12 maanden Headspace: ben ik nu helemaal Zen?
Last updated on January 30th, 2024 at 10:40 am
Vorig jaar december begon ik met Headspace. Aanleiding was een afspraak bij de tandarts, waar ik als een berg tegenop zag. Ik greep naar de Headspace app om hier beter en rustiger mee om te gaan. Bovendien heb ik de vervelende gewoonte om te piekeren, en ik hoopte hier vanaf te komen met Headspace.
Sindsdien mediteer ik in principe elke ochtend 10 minuten .
Na mijn dagelijkse hardlooprondje, en tijdens het hoelahoepen.
Dat zijn heel wat minuten.
Ben ik nu helemaal Zen?
Ben ik dan nu helemaal Zen? En een rustig en evenwichtig mens? Zo iemand die moeiteloos meebuigt met de grillen van het leven?
Ik zou graag hartgrondig ‘Ja!’ antwoorden.
Maar helaas.
Ik maak me nog steeds zorgen over van alles en nog wat. Ik kan altijd nog dagen piekeren over een gemene comment, en ik ben ook nog steeds bang voor de tandarts. En mensen zeggen regelmatig, zo maar ineens, op geruststellende toon tegen me: ‘Geen paniek!’
Toch vind ik wel dat Headspace helpt. Ik ben weliswaar niet helemaal Zen, maar het helpt wel.
Wat 12 maanden Headspace mij wel brachten
- Die 10 minuten Headspace elke ochtend, vormen voor mij een heel prettig begin van de dag. Het is alsof ze een basis leggen voor de rest van de dag. Als ik een dag niet kan mediteren, dan voelt het alsof ik de dag op verkeerde voet ben begonnen.
- Headspace helpt me ‘s ochtends even contact te maken met mezelf. Doe ik dat niet, dan ren ik vaak maar door. In die 10 minuten word ik me toch even bewust van wie ik ben. Het voelt een beetje zoals je een knoop aanzet. Of een borduurwerk begint. Het beginnetje hecht je af, zodat je een goede basis legt voor de rest van de dag.
- Als er iets vervelend gebeurd, dan heb ik daar nog steeds last van. Maar ik kan mezelf wel herinneren aan de Headspace theorie dat er altijd een blauwe lucht is. Vervelende gebeurtenissen en gevoelens zijn de wolken die soms de blik aan de blauwe lucht onttrekken. Maar hij is er nog wel. Door mezelf daaraan te herinneren voel ik me soms even wat beter.
- Hoewel ik mijn angst voor de tandarts niet kwijt ben, heb ik dankzij Headspace wel wat momenten gehad waarin het ineens allemaal niet meer zo erg leek. Headspace relativeert mijn angst voor de tandarts.
- Dankzij Headspace kan ik soms gedurende mijn dag even bewust stoppen met alle hectiek. Dan zet ik mijn voeten stevig op de grond, en kom tot stilstand. Het maakt niet uit als ik daarna weer verder ren. Er was toch even dat moment van bezinning. Wel vervelend dat me dan vaak een regel uit een poeziealbum versje invalt: ‘Potverdikke, hier sta ik ikke.
- Door Headspace leerde ik dat ik 1 ding altijd bij me heb: mijn ademhaling. Dat is een wonderlijke bewustwording! Hij is er echt altijd. En zo niet, dan ben ik dood, en dan heb ik Headspace ook niet meer nodig.
Tot slot
Hoewel ik tot mijn spijt niet helemaal Zen ben geworden van 12 maanden Headspace, heeft dagelijks 10 minuten mediteren mijn leven wel ietsje verbeterd. Dat is te zeggen: het is beter dan niks.
Discover more from Huisvlijt, huis, tuin en keuken blog
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Bang voor de tandarts…gelukkig niet meer ;)
Zeg hem/haar dat je dat bent en geloof me ze houden er rekening mee
Het heeft mij enorm geholpen maar om nu te zeggen dat ik er met plezier naartoe ga is een brug te ver :)
Groetjes
Ze weten dat ik bang ben, maar ik vind niet dat het helpt helaas.
Alleen maar fijn dat het je wel positieve dingen heeft gebracht!
Ja, dat heeft het zeker. Ondanks dat ik helaas niet helemaal Zen ben.
Grinnik. Je conclusie over de dood vind ik wel heel zen. Ik ben van mezelf erg zen. Ik begin de dag ook altijd heel rustig met een momentje voor mezelf. Een bakje koffie, in bed, in het donker. Heerlijk.
Dat klinkt als een aangename start van de dag Nicky!
Nog nooit van gehoord.
Bizar wel.
Straks leven we allemaal met en op apps! :)
Met Headspace leef je uiteindelijk juist bewuster en zonder app : )
Leuk om jouw ervaringen te lezen en goed dat je het al zo lang volhoudt. Ik mediteer altijd ‘s avonds, maar kan me voorstellen dat het ook een lekker begin is van de dag.
Je ademhaling heb je gelukkig altijd mee inderdaad. Ik weet nog steeds dat onze vroegere trainer tijdens het joggen steeds zei “blijven ademen” en ik dan steevast dacht “t zou pas erg worden als ik daarmee stopte omdat ik aan het joggen ben, dan ga ik dood. zoveel doorzetting heb ik nu ook weer niet!” :p
veel van wat je schrijft herken ik wel uit de cursus mindfull, ik werd daar toch minder tobberig en gejaagd van, echt zen zal ik ook nooit worden. Mijn angst voor de tandarts verdween er ook helemaal niet door. Daar hielp anderhalf uur EMDR tegen