Comments

De stad uit van Petra Possel: Mijn hart verpand aan het platteland — 12 Comments

  1. Ik woon buiten een klein dorp met net geen 400 inwoners (incl buitengebied) en zou het niet willen ruilen voor de stad. Er is hier helemaal niets, maar wel de heerlijke rust.

  2. Een agenda als een spoorboekje zonder daluren. Dat vind ik een mooie omschrijving. Doe mij ook maar het platteland. Ik wil er nooit meer weg. Hoewel ik nog wel in de bebouwde kom van een klein dorpje woon. Echt tussen de weilanden is onbetaalbaar, maar als het kon, zou ik het wel weten. Ik vind overigens in tegenstelling tot Petra wandelen tussen de weilanden (elke dag 6 km) helemaal niet saai, maar heerlijk;).

  3. ik woon goed zo, overal alles dichtbij en goed bereikbaar met de fiets, ik woon wel aan een drukke baan, maar aan de achterkant is dat niet te zien.(bos)
    .Ik wens je een fijn weekend en hier is een @->- voor jou.

  4. Ik ben tot mijn 35ste of zo in Breda gewoond. Leuke stad. En toen 10 jaar in Amsterdam. In het begin vond ik het geweldig maar op het laatst was ik het zo ontzettend beu. Altijd drukte, altijd lawaai, altijd toeristen. Nu woon ik in een (flink) dorp en dat vind ik heel prettig. Wel zou ik graag iets meer achteraf wonen in plaats van midden in het centrum van het dorp.

  5. Wij zitten er een beetje tussenin, aan de rand van een plaatsje dat qua grootte een dorp, en qua stadsrechten een stad is. We wonen met uitzicht op de weilanden, maar op loopafstand van de school en de supermarkt. We hebben twee winkelstraten, met een HEMA, een Kruidvat, een kantoorboekhandel, een bloemist, een opticien, een paar kledingwinkels. En om de één of andere reden meer kappers dan de bevolking nodig kan hebben.

    Het is de perfecte schaal met jonge kinderen. Niet de drukte van de stad, wel alles in de buurt, een veilige omgeving om buiten te spelen, en dan altijd wel vriendjes tegenkomen om mee te spelen.

    En toch mis ik de stad. De reuring. De paradijsvogels. Dat je zomaar op de fiets kan springen om naar een interessante lezing, een filosofisch café, een theatervoorstelling of een concert te gaan. Ik mis de diversiteit, en dan bedoel ik niet zoiets triviaals als huidskleur maar het tegenkomen van mensen die een echt andere levensstijl en blik op de wereld hebben. De onverwachte ontmoetingen.

    Ik denk dat, wanneer de kinderen uitvliegen, we nog wel eens terug gaan.

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>