Wat bewaren we graag: top 3 en hoe laat je los?
Veel mensen zijn bezig met decluttering, minimaliseren en een-kastje-per-dag. Allemaal omschrijvingen voor het wegdoen van zoveel mogelijk zooi en ballast.
Minder spullen, betekent vaak letterlijk én figuurlijk minder ballast.
Maar er zijn een aantal dingen die berucht zijn vanwege hun hoge moeilijkheidsgraad om weg te doen.
Top 3 van dingen die we moeilijk weg kunnen doen
- Dierbare spullen. Zoals foto's, dagboeken, kindertekeningen, kindertekeningen etc. Kortom dingen waaraan herinneringen kleven.
- Boeken
- Doosjes en verpakkingen! Die worden bewaard met het idee dat ze wellicht ooit nog eens van pas zullen komen.
Om die laatste moest ik wel lachen. Maar hij is inderdaad herkenbaar. Hoewel ik er nu nauwelijks meer last van heb. Hoogstens in de aanloop naar het Sinterklaasfeest nog een beetje. Dan wil ik nog wel eens cornflakesdozen en dergelijke bewaren omdat ik denk die te gebruiken voor een surprise. En toen de kinderen klein waren had ik ook meer moeite met dozen wegdoen. Want die konden nog dienen als knutselmateriaal.
Wat ik lastig vind om weg te doen
- Oude hardloopschoenen. Het zijn toch net vrienden geworden...
- Boeken. Zelfde als met boeken. Het zijn vrienden.
- Kleertjes uit de babytijd van de kinderen. Die doe ik dan ook niet weg. Hoewel ik wel een selectie heb gemaakt.
- Laura Ashley jurken die ik niet meer draag. Want: 'Je weet maar nooit.' Misschien ga ik ze toch nog weer een keer mooi vinden?
Hoe ga je om met sentimentele zooi?
Als ik bij de kringloop kom word ik er altijd een beetje droevig van. Ik heb het over mooie sierborden met teksten als:
'Ter ere van jullie 40-jarig huwelijk!'
of kopjes waarin staat gegraveerd:
'Voor mijn lieve oma.'
Want dan weet ik: die personen zijn ofwel alsnog gescheiden, of overleden. Dingen die ooit veel sentimentele waarde hadden, kunnen zo veranderen in zooi.
Dat is denk meteen ook de belangrijke manier om afscheid te nemen van spullen met sentimentele waarde: realiseer je de waarde en de herinnering in jezélf zit. Niet in het voorwerp.
Want dat kan zo maar in de kringloop belanden....
En als je het nog lastig vind om het weg te doen, maar er dan gewoon stiekem even een foto van ; )
Leestip: Loslaten. Maar hoe dan?
Welke dingen vind jij lastig om weg te doen?
Bron afbeelding: Shutterstock
Ja doosjes en verpakkingen daar kan ik geen afstand van doen komt vaak van pas haha!
Ja precies, die gedachte 'Het komt nog van pas,' is echt funest! En zeker als je kleine kinderen hebt zijn dozen vaak knutselpotentieel.
Met mijn creatieve brein zie ik in héél veel dingen nog iets om te maken. Helaas heb ik er te weinig tijd voor.
Ik ben grondig aan het ontspullen (goede voornemen!)
Ik heb nu (Marie Kondo gewijs) alle knutsel en creatieve zooi samen op één plaats gekregen. Dat op zich vind ik al een hele prestatie.
Nu nog selecteren met de harde hand.
Kleding heb ik het ook wel moeilijk mee, maar met ondertussen 13,5 kilo en 93 cm. minder heb ik toch al broeken moeten wegdoen die ik zo van mijn heupen trok. Echt flatterend waren die niet meer! Hahahahaha
Dat lijkt me wel heel leuk om weg te gooien Ilse: broeken die veels te groot zijn geworden. Die zijn een prachtig bewijs van wat je al bereikt hebt.
