De stad uit van Petra Possel: Mijn hart verpand aan het platteland
Last updated on January 20th, 2025 at 11:29 am
De stad uit.
Veel mensen dromen er van.
Zij hebben visioenen van rust, ruimte en stilte.
Zo ook Petra Possel.
Zij verruilde de binnenstad van Amsterdam voor een dorp in Friesland. Dat resulteerde in het boek De stad uit.
De stad uit
De stad uit van Petra Possel is een verzameling van columns over haar leven in een Fries dorp. Dat varieert van observaties en gesprekken met Friezen, tot overpeinzingen over haar leven.
Ik ging ook de stad uit
Ik ben geboren en getogen op het Achterhoekse platteland. Maar door mijn studie psychologie verhuisde ik naar de stad Utrecht en woonde daarna een slordige 20 jaar ‘in de stad’. In eerste instantie vond ik de stad maar niets, en was ik vast van plan om terug te keren naar het platteland.
Met kinderen is het leven in de stad wel zo handig
Maar 5 kinderen later vond ik het leven in de stad Doetinchem toch wel erg handig. Als ik een keer een boodschap vergat, kon één van de kinderen het ontbrekende ingrediënt even halen bij de buurtsuper. De kinderen naar school brengen deed ik lopend, en in het speeltuintje op de hoek van de straat waren altijd wel andere kinderen te vinden om mee te spelen.
Maar toen we de mogelijkheid kregen om de helft van mijn ouderlijk huis te kopen voelde ik toch het verlangen om de stad uit te gaan. Normaliter zouden we namelijk nooit een heel huis op het platteland kunnen betalen. Maar een hélft? Tsja, dat was een buitenkansje.
Zo gingen wij de stad uit.
Rust en stilte, maar ook gebrek aan voorzieningen
Rust en stilte is hier zeker.
Maar ook een gebrek aan voorzieningen. Voor vrijwel alles wat je wilt, heb je de auto nodig. Tenzij je jezelf de tijd gunt om dingen op de fiets te doen.
Daarom lees ik graag de ervaringen van andere mensen die de stad uit gingen.
Hieronder mijn favoriete observaties van Petra Possel in haar boek De stad uit!
De stad uit: 11 passages die mij troffen
- Op de achterkant van het boek schreef Petra: ‘Ik wil dat het leven weer langzaam werd.’ Dat vind ik prachtig, en ik kan me hier helemaal in vinden.
- ‘Ik zag mijn vrienden dagelijks, mijn agenda was een spoorboekje zonder daluren. (…) Ik miste niks, behalve mezelf.’
- ‘De stad gaf me de suggestie van gezelschap, ze deed alsof we samen waren, maar ik was in wezen alleen.’
- ‘Dit is niet alleen uitrusten dit is langzaam mezelf worden.’
- ‘Soms denk ik waar ben ik aan begonnen? Stilte is iets dat je moet leren waarderen. Nu de prikkels zijn weggevallen, is er niets dan leegte. Ik denk aan hoe mijn leven vroeger was: vol, voller, volst. Was dat dan een beter leven?’
- ‘Vijf kilometer wandelen oor de weilanden wandelen is best saai.’
- ‘In de stad puilt het uit van de zonderlinge figuren. (…) Ik ben blij dat ze er zijn, die zonderlinge figuren. Nu ik in dit dorpje woon, is de zonderlinge figuur een speld in een hooiberg. ‘
- ‘In mijn flat met onder en boven nog meer appartementen was het eigenlijk altijd warm. Als het buiten guur of nat was, sprong ik in de tram of taxi, ik hoefde me van het weer niets aan te trekken. Maar hier is het winters koud en in de zomer warm en dringen de weersomstandigheden zich ongevraagd aan mij op.’
- Tijdens een bezoek aan het Westerpark in Amsterdam: ‘Ineens voel ik wat eigenlijk al een paar jaar in mij schemert: de stad is te druk, te vol, te lawaaiig.’
