Een goede moeder verloochent zichzelf?
Soms moet je als moeder je principes verloochenen. Niet voor 'the greater good,' maar voor je kind.
Geheel tegen mijn principes van zuinigheid, en weerzin tegen het idee om moedwillig in boeken te kladderen, kocht ik voor mijn jongste zoon braaf het boek Red Queen. Zelfs al kon ik het simpelweg gratis uit de bibliotheek lenen.
Het stuit me nog steeds tegen de borst.
Maar ik heb in ieder geval mijn zoon een dienst bewezen.
Hoewel critici zouden kunnen beweren dat ik hem juist een verkeerde les leer, namelijk dat het oké is om mee te gaan in een systeem waar je niet achter staat.
Kuch.
Als moeder doe je het ook nooit goed.
Ik snap dat je erin meegaat hoor. Die leraar vindt ik wel echt heel fout. Verplicht schrijven in een boek (ipv notitieblaadjes) betekent dat je het boek daarna weg kunt gooien. Niemand wil het dan toch meer?!
Zonde van de grondstoffen en een verkeerde les qua hoe je omgaat met spullen.
Instemmende groet,
Ja, ik vind dat dus ook jammer. Het alternatief met de sticky notes kon prima vond ik.
Ik zou daar de school toch op aanspreken.
Meegaan met het systeem is tot daaraantoe, maar wat deze leraar eist is niet het systeem, het is zijn idiote invulling daarvan, daarbij heb ik vreselijke medelijden met kinderen waar de financiele situatie thuis beroerd is, die worden ook gedwongen dit boek te kopen...dat kost een paar maaltijden zeg maar, en wat is de volgende absurde eis van die leraar?.
Ik zou ook de school,rector, directeur erop aanspreken.Dit hoort gewoon niet.
Mijn kinderen weigeren om in boeken te schrijven, die zouden zelf stennis trappen als ze daartoe gedwongen worden. Is ook niet altijd handig hoor. Beter een boze brief naar de directie.(plus dat ik waarschijnlijk wat extraboeken zou kopen voor de armere leerlingen)
Ik begrijp je wel. Je kind wil niet dat jij contact met school opneemt en hij moet het boek hebben!
Ik zou hetzelfde gedaan hebben alhoewel ook zeer tegen mijn eigen principes!
Ik had hetzelfde gedaan , maar ook met fikse tegenzin. Dit is van alle tijden. Lang geleden moest ik voor de middelbare school, in hetzelfde jaar, een herbarium aanschaffen (waarmee je planten kunt determineren) en een historische atlas. Allebei de boeken nooit voor school gebruikt. Behoorlijk dure boeken ook nog. Het waren dan wel geen boeken waar je in zou moeten schrijven (bespottelijk trouwens) maar een grote uitgave voor mijn ouders.
Wat vervelend dat de boeken vervolgens nooit gebruikt werden.. Dan zijn het inderdaad vervelende kostenposten. Ik had dat ook met de Bosatlas.
Kinderen uit gezinnen met een laag inkomen zijn altijd de dupe van zulke leerkrachten.
Power is a dangerous game; indeed. Als die leraar dit eist en kan eisen.
Meer een 'fout' van de school/leraar dan van de moeder, zou ik zeggen. Blijft een zeer bijzondere regel.
Hoi Nicole,
sja... wel een beetje raar...
Maar ach: nu heeft je zoon een boek, waar hij in mag schrijven.
Meestal mag dat niet!
Laat hem er maar lekker in kladderen en droedelen.
En lezen natuurlijk. Zal hem vast goed doen.
En jij bent een top-mam!
Prettig weekend!
Marlou
.
Waarom moeten ze van de leerkracht in een boek schrijven? Stel nou dat hij het boek niet eens zo interessant vind, dan moet hij het nu wel bijhouden. Terwijl een boek uit de bib je gewoon kan teruggeven. Ik snap je redenering om het te kopen volledig, want dat zou ik ook doen. Maar die leerkracht, die snap ik niet.
Ja hè? Ik heb ook veel liever dat je een boek dan kunt lenen uit de bieb.