Ik doe niet mee aan de trend minder spullen, ik krijg er alleen maar meer :) Items die ik lastig vind om weg te doen omdat ze emotionele waarde hebben doe ik dus ook gewoon niet weg, ik zie niet in waarom ik dat zou moeten zolang er plek voor in huis is.
Heerlijk zo'n verfrissend ander perspectief. Als je er geen last van hebt, en je hebt genoeg plek, heb je groot gelijk : )
Herkenbaar. Wat ik ook lastig vind is Tupperware. Het was best duur in aanschaf maar er staan spullen ongebruikt in de kast. Jammer.
Tupperware lijkt me wel van dat spul wat altijd zijn waarde behoudt. Net zoals Duplo en Lego. Zou je het niet op marktplaats kwijt kunnen misschien?
Wat ik bewaar boeken die kan je jaren later terug herlezen en nu leest de dochter ze,schoendozen om te knutselen mijn man bewaard alle jaargangen van het vis blad beet en dan nog spullen die van de groot of overgrootouders geweest zijn .
Ik heb ook al mijn kinderboeken nog. Maar helaas vinden mijn kinderen die dan weer niet zo mooi. Die lezen liever nieuwe boeken uit het young adult genre. En dat was er destijds nog niet.
Wat een bemoedigende naam voor een blad over vissen: Beet! Leuk gevonden.
Ik gooi veel te veel weg! Ik hou niet van rommel en emotionele tastbare dingen zeggen mij niet zoveel!
En hoe merk je dat je te véél weggooit Nancy? Dat vind ik intrigerend!
De 3 dozen met reisboeken van mijn ouders staan op zolder en mijn zus en ik willen die nog niet weg doen maar weten ook dat we er nooit meer veel in zullen kijken, het was zo hun ding. Onze ouders keken er regelmatig in om herinneringen op te halen en hun geheugen op te frissen. Maar voor ons zijn het wel leuke foto's maar meer eigenlijk niet. Scannen is teveel en ook daar zullen we nooit meer wat mee doen.
Ook hun trouwboekjes, rijbewijzen en paspoorten liggen er. En zelfs een trouwboekje van oudoom en tante.
Misschien is de tijd gewoon nog niet rijp voor jullie. Wel fijn dat jullie wat dat betreft op 1 lijn zitten!
Oh ja ik kan ook moeilijk dingen weggooien. Ik ben altijd bang het nog nodig te hebben. Ook boeken. Al mijn jeugdboeken bijvoorbeeld. Ik lees ze niet meer, maar stel dat de kleine ze leuk gaat vinden? Sinds die minibiebjes heb ik wel iets minder moeite om mijn eigen boeken weg te doen. Dan loop ik gewoon even langs zo'n ding. Nadeel: vaak kom ik alsnog met een boek thuis.
LOL. Ja, dan schiet het inderdaad niet zo op, als je vervolgens met een boek thuiskomt : ) Maar wel heel herkenbaar.
Die minibibliotheekjes vind ik ook erg leuk.
Ik had vroeger moeite met dingen wegdoen, vooral de top 3 dingen dus inderdaad boeken en dingen met sentimentele waarde. Tekeningen van de kids maar ook bijvoorbeeld toen mijn moeder overleed al haar spullen. Ik kon het maar niet wegdoen, ik voelde dat ik een deel van haar wegdeed. Gevolg: ik deed vooral spullen van mezelf weg (kleding, boeken) om ruimte te maken voor spullen van haar (kleding, boeken :)) Maar met al die verhuizingen die we hebben gehad in de laatste 4 jaar moest ik wel loslaten. Ik heb uiteindelijk de meeste van mijn moeder's boeken aan een bibliotheek in een Frans dorpje geschonken. Dat vond ik wel fijn omdat het dan 'doorleeft'. Ook veel kleding van haar heb ik weggeven aan vrienden en familie. En inderdaad, wat jij zegt, ik ben foto's gaan maken van knutselwerken van de kids of van die sentimentele spulletjes. Ik doe niet alles weg, ik heb wel voor ieder kind 1 (kleine) verhuisdoos vol 'speciale spulletjes' voor later.