- In een straal van dertig kilometer zijn de restaurants van een beetje kwaliteit op de vingers van één hand te tellen. Veel restaurants zijn maar vier avonden per week geopend, sommige in de winter nog minder. Het is geen uitzondering meer dat ik een half uur rij om lekker buiten de deur te eten.’
- ‘Het is niet perse verstandig om in een dorp te gaan wonen om het geluk te hervinden.’
Mijn conclusie over De stad uit
Het boek De stad uit van Petra Possel is heel sfeervol. Ik werd helemaal rustig van het lezen, en vind het heel aangenaam leesvoer. Heb je bewust aan even wat rust in je leven? Dan kan ik dit boek van harte aanraden.
Als je verlangt naar een leven buiten de stad is dit boek zowel een fijne bevestiging van dat verlangen, als een zekere waarschuwing.
Praktische informatie over De stad uit van Petra Possel
De stad uit van Petra Possel is voor 17,50 te koop bij bol.com
Leestip
Waar woon jij het liefst?
Interessant! Ik woon nu bijna 9 jaar midden in de stad, maar mis groen ontzettend.
Een redelijk dorp is wellicht beter…
Ik woon buiten een klein dorp met net geen 400 inwoners (incl buitengebied) en zou het niet willen ruilen voor de stad. Er is hier helemaal niets, maar wel de heerlijke rust.
Dat heb je mooi geformuleerd John: helemaal niets, maar wel heerlijke rust.
Een agenda als een spoorboekje zonder daluren. Dat vind ik een mooie omschrijving. Doe mij ook maar het platteland. Ik wil er nooit meer weg. Hoewel ik nog wel in de bebouwde kom van een klein dorpje woon. Echt tussen de weilanden is onbetaalbaar, maar als het kon, zou ik het wel weten. Ik vind overigens in tegenstelling tot Petra wandelen tussen de weilanden (elke dag 6 km) helemaal niet saai, maar heerlijk;).
ik woon goed zo, overal alles dichtbij en goed bereikbaar met de fiets, ik woon wel aan een drukke baan, maar aan de achterkant is dat niet te zien.(bos)
.Ik wens je een fijn weekend en hier is een @->- voor jou.
Een goede leestip want wij willen de stad uit en over 3 jaar verhuizen naar het platteland.
Dan geeft dit boek beslist een goede impressie Linda.
Ik ben tot mijn 35ste of zo in Breda gewoond. Leuke stad. En toen 10 jaar in Amsterdam. In het begin vond ik het geweldig maar op het laatst was ik het zo ontzettend beu. Altijd drukte, altijd lawaai, altijd toeristen. Nu woon ik in een (flink) dorp en dat vind ik heel prettig. Wel zou ik graag iets meer achteraf wonen in plaats van midden in het centrum van het dorp.
Wij zitten er een beetje tussenin, aan de rand van een plaatsje dat qua grootte een dorp, en qua stadsrechten een stad is. We wonen met uitzicht op de weilanden, maar op loopafstand van de school en de supermarkt. We hebben twee winkelstraten, met een HEMA, een Kruidvat, een kantoorboekhandel, een bloemist, een opticien, een paar kledingwinkels. En om de één of andere reden meer kappers dan de bevolking nodig kan hebben.
Het is de perfecte schaal met jonge kinderen. Niet de drukte van de stad, wel alles in de buurt, een veilige omgeving om buiten te spelen, en dan altijd wel vriendjes tegenkomen om mee te spelen.
En toch mis ik de stad. De reuring. De paradijsvogels. Dat je zomaar op de fiets kan springen om naar een interessante lezing, een filosofisch café, een theatervoorstelling of een concert te gaan. Ik mis de diversiteit, en dan bedoel ik niet zoiets triviaals als huidskleur maar het tegenkomen van mensen die een echt andere levensstijl en blik op de wereld hebben. De onverwachte ontmoetingen.
Ik denk dat, wanneer de kinderen uitvliegen, we nog wel eens terug gaan.
Het klinkt idyllisch voor de kinderen, maar voor jou dus iets minder Suzanne.
Ha, dat boek staat ook nog op mijn te lezen lijst
….