en de andere kant op Joe. Winkelpersoneel duidelijk jonger dan ongeveer 20 is je, als ik ze goed ken (klasgenoten kinderen 30+) ook, anders U. Ik heb zelfs overwogen de bromfiets verzekering op te zeggen toen ik op mijn 45e een brief kreeg met als aanhef: Jij moet je verzekering verlengen. Ik heb gebeld en bezwaar gemaakt, maar ja, de meeste verzekerden waren jong en stelden geen prijs op U. Wat ze nu doen met al die 40km. auto’s weet ik niet, mijn gewone autoverzekering gebruikt u, terecht. Aanspreken met Oma, Opa, Moeder, Moeke van mensen die geen familie zijn ervaar ik als schofferend, maar laatst werd mij duidelijk gemaakt dat dat bedoeld was als eretitel, hangt blijkbaar van de streek af waar het gebruikt wordt. Dus bij voorkeur U, als ik merk dat de aangesprokene dat vervelend vind stap ik wel eens over op je, jij klinkt zo hard, je is in mijn oren vriendelijker.

  9. ik vind het belangrijker hoe het gezegd word dan het feit of iemand u of jij zegt,je kunt ook u zeggen en toch respectloos overkomen, terwijl jij zeggen ook op een respectvolle toon gezegd kan worden.het heeft voor mij meer met de houding en intonatie te maken dan de woorden zelf

  10. Al word ik nog liever met je aangesproken, voor kinderen vind ik het wel belangrijk om u te zeggen, dat gejij en jou tegen juf ‘Betsie’ daar komt niet veel van terecht. Kinderen hebben graag duidelijkheid. Van u naar je is makkelijker dan andersom!

  11. Het gaat om de manier hoe dingen gezegd worden. Zoals iemand anders ook al schreef ook met U kunnen mensen onbeschoft uit de hoek komen. Mij mogen ze gewoon met je en jij aanspreken op een normale respectvolle manier dat wel. Mijn kinderen en hun vriendjes mogen ons ook gewoon bij de voornaam noemen. Ik vindt het echt vreselijk als ze roepen: moeder van….. Maar nogmaals wel met respect!!

  12. Vind het wel prima. Ben zelf opgevoed met ‘U’ te zeggen, niet alleen tegen mijn ouders maar tegen alle volwassenen. Ik zeg nu nog U tegen mijn ouders. Onze kinderen hebben we dit ook bijgebracht, toen ze volwassen werden hebben we gezegd dat ze ook jij mochten gaan zeggen. Zoon heeft hier geen moeite mee gehad, ik wel even, Dochter kan het ook niet zo goed en zegt nog gewoon U. Aan de ene kant vind ik het wel eens raar dat twintigers U tegen me zeggen, aan de andere kant denk ik dan dat ze gewoon net zo opgevoed zijn als ik. En laten we eerlijk zijn, onze taal maakt dit onderscheid, dus kan iedereen die dat wil dat gebruiken, toch? Op mijn werk wordt geen onderscheid gemaakt, iedereen is JIJ (behalve klanten). Daar heb ik zo verschrikkelijk aan moeten wennen: JIJ zeggen tegen de leiding,……

  13. Ik heb jaren gewerkt bij een bedrijf waar het woord U vloeken in de kerk was. Dus het jij en jouw zit/zat er al snel ingebakken. Een keer noemde ik een oude dame -die ik zeer respecteerde- jij. Toen ik daarover in een onderonsje mijn excuus aanbood zei ze; Jij? Wat maakt dat nu uit. Jouw respect voor alle mensen hier zit er zo ingebakken. Er lopen hier verzorgers rond die trouw U zeggen maar liever willen dat we nu dan morgen gaan hemelen. Geen van allen voelt zich beledigd om jou taalgebruik. Jij voelt en ziet het als we iets nodig hebben of we ons niet goed voelen.Dan is er 100% aandacht en voelen we je liefde en respect voor ons.
    Daaruit was voor mij het gegeven; het is de toon die de muziek maakt. En ik heb me er daarna nooit meer druk om gemaakt.
    Onze ouders waren ook jij en jou en voor onze kinderen en kleinkinderen is het hetzelfde.
    Alleen als ze uit de hoek komen die ik niet plezierig vindt dan wordt het anders. Onze dochter zegt altijd; als blikken konden doden.
    Maar laten we met z’n allen daar geen punt van maken. Liefde voor je medemens is vele malen balangrijker.
    Hartelijke groet en tot laters
    Gerrie

  14. Wij praten thuis zeeuws en in het zeeuws zeggen we nooit u. Dat is dan eigenlijk ook geen zeeuws woord. Ik zeg altijd wel u tegen mensen die ik niet ken en waar ik nederlands tegen spreek.

