Cadeau juf? De ultieme tip!
'Hoezo ga je cadeautjes voor de juffen kopen? Het is toch gewoon hun werk.'
Zo begint Susanne Uilenbroek haar column over het fenomeen afscheidscadeau voor de juf en meester aan het eind van het schooljaar.
Inderdaad, schrijft Susanne, krijgen huisartsen, schoenlappers en kappers doorgaans ook geen cadeautje aan het eind van het jaar.
Waarom dan wel een cadeau voor de juf?
Cadeau juf en/of meester: waarom?
In de eerste plaats vindt Susanne het simpelweg Leuk om cadeautjes te geven. Maar een tweede, onderliggende reden is Groepsdruk! Hierin kan ik mij erg herkennen.
Ik weet nog dat ik de gewoonte van een cadeau voor de juf niet kende, en mijn kinderen beteuterd en met lege handen op school kwamen. Het gevoel van groepsdruk treft dan niet alleen jou als ouder, maar ook je kind!
En dat laatste is vaak nog veel rottiger.
Dus wat is dan het beste cadeau voor de juf?
Cadeau juf: de ultieme tip
Susanne heeft een vriendin, wier zus juf is. Die heeft een speciale kast waarin ze alle meuk die ze elk jaar aan het eind van het schooljaar krijgt zet. Dat leidde tot de volgende ultieme tip voor een cadeau voor de juf aan het eind van het schooljaar:
Een bon van 5 euro.
Als iedereen dat doet, dan kan de juf of meester iets kopen wat ze echt leuk vindt!
Bovendien voorkom je zo ook een strijd van almaar duurder, creatiever en beter onder de ouders.
Lees hier de betreffende column.
Tot slot: een handgeschreven briefje voor de juf is ook altijd goed!
Leestip: cadeau 25-jarig huwelijk
Oh die groepsdruk heb ik totaal geen last van, maar zelf als pedagogisch medewerkster vind ik het leuk de juffen van Noa in het zonnetje te zetten *ondanks dat het gewoon hun werk is :-)
Ik ga die column is verder lezen...
Gelukkig was dat, in de tijd dat mijn dochters op school zaten, niet de gewoonte.
Als de juf of meester jarig was, overlegde een ouderraadslid met de kinderen over het cadeau.
Ieder kind nam wat geld mee, soms paste het ouderraadslid bij en met een paar kinderen werd het cadeau gekocht, met andere kinderen werd de klas en de stoel versierd en ieder kind maakte een tekening. Vooraf had het ouderraadslid natuurlijk een verlanglijst van juf of meester gekregen.
Op de laatste schooldag werd een afscheidslied gezongen en ieder kind gaf de juf of meester een hand om te bedanken.
Dat vind ik een heel mooie manier om de juf/meester extra te bedanken Thea. Je voorkomt zo ook het tegen elkaar opbieden met cadeautjes.
Als juf ging het mij niet om cadeautjes. Ik vond het wel fijn als ouders mij even gedag kwamen zeggen aan het eind van het schooljaar, of een appje of mailtje stuurden. Ik vond het altijd een moeilijk moment om 'mijn' klas te laten gaan...
Dat kan ik me best voorstellen Femke. Je trekt toch een jaar met die kinderen op.
Zo'n cadeaubon is idd helemaal geen slecht idee. Ik en de gewoonte niet, maar hier kan ik me wel in vinden.
Als gebaar naar de juf of meester beslist oké, maar het wordt al gauw een overdaad aan kleinigheden. Dus is een bon zeker geen gek idee. Maar niet tegen elkaar opbieden.
Nou, ik ben bijna veertig jaar juf geweest en ik heb in die jaren alles gewaardeerd op de laatste schooldag. Van tekeningen, tot knutsels, tot zelf geplukte bloemen, tot zelf gebakken lekkers tot gekochte cadeautjes of bloemen. Het allerleukste cadeau ooit was een hoefijzer om me voor het volgend jaar alvast geluk te wensen. Een potje hartjessnoepjes vond ik ook erg leuk. En een vriendenboekje waar alle kinderen voor mij in hadden geschreven. Een heel groot blad van een plant dat een creamoeder had getransformeerd tot beton en dat zo een vogeldrinkbak vormde, was erg leuk. Ik heb ook eens een plaat, (een grammofoonplaat) gekregen van de hele klas met hun namen erop. Dat betonbad is gesneuveld, maar verder heb ik die dingen nog, al zijn de hartjes op. De briefjes en de tekeningen die heb ik ook allemaal bewaard natuurlijk en daar kijk ik nog wel eens naar. Ik moet zeggen dat ik het helemaal niet raar vind om de juf een cadeautje te geven. Zij is degene die het meeste contact heeft met het kind. In sommige gevallen zelfs meer dan de ouders of grootouders.
Ah, leuk om te lezen Bettie! Dat is weer een wat ander geluid!
Ik kreeg altijd cadeautjes van de juf, zei ze, blij dat je weggaat. Hans
Au. Dat klinkt niet leuk Hans. Of was dat een grapje van de juf?
Je kunt natuurlijk ook je kind meteen leren dat je niet met groepsdruk mee hoeft te gaan. Zijn ze daar ook meteen aan gewend.
Love As always
Dimario
ik heb ooit voor een goeie juf van mijn zoon een tekening gemaakt
ze hangt op in haar living, zo blij was ze
tegenwoordig zie je zoveel juf cadeautjes voorbijkomen...
Een @->- voor jou.
Ik ken de gewoonte niet, kennelijk was het nog geen gebruik toen mijn zoon klein was. Een kleinigheidje is leuk, maar het moet niet te gek worden. Voor je het weet wordt het een 'must'.
Het werd ieder jaar gekker met die cadeautjes en ja, ik had ook zo'n kast met alle 'rommel'. Op het laatst bundelden ouders de krachten. Dan leverden ze geld in bij één van de ouders en die kocht dan een mooi cadeau. Dat waren vaak mooie en leuke aandenkens aan een groep. Niet nodig (want inderdaad: je krijgt gewoon betaald voor je werk), maar wél heel leuk om zo'n aandenken te hebben en nee, die verdwenen niet in die kast met 'rommel'.
Met alle ouders geld bij elkaar leggen en daarvan 1 ding kopen vind ik een mooie oplossing.
Ik denk vooral dat de leerkrachten zich goed voelen bij een gemeende 'dankjewel' en een dus een mooi woordje van de ouders. Dat stimuleert, in mijn ogen, meer dan prulletjes. Maar kies je toch voor een cadeau dan is een bon hier wel een heel goed idee.