Ik vraag me af wat Freud daarvan zou hebben gemaakt Frederique dat je je eigen spullen wegdeed om ruimte te maken voor de spullen van je moeder ; )
Wel mooi dat de emigratie je heeft geholpen met loslaten en dat je moeder als het ware doorleeft in die boeken in Frankrijk. Dat vind ik mooi.
Mijn ouders leven nog, maar ik denk dat ik het ook heel lastig zou vinden om hun spullen weg te doen.
Ik ben best makkelijk met spullen wegdoen. Ik bewaar wel foto's ( in albums ). Heb het eerste pakje en de eerste schoentjes van mijn kinderen bewaard. Een paar tekeningen/schrijf/rekenboekjes van iedere klas en kind, rest gewoon weg, hoe leuk het ook is!
Heb binnen anderhalf jaar gewoon heel veel uitgezocht en wat moet een kind met 6 dekbedovertrekken?? Juist...dat soort dingen heb ik uitgezocht en naar de kringloop gebracht. Lampje die al jaren op zolder stond, weg ermee.... Ben er makkelijker in geworden nu de gedachte aan verhuizen weer opspeelt en we kleiner willen gaan wonen...juist omdat je dan minder "zooi" bewaard...
Best slim om kleiner te gaan wonen, en zo automatisch minder ballast te hebben!
Wat grappig. Ik zat ook te broeden op een blogpost met dit thema. Over herinneringen bewaren.
Dozen wegdoen kan ik ook niet zo goed. Want handig. Knutselen voor de kinderen of als ik iets verkocht heb via MP en het moet opgestuurd worden. En natuurlijk handig om anderen spullen in te bewaren :-))
Ook dat punt over die persoonlijke spullen, daar heb ik over nagedacht. Beetje raar misschien, maar zo dacht ik 'stel dat ik zou komen te overlijden, wat wil ik dat de nabestaanden van mij terugvinden in huis'. Ik kwam tot de conclusie dat het beter is om zelf al spullen van mij weg te gooien, dan heb ik zelf de regie over mijn 'nalatenschap'.
Daar ze je me wat Anita. Dat is een interessant perspectief en een bijzondere vuistregel om te hanteren bij het opruimen! Je zet me aan het denken...
Precies wat Anita hierboven schrijft is voor mij ook de reden om rigoreus op te ruimen. Niet dat mijn kinderen niet zouden mogen weten wat ik allemaal had maar om ze de beslissing wat ermee te doen te besparen. Vooral mijn dochter die zelf ook heel moeilijk dingen weg kan doen. Over sommige dingen overleg ik wel even overigens voor het weggaat. Ik merk wel dat naarmate ik ouder word, volgende maand 68, ik steeds makkelijker dingen wegdoe/ weggeef. Het lijkt wel alsof er een soort onthechtingsproces plaats vindt. Hetzelfde zag ik ook bij mijn moeder gebeuren, snapte ik toen ook niets van, nu wel dus en nu bij mijn zus en vriendinnen van mijn leeftijd ook. Wat betreft spullen van je kinderen bewaren: een tijdje geleden met zoon zijn spullen die hier nog waren ( speelgoed, schoolspullen, tekeningen etc.) bekeken omdat ik vond dat hij het nu wel eens mee kon nemen. Vrijwel alles kon weg met de opmerking: heb je dat allemaal nog, tjee dat je dat allemaal bewaard hebt, hoef ik niet hoor wat moet ik ermee. Dus al mijn goede bedoelingen in een klap ongedaan gemaakt ???? Ik wens iedereen succes met ontrommelen, Leontine
Ik vind het sympathiek dat je als het ware alvast opruimt zodat je kinderen later niet een heleboel hoeven op te ruimen. En mooi om te horen dat dit makkelijker wordt als je wat ouder bent. Soms helpt het leven je ook een handje.