  15. Oh ja, graag, ik vind het verschrikkelijk als 6-jarigen me aanspreken met ‘Irene’ en jij. Hallo, ik ben Miriamsmoeder, je mag ook mevrouw zeggen. Mijn nichtjes noemen me bij mijn voornaam, die moet ik er elk bezoek weer aan herinneren dat ik hun tante ben, maar 4 tantezeggertjes heb en daarom graag met ‘Tante Irene’ word aangesproken.

    Ik zeg ook u, tegen vrijwel alle vreemden, van mijn leeftijd of jonger. Grijze mensen die graag hebben dat ik tutoyeer, respecteer ik (ik vind dat je dat zelf uit moet mogen maken, hoe je aangesorken wilt worden) maar het neemt wel eevn de tijd eer ik ‘jij’ zeg. Ik ben ook niet zo opgevoed,en ben trots als mijn inderen keurig ‘u’ zeggen tegen andere volwassenen.

  16. ik ben altijd beleefd tegen iedereen die het verdient
    Een U , dat leerden we thuis ook
    ik leerde dat mijn zoon ook
    maar ik ken gezinnen, daar wil je niet weten wat die tegen elkaar roepen
    Een @->- voor U.

  17. Tegen mijn ouders zei/zeg ik geen u, maar ik vind er zeker wel iets voor te zeggen als ouders daar wél voor kiezen. Als juf liet ik me aanspreken met u en ik hecht er verder weinig waarde aan, maar merk dat ik het daar belangrijk vond. Ik denk niet dat het autoriteit geeft, maar het is gewoon netjes, vind ik. Ik heb een oud-leerling die nu bij de huisartsenpraktijk werkt waar ik zit en die me steevast met jij aanspreekt. Ik merk dat ik dat niet netjes vind, terwijl ik er dus verder helemaal geen waarde aan hecht dat mensen u tegen me zeggen. Toch apart hoe dat werkt. Ik zeg zelf u tegen mensen zodra ik twijfel of jij wel gepast is. Tegen mijn grootouders, ooms en tantes, enz. zei/zeg ik ook altijd u.

  18. Mij mag iedereen me bij mijn voornaam aanspreken en je tegen me zeggen. Ook mijn kleindochter mag tegen mij Sjoerd zeggen. Maar ik ben dan ook uit een tijd dat U zeggen uit de mode raakte.

  19. Kwa leeftijd ben ik al vele jaren een u en vind het prima als ik zo wordt aangesproken. Het hoeft natuurlijk niet, maar als een mij onbekend jonger iemand mij je noemt klinkt het toch een beetje raar. Van kinderen kan ik dat je en jij weer wel prima hebben. Raar eigenlijk. In engelstalige landen hebben ze het maar makkelijk.

  20. ‘U’ vindt ik onnodig afstand creeëren. Zelf wens ik niet met u te worden aangesproken. 50 jaar geleden deed ik dat ook niet bij mijn ouders. Dacht toen dat het met religie te maken had. Buurkinderen (allemaal Rooms) bleven u zeggen tegen hun ouders hun leven lang.

    Op het werk was u ongewenst. Ik deed dat alleen als ik in de lift stond en de directeur een klant bij zich had. Zonder klant was het Piet en je. Ik gebruik het alleen als ik vreemde mensen spreek en iets van ze wil. Al vrij snel gaat dat over in je als je elkaar meer vertrouwd.

    Voor mij staat u/jij los van respect.

    In het Engels is u al jaren afgeschaft en vind je dat alleen nog in hun bijbels.. Best vreemd voor een land met zoveel rangen en standen. US-burgers begonnen me met ‘sir’ aan te spreken omdat ze iets van me moesten. Is natuurlijk net zo erg. Daar mocht je ook niet zonder stropdas op kantoor komen. Zorgt ook voor afstand en dus fouten in de communicatie.

  21. Ik ben in Duitsland opgegroeid, daar spreken de kinderen hun familieleden, ouders en grootouders aan met du (jij) . Mijn kinderen zeggen ook jij regen mij, zou heel vreemd aanvoelen als ze u zouden zeggen

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>