Ja heel herkenbaar. Want ja je weet maar nooit! Babykleertjes vind ik ook moeilijk en tekeningen van mijn kids. En toch kan ik ook heel goed wegdoen. Ik heb toch ook een regel voor mijzelf, wat ik een jaar niet na omgekeken of in mijn handen heb gehad gaat weg. Dat zijn wel de dingen als kleding, spullen zonder emotionele waarde
Dat is ook een mooie vuistregel inderdaad. En ook de regel dat als je van iets denkt: 'Hee, had ik dat nog?' dat het dan dus weg kan vind ik altijd handig.
Ik gooi vrij veel weg. Foto's heb ik alleen digitaal. Boeken vind ik dan het meest lastig om weg te doen...
Boeken zijn vaak ook net vrienden vind ik. Die doe ik ook niet makkelijk weg. Hoewel ik toen we gingen verhuizen wel een heleboel Engelse pockets heb weggedaan.
Ik ben ook bezig met opruimen. Vorig jaar al eens door mijn kledingkast gegaan, maar dat kan nog wel een keer wat strenger. De twijfelstapel van toen, kan nu waarschijnlijk in zijn geheel weg. Ook alle toiletartikelen wil ik goed uitzoeken. Heb er steeds minder moeite mee om dingen weg te gooien of aan de kringloop te geven!
Een twijfelstapel vind ik een mooie tussenstap. Mijn ervaring is inderdaad ook dat de twijfelgevallen eigenlijk toch nooit gebruikt worden.
Foto's inderdaad en oud speelgoed. Ook heb ik een hele verzameling lapjes, restjes van naaiprojecten, want misschien kan er er ooit nog iets mee.... maar ondertussen wordt de verzameling alleen maar groter en weet ik nog steeds niet wat ik ermee ga doen.
Misschien kun je een hele grote lapjesdeken maken Margriet? En die geef je dan later aan je kind mee als het uit huis gaat. Dat lijkt me een heel bijzonder cadeau.
Ja dat is een goed idee, al weet ik niet of alle kleurtjes wel goed bij elkaar passen.
Persoonlijk houd ik wel van een kakofonie van kleurtjes. Het leven is nu eenmaal ook vaak rommelig! Zo representeert de deken juist het menselijk bestaan ; )
Die top 3 is al heel herkenbaar. Kaarten kan ik ook moeilijk wegdoen, zeker als er echt een persoonlijke boodschap in staat. Of bijvoorbeeld kleding, stukken met herinneringen aan dierbaren of bijzondere ontmoetingen.
Ik snap het helemaal! Als er een persoonlijke boodschap op staat wordt het lastiger om weg te doen. Hoewel Marie Kondo waarschijnlijk zou redeneren dat je de boodschap kunt onthouden en dat de kaart dus haar functie heeft verloren.
Ik ben dus niet de enige die het soms moeilijk heeft met het wegdoen van spullen ;)
Ik heb het vooral moeilijk met de knutselwerkjes van de kindjes. Ze hebben alle drie een oversized doos waar ik alles in bewaar.
Misschien is dat stom, ik weet het niet... Want zoals je zegt: (ik kan er foto's van nemen want) als ik ooit doodval komt het waarschijnlijk toch op de vuilnisbelt terecht.
Maar ik doe dit vooral omdat ik het zelf zo jammer vind dat m'n moeder helemaal niks heeft bewaard van knutselwerkjes.
Dan zou ik ze gewoon lekker bewaren Anneke! Later als je kinderen ouder zijn, wordt het waarschijnlijk vanzelf makkelijker om een aantal werkjes te selecteren en die dan te bewaren. En tot die tijd bewaar je ze gewoon in die oversized